Trans Am - Thing

1. Please Wait / 2. Black Matter / 3. Naked Singularity / 4. Thing / 5. Bad Vibes / 6. Heaven's Gate / 7. The Silent Star / 8. Arcadia / 9. Apparent Horizon / 10. Interstellar Drift / 11. Maximum Yield / 12. Space Dock  

20 April 2010 - Thrill Jockey 

Τώρα εγώ πρέπει να γράψω μία
αντικειμενική κριτική για αυτή την μπάντα; Καλά θα γράψω. Πάνε 15 χρόνια -αν
και κοντεύουν 20 ως συγκρότημα- από τότε που οι Trans Am κυκλοφόρησαν
το ομότιτλο άλμπουμ τους, από την Thrill Jockey, και από τότε η συγκεκριμένη εταιρεία θα παραμείνει η
μουσική τους στέγη με ελάχιστες εξαιρέσεις. Έκτοτε, διάφοροι κριτικοί θα  κολλήσουν διάφορες ταμπέλες στο τριμελές γκρουπ
-που διατηρεί τα ίδια μέλη από το ξεκίνημά του-, από electro και post punk, μέχρι leftfield και indie. Φυσικά δεν μπορούμε να
τους κατηγορήσουμε -τους κριτικούς- γι' αυτό, αφού οι Trans Am συνηθίζουν να επιβάλουν με
αυτά που παίζουν στον οποιοδήποτε, να τους κατηγοριοποιήσει κάπου, αφού όχι
απλά τα άλμπουμ τους διαφέρουν, αλλά το κάθε κομμάτι του άλμπουμ διαφέρει από
το προηγούμενο ή το επόμενο. Θεμιτό μου ακούγεται λοιπόν να καταβάλουμε κάθε
φιλότιμη προσπάθεια να τους τοποθετήσουμε κάπου, αλλά όταν αναφερόμαστε στο εν
λόγω γκρουπ μου φαίνεται από δύσκολο, έως αδύνατο. Βλέπεται οι Trans Am, δεν μπήκαν ποτέ στην διαδικασία
να γίνουν οι underground αστέρες (υπάρχουν πολλοί από δαύτους γύρω μας), έτσι δεν
ακολούθησαν την πεπατημένη συγκροτημάτων όπως οι Crystal Castles, οι Fischerspooner, οι Ladytron, η Miss Kittin και τόσα άλλα, και για
να το γενικεύσω λιγάκι ακόμη, όταν είχε γίνει το electro clash hype, για τους Trans Am δεν ήταν κάτι καινούργιο,
όπως το ίδιο ισχύει και για την επιστροφή στο punk. Όλα αυτά και αρκετά ακόμη, τα
άκουγες ήδη στις δουλειές τους πριν γίνουν μόδα.

Η νέα τους κυκλοφορία, που είναι και το 9^ο
άλμπουμ, φέρει τον ωμό τίτλο Thing. Ένα άλμπουμ που
έρχεται να κυκλοφορήσει ύστερα από το live What Day Is It Tonight?, το οποίο οι περισσότεροι πίστεψαν ότι θα είναι και
το κύκνειο άσμα του συγκροτήματος από τη Washington. Να όμως που οι Nathan Means, Philip Manley και Sebastian Thomson είχαν
διαφορετική γνώμη. Έτσι φτάνουμε στο σήμερα, για να ακούσουμε το χθες στο Futureworld. Σας μπέρδεψα ε; Εδώ και εγώ μπερδεύτηκα που το
έγραψα... Ας προσπαθήσω να το αναλύσω. Την χρονιά του '99 οι Trans Am θα κυκλοφορήσουν το Futureworld, το οποίο μοιάζει
αρκετά με το Thing -αν
και στα πρώτα ακούσματα μου θύμισε και κάποιες στιγμές του Liberation. Δηλαδή εκεί που ακούς στο
ξεκίνημα του Thing τα Black Matter και Naked Singularity,
τα οποία είναι και ο ήχος που χαρακτηρίζει τους Trans Am -μην μου ζητάτε να σας τον
περιγράψω, προτιμώ να παίξω jenga-,
έρχεται το Heaven's Gate που σε στέλνει αδιάβαστο. Η
εισαγωγή του είναι κάτι από pacman,
αλλά μετά νομίζεις ότι έκανε κατάληψη στο στούντιο ο Steve Albini με τους Big Black. Πάντως το συγκεκριμένο
κομμάτι είναι ότι πρέπει από εδώ και στο εξής, για το κλείσιμο των συναυλιών
τους. Στην συνέχεια μπαίνει το Arcadia, με τον
επαναλαμβανόμενο ρυθμό στα synths
να σου μένει και την κιθάρα να τζαμάρει, θυμίζοντας την σκηνή της Νέας Υόρκης
την περίοδο '77 - '83, ενώ έχει ενδιαφέρον που συναντάμε για ακόμα μία φορά,
τόσα πολλά no wave
στοιχεία, τα οποία έρχονται σε σύγκρουση με τον ala Kraftwerk ήχο
-έχει αρκετά σε αυτό το στυλ στο Liberation.

Ας κλείσω με τρεις ευχές. Να διαβάσουν την συγκεκριμένη κριτική πάνω από
50 άτομα. Να ακούσουν το Thing, πάνω από 50 άτομα. Και τέλος να τους ξαναδούμε κάποια στιγμή στο
μέλλον, αλλά τα άτομα που θα πάνε στην συναυλία να είναι πάνω από 50 και όχι
όπως έγινε πριν από δύο χρόνια στο Orient, στην Θεσσαλονίκη. Λοιπόν, ήμουν αντικειμενικός; Σιγά μην ήμουν...