matter + form = substance = (energy) = force + essence (aka emotion) => (music)
Αυθόρμητες και αυθαίρετες, φιλοσοφικές και (μετα)φυσικές σχέσεις...παρωχημένες και πεπερασμένες ισότητες... Ενώ θα έπρεπε να μιλάω για μουσική φαντάζομαι..
Κατά ενα περίεργο τρόπο όμως αυτές μοιάζουν να περικλείουν τα πάντα, διατηρώντας και την (oh-so-lost) μαγεια ή πνευματικότητα αν θέλετε.
Δεν είναι ακριβώς άσχετα όλα αυτά...λίγο ο τρόπος που επέλεξε ο Ronan να προωθήσει το album
(the concept of putting ones ideas,dreams [matter] into shape [form] ),
λίγο ο αλλαγμένος και κάπως ρετρο ήχος, καθώς και ο γενικότερος προσωπικός σκεπτικισμός...
H futurepop αμφισβητήθηκε ως ύπαρξη, από τη γέννηση της κιόλας, και μάλλον έπαψε..
ΕBM is dead..Long live TBM...
και άλλα τέτοια...
και τι μένει λοιπόν? Τhe essence my friends...on to that then and enough with the word-games and the reading-between-the-lines..till a bit later.

Oι VNV Nation επιστρέφουν μετα από 3+ χρόνια με ένα ακόμα ασημογκρί cover λιτής και απέριττης αισθητικής και ένα tracklist γεμάτο με μονολεκτικούς τίτλους. Kάποια πραγματα δεν αλλάζουν (ποτέ?). Όπως και τα intros (minimal φουτουριστικοβιομηχανικός ήχος with sparse drumming στην προκειμένη...).
Το single "Chrome" ακολουθεί.. Δυνατό μεν, μακριά από αυτό που είχαμε συνηθίσει δε... τα futurepop synth-ια δεν μένουν πια εδώ. Η κακόηχη, πρώτη όμως αίσθηση και το bleeping μπιτάκι grow on you (sic!) σιγά σιγά. Το "Arena" στη συνέχεια έρχεται να σε ισορροπήσει λίγο...Πλησιάζοντας το γλυκόπικρο ύφος του "Ηolding on" (αυτό μάλλον το κάνει καλύτερα το "Endless skies" αργότερα) ίσως και του "Rubicon" ή "Arclight" με πολλή φαντασία, αλλά με ασυνήθιστα ζωντανά drums και διατηρώντας ενα χαρακτήρα VNV ύμνου.
Και μετά ήρθαν τα instrumental... 3 στη σειρά, συν τα "Intro" και "Lightwave" καταλαμβάνουν περί το 50% του δισκου, που σε συνδυασμό με μια αισθηση "λίγα λόγια" κάνει λίγο περίεργο για καποιον που έδινε μία i-won't shut-it-up-εντύπωση! Στο "Colours of Rain" οι ρυθμοί πέφτουν απότομα και η familiar μελαγχολία παίρνει ένα γήινο τόνο από τα πλήκτρα, ενώ strings και percussion συνοδεύουν χωρίς να προσπαθούν να γίνουν επικά και υπερδραματικά. Με το ένα χέρι στη καρδιά λοιπόν και το άλλο υψωμένο ουμανιστικά όπως πάντα, αλλά και με τα αυτιά ανοιχτά στα current underground('n beyond) dancefloor trends. Tα δεμένα "Strata" και "Interceptor", όπως και το πιο ψυχεδελικό "Lightwave" αργότερα, δείχνουν προς techno κατευθύνσεις με καλές παραγωγές, fresh-sounding and body-moving beats. Το επίσης δυνατό "Entropy" (εξαιρετικό ως λέξη και σημασία) έχει καλές προοπτικές clubhit με φορτωμένα φωνητικά και πολύ Juno background σχήμα, όντως! Αυτό όμως, που μου είχε τραβήξει την προσοχή από τα samples, συνειδητοποιώντας και τι μου θύμιζε (εεμ ναι..Placebo..ναι!και συγκεκριμένα το "This picture"), ήταν το "Perpetual". Νupopelectrorockfuturewhatever..Nice uplifting song!
Αλλά παρέα με το "Further" στα personal favorites, θα κάνει το "Homeward". Ευαίσθητο και poppy και totally down to earth..
a nightwalk in the real-time metropolis (not of the future)... so far from shores I've left behind, still far from shores I've yet to reach... with shining eyes like the headlights of the passing-by cars... and a firm grip of something in your pocket...(reveal that in the end 'n I got you your video there!)

But does the nation advance or does it follow with this? Tο "Μatter + Form" ηχεί στα αυτιά μου σαν φυσική συνέχεια του "Futureperfect", όπως και το "Futureperfect" του "Empires" και των προηγούμενων κατα ένα λίγο πιο περίεργο τρόπο, σχηματίζοντας μια ενδιαφέρουσα πορεία. Δεν είναι τυχαίο που οι περισσότερες συγκρίσεις μπορούν να γίνουν κάπως έτσι. Έχουν περάσει αρκετά χρόνια απο τότε που οι VNV Nation εγκωμίαζαν τους έκπτωτους και έψαχναν να βρουν τους εαυτούς τους. Εκεινή η επιθετικότητα έχει υποχωρήσει σημαντικά και στη θέση της υπάρχει μαλλον σκεπτικισμός συνδυασμένος με πεποιθηση ('n vengeance seems such a foolish concept, yet victory is followed by a questiomark).
Ο Ronan το χαρακτηρίζει "most comprehensive release to date" (και best ok..) και η αλήθεια είναι πως είναι αρκετα βατό για τον ακροατή συγκριτικα με παλιότερες κυκλοφορίες... Ευχάριστος. Κάποιοι πιθανότατα θα απογοητευθούν και θα απορρίψουν, άλλοι θα ακούσουν και θα εκτιμήσουν...ίσως και να κερδίσει αυτούς που δεν είχε ποτέ..αν χάσει κάποιους άλλους.
Κάθε δίσκος αποτελεί ένα statement υπαρξης πρώτα απ'όλα και μετά (σε) παίρνει (σ)τα μονοπάτια του..ο συγκεκριμένος με προβλημάτισε και λίγο για τη συνέχεια. ( If this is the grey series and there was some sort of a black one..will there be a white or something?) Στο παρόν όμως. Τώρα, το "Μ + F" μπορεί και αποτελεί άκουσμα, σε αντίθεση με ορισμένα από τα παλιότερα κομμάτια που μου φαίνονται εκτός τόπου και χρόνου, λίγο κουραστικά (πολυπαιγμένα κιόλας) εως και αστεία, αν και πρέπει να ομολογήσω πωs μια τυχαία συνάντηση με το "Darkangel" σε club context πριν καιρό με χαροποίησε ιδιαίτερα. Θα το εκτιμούσα ακόμα περισσότερο αν συνοδευόταν απο λιγότερο βαρύγδουπo promo. Ίσως και να μειώνω την αξία τους, ίσως και απλά να μεγάλωσα...
...maybe not in a mood for total war anymore but still in need for a shake, a push or a sooth every now and then...

with kind regards to the vnv thread and the tec-goblin preview,comments and enthusiasm

Μαρία Καραγκούνη