Throbbing Gristle - Part Two The Endless Not

1. Vow Of Silence
/ 2. Rabbit Snare
/ 3. Separated
/ 4. Almost A Kiss
/ 5. Greasy Spoon
/ 6. Lyre Liar
/ 7. Above The Below
/ 8. Endless Not
/ 9. The Worm Waits It Turn
/ 10. After The Fall
 

Mute / 2 April 2007 

Τι να
πρωτοπεί κανείς για τους Throbbing Gristle, το συγκρότημα που διαμόρφωσε αυτό
που αποκαλούμε σήμερα industrial. Νομίζω πως δεν θα είχε νόημα να κάνω καμία
ιστορική αναδρομή καθώς τα πάντα γύρω από το όνομα τους πάνω κάτω είναι γνωστά
Τέλος πάντων, τον τελευταίο καιρό ακούγονταν διάφορα για το νέο τους άλμπουμ…
τι θα μπορούσε να περιμένει κανείς άραγε; Τον παλιό καλό ανατριχιαστικό θόρυβο,
κάτι περισσότερο ρυθμικό, κάτι κοντά σε πειραματικό ροκ (θεός φυλάξει!), τίποτα
δεν ήταν σίγουρο…
Να σας πω την αλήθεια δεν είχα και μεγάλες προσδοκίες (πράγμα που επαληθεύτηκε
όπως θα καταλάβετε στην συνέχεια) Για να κρίνεις ένα άλμπουμ των gristle, σαφώς
και δεν αρκεί να το ακούσεις μία φορά (καθώς μία ίσον καμία) Τρεις φορές που
λέτε το άκουσα και δυστυχώς δεν μου έμειναν και πολλά. Τα κομμάτια περιέχουν
ορισμένη από την γνωστή πειραματική ψυχεδέλεια του συγκροτήματος με αισθητή την
απουσία της ψυχρής καταστρεπτικής ωμότητας του αρχικού τους ήχου (τουλάχιστον
όπως τον έχω στο μυαλό μου από τις καλύτερες στιγμές τους)

Αναλογικά
synths, χωμένα που και που φυσικά όργανα και η διεστραμμένα υπνωτική φωνή του
κύριου P-Orridge που όμως δεν μου ακούγεται παθιασμένος όπως ακουγόταν
παλιότερα. Υπάρχουν και τρία τέσσερα καλά κομμάτια (όπως το greasy spoon και το lyre liar) αλλά σε γενικές γραμμές ο
δίσκος δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε, χωρίς αυτό απαραίτητα να σημαίνει ότι
δεν έχει το ενδιαφέρον του. Το θετικό με το “endless not” 
είναι ότι οι πρωτοπόροι πειραματιστές είναι αρκετά οξυδερκείς ώστε να
μην  προσπαθήσουν να επαναλάβουν τον
παλιό τους εαυτό καθώς έχουν ανοιχτεί ηχητικά σε κάπως πιο «ήπιους» και
διαφορετικούς ορίζοντες. Όταν έχεις όμως στο μυαλό σου ένα όνομα σαν τους Τhrobbing Gristle με μερικές αριστουργηματικές
δουλειές στο ενεργητικό τους, ευελπιστείς και θες να έρθεις αντιμέτωπος με κάτι
περισσότερο από έναν μέτριο δίσκο.  Είναι
και αυτή η αίσθηση της αρπαχτής που με πιάνει σε αυτές τις περιπτώσεις και με
κάνει επιφυλακτικό… δεν ξέρω, γενικότερα όλα αυτά τα comeback σε συνδυασμό με
φανταχτερό promotion είναι εύκολος τρόπος να εξασφαλίσει κάποιος έναν καλύτερο
μισθό (στην περίπτωση μας καλύτερη σύνταξη ).. Μπορεί κι εγώ ,θα μου πείτε, ως
κριτής να είμαι κάπως σκληρός (όχι που δεν θα μουνα),μπορεί να φταίει η
σκατένια μου διάθεση, μπορεί να φταίει που σιγά σιγά πιάνουν οι ζέστες, μπορεί
να φταίει και το άγχος που μου μεταδίδουν στο δρόμο τα μικρά με τις πανελλήνιες…

Για να
επανέλθουμε όμως θα ήθελα να επισημάνω το εξής: Μην περιμένετε να ακούσετε
τίποτα κομματάρες όπως το hamburger lady π.χ. ή ένα discipline. Είπαμε,
περάσανε αυτές οι εποχές. Τέλος. Έφυγαν. Επίσης, το νέο τους album  δεν είναι μόνο για σκληροπυρηνικούς fans της
μπάντας(ξέρετε αυτούς που θα το αγοράσουν ότι πατάτα και να είναι, επειδή με το
συγκρότημα έχουν πλέον φετιχιστική σχέση) αλλά απευθύνεται και στους περισσότερους
φίλους του πειραματικού ήχου που την ψάχνουν με κάτι από το τη νέα σεζόν και
δεν έχουν βρει τίποτα της προκοπής για την ώρα. Η συμβουλή μου; Σε περίπτωση
που το γούστο σας στο industrial είναι αρκετά κάφρικο (όπως και το δικό μου καλή
ώρα) ψάξτε καλύτερα το τελευταίο Whitehouse και θα με θυμηθείτε (ελπίζω όχι
βρίζοντας)... Διαφορετικά; Ισως σας βολέψει και το The Endless Not… Ισως…

Μάνος Χ. 

comments & discussion