Την Geheimnis Records την έχουμε συνηθίσει να κάνει επανακυκλοφορίες παλιών τίτλων και να φέρνει στο φως ξεχασμένες ηχογραφήσεις από την δεκαετία του '80 κυρίως. Με εξαίρεση βέβαια τον ντεμπούτο δίσκο των Wonky Doll And The Echo, ενός από τα νέα σχήματα της σκηνής που έκανε αίσθηση τα τελευταία χρόνια. Εδώ τώρα με την συλλογή "No Radar" η Geheimnis κάνει το επόμενο βήμα και γεφυρώνει το παρελθόν με το μέλλον. Παρουσιάζει δέκα νέα σχήματα του ευρύτερου underground χώρου, που κάνουν την παρθενική τους δισκογραφική εμφάνιση. Πολλά από αυτά πιστεύω θα μονοπωλήσουν σύντομα το ενδιαφέρον μας.

Η συλλογή θα μπορούσαμε να πούμε ότι χωρίζεται σε δύο ενότητες και όχι μόνο πρακτικά λόγω πλευρών βινυλίου αλλά και ως ύφος συνθέσεων. Στην πρώτη πλευρά έχουμε τα πιο πειραματικά και minimal ας πούμε κομμάτια ενώ στην δεύτερη τα πιο κιθαριστικά ‘συμβατικά' σχήματα.

Η πρώτη πλευρά ξεκινάει με ένα όνομα που μου είχε τραβήξει την προσοχή τον τελευταίο καιρό. Το σχήμα Tango Mangalore είναι το σόλο project του Γιάννη Σιντελή, του τραγουδιστή-συνθέτη-ναυτικού που κινείται σε ηλεκτρονικά, minimal, πειραματικά μονοπάτια, κάτι μεταξύ bossa nova και dark wave noir. Το "Logic Obscene" είναι χαρακτηριστικό δείγμα της δουλειάς του, από τις ενδιαφέρουσες προτάσεις του δίσκου, που φέρει αυτή την ατμόσφαιρα των μοναχικών καταραμένων ναυτικών που ταξιδεύουν σε μακρινά παρακμιακά λιμάνια, σε μαύρους ωκεανούς ή ακόμα οι πιο άτυχοι...στον βυθό τους. Ακολουθούν οι Εμφιαλωμένοι Εραστές με το "Κάνε Μου Έρωτα" ένα minimal synth-punk κομμάτι που μοιάζει λες και ξεθάφτηκε από το παρελθόν. Όχι απαραίτητα κακό, αλλά δεν προσφέρει κάτι νέο. Στην συνέχεια επανερχόμαστε στο σήμερα με κάτι πιο σύγχρονο. Οι Melatonini που αποτελούνται από της Ελένη Νάσιου και Μαρία Ρόκα μας παρουσιάζονται με το "Poser", σε μια atmospheric minimal ατμόσφαιρα, που δείχνει πολλά υποσχόμενη αλλά να δούμε αν κάτω από το ομιχλώδες ύφος κρύβεται και η ουσία που διαφαίνεται για κάτι μεγαλύτερο στο μέλλον. Συνέχεια με Regressverbot που έρχονται από Θεσσαλονίκη. Το "Kids of December" αναφέρεται στα γνωστά γεγονότα του 2008. Το στυλ τους παραπέμπει έντονα σε minimal synth των 80's και αποτελεί την πιο ρυθμική στιγμή της συλλογής. Η πλευρά κλείνει με τους Δίχως Πρόσωπο που αποτελούνται από τον Άλεξ και τον Χάρρυ και έχουν βάση τα Ιωάννινα. Το κομμάτι τους "Σύνθετος Κύκλος", ένα mid-tempo electro κομμάτι μιλάει για την συνεχή απο-ανθρωποποίηση κάτω από το στρες, την καθημερινή ρουτίνα και τα αδιέξοδα.

Γυρίζοντας στη δεύτερη πλευρά βρίσκουμε πρώτα το συγκρότημα των The Villions, πενταμελές αθηναϊκό σχήμα που δημιουργήθηκε το 2011 από τον Δημήτριο Κόλια και τον Αλέξανδρο Κουσουλάκο με εμφανείς επιρροές από την underground σκηνή. Το "Doubts" με το στιβαρό rhythm section, τις κοφτές κιθάρες, και την βαρύτονη ερμηνεία είναι το πιο δυναμικό κομμάτι της συλλογής και μας ταξιδεύει στους ρυθμούς του gothic και post punk, με την αντίστοιχη 80's αισθητική. Οι Cinemascope που ακολουθούν είναι ουσιαστικά το σόλο project του Λεωνίδα Σκιαδά, dj, μουσικού παραγωγού στο ραδιόφωνο και διοργανωτή συναυλιών τα τελευταία 20 χρόνια. Το "So Cold Inside" όπως διαβάζουμε στο δελτίο τύπου είναι η ιστορία ενός ανεκπλήρωτου έρωτα, χωρίς αίσιο τέλος. Ένα κομμάτι που είναι πράγματι γεμάτο ευαισθησία, γλυκιά μελαγχολία, πιστό στις νεοκυματικές του πεποιθήσεις. Αμέσως μετά βρίσκουμε τους Ethereal Movement, ένα ακόμα σχήμα που είχε πιάσει το αυτί μου πριν την κυκλοφορία αυτήν εδώ. Το σχήμα δημιουργήθηκε στην Αθηνά στις αρχές του 2013 αποτελεί προσωπικό project του ηχολήπτη Ευγένιου Β και της Ζόζι Τ. από τους Gaspard Noir στα φωνητικά. Οι επιρροές του σχήματος είναι κυρίως το darkwave, coldwave, experimental low-fi και shoegaze. Το "Rhapsody" είναι ουσιαστικά μελοποίηση του ποιήματος του T.S. Eliot "Rhapsody On A Windy Night" και αποτελεί κατά την γνώμη ένα από τα stand outs που απλά εντείνουν την ανυπομονησία μου να ακούσω κάτι ολοκληρωμένο από αυτούς στο μέλλον. Εξίσου καλή στιγμή αποτελεί και το επόμενο σχήμα των Strawberry Pills που νομίζω δεν θέλει πολλές συστάσεις εδώ στο Postwave. Ξεκίνησε τον Ιανουάριο 2013 και αποτελείται από τους Αντώνη Κωνσταντάρα (Le Page) και Valisia Odell (Phoenix Catscratch) και είχαν κάνει αίσθηση με τις ζωντανές τους εμφανίσεις τον περασμένο χρόνο ανοίγοντας μάλιστα και για τους KVB και Soft Moon. Το "Pain/Pleasure" (ένα κομμάτι μέσα από την δεύτερη τους κασέτα "Conversation Piece") θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποτελεί μία ελεγεία στον ανθρώπινο σαδισμό και την ευχαρίστηση του πόνου, εμπεριέχει μπόλικη από την minimal, dark, post punk αισθητική τους. Οι τραχείς κιθάρες και τα επιβλητικά σκοτεινά φωνητικά δένουν αρμονικά και δίνουν ένα δυναμικό αποτέλεσμα. Δυστυχώς οι Strawbeery Pills είχαν πολύ σύντομη πορεία και έχουν ήδη διαλυθεί. Τέλος μας έρχεται ο Right Knider, σόλο project του Vargo O'Nil. Το "Viler Than Vice" είναι ένα dark electro κομμάτι γεμάτο συνθεσάϊζερς και vocoders που του δίνουν μια ρομποτική υπόσταση.

Πρόκειται για μια κυκλοφορία 300 αριθμημένων αντιτύπων δίσκων βινυλίου.  Μουσικές που δύσκολα θα πέσουν στην αντίληψή μας, καθώς φαίνεται απίθανο να αναμεταδοθούν από το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση. Φύονται "κάτω από το ραντάρ - under the radar". Αυτός είναι και ο ρόλος της συλλογής αυτής, να συγκεντρώσει και να μας παρουσιάσει τα νέα αυτά ονόματα που έχουν κάτι να πουν, που εκφράζουν την εποχή τους, αυτή την δύσκολη χρονική στιγμή που διανύουμε. Λειτουργούν σαν καθρέπτης της κοινωνίας μας, κάτω πάντα από το πρίσμα του εναλλακτικού. Μια πρόταση που αξίζει αναγνώριση γιατί αν δεν στηρίξουμε την νέα γενιά δεν θα υπάρξει μέλλον. Είναι βαρετό και οπισθοδρομικό να αναπολείς μόνο το παρελθόν.

Rating: 7,2 / 10
Νίκος Δρίβας