Μυσταγωγία, ρωμαϊκά όργια και φανταστικοί χαρακτήρες που ενσαρκώνονται on stage. Αυτή είναι η καθημερινότητα της Geneva Jacuzzi. Η τέχνη της. Η Ελληνοαμερικανίδα εικαστικός/μουσικός από το Los Angeles θα επισκεφθεί τη χώρα μας για δύο μουσικές performances σε Θεσσαλονίκη (Πέμπτη 11/4) και Αθήνα (Παρασκευή 12/4) και θα μεταφέρει την home-made bedroom pop της παρέα με όλα τα dark στοιχεία που τη περιβάλουν παρουσιάζοντας παράλληλα αρκετά τραγούδια από τον δίσκο που ετοιμάζει. Με την ευκαιρία, βρήκαμε τον χρόνο για μια μικρή συνέντευξη...

Είσαι εν ενεργεία καλλιτέχνις εδώ και σχεδόν δέκα χρόνια, δημιουργώντας έργα τέχνης και μουσική ενώ έχεις περιοδεύσει σε Ευρώπη, Αμερική και Αυστραλία. Θεωρείς τον εαυτό σου περισσότερο μουσικό, καλλιτέχνη ή performer?

Δέκα χρόνια ε? Υποθέτω πως αυτό με κατατάσσει στη κατηγορία lifer!

Ο πρώτος σου δίσκος με τον τίτλο "Lamaze" κυκλοφόρησε το 2010 όμως, όπως έχεις δηλώσει, έχεις γράψει περισσότερα από 400 τραγούδια! Να περιμένουμε κάποια καινούρια κυκλοφορία σύντομα?

Ναι, αυτή την εποχή τελειώνω τον νέο μου δίσκο. Απλώς περιμένω κάποιον να μου πει τι να κάνω με αυτόν.

Πως ηχογραφείς? Έχω διαβάσει πως χρησιμοποιείς ένα οκτακάναλο για τις ηχογραφήσεις σου. Ποια είναι η διαδικασία που ακολουθείς όταν γράφεις?

Συνήθιζα να χρησιμοποιώ ένα οκτακάναλο αλλά ο Ariel Pink (μιλάει για τον frontman των Ariel Pink's Haunted Graffiti) το δανείστηκε και το κράτησε ως "αιχμάλωτο" του στο studio του. Προφανώς αυτό ήταν μια παγίδα για να με "βγάλει έξω από τη σπηλιά μου". Όμως ήμουν τόσο ερμητικά κλεισμένη εκεί μέσα για πολλά χιλιάδες χρόνια. Σύντομα θα έρθω σε επαφή με νέες τεχνολογίες πριν μπω ξανά σε ένα Studio ηχογράφησης. Οπότε έχω αρχίσει να χρησιμοποιώ το Garage Band για να ηχογραφώ τα τραγούδια μου. Πραγματικά δεν μου κάνει μεγάλη διαφορά το μέσο με το οποίο θα κάτσω να ηχογραφήσω  Αρκεί να μη μου παίρνει χρόνο για να το "στήσω". Γνωρίζω πως υπάρχουν πολύ ανώτερα προγράμματα για αυτή τη δουλειά αλλά δεν χρησιμοποιώ midi ή sequencers οπότε είναι απλά θέμα πατήματος ενός κουμπιού που γράφει "rec". 

Θα μπορούσες να μας πεις δύο λόγια για το project σου με τίτλο "Dark Ages"?

Βασικά το συγκεκριμένο project "τρέχει" εδώ και ενάμιση χρόνο και παρότι θα έπρεπε να έχει τελειώσει νωρίτερα, εγώ και ο φίλος μου Casey Obelisk έχουμε απορροφηθεί τόσο πολύ από τους διαφορετικούς χαρακτήρες αλλά και τα επίπεδα της παράστασης που έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι αν έχουμε χαθεί μέσα στον όλο Μύθο του. Είναι πολύ διασκεδαστικό να ανεβάζεις τέτοιες παραστάσεις σε πολλά και περίεργα μέρη. Όμως εν τέλη πρέπει να κλείσει αυτός ο κύκλος. Οι χαρακτήρες πρέπει να βρούνε τα νησιά στο κέντρο του Jacuzzi το οποίο βρίσκεται στο γυμναστήριο του αστυνομικού σώματος του Los Angeles. 

Έχεις παρουσιάσει κατά καιρούς και αρκετά visual instalations σε αρκετές gallery. Από που εμπνέεσαι ως Visual Artist?

Εμπνέομαι από τα πάντα αλλά και από τίποτα. Πάρα πολλά αντικείμενα, ιδέες και καλλιτέχνες για να μπορώ να κατονομάσω κάποια από αυτά. Όμως πέρα από όλα αυτά, εμπνέομαι από το γεγονός πως έχω διαλέξει να φτιάχνω πράγματα. Ίσως ένας καλύτερος τρόπος να το εξηγήσω αυτό είναι πως το "εγώ" μου έχει βρει έναν τρόπο να παρεμβαίνει όπως νομίζει και ασχέτως με το πόσο παράλογο μπορεί να φανεί κάτι. Μια ελευθερία έκφρασης που όλοι έχουμε όμως λίγοι εκμεταλευόμαστε. Αν αυτό θεωρείται "καλό" ή "πρέπων" δεν εξαρτάται από εμένα. Είναι και δευτερεύον. Είναι ουσιαστικά σαν κάτι που κάνουν οι τρελοί άνθρωποι.  

Επιστρέφεις στην Αθήνα (αλλά αυτή τη φορά θα εμφανισθείς και στη Θεσσαλονίκη) έπειτα από κάποιο διάστημα. Τι να περιμένουμε από εσένα αυτή τη φορά?

Είμαι χαρούμενη που θα μπορέσω να παρουσιάσω νέα τραγούδια. Αισθάνομαι πως στο παρελθόν, ήμουν τόσο απορροφημένη από την οπτική performance που με κράτησε μακριά από τις ηχογραφήσεις. Πλέον δίνω πιο πολύ σημασία στη μουσική. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που θέλησα να έρθω στην Ευρώπη αυτή τη φορά. Οι πιο πολλοί καλλιτέχνες περιοδεύουν ώστε να προωθήσουν έναν νέο δίσκο. Εγώ περιοδεύω για να τον "τεστάρω" με το κοινό. 

Ποιες είναι οι βασικές σου μουσικές επιρροές? Τι σε εμπνέει μουσικά? 

Αρχικά, όλα ξεκίνησαν όταν άρχισα να ακούω αρκετά minmal electro, industrial, avant- garde κ.λ.π. τα οποία κυκλοφόρησαν στα τέλη των 70's με αρχές των 80's. Πριν από αυτά ήμουν σαν χαζή. Δεν είχα ακούσει τίποτα πέραν όσων παίζουν στο ραδιόφωνο πριν τα 20 μου. Οπότε, όταν άκουσα Kraftwerk ή Throbbing Gristle, ενθουσιάστηκα! Όλα αυτά μου ακούγονταν αρχικά εύκολα.  Τόσο εύκολα που πίστευα πως μπορούσα να το κάνω κι εγώ. Τώρα, είναι λιγάκι διαφορετικά τα πράγματα. Εμπνέομαι από καλή μουσική όμως δεν με ωθεί αυτό απαραίτητα στο να κάνω το ίδιο. Τώρα με εμπνέουν καλιτέχνες όπως ο Duchampe, o Cocteau, ο Warhol κ.α. που πειραματίστηκαν σε διαφορετικές φόρμες. Προσπαθώ πλέον να γράψω ένα θεατρικό έργο ή ένα film κι έπειτα η μουσική γράφεται για αυτό. Έχει έναν άλλο σκοπό πλέον. 

Έχεις συνεργαστεί με τον John Maus αλλά και τον Ariel Pink. Τι κέρδισες απ΄π αυτές τις συνεργασίες?

Ο Ariel Pink και ο John Maus είναι πολύ καλοί μου φίλοι. Μιλάω μαζί τους πολύ συχνά για γενικά πράγματα που αφορούν τη ζωή. Όπως κάνουν όλοι με τους φίλους τους. Είναι τρομερά ταλαντούχοι και με εμπνέουν με τον ίδιο τρόπο που ο καθένας εμπνέεται από τους φίλους του. Είχα και κάποιες συνεργασίες μαζί τους οι οποίες με βοήθησαν να εξελιχθώ. 

Είχες ποτέ καμία κακή εμπειρία κατά τη διάρκεια κάποιας εμφάνισης σου?

Ω Θεέ μου! Νομίζω πως είχα περισσότερες κακές παρά καλές. Σε βάθος χρόνου, δεν τις βλέπω ως κακές καθώς έμαθα από αυτές. Όμως, πρέπει να ομολογήσω πως, από μόνη μου δημιουργώ μια δύσκολη κατάσταση για τον εαυτό μου από το σημείο που ανεβαίνω στη σκηνή μόνη μου. Είναι το πιο ευάλωτο "στήσιμο" που υπάρχει και προκαλεί τις πιθανότητες για μεγάλες ψυχολογικές βλάβες! χαχα! Νομίζω πως το γεγονός πως με έχουν γιουχάρει, πως έχω πέσει πάνω στη σκηνή, πως έχει ξαφνικά σταματήσει να παίζει η μουσική κ.λ.π. δεν με έχει κάνει πιο σκληρή όμως, μου έχει δώσει μια πιο σοφή αίσθηση του χιούμορ. Μια μεταλλαγμένη αίσθηση του χιούμορ. Σχεδόν τα πάντα μου φαίνονται αστεία πλέον.

Αν ανοίξω το MP3 σου τι θα βρω?

Βασικά, έχω κυρίως ηχογραφημένα βιβλία. Τα λατρεύω. Αυτή την εποχή ακούω "Τα τρία στίγματα του Πάλμερ Έλντριτς" του Philip K. Dick. Είναι ο αγαπημένος μου!

official site
Facebook pag