Vello Leaf - Tonight, I'm Leaving...

01.Midnight Takeoff / 02.By The Morning Light / 03.Long Way / 04.In Sunshine / 05.Bitter / 06.Now That We Are... / 07.Skies Ending / 08.Velvet Land

21 December 2009 - Insight Room

Πάρτε στα χέρια σας τη
χάρτινη συσκευασία του δίσκου. Επικεντρωθείτε στο εξώφυλλο, κλείστε τα μάτια
για λίγο αν θέλετε, προσπαθήστε να νοιώσετε αμυδρά ότι κι εσείς αιωρείστε.
Ανοίξτε το κουτί, ρίξτε μια γρήγορη ματιά στις θαυμάσιες καρτούλες των
κομματιών, και μετά χωρίς να το πολυσκεφτείτε, βάλτε τις σε μια τυχαία σειρά.
Ακόμα καλύτερα ξανακλείστε τα μάτια σας για να το κάνετε αυτό. Ύστερα κοιτάξτε
τις, πιαστείτε άφοβα από την άκρη του εναρκτήριου Midnight Takeoff που αργά αργά ανεβαίνει προς τον έναστρο ουρανό
του Tonight I'm Leaving και χαθείτε
στην τυχαία σελίδα του ονειρολόγιου των Vello Leaf που μόλις φτιάξατε. Ένα ταξίδι σε τοπία, που τα θολά τους περιγράμματα
είναι χρωματισμένα απ'τη λήθη και τη φαντασία. Η νυχτερινή αύρα των Slowdive, μεταφέρει από μακριά
τους αχνούς παιδικούς ψίθυρους των Sigur Ros και μας σπρώχνει όλο και ψηλότερα, στα απέραντα κατάλευκα σύννεφα των Cocteau Twins. Οι Vello Leaf μας ξυπνούν σε ένα μέρος παραμυθένιο και
μελαγχολικό, μακριά από ο,τιδήποτε γήινο εξουσιάζουν η λογική και ο χρόνος.

Οι δοκιμαστικές πτήσεις
των παιδιών ξεκίνησαν πριν περίπου 10 χρόνια, ενώ μας συστήθηκαν το 2006 με το ep Morning Star. Στα Audiobook του postwave, έπρεπε να επιστρατεύεις διαφορετικά
αντανακλαστικά για να ακούσεις τα κομμάτια των Vello Leaf ανάμεσα στα υπόλοιπα. Τα πιο πρώιμα, τα παιδικά ίσως. Το παγωμένο μελόδραμα
του τυπικού post rock ήχου λιώνει από μια γλυκιά ευαισθησία που βρίσκεται
στη μουσική τους. Γκρίζο ηλεκτρισμένο background από κιθάρες, εύθραυστη ατμόσφαιρα από γυναικεία φωνητικά και θλιμμένες αέρινες
μελωδίες που ισορροπούν πάνω σε όλα αυτά. Αν νομίζετε ότι τα έχετε ξανακούσει
αυτά δεν θα έχετε ακριβώς άδικο. Αλλά θα είχε νόημα ένα όνειρο χωρίς τις
ξεχωριστές λεπτομέρειες που επιζούν στη μνήμη και το κάνουν να κρατάει κι άλλο;
Η ιδιαιτερότητα στη μουσική νύχτα του
Tonight I'm Leaving είναι η αληθινή, ανθρώπινη αγάπη για την ίδια την ονειροπόληση,
απελευθερωμένη από την εμβατηριακή σοβαρότητα των Explosions
in the sky ή τα αδιάκοπα μπερδεμένα παιχνίδια
των Mum. Είναι οικείος και μαγευτικός ο
ουρανός των Vello Leaf, μακρινός αλλά όχι απόκοσμος. Το ότι τα παιδιά
είναι από την Κρήτη, και όχι απ'το Quebec ούτε απ'το Reykjavík, δε με
βοηθάει στο να δικαιολογήσω ακριβώς αυτήν την οικειότητα, δεν ξέρω καν αν
βρίσκω λόγο να το αναφέρω. Στο κάτω κάτω, το αιθέριο By the Morning Light μας έχει ανεβάσει πολύ ψηλά πλέον
και όλες οι πόλεις μοιάζουν με όμοιες αδιάφορες κουκίδες, είναι πιο όμορφα να
κοιτάμε προς τα πάνω...

Οι πρώτοι αργόσυρτοι στίχοι
με τη φωνή της Evira των ήδη
αγαπημένων Abbie Gale, καθησυχάζουν και καθηλώνουν απαλά, η οποία
μοιράζει και το πρώτο απ'τα μετρημένα χαμόγελα του δίσκου στο dream pop άστρο του In Sunshine. Η Evira τραγουδά με εξωστρέφεια, ειλικρίνεια, χωρίς εμμονές παλιών ή νέων μουσικών
ιδιωμάτων, έχοντας απλά βρει τη θέση του εαυτού της στους περίεργους
χρωματισμούς απ'το λιγοστό φως στα τοπία των κομματιών που ερμηνεύει. Η πανέμορφη
φωνή της Alexandra McKay που τραγουδά στα περισσότερα κομμάτια του δίσκου μαγεύει, με αποκορύφωμα
το κομψοτέχνημα του Now that we are...  Σε
εκπλήσσει, σε μουδιάζει, σου κολλάει στο μυαλό σαν pop μελωδία αλλά δεν τολμάς να το ψιθυρίσεις, μη χαθεί
η ομορφιά του. Η πιο παραμυθένια γωνιά του ουρανού δε θα μπορούσε να είναι πιο
απλή και πιο συγκινητική. Το αγωνιώδες και σκοτεινό Long Way μας περνά από τα μονοπάτια
της 4AD που δεν φαίνονταν από το έδαφος,
με την «κρυμμένη» απαγγελία του, δυνατό ρυθμό και αυξανόμενη ηχητική και
συναισθηματική ένταση. Αλλά στον κόσμο του Tonight I'm Leaving αυτά δεν κρατάνε πολύ, ακολουθεί το ξάστερο In Sunshine και το γλυκόπικρο Bitter. Το τελευταίο
μοιάζει βγαλμένο από την αισθητική των Blonde Redhead και τον ήχο του "23". Ρυθμικό, απογοητευμένο, χωρίς ξεσπάσματα, μια σχεδόν
χορευτική εξομολόγηση με πλήκτρα και κιθάρα απ' τις υπνωτικές στιγμές του Disintegration.

Τα μεγαλόπρεπα θλιμμένα
τοπία που αλλάζουν αργά είναι οι ομορφότερες εικόνες του Tonight I'm Leaving. Το δυνατό Skies Ending, θέλει να μας προετοιμάσει για το τέλος, και
φτάνουμε να πετάμε όλο και πιο γρήγορα γύρω από αλυσιδωτές πολύχρωμες εκρήξεις.
Μια ονειρική υπερπαραγωγή θορύβου και ρομαντισμού, που προσπαθεί να συμφιλιώσει
μέσα της το φως και τα σκοτάδια όλου του δίσκου. Κι αν ένα ταξίδι χρειάζεται
προορισμό, το ορχηστρικό Velvet Land ξεπροβάλλει σιγά σιγά και
φανερώνει -κι όμως!- σχεδόν αστικές εικόνες, τις πιο σκληρές όλου του ταξιδιού,
ίσως γιατί άρχισε να τις μπολιάζει η πραγματικότητα, ή απλά γιατί άρχισε να
συντίθεται μπροστά μας το Destination: Nowhere που έγραφε στο πίσω μέρος το εισιτήριο του Midnight Takeoff.

Προσγείωση, αργό ξύπνημα,
επαφή με την πραγματικότητα, πρώτη αναπνοή, ο,τι κι αν είναι, το τέλος είναι
γαλήνιο. Οι Vello Leaf για 45 λεπτά μας ανέλαβαν πλήρως, και μας άφησαν μαγεμένους. Έφτιαξαν τον
πιο ονειρικό δίσκο ελληνικού συγκροτήματος, και μας τον δώρισαν σε μια
συσκευασία που εκτός από πανέμορφη και προσωπική, φανερώνει αγάπη για το
αποτέλεσμα, τον κόσμο, τους ίδιους και πάνω απ'όλα, τα όνειρά τους.

Κι επειδή ένα μουσικό ταξίδι, σίγουρα δε χρειάζεται προορισμό,
ξανακλείστε τα μάτια, βάλτε τις καρτούλες σε μια τυχαία σειρά, ανοίξτε τα και όταν
καταλάβετε ότι αρχίσατε πάλι να ανεβαίνετε, σταματήστε να κοιτάτε προς τα κάτω...
 

Rating: 8,5 / 10
Βαγγέλης Γιαννακόπουλος

 {youtube}k3Ta_GyA0tU{/youtube}