Villa Nah - Origin

01.Time For Tea / 02. Running On / 03. Ways To Be / 04. Some Kind Of Dream / 05. All The Days / 06. Autumn Gone / 07. Kiss And Tell / 08. Way Of The Future / 09. Remains Of Love / 10. Envelope / 11. Rainmaker / 12. Emerald Hills

17 March 2010 - Keys of Life

-    Θέλεις να τους κάνω κριτική; Σε ρωτάω, γιατί κυκλοφόρησε τον Μάρτιο. Εμένα μου ήρθε αυτό τον μήνα.

-    Πολύ όμορφο track. Ε, κοίτα, είναι κάτι άγνωστο, δεν μας πειράζει και τόσο πότε κυκλοφόρησε. Why not? Πολύ early 80's κλίμα... OMD θυμίζει κάπως, από το πρώτο. Και Dalek I. Γενικά Liverpool early 80's. Είχαμε και καλή ομάδα τότε... lol.

Αυτός ήταν ο διαδυκτιακός διάλογος που είχα με τον κ. Μπρέλλα, για τους Villa Nah και το άλμπουμ Origin. Οφείλω να ομολογήσω ότι με έβαλε σε σκέψεις η τελευταία του πρόταση για την ποδοσφαιρική ομάδα του Liverpool, κάνοντας με να θυμηθώ τις ατέλειωτες κόντρες μεταξύ αυτής της πόλης και του Manchester. Μουσικές και ποδοσφαιρικές. Από την μία το μεγάλο λιμάνι περήφανο όπως πάντα για τους Beatles, τους Echo & The Bunnymen, τους Teardrop Explodes, τους A Flock Of Seagulls, τους Anathema και να μην ξεχάσω τους... Dead Or Alive. Το αντίπαλο δέος είχε να αντιπαρατάξει τους The Fall, τους Joy Division, τους New Order, τους Happy Mondays, τους Inspiral Carpets, τους The Stone Roses, τους Charlatans, τους Oasis... τους Lamb, τους Autechre... Σταματώ. Ο κατάλογος είναι μεγάλος. Καλύτερα η κόντρα να μείνει στα ποδοσφαιρικά, αφού εκεί ακόμη τους έχουμε. Πρωταθλήματα, Champions League, Kenny Dalglish, Steven Gerrard, ενώ από την άλλη ένας Best δε σώζει την κατάσταση.

Και τι σχέση έχουν όλα τα παραπάνω με τους Villa Nah, θα αναρωτηθείτε. Απολύτως καμία. Αλλά δε φταίω εγώ αν ο υπεύθυνος του postwave, προσπαθεί να αποπροσανατολίσει το μουσικό ενδιαφέρον του κόσμου με ποδοσφαιρικές νοσταλγίες.

Μετά τον παραπάνω εγκιβωτισμό, επανέρχομαι επί του θέματος. Όταν αντίκρισα το εξώφυλλο του Origin, σκέφτηκα πόσο ενδιαφέρον και εύστοχος, είναι ο συλλογισμός της επιλογή του artwork. Η «προέλευση» (Origin) που απεικονίζεται -δηλαδή η σχολή του Bauhaus-, με όλο αυτό το νέο ρομαντικό pop, ξεδιπλώνεται στα 12 κομμάτια του άλμπουμ. Μία νοσταλγία της χρυσής δεκαετίας του 80 στον χώρο αυτό, τότε που αυτός ο ήχος κυριαρχούσε και η ευδαιμονία που πήγαζε μέσω αυτού, ήταν διάχυτη, τόσο στον κόσμο, όσο και στους καλλιτέχνες. Ένας τρόπος έκφρασης αυτού του συναισθήματος, ή καλύτερα αυτής της κατάστασης, ήταν και η άποψη που είχαν, καλλιτέχνες και οπαδοί, στο ντύσιμο και στο μακιγιάζ τους. Αθωότητα, ξεγνοιασιά, αγάπη... συναισθήματα που εκδηλώνονταν αυθόρμητα, χωρίς καμία καθοδήγηση. Μπορεί η αναβίωση της electro pop στις μέρες μας να απασχολεί όλο και περισσότερο κόσμο, αλλά όλα εκείνα που μας θυμίζουν την δεκαετία αυτή, δεν πρόκειται να επιστρέψουν. Τουλάχιστον έχει μείνει ο ήχος, που αναπαράγεται από τους σημερινούς καλλιτέχνες για να μας φέρνει στο μυαλό εκείνες τις ημέρες. Μεταξύ των καλλιτεχνών αυτών, είναι και το συμπαθές Φιλανδικό ντουέτο.

Οι Villa Nah αποτελούνται από τους Juho Paalosmaa και Tommy Hyyppa, και όπως υποδηλώνουν και τα ονόματά τους, μας έρχονται από την Φιλανδία, η οποία πάντοτε είχε κάτι το διαφορετικό από τις υπόλοιπες Σκανδιναβικές χώρες. Τουλάχιστον στο δικό μου μυαλό. Θέλετε λίγο η γλώσσα, λίγο η νοοτροπία των ανθρώπων, μου έχει δημιουργηθεί μία εικόνα, ότι είναι πιο κοντά στην Εσθονία, παρά στην Σουηδία. Και δεν το κρίνω μόνο από γεωγραφική θέση. Μία απομόνωση την οποία αναζήτησαν από μόνοι τους. Από την χώρα λοιπόν των χιλίων λιμνών, των πολλών μουσικών καλλιτεχνών και του πρωτοπόρου, στην ηλεκτρονική τέχνη, Erkki Kuranniemi, προέρχεται και το συγκρότημα που μας απασχολεί προς το παρόν -και ευελπιστώ και στο μέλλον.

Παρόλο που είναι η χώρα του "love metal" και των Him -μην τους μπερδεύετε με τους τζαζίστες-, πίστευα ότι οι Φιλανδοί είναι ένας λαός με πιο ηλεκτρονική κουλτούρα. Σε πρόσφατη όμως συνέντευξη, οι Villa Nah δήλωσαν ότι οι ο κόσμος εκεί λατρεύει τις κιθάρες και ειδικότερα, αυτές που προέρχονται από τον χώρο του metal / hard rock / heavy. Εστίασα πάνω σε αυτή την δήλωση, και ύστερα από μία διεξοδική έρευνα που έκανα, ανακάλυψα αυτό! Ο εικόνα που είχα πλάσει στο μυαλό μου για αυτή την χώρα, αυτομάτως κατέρρευσε (και εγώ που νόμιζα ότι εκεί πάνω ακούνε Pan Sonic, Vladislav Delay, Brothomstates, Lackluster, Jimi Tenor... Μάταιες όλες οι σκέψεις μου). Και η απορία μου πλέον είναι η εξής: Τι θα γινόταν αν οι Villa Nah ήταν από την Αγγλία, ή ζούσαν στην Νέα Υόρκη; Μπορεί αυτός ο αναλογικός τους ήχος να είναι όντως πιασάρικος, αλλά σε πολλές περιπτώσεις, όλα αυτά τα electro pop συγκροτήματα ανακυκλώνουν συνέχεια τα ίδια, με αποτέλεσμα να χάνονται με τον καιρό. Εδώ όμως έχει να κάνει και το πώς προσφέρει στο κοινό το προϊόν η κάθε εταιρεία. Η Keys Of Life δεν είναι κάποιο μεγαθήριο στον χώρο της δισκογραφίας, και όπως ανέφερα και λίγο πιο πάνω, οι Villa Nah είναι... από την Φιλανδία. Οι δε Hurts, από το Ηνωμένο Βασίλειο. Η σύγκριση είναι αναπόφευκτη, αλλά και άνιση. Δεν έχει σημασία που η έμπνευση των δεύτερων εξαντλείται σε 2 / 3 κομμάτια. Ας είναι καλά το promotion, που τους έφερε μέχρι και στα Mad Video Music Awards.

Οι επιρροές -όπως τόνισε και το έμπειρο αυτί του αρχισυντάκτη- θυμίζουν πολύ OMD -συμφωνώ και επαυξάνω-, αλλά και Junior Boys θα προσθέσω με την σειρά μου, ενώ οι Skanfrom δεν μπορούν να αγνοηθούν. Δεν υπάρχει όμως αμφιβολία ότι οι δεκαετία του 80, έχει συμβάλει στην διαμόρφωση του μουσικού χαρακτήρα των Villa Nah. Η φωνή του Juho Paalosmaa, συνοδεύει τον ακροατή σε εκείνη την δεκαετία, όπου υπήρχε ένας διάχυτος αυθορμητισμός στις σκέψεις των μουσικών, και αυτό αποκαλύπτεται τόσο στιχουργικά, όσο και ηχητικά, από τον Tommy Hyyppa. Η επιλογή επίσης του παραγωγού δεν είναι καθόλου τυχαία, αφού ο συμπατριώτης τους Juri Hulkkonen -γνωστός για τις house δουλειές του- έχει καταφέρει να μην αλλοιώσει το 80's συναίσθημα, αλλά να το αποδώσει με την οπτική του σήμερα. Οι στιγμές που χαρακτηρίζουν το Origin είναι πολλές, αλλά αυτές εναπόκειται στον καθένα από εμάς που ακούει τα κομμάτια και συνάμα δένεται συναισθηματικά με κάποια από αυτά. Είτε με το «φθινοπωρινό» Autumn Gone, είτε με το πιο ανέμελο Some Kind Of Dream. Στην Φιλανδία πρέπει να έχουν ήδη κάνει κάποια επιτυχία, αν κρίνω από αυτό. Ευχή μου είναι να αναγνωριστούν και από τον υπόλοιπο κόσμο, αφού εμάς θα μας απασχολήσουν σίγουρα και στο μέλλον.

Υ.Γ. Μα καλά... πού θυμήθηκες τους Dalek I!!!

 {youtube}96UlDoyTr3I{/youtube}