Vampire Weekend - Vampire Weekend

1. Mansard Roof / 2. Oxford Comma / 3. A-Punk / 4. Cape Cod Kwassa Kwassa / 5. M79 / 6. Campus / 7. Bryn / 8. One (Blake's Got A New Face) / 9. I Stand Corrected / 10. Walcott / 11. Kids Don't Stand A Chance

XL Recordings
29 January 2008

Πριν
ένα χρόνο περίπου ένα μονόστηλο των New York
Times έκανε λόγο για ένα μικρό live
σε κάποιο
μπαρ του Brooklyn, για μια νέα μπάντα γεμάτη φρεσκάδα και ζωντάνια
που ακούει στο όνομα Vampire Weekend,
εξασκώντας
το αγαπημένο σπορ των music media
- την αναζήτηση
του next big thing.
Από εκείνο το ζεστό χορευτικό βραδυ όπως περιγράφει ο νεουορκέζος ρεπόρτερ
μέχρι αυτή τη στιγμή που το πικάπ μου φέρνει στροφές το δίσκο τους τα δεδομένα έχουν
αλλάξει και o χάρτης που κρατούν οι φοιτήσαντες στο Columbia έχει μεγαλώσει
κατά πολύ για να χωρέσει τους περισσότερους απο 50 σταθμούς τις περιοδείας
τους.

Αν
ήταν κόσμημα, θα ήταν διαμάντι και μάλιστα ακατέργαστο, προς θεού όχι γιατί ο
δίσκος τους δεν έιναι δουλεμένος και άψογα ενορχηστρωμένος αλλά διότι από την
αρχή ως το τέλος ο αυθορμητισμός της μπάντας είναι τόσο εμφανής και σε διαπερνά
τόσο ενθουσιωδώς όσο η εικόνα ενός μισολασπωμένου διαμαντιού που μόλις έχει
περισυλλεχθεί.
Αν
πάλι ήταν ποδήλατο, θα ήταν, δίχως άλλο, κούρσα χωρίς ταχύτητες καθώς ο δίσκος
αυτός σε ταξιδεύει με μαγευτική σταθερότητα από το ένα φανταστικό τοπίο στο
άλλο, σε αφήνει να χορτάσεις κάθε εικόνα που σε σπρώχνει να πλάσεις με τη
θαυματουργή φαντασία σου και δε σε απομακρύνει άτσαλα και βιαστικά (η μετάβαση
από κομμάτι σε κομμάτι μου φαίνεται απίστευτα ομαλή και φυσική).

Τέρμα
με τις παρομοιώσεις. Στο μουσικό κομμάτι της υπόθεσης τώρα, οι Vampire Weekend
παίζουν ένα προτότυπο κράμα κιθαριστικής indie pop και χορευτικής afro-beat
μουσικής, εγχείρημα που δεν επιχειρεί νομίζω να εντυπωσιάσει ή να διεκδικήσει
δάφνες πρωτοτυπίας. Όλα μοιάζουν να κυλούν φυσικά και αβίαστα σ'αυτό το δίσκο, σε
ένα μουσικό ποτάμι που ρέει χωρίς μπάζα και σκουπίδια στη μέση, δίνοντας σου
την ευκαιρία να ακούσεις τη μουσική απογυμνωμένη από εφετζίδικες προσθήκες και
λαμπερές βιτρίνες. Στην παραλία των Vampire Weekend ο ρυθμός και το τέμπο
μετατρέπονται σε φτυάρια και κουβαδάκια, σε κάθε λογής αμμουδιάστικα παιχνίδια
με τα οποία δε σταματούν ούτε δέκατο-έκτο να παίζουν μέχρι να χτίσουν το
πολυρυθμικό χορευτικό τους κάστρο, που δε λέει να πέσει ακόμα κι αν ένα τσούρμο
ξεβράκωτα και εκστασιασμένα - στην ιδέα της αμμουδιάς - πιτσιρίκια τρακάρουν
πάνω του. Οι μόνοι που μπορούν να το κατεδαφίσουν είμαστε εσύ κι εγώ με τις
άτσαλες χορευτικές μας φιγούρες για μπροστάρη και τη διάθεση για εισπνοή
χαμογελαστής καλοκαιρινής αύρας για οδηγό. Αν το ''cape cod kwassa kwassa'', το
''boston'' και το ''oxford comma'' δεν σε σπρώξουν έστω και λίγο να κουνηθείς
στα ρυθμικά πειράματα των Vampire Weekend τότε πρέπει να αναρωτηθείς λίγο
παραπάνω τι φταίει για το μυικό σου μούδιασμα. “Mansard roof” και “A-punk”
αποτελούν ιδανικό single-soundtrack, το πρώτο για ιστιοπλοικές αναζητήσεις ή
έστω για μια απλή ψαροβαρκάδα για όσους δεν έχουμε ιστιοπλοϊκό και το δεύτερο
για ένα ατσούμπαλο mountain-bike Σαββατο/κο γεμάτο τούμπες και χώμα. Για το
εξαίρετο χατζιδακικό ''walcott'' ας μη μιλήσω καλύτερα εγώ. Ας τα πει καλύτερα
ο γείτονας που το ακούει κάθε φορά στα κόκκινα.