Δεν πιστεύω να βαρεθήκατε κιόλας να διαβάζετε λίστες; Κάθε χρόνο αποτελεί αγαπημένη μας ασχολία και όπως λέει ο φίλος και συνεργάτης Κωνσταντίνος, "Χριστούγεννα χωρίς γαλοπούλα γίνεται, χωρίς top-10 λίστες όμως, με την καμία!". Στο Postwave συνήθως παρουσιάζουμε μόνο τις λίστες με τις επιλογές των επισκεπτών που βγαίνουν από τα ετήσια Polls και παραμένουν ένα από τα πιο σημαντικά features για το site, φέτος αποφασίσαμε να βάλουμε και τις προσωπικές λίστες των συντακτών μας, κάποιες με μερικά σχόλια για τη χρονιά που φεύγει. Χωρίς πολλά-πολλά λοιπόν και μέχρι να ανακοινωθούν τα αποτελέσματα των Polls του 2008 στις 12 Ιανουαρίου 2009, τα καλύτερα μουσικά και όχι μόνο πράγματα που συνέβησαν το 2008 σύμφωνα με τα παιδιά που γραφουν στο Postwave. Aναλυτικά παρακάτω, το θέμα έχει 4 σελίδες, υπάρχει σχετικό index πάνω δεξιά, χαρείτε, εξοργιστείτε, γκρινιάξτε, γενικά have fun και τα ξαναλέμε...

Μαρία Καραγκούνη

Εγώ δεν πολυσυμπαθώ τις λίστες-του-τέλους-της-χρονιάς. Δεν μπορώ να τις φτιάξω και δεν τις πολυκαταλαβαίνω. Πολύ άδικο πράγμα για ότι δεν έχεις δει, διαβάσει, κάνει, ακούσει. Life is unfair, ως γνωστόν όμως, kill yourself or get over it. Πρώτα το τοπ-10 των albums της χρονιάς που φεύγει όπου να ‘ναι (στο καλό!), που μπορεί να μοιάζει με τοπ-17 αλλά στην ουσία είναι τοπ-8. Δηλαδή...

Κατηγορία "Μεγάλα πράγματα":

Portishead - Third (Πρώτο και καλύτερο, δίσκος της χρονιάς (μου) και της δεκαετίας (μας)... I speak the truth not so much as I would, but as much as I dare.)
2-L8 - He & She, Angry Enough To Keep Loving In The Dark Ages (Μαγιακοφσκικές - Θου! - καταστάσεις)

Κατηγορία "Μπαλαντέρ":

WHY? - Alopecia (Σαν μια καλή μαύρη κωμωδία.)

Κατηγορία "Μουσική Ημέρας, Κυρίως":

Sigur Ros - Með Suð Í Eyrum Við Spilum Endalaust (Για τις - απλά - όμορφες μέρες.)
BangGang - GhostsFromThePast (Για τις λίγο πιο γκρίζες.)
My Brightest Diamond - A Thousand Shark's Teeth (Γιατί καμία φορά νιώθεις λίγο καλλιτεχνικά.)

Κατηγορία "Miles To Go Before We Sleep":

Daturah - Reverie
The Evpatoria Report - Maar
Her Name Is Calla - The Heritage
Lis Er Stille - Apathobvious
(Και τα 4 ξεχώρισαν άνετα μέσα από πληθώρα post rock, instrumentals και όχι, shoegaze κτλ κυκλοφοριών. Γιατί είναι ξεχωριστά.)

Κατηγορία "Indie/Alternative With A Twist":

Glasvegas - Glasvegas & το A Snowflake Fell (And It Felt Like A Kiss) EP (το οποίο περιέχει και τον Fuck you ύμνο της χρονιάς)
Crystal Stilts - Alight Of Night
 (Η ανακύκλωσή τους έφερε κάτι νέο - ας πούμε - που μου άρεσε. Plus I'm a sucker for a Glaswegian accent.)

Κατηγορία "Λίιιιγο πιο σκληρά":

Kings Of Leon - Only By The Night
The Gutter Twins - Saturnalia & Adorata EP
 (Ποτέ δεν είναι αργά να εκτιμήσεις λίγο παραπάνω τo στοιχείo Americana ή τον Lanegan.)

Τιμητική αναφορά:

UNKLE - End Titles... Stories For Film (Ακόμα και η πιο μέτρια κυκλοφορία/συλλογή από μουσικές των UNKLE είναι, στα αυτιά μου, καλύτερη από πολλά.)

Bonus τραγουδάκια που έχουν φάει γερό playlist, για τους δικούς τους λόγους το καθένα. Good songs nonetheless:

Και τέλος τοπ-3 "Bleh...":

Fleet Foxes - Fleet Foxes
MGMT - Oracular Spectacular
Vampire Weekend - Vampire Weekend  

Ταινία της χρονιάς? Σίγουρα κάποια που δεν έχω προλάβει να δω. ‘Όπως και να 'χει, πέρασα πολύ ωραία απέναντι από τη μεγάλη οθόνη με το Dark Night και το Wanted. Και μπροστά από τη 19άρα οθονίτσα μου με το ελληνικό Ιστορία 52 και το ντοκιμαντέρ Gonzo: The Life and Work of Dr. Hunter S. Thompson.

Τηλεοπτικό τοπ-3: Τιμή και δόξα στο Lost (ακόμα καλό, ακόμα το καλύτερο). Υπερβολικά ευχάριστο το Californication (Mulder!). Έχει προοπτικές το Fringe (X-Files!).

Βιβλίο της χρονιάς το 2666 του μακαρίτη Bolano. (Big is the new black.)

Ο μίζερος αριθμός των συναυλιών που παρακολούθησα δεν νομίζω πως επιτρέπει τοπ-κάτι.  Με το  ζόρι βγαίνουν τρεις: η πρώτη εμφάνιση των iLiKETRAiNS στο Gagarin, το πολυθέαμα των Juno Reactor σε εκείνη την αποθήκη στην Πειραιώς και αυτό το περίεργο πράγμα που ήταν οι UNKLE στη σκηνή του Ξιφασκίας. Γι' αυτό θα βάλω κατηγορία "Θέαμα της χρονιάς" και βάζω στην κορυφή τη Μηδεια²  hands down. Respect.

Άγγελος Κουκλάκης

1. Last shadow puppets "The Age Of The Understatement"
2. Fleet Foxes "Fleet Foxes"
3. Deerhunter "Microcastle"
4. Death cab for Cutie "Narrow Stairs"
5. Black Mountain "In the Future"
6. Margot & the Nuclear So and So's "Not Animal"
7. Flying Lotus "Los Angeles"
8. No Age "Nouns"
9. The Black Angels "Directions to See a Ghost"
10. Okkervil River "The Stand Ins"

Από τις κυκλοφορίες που "πούλησαν"  φέτος θα μπορούσαν να είναι σε αυτή την λίστα το "Oracular Spectacular" των MGMT και το "Dear Science" των TV on the Radio. Μάλλον αντίθετο με βρίσκει ο όλος ντόρος που είχε γίνει με τους Foals και τον δίσκο τους "Antidotes", ενώ πολύ καλύτερο περίμενα το "Only by the night" των Kings of Leon! Μικρή σημασία έχουν βέβαια όλα αυτά, διότι φέτος (κατά την γνώμη μου πάντα) κυκλοφόρησε ένα από τα καλύτερα ντεμπούτο άλμπουμ, το No1 της λίστας αυτής.

Επίσης, οι κυκλοφορίες από τα ελληνικά συγκροτήματα ήταν αξιολογότατες, ξεχωρίζοντας αυτές των GAD "System May Fall", Misuse "Misuse", και Sleeping Pillow "Apples on an orange tree" .

Υ.Γ 1: Κάποιες ταινίες που παρακολούθησα και με έκαναν να μιλήσω γι' αυτές από δω κι' από κει ήταν το «Ανάμεσα στους τοίχους» του Λοράν Καντέ, το «Boy A» του Τζον Κρόουλι,  και το «Hunger» του Στιβ ΜακΚουίν. Το «Γόμορρα» δεν με συγκλόνισε, ενώ το «ROCKNROLLA» του Γκάι Ρίτσι το περίμενα καλύτερο!

Υ.Γ 2: Oι Guns ‘n Roses γιατί υπάρχουν ακόμα;

Νίκος Δρίβας

1. Foals - Antidotes
2. Portishead - Third
3. Ladytron - Velocifero
4. Brett Anderson - Wilderness
5. Deerhunter - Microcastle
6. The Last Shadow Puppets - The Age Of The Understatement
7. Veljanov - Porta Macedonia
8. Death In June - The Rule Of Thirds
9. The Cure - 4:13 Dream
10. Bauhaus - Go Away White

Για το 2008 θα πω ότι κατά την γνώμη μου δεν βγήκε κανένας μεγάλος δίσκος. Υπήρχαν βέβαια πολύ καλές στιγμές ειδικά στο indie χώρο. Το "Antidotes" των Foals ακούγεται ολόφρεσκο και το απολαμβάνεις ολόκληρο ευχάριστα. Πράγματι μια ευχάριστη έκπληξη. Πολύ καλό και το "Microcastle" τρίτος δίσκος των αμερικανών Deerhunter με τις ψυχεδελικές πινελιές. Αξιόλογη επιστροφή έκαναν μετά από πολλά χρόνια οι Portishead με το "Third", όπου εξελίχθηκαν μουσικά με progressive στοιχεία δίνοντας ένα πολύ δυνατό αποτέλεσμα. Οι Ladytron χρόνια τώρα μας ικανοποιούν όπως και φέτος με το "Velocifero". Ο Brett Anderson απλά συνεχίζει να μας παραδίδει καταπληκτικές συνθέσεις γεμάτες συναίσθημα, φέτος με το ακουστικό "Wilderness". Στο προσκήνιο έμειναν όλη την χρονιά και όχι άδικα οι The Last Shadow Puppets με το ρετρό ποπ του "The Age Of The Understatement" που περιείχε και πολλές επιτυχίες.
Αλλάζοντας ύφος τώρα, πάμε στα πιο σκοτεινά. Κανένα νέο όνομα δεν έχω επιλέξει φέτος. Ξεκινάω με το "Porta Macedonia" τρίτο δίσκο του Veljanov. Αρκετά καλός, με συνοχή να ισορροπεί ανάμεσα στις κιθάρες και τα ηλεκτρονικά στοιχεία. Ο νέος δίσκος των Death In June με τίτλο "The Rule Of Thirds" τελικά με κέρδισε με την απλότητα του. Σίγουρα ένας πολύ καλύτερος δίσκος από τον προηγούμενο τους. Οι Cure κατάφεραν να μπουν στην δεκάδα όχι γιατί δεν αξίζει ο δίσκος "4:13 Dream" όσο γιατί δεν βρίσκω κάτι καλύτερο. Γενικά έχω καλύτερες απαιτήσεις από αυτούς. Κλείνω με τους Bauhaus όπου μετά από τόσα χρόνια κυκλοφόρησαν το "Go Away White". Το μόνο κακό που έχει αυτός ο δίσκος είναι ότι κυκλοφόρησε φέτος και όχι πριν είκοσι χρόνια. Ένας κλασικός δίσκος Bauhaus με όλα τα στοιχεία που τους καθιέρωσαν, δυνατός, ατμοσφαιρικός με αβίαστες συνθέσεις. 

Ερμής Κουκάρης

Top άλμπουμ της χρονιάς:

1. Blue Sky Black Death - The Holocaust Instrumentals
2. Portishead - Third
3. Adam Fielding - Distant Activity
4. Lulu Rouge - Bless You
5. Blue Sky Black Death - Late Night Cinema

Συνολικά μια καλή χρονιά, οι Portishead  επέστρεψαν στη δισκογραφία σε μεγάλη φόρμα στο στούντιο και στις συναυλίες τους, αποκάλυψη το self-release του Adam Fielding, μεγάλοι νικητές με δυο κυκλοφορίες, η μια καλύτερη από την άλλη, οι Αμερικανοί Blue Sky Black Death, ακροβατώντας στην hip-hop και στην electronica.

Απογοητεύσεις της χρονιάς:

1. Klaus Schulze / Lisa Gerrard - Farscape
2. Moby - Last Night

Μουσικό Γεγονός της χρονιάς: Επιστροφή Portishead στη δισκογραφία.

Ταινία της χρονιάς:

Let the Right one In - Tomas Alfredson
Wall-E - Pixar Studios
Juno - Jason Reitman

Video Games της χρονιάς:

Mass Effect - Bioware
Fallout 3 - Bethesda Studios

Κώστας Μπρέλλας

Top-12 Albums:

1. 2-L8 - He & She
2. Portishead - Third
3. The Last Shadow Puppets - The Age Of The Understatement
4. Get Well Soon - Rest Now Weary Head
5. Bang Gang - Ghosts From The Past
6. Steve Jansen - Sloap
7. M-83 - Saturdays=Youth
8. The Presets - Apocalypso
9. Santogold - Santogold
10. The Legendary Pink Dots - Plutonium Blonde
11. Poni Hoax - Images Of Sigrid
12. Sigur Ros - Með Suð Í Eyrum Við Spilum Endalaust

Εβαλα 12, εντελώς ξαδιάντροπα και χρησιμοποιώντας ελαφρά τη δύναμη της εξουσίας, αφού δεν μπορεί να κάνει κάποιος edit στη δική μου λίστα. Πιθανότατα το Portishead ήταν ότι πιο πλήρες άκουσα φέτος, αλλά η 1^η θέση πάει στους 2-L8 που η όλη προσπάθεια για κάτι τόσο δύσκολο και μεγαλειώδες ήταν καταλυτική. Επίσης μου αρέσουν οι concept δίσκοι για «αυτόν και αυτήν». Το δισκάκι των Last Shadow Puppets είναι ο κορυφαίος indie-pop δίσκος των τελευταίων χρόνων και καλύτερο ντεμπούτο του 2008. Οι Get Well Soon ήταν η έκπληξη της χρονιάς, γεφυρώνοντας ιδανικά ένα μικρό κενό ανάμεσα στους Divine Comedy και τους Tindersticks, ενώ οι ισλανδοί Bang Gang με χτύπησαν στο συγκινησιακό μου και τους έβαλα τοπ-5. To άλμπουμ του πρώην drummer των Japan, Steve Jansen, είναι εγγύση ποιότητας για τις χαλαρές στιγμές σας, οι Μ-83 κατάφεραν να με γυρίσουν σε εποχές εφηβικών αναζητήσεων και το apocalypso των Presets κερδίζει τον τιτλο του καλύτερου electro-dance δίσκου γαι φέτος. Santogold και Poni Hoax έκαναν πιο εύκολες τις clubbing βραδυές μου ως DJ με αρκετές λύσεις. Για τα άλλα 2 δεν έχω κάποιο ιδιαιτερο λόγο. Αγαπώ Sigur Ros και Legendary Pink Dots.

Top-3 Τραγούδια

1. Slut - If I had a heart
2. Portishead - The Rip
3. The Whip - Trash

Top-6 Συναυλίες

1. Brett Anderson
2. Piano Magic
3. iLiKETRAiNS
4. Unkle
5. Efterklang
6. ΙΑΜΧ

Καλύτερο εξώφυλλο: The Last Shadow Puppets - The Age Of The Understatement

Καλύτερο artwork: 2-L8 - he & she

Απογοήτευση του 2008: το νέο album των Kaiser Chiefs και η εντελώς ανόητη ιδέα να κυκλοφορήσει αυτή η κακοπαιγμένη αρπαχτή των Bauhaus.

Ταινία: Χμμ...πρέπει να πήγα μόνο μια φορά cinema, κι αυτό ήταν σε θερινό. To καινούριο Batman ήταν, μια χαρά πέρασα,  είδα όμως αρκετό Lost, με διαφορά η καλύτερη τηλεοπτική σειρά εδώ και χρόνια. Αυτά...

Δημήτρης Συνοδινός

 τοπ-10 albums:

1) Delta Spirit-Ode to sunshine : Για το εξώφυλλο με το θείτσο και το κρασί? Γιατί μ'αρέσει η americana?Για την ιστοριούλα που διαβασα στο site της μπάντας..?Γιατί δεν έβγαλαν καινούριο δίσκο οι Snake cross crown? Δεν ξέρω.

2) Vampire WeekendVampire Weekend : Γιατί αυτόν έπρεπε να βάλω πρώτο αλλά είμαι κολλημένος και για το ''Walcotτ'' που το άκουσε όλη η γειτονία μου με το έτσι θέλω.

3) Kings of Leon- Only by the night : Γιατί νόμιζα ότι είναι μπάντα του ενός δίσκου(του πρώτου) αλλά έκανα λάθος

4) Cold war kids- loyalty to loyalty : Για το καλύτερο live που έχω πάει εδώ και δυο χρόνια.

5) Moriarty- Gee whiz but this is a lonesome town: Για το ''jimmy'', το καλύτερο φολκ τραγούδι που γράφτηκε ποτέ για μήτσους.

6) Cloak/Dagger- We are : Γιατί  μέσα σε 25 λεπτά μου χάρισε γκάζι και νεύρο από το τέλος του 2007 μέχρι σήμερα agrrrrr!!!

7) Flowjob- Freeload: Γιατί θέλει μεράκι και όχι φράγκα και γιατί κοντοστάθηκα πιο πολύ στα graffity της πόλης.

8)  Μοnika-Avatar : Για το over the hill,το πιο όμορφο ελληνικό τραγούδι που άκουσα φέτος

9)  Your hand in mine-Every night dreams: Γιατί μου αρέσει το ακορντεόν,η μελόντικα και το toy piano και γιατί δεν πίστευα ποτέ ότι θα ψάξω για ιαπωνική ταινία στο internet.

10) GET WELL SOON - Rest Now Weary Head: Γιατί όταν άκουσα το ''you aurora you seaside'' μπήκα στο site του οσε να ψάξω για interail στα βαλκάνια.

και 2-3 όσκαρ ακόμα:

Kαλύτερο Soundtrack: Into the wild - Eddie Vedder

Kαλύτερη διασκευή : Most Likely You Go Your Way - Mark Ronson

Καλύτερη μπάντα χωρίς συμβόλαιο που βρήκες στο myspace: I see rowboats

Kαλύτερος δρόμος για να έχεις mp3: Μεθώνης

και ένα βατόμουρο για την απογοήτευση της χρονιάς: Bloc Party - Intimacy

Λυδία Οικονόμου

Καλύτερο album: Der Blaue Reiter - Silencis

και άλλα 9 με αλφαβητική σειρά:

Alva Noto - Unitxt
Geomatic - Blue Beam
Kelpe - Ex-Aquarium
Last Days Of S.E.X. - First S.E.X.ual Experience
Lustmord - [Other]
Spyweirdos - Ten Numbers
Totakeke - ELekatota, The Other Side Of The Tracks
Tzolk'in - Haab'
Your Hand In Mine - Every Night Dreams 

Tec-goblin

1. Klangstabil - Math & Emotion 
2.  Patenbrigade: Wolff - Demokratischer Sektor
3.  Lingouf - Area Keloza 
4.  Crystal Castles - Crystal Castles
5.  Flint Glass - Circumsounds
6.  Empusae - The Hatred Of Trees
7. Blackfilm - Blackfilm 
8. Ginormous - At Night, Under Artificial Light
9. Hecq - Night  Falls 
10. La Phaze - Miracle

Σε αντίθεση με την προηγούμενη χρονιά, δύσκολα μπορώ να κατατάξω μεταξύ τους τα πρώτα 10 άλμπουμ της χρονιάς: αν και λείπει το αριστούργημα που θα μου αλλάξει τη ζωή, η χρονιά με αγκάλιασε σε μια συναισθηματική ποιότητα, ως τη δέκατη επιλογή και παραπέρα: στο νήμα έμειναν απ' έξω ο Carretta και οι Craig / von Oswald, από τους La Phaze, μια επιλογή εξόχως πολιτική.

Αλλά επειδή πολλή μαυρίλα έπεσε σε αυτή τη λίστα, ας δώσουμε και στην Ayumi Hamasaki το single της χρονιάς για το Mirrocle World, και στη Mylène Farmer το videoclip της χρονιάς για το Elfen L... εεεε... Dégénération.

Κωνσταντίνος Γούλας

Albums της χρονιάς

1. Thee Silver Mt. Zion Memorial Orchestra & Tra-La La Band - 13 Blues For Thirteen Moons Λυρικό, υψηλό, σπαρακτικό, στοιχειωμένο, πανέμορφο, συγκλονιστικό... Τα λόγια αδυνατούν να περιγράψουν τη μαγεία ενός πηγαίου και σπάνιου αριστουργήματος, ενός καλλιτεχνικού έργου ανυπολόγιστης αξίας. Αλλάζοντας συνεχώς ύφος, ρισκάροντας και εξερευνώντας ασταμάτητα τα όριά τους παρέδωσαν το κορυφαίο άλμπουμ μιας καριέρας που μόνο για αριστουργήματα έχει να καυχηθεί. Δεν είναι post rock, είναι απλά μουσική με καρδιά, ψυχή, ειλικρίνεια και απερίγραπτο ταλέντο. Από τις καλύτερες κυκλοφορίες όχι μόνο της χρονιάς αλλά της δεκαετίας.

2. Metallica - Death Magnetic Τίμιο, εμπνευσμένο και "αντρίκειο", πλημμυρισμένο ως τα αυτιά με μελωδίες και riff που σου παίρνουν το μυαλό, επαναφέρει την "χαμέμη τιμή" της μπάντας (σιγά μη χάθηκε ποτέ...) και δείχνει ότι όσο κι αν περνάνε τα χρονάκια, η τέχνη δεν ξεχνιέται. Ε, ρε μάστορα Rubin..! Οι Metallica (επιτέλους) υπηρετούν ξανά τον σκοπό που οφείλει να υπηρετεί η μουσική από αρχαιοτάτων χρόνων: Σε κάνουν να ξεχνάς το αφεντικό που σε βρίζει όλη μέρα, τη γκόμενα που σε "φτύνει", το κράτος που σε αγνοεί επιδεικτικά, την ομάδα που φοβάται να πάρει ένα διπλό στο ΟΑΚΑ... Το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι να βάλεις το cd στο player και να τινάξεις τα ηχεία σου στον αέρα!

3. Boris - Smile Τα "χουλιγκάνια" από την Ιαπωνία παίρνουν τα ουρλιαχτά τους και τις παραμορφώσεις τους και τις ανεβάζουν σε ένα νέο επίπεδο, καθιστώντας το σύνολο μία αυτόνομη, περιπετειώδη και χορταστική καλλιτεχνική δημιουργία. Από τις ευχάριστες εκπλήξεις της χρονιάς- που πολλοί όμως με ανυπομονησία περιμέναμε έχοντας ακούσει όλες τις προηγούμενες δουλειές τους.

4. Steven Wilson - Insurgenter Όταν ο εγκέφαλος των Porcupine Tree και Blackfield βγάζει σόλο δουλειά, απλά υποκλινόμαστε, επενδύουμε άφοβα σε ένα από τα πιο σίγουρα στάνταρ και χανόμαστε σε ονειρεμένες μελωδίες.

5. Mogwai - The Hawk Is Hawling Τα "αφεντικά" επέστρεψαν με ένα άλμπουμ μεστό, ισορροπημένο και πλούσιο, που δεν στοχεύει να τους εξασφαλίσει μία πρώιμη υστεροφημία αλλά να αποδείξει ότι οι Σκοτσέζοι είναι παρόντες και θα μας απασχολούν για πολύ ακόμα.

6. Fuck Buttons - Street Horrrsing Ηλεκτρονικός θόρυβος φτιαγμένος με αγάπη, μεράκι και τα πιο αγνά υλικά. Στην πρώτη ακρόαση τα αυτιά σου ματώνουν, στη δεύτερη απλά ζαλίζεσαι, στην τρίτη απορέις πώς ζούσες τόσα χρόνια χωρίς αυτό. Περιπετειώδες, εθιστικό και όσο "μηδενιστικό" πρέπει, το άλμπουμ των δύο "καμένων" πιτσιρικάδων δύσκολα μπορεί να αφήσει κάποιον ασυγκίνητο

7. Mars Volta - The Bedlam In Goliath Δεν σταματούν ποτέ να πειραματίζονται με τα όρια και τις αδυναμίες του progressive, εδώ όμως καταθέτουν ίσως την πιο ολοκληρωμένη συλλογή τραγουδιών τους και δηλώνουν όχι απλά ότι είναι παρόντες, αλλά ότι διανύουν ίσως την πιο δημιουργική φάση τους

8. M83 - Saturdays=Youth Δεν είναι ο καλύτερος δίσκος τους, αλλά προσδιορίζει (με πολύ όμορφο τρόπο, ομολογουμένως...) το ταλέντο του Antony Gonzalez στην στη σύνθεση φρέσκων, συναρπαστικών, μαγευτικών κομματιών

9. Spiritualized - Songs In A & E Ευτυχώς, για κάποια άτομα το ταλέντο είναι δεδομένο. Όταν μιλάμε για μελωδίες, ο κύριος Pierce αποτελεί μια ολόκληρη κατηγορία μόνος του...

10. Notwist - The Devil, You & Me Τους αξίζει θέση στο top-10 γιατί πάντα ήταν αθόρυβοι και πάντα παρεξηγημένοι. Η πολυαναμενόμενη συνέχεια του Neon Golden ίσως να μην έπεισε πολλούς, αυτό όμως το παραμορφωμένο σόλο στο Aphabet σου ξέσκιζε την ψυχή...

Συναυλία της χρονιάς

Silver Mt. Zion live @ ΚΥΤΤΑΡΟ 30.03.08. Πιο πολύ θρησκευτική εμπειρία παρά συναυλία, ένα live set που το παρακολουθούσες από την αρχή ως το τέλος με με το στόμα ανοιχτό. Μία αξέχαστη εμπειρία, η κορυφαία μιας χρονιάς στην οποία οι διοργανωτές "ρίσκαραν" με αρκετά πειραματικά ονόματα (Explosions In The Sky, Holy Fuck, This Will Destroy You, God Is An Astronaut, Fuck Buttons, MONO), πέτυχαν διάνα και παρακολουθήσαμε αρκετές αξιόλογες και άκρως ενδιαφέρουσες συναυλίες. Και του χρόνου ευχόμαστε ακόμα καλύτερα!

Ταινία της χρονιάς

"Before The Devil Knows You Are Dead"  (Πριν ο διάβολος καταλάβει ότι πέθανες) του Sydney Lumet Με στοιχεία που κάλλιστα θα μπορούσαν να αποτελούν μέρος αρχαιοελληνικής τραγωδίας, η ταινία αυτή ήταν έκπληξη τόσο για τη σεναριακή πλοκή της όσο κυρίως για το βάθος που σκιαγραφούσε τους βασικούς ήρωες μέσα από την τραγικότητα της ιστορίας τους. Δύο αδέρφια (Philip Seymour Hoffman, Ethan Hawke) με οικονομικά προβλήματα αποφασίζουν να ληστέψουν το κοσμηματοπωλείο των γονιών τους αλλά δεν γίνονται όλα όπως τα σχεδίασαν. Η ερμηνεία ειδικά του Hoffman κάνει την αντίστοιχη δική του στο Capote να ωχριά. Ένα διαμάντι που δυστυχώς δεν αναγνωρίστηκε όσο του άξιζε.

Βιβλίο της χρονιάς

Σελίν: "Ταξίδι στην άκρη της νύχτας"  Φυσικά ΔΕΝ είναι της χρονιάς αλλά πάρα πολύ παλαιότερο. Όσοι ωστόσο δεν έχουν έρθει σε επαφή με τον ακραίο κόσμο του δεν μπορούν να φανταστούν τι χάνουν... Απλά συγκλονιστικό. 

Τηλεοπτική σειρά της χρονιάς

Το τηλεοπτικό φαινόμενο που λέγεται LOST δημιούργησε νέα επίπεδα στερητικών συνδρόμων και μας κάνει να μετράμε αντίστροφα τις (λίγες) μέρες που έμειναν μέχρι την αρχή της πέμπτης σεζόν. Να είμαστε καλά να το δούμε να τελειώνει..! 

Γεγονός της χρονιάς

H δολοφονία ενός 16χρονου παιδιού κατέδειξε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο όλα τα στοιχεία  που συνθέτουν το παράλογο και γκροτέσκο παζλ της ελληνικής κοινωνίας: Την αδιαφορία μίας ανύπαρκτης πολιτείας, την αλαζονεία κάθε μορφής εξουσίας, τη συσσωρευμένη αγανάκτηση, τη βία (με όλο το εύρος της σημασίας) που κρύβουμε όλοι στις ψυχές μας, την εκμετάλλευση οποιουδήποτε γεγονότος για οποιοδήποτε όφελος, την άνευ όρων κυριαρχία των ΜΜΕ, την απύθμενη βλακεία που κάποια πρόσωπα (που θέλουν να λέγονται και δημόσια, τρομάρα τους) κρύβουν στο κεφάλι τους.

Δυστυχώς, μικρέ Αλέξη, θα δείξει σε λίγο και κάτι άλλο: Το πόσο γρήγορα ξεχνάμε... Καλό ταξίδι....

Απογοήτευση της χρονιάς

Φυσικά όλοι όσοι αποδεικνύουν με τα λόγια και τις πράξεις τους ότι διαθέτουν μνήμη χρυσόψαρου τόσο απέναντι σε αυτούς που τους "ευεργέτησαν", όσο και απέναντι σε αυτούς που τους καταδυναστεύουν. Όλοι εκείνοι που δεν εκτιμούν το καλό και που κλείνουν επιδεικτικά τα μάτια τους σε όλα τα στραβά που βλέπουν γύρω τους. Και γίνονται ολοένα και περισσότεροι. Περαστικά...

Επίσης, ο μπασκετικός Θρύλος που είδε για ακόμα μία χρονιά την πλάτη του "αιωνίου". Ας ελπίσουμε οι "μεσσίες" Τεό και Τσίλντρες και όλη η παλιοπαρέα να κάνουν το θαύμα τους και να χαμογελάσουμε το 2009. Και ας ελπίσουμε γενικά όλος ο κόσμος να χαμογελάσει περισσότερο τη νέα χρονιά. Και να αποκτήσει καλύτερο γούστο, καλύτερη κρίση και καλύτερο χιούμορ!

Νίκος Τσίνος

1)      PAUL BRYAN - Listen Of (SONAR KOLLEKTIV)

Το 2008 ήταν μία από τις καλύτερες μουσικές χρονιές των τελευταίων ετών. Αυτό δεν τον υποστηρίζω λόγω των δέκα άλμπουμς που έχω επιλέξει ως τα καλύτερα  -εξαιρουμένων των τεσσάρων πρώτων επιλογών, όλα τα υπόλοιπα θα μπορούσανε να αλλάξουν - αλλά από την στιγμή που στην δεκάδα δεν βρίσκονται δουλειές όπως αυτές των EF, ANOTHER ELECTRONIC MUSICIAN, STYROFOAM, LIBRARY TAPES, LAWRENCE ENGLISH... καταλαβαίνει κανείς ότι μιλάμε για μία επιτυχημένη χρονιά.

 Όσον αφορά τον χώρο του βιβλίου, το ‘08 μας έδωσε, τόσο στον χώρο της ρητορικής, όσο και σ' αυτόν του ιστορικού μυθιστορήματος, δύο σημαντικότατα βιβλία: Κικέρων - Ο Τέλειος Ρήτορας (ΠΟΛΙΣ) και Σκοτώστε Τον Ρόμελ (ΠΑΤΑΚΗΣ). Το πρώτο πραγματεύεται τρεις συναρπαστικούς διαλόγους -σε μορφή επιστολών- ανάμεσα σε κορυφαίους νομικούς, πολιτικούς και ρήτορες της δημοκρατικής Ρώμης, ενώ για το δεύτερο ο τίτλος του τα λέει όλα.

Κατερίνα Ρουχίτσα
 

1. Ludoviko Einaudi - Divenire
2. Brett Anderson - Wilderness
3. Arcana - Raspail
4. Portishead - Three
5. Stoa - Silmand
6. Your Hand In Mine - Every Night Dreams
7. Various Artists - Perfect As Cats - A Tribute To The Cure
8. Nick Cave - Dig!Lazzarus Dig!
9. Tindersticks - The Hungry Saw
10. Max Richter - 24 Postcards In Full Color

Το τρίκ λοιπόν στη δική μου λίστα είναι οτι το No 1. είναι κυκλοφορία του 2007!... Με συγχωρείτε που "έκλεψα" αλλά πρόκειται για ένα album που το ανακάλυψα μεσα στο τρέχον και τελικά μη σωτήριο έτος 2008 και έτσι θεώρησα πρέπον να καταχραστώ αυτόν τον χώρο που μου δόθηκε για να το παρουσιάσω ευπρεπώς και όπως του αξίζει!

Δεν θα μιλήσω για τα καλύτερα ή για τα χειρότερα ...γιατί ακόμα έπονται. Καλα να είμαστε όλοι και να δίνουμε ραντεβού εδώ να τα μοιραζόμαστε. Καλή χρονιά σε όλους. 

Βασίλης Παπαδογεωργόπουλος

1. Wilderness - Brett Anderson Ένας βασιλιάς της κιθαριστικής pop, κόντρα στο ρεύμα και στις επικρίσεις, είναι πάλι εδώ!

2. 4:13 Dream - The Cure Άρτιο, με ένα ελαφρύ χαμόγελο, δεν θα μείνει στην ιστορία, αλλά για φέτος οι Cure μας αποζημίωσαν και δισκογραφικά εκτός από συναυλιακά.

3. Κι η αγάπη πάλι θα καλεί - Διάφανα Κρίνα Δεν υπάρχει ομορφιά, παρά μόνο στο βλέμμα που τη φρίκη κοιτά... κι όμως αντέχει...

4. Madrugada - Madrugada Το τέλος μιας δεκαετίας ανατριχίλας

5. Images Of Sigrid - Poni Hoax Η έκπληξη της χρονιάς, αστεία pop με το πρώτο άκουσμα, αλλά τόσο όμορφη και ξεχωριστή από τη δεύτερη μέχρι τη νιοστή!

6. Third - Portishead Βγάζεις το σκασμό, δεν ακούς τι λένε γύρω σου και κάθεσαι να κοιτάς το υπερπέραν

7. Viva La Vida - Coldplay Too mainstream, αξίζουν όμως να είναι μέσα στα καλύτερα της χρονιάς και για τη ζωντάνια τους και για τη διάρκεια που έχουν στο ρινγκ της δισκογραφίας

8. The Age Of The Understatement - The Last Shadow Puppets Αυτά τα πιτσιρίκα κατάφεραν να βγάλουν τον rock 'n' roll δίσκο της χρονιάς!

9. Getalife - Olga Kouklaki Αμήχανη ωριμότητα, σα να ήταν έτοιμο από καιρό και απλά περίμενε την ευκαιρία...

10. Death Magnetic - Metallica Κανονικά θα έπρεπε να βρίσκονται στον πάτο, για θέμα ηθικής τάξης και μόνο. Αλλά ο δίσκος είναι καλός και επαναφέρει μουσικά τουλάχιστον αρκετά πράγματα στη θέση τους 

1. The Last Shadow Puppets - The Age of the Understatement Το παλιό ακούστηκε καινούργιο, παλιά μουσικά ρεύματα ενώθηκαν, μπερδεύτηκαν και το αποτέλεσμα: απλούστατο, λυρικό και στυλάτο. Η χρονιά βρήκε το classic της και από εμπορικής άποψης, και χαίρομαι που συμφωνώ απόλυτα με όλη τη φασαρία που έγινε γι'αυτούς τους τύπους.

2. Calexico - Carried to Dust Η φιλική και γλυκειά εκδοχή της ερήμου. Υπάρχει - δεν υπάρχει, οι Calexico τη βρήκανε και έγραψαν τον πιο ευαίσθητο δίσκο τους ως τώρα, με αμέτρητες διαφορές και ομοιότητες με τα παλιότερά τους. Κοίταξαν πίσω και μελαγχόλησαν, και σίγουρα εμπνεύστηκαν. Το Two Silver Trees είναι απ'τα καλύτερα κομμάτια τους ever.

3. M83 - Saturdays=youth Ο κάθε δίσκος τους θα αποτελεί είδηση από δω και πέρα. Το ταξίδι του συγκεκριμένου, ήταν απ'τα πιο ζωντανά φέτος, τα πιο ολοκληρωμένα σε κάθε επίπεδο. Εντυπωσιακό και low profile ταυτόχρονα, διαστημικά ρομαντικό.

4. ALASKA IN WINTER - Dance Party in the Balkans Air και Beirut λες στην αρχή και στα πρόχειρα αλλά τελικά το όλο concept ακούστηκε πρωτόγνωρο. Θλιμμένος δίσκος, που τον αγαπάς γιατί κάτι τέτοιοι πρέπει να βγαίνουν αραιά και που και να βυθίζεσαι.

5. Brett Anderson - Wilderness Όχι τόσο γιατί τον ξεχώρισα όταν τον άκουγα, αλλά γιατί τον έζησα στη μαγική συναυλία στην Αθήνα. Σαν να ψηφίζω μια μοναδική μουσική σχέση.

6. Devotchka - A Mad and Faithful Telling Το How it ends ήταν καλύτερο. Αλλά είναι δίσκος που άλλοτε τρέχει, άλλοτε κολλάει, μεθύσι το λες βασικά. Επηροές από ό,τι στοχεύει στην καρδιά, χωρίς το παραμικρό κόμπλεξ. 

7.  PORTISHEAD - third Come- back δεν ήτανε. Υπόγεια εξέλιξη σε συναισθήματα, έμπνευση και φυσικά ήχο το λέω. Με δέος το άκουγα, με σεβασμό το άφησα στην άκρη μέχρι να βρω αφορμή να βυθιστώ σ'αυτό.

8. Tindersticks - the Hungry saw "Σαν κυριλέ γκαρσόνια που κοιμήθηκαν με τα ρούχα", ο τίτλος ενός άρθρου πριν χρόνια που αποτέλεσε την πρώτη γνωριμία μου με αυτούς. Κάθε δίσκος των Tindersticks είναι στους καλύτερους της χρονιάς, γιατί όσο κι αν η σκιά του Curtains είναι μεγάλη, πάντα υπάρχουν στιγμές σ'αυτούς που σε κάνουν να ενθουσιάζεσαι όπως στα πρώτα ακούσματα των παλιότερων αριστουργημάτων τους. Είναι η ίδια αίσθηση, αληθινή και έντονη. Απλά τους αγαπάω.

9. PONI HOAX - Images of Sigrid Αυτό ήρθε στο τέλος απ'το πουθενά, και με κέρδισε. Μοντέρνα παραγωγή, αλλά χρώματα και εσωστρέφεια που σε πηγαίνει στη δεκαετία του 80. Ήθελε ταμπελάκι πάνω στο cd που να λέει ‘Play it loud'

10. 2L8 - he & she Αυτό πάλι σε τι λίστα να το βάλεις...Τρομάζεις όταν καταλαβαίνεις πως εμπνέονται μερικοί μουσικοί, και ανατριχιάζεις όταν σε αγγίζει ένας τέτοιος ήχος. Κλειστοφοβικό άναρχο και μεγαλειώδες.

 

1. Benoit Pioulard - Temper Δίσκος κομψοτέχνημα. Αιθέρια τραγούδια με μια αίσθηση ψυχεδελικής μπαλάντας, αν ένας δίσκος θα μπορούσε να χαρακτηρίσει την Άνοιξη σίγουρα θα ήταν αυτός. Ο Pioulard προσφέρει ανακούφιση στα αυτιά μας από τις κοινοτοπίες των ημερών.

2. Blank Dogs - On two sides Τελικά διαπιστώνεις ότι αρκεί η ψυχή και η αγάπη για τα ακούσματα σου για να κυκλοφορήσεις έναν σπουδαίο δίσκο, δεν χρειάζεται ούτε η σπουδαία παραγωγή, ούτε καμιά εταιρεία για να σε υποστηρίξει.Όλα αυτά που αγαπήσαμε στην δεκαετία του 1980 βρίσκονται εδώ, πρώιμοι cabaret voltaire, joy division, magazine αυθεντική alternative αισθητική.

3. Last Shadow Puppets - The age of the understatement Ο δίσκος αυτός έχει παίξει άπειρες φορές μέσα στο 2008. Όπως θα έπρεπε να είναι η εμπορική μουσική σήμερα.

4. Get Well Soon - Rest now weary head, you will get well soon Γερμανικός ρομαντισμός στα καλύτερα του και ταυτόχρονα ένας πολιτικός δίσκος για τις δύσκολες μέρες που παιρνάμε.

5. The Notwist - The devil you and me Τα ίδια με τον προηγούμενο αφαιρώντας τον ρομαντισμό.Η πιο ώριμη δουλειά των Notwist η οποία για να ανακαλυφθεί θέλει πολλές και προσεκτικές ακροάσεις.

6. Sons and Daughters - The gift Οι Σκωτσέζοι ξανακτυπούν. Ο δεύτερος καλύτερος δίσκος κιθαριστικής ποπ από το νησί για το 2008, για τον γραφόντα. Γκαράζ ενέργεια και ένας δίσκος που ούτε καταλαβαίνεις πότε τελειώνει.

7. Auburn Lull - Begin civil twilight Και όμως είναι Αμερικανοί. Απόγονοι των Cocteau Twins και των This mortal coil. Ο δίσκος θα μπορούσε άνετα να κυκλοφορούσε από την 4AD στις αρχές του 1980. Αραχνούφαντες μελωδίες, σκοτάδι και ποίηση.

8. Boduf Songs - How shadows chase the balance Μπορεί να υπάρξει γοτθική φολκ, αν ο Έντγκαρ Άλαν Πόε ζούσε σήμερα μάλλόν θα έγραφε σκοτεινές ψυχεδελικές μπαλάντες που ηχούν σαν ψίθυροι στο σκοτάδι, όπως τα τραγούδια που περιέχονται σε αυτόν τον δίσκο.

9. Foals - Antidotes Ο δίσκος αυτός σου αφήνει την ίδια αίσθηση με τα πρώτα τραγούδια των Cure, χωρίς να διαθέτει την απαισιοδοξία ή την οργή τους, φρέσκος όσο και αν σου θυμίζει πολλά πράγματα και αθώα τρελός.

10. The Gutter Twins Δίσκος βαρύς και ασήκωτος όπως και οι δημιουργοί του. Το παρελθόν τους αφήνει σημάδια σε κάθε τραγούδι και σε στοιχειώνει για τα καλά. Δίσκος που μας δείχνει πως θα έπρεπε να έχει εξελιχθεί το ροκ σήμερα.