Πόσοι από σας προλάβατε τα meccano? Θυμάμαι ότι πάλευα να φτιάξω ένα είδος γερανού με αυτά τα μεταλικά μαραφέτια. Η αλήθεια είναι ότι δεν κατάφερα τίποτα θεαματικό και τα παράτησα γρήγορα, μικρό παιδάκι βλέπετε, μόλις είχαν βγει και τα lego... O Dirk Polak όμως φαίνεται ότι είχε περισσότερη υπομονή και φαντασία. Δεν είναι μόνο η μπάντα του που πήρε το όνομά της από το cult πλέον παιχνίδι, είναι οι κατασκευές, τα σκίτσα, οι πίνακες... A ναι, και οι Mecano κυκλοφορούν και καινούριο δίσκο, παίζουν ζωντανά σε λίγες μέρες στο Gagarin και o Dirk μας λέει μερικές κουβέντες γι αυτά που πέρασαν, αυτά που έρχονται και το πιο industrial παιδικό παιχνίδι στην ιστορία! Μα αυτό καταντάει εμμονή, δε νομίζετε?
-
Τι είδους προσωπικές καλλιτεχνικές ανάγκες σας οδήγησαν να κάνετε ξανά μουσική μ’ αυτό το σχήμα, μετά από σιωπή περίπου 20 χρόνων; Ξέρω ότι οι τρόποι έκφρασής σας δε σταμάτησαν όλα αυτά τα χρόνια, ασχολείστε με τη γλυπτική, τη ζωγραφική και φυσικά με τις εντυπωσιακές ζωγραφιές με τα Mecano. Πως εξηγείτε το γεγονός ότι η μουσική και στιχουργική έκφραση σταμάτησε ενώ οι άλλες μορφές προχώρησαν;
Dirk Polak: Η μουσική και η στιχουργική έκφραση συνεχίστηκε, αλλά διοχετεύτηκε σε διαφορετικά project (προσωπικές εγγραφές, συγκροτήματα με διαφορετικά ονόματα κλπ.).
-
Πολλά ιστορικά post punk / new wave συγκροτήματα επανενώθηκαν τα τελευταία χρόνια και έδωσαν μερικές συναυλίες ή ακόμα κυκλοφόρησαν και νέο άλμπουμ. Υπάρχει κάποια κοινή αιτία για αυτό το φαινόμενο;
Dirk Polak: Όχι δεν υπάρχει κοινή αιτία. Προσωπικά, προτιμώ να παίζω το νέο υλικό αλλά μιας και είμαστε υποχρεωμένοι στους οπαδούς μας πρέπει να παίζουμε και τα παλιά κομμάτια.
-
Στην εποχή του Autoportrait και των αρκετών αξιόλογων EPs, πολλά συγκροτήματα είχαν αυστηρές και ξεκάθαρες πολιτικές δηλώσεις στα τραγούδια τους. Εκτός απ’ το μεγάλο σύνολο των punk groups, οι Clash, οι Gang of Four, οι Au Pairs, εμπνεύστηκαν απ’την υπάρχουσα πολιτική κατάσταση. Οι Mecano κατά τη γνώμη μου, συμβόλιζαν την ιδεαλιστική πλευρά είτε μιας κοινωνικής είτε μιας προσωπικής επανάστασης, το ρομαντισμό στην αντίδραση. Στις μέρες μας, αυτού του είδους τα κίνητρα δε βρίσκονται εύκολα στη rock μουσική. Πιστεύετε ότι οι άνθρωποι είναι πιο ρεαλιστές πλέον ή το πολιτικό και το κοινωνικό κατεστημένο ήταν πιο επείγον θέμα τότε;
Dirk Polak: Οι άνθρωποι είναι πιο ρεαλιστές στις μέρες μας, αλλά έγιναν πιο μοναχικοί ως μέλη της κοινωνίας. Το πολιτικό και το κοινωνικό κατεστημένο έχει γίνει ακόμα πιο επείγον θέμα από τότε!
-
Πολλά κομμάτια των Mecano, μπορούν να περιγραφούν ως «κομψά» μανιφέστα κατά της συναισθηματικής αδράνειας και της ανθρώπινης τάσης στην αδικία και την εκμετάλλευση. Θεωρήσατε ποτέ τα κομμάτια αυτά ως ελπιδοφόρα κινητοποίηση για να βελτιωθεί η ζωή ή εμπεριέχουν ειρωνεία για μια κατάσταση που δεν αλλάζει; Πιστεύετε ότι τα προβλήματα που θίγουν θα λυθούν ποτέ;
Dirk Polak: Τα προβλήματα που θίγονται ποτέ δε θα λυθούν εντελώς, αυτό είναι το κίνητρο για να δημιουργηθεί τέχνη. Ελπίζω ότι θα υπάρχουν ελπιδοφόρα κίνητρα για να βελτιωθεί η ζωή, παρ’όλο που μερικές φορές μια ήπια στάση είναι απαραίτητη για να εξισορροπείται το ένα με το άλλο.
-
Στους στίχους σας χρησιμοποιείτε πολλές λέξεις με βαθύ νόημα, δημιουργώντας ένα σύνολο από πυκνές, μπλεγμένες εικόνες. Δείχνουν να είναι γραμμένοι με λογοτεχνικό τρόπο, σαν να ενισχύεται ένα συγκεκριμένο νόημα. Αυτό ήταν σίγουρα επαναστατικό στην εποχή του post punk. Πως αντιδρούσε αρχικά το κοινό σ’αυτήν την πρωτοτυπία; Σίγουρα κάποιοι θα σας είδαν ως group αποκλειστικά αφιερωμένο στην αριστερά.
Dirk Polak: Κάποιοι το εκτίμησαν και το αντιμετώπισαν ως βασικό συστατικό της μουσικής μας ενώ σίγουρα κάποιοι απλά μας θεώρησαν ως ένα συγκρότημα τυφλά αφιερωμένο στον αριστερό χώρο. Αλλά διαβάζοντας το παρελθόν καλύτερα, εμπεριέχει μια ελαφριά ειρωνία.
-
Κατά κάποιο τρόπο, το post-punk είναι μια ιστορία αποκέντρωσης. Εννοώ ότι γεωγραφικά, πόλεις όπως το Manchester,το Sheffield, το Εδιμβούργο και χώρες όπως η Γαλλία και η Αυστραλία, ανταγωνίστηκαν την ηγεμονία των μεγάλων πόλεων και χωρών. Ίσως το κύριο χαρακτηριστικό των συγκροτημάτων που δεν προέρχονται από τις μητροπόλεις του post-punk, είναι η αυθεντικότητα. Θα μπορούσε κανείς να αναλογιστεί τους Mecano, τους Birthday Party, τους Tuxedomoon, τους Nits. Κατά τη γνώμη σας, συνδέεται αυτό με πολιτιστικές και κοινωνικές διαφορές ή στην ουσία, η ιστορία της καλής μουσικής είναι η ιστορία του περιθωρίου (story of outsiders), με κάθε έννοια;
Dirk Polak: Μ’ αρέσει η αντίληψή σου για την ιστορία της καλής μουσικής ως ιστορία του περιθωρίου. Μπορεί να προκύψει μια πολύ ωραία συζήτηση (ας το προσπαθήσουμε στο μέλλον!). Απ’τη μεριά μου, στέκομαι στις σπουδαίες πολιτιστικές στιγμές της ηπείρου : Γάλλοι ποιητές, Γερμανοί φιλόσοφοι, Ρώσοι συγγραφείς και ποιητές. Με λίγα λόγια, μ’αρέσει το «βάθος» της Ευρώπης και το χρησιμοποιώ
-
Αυτή είναι μια διάσημη και καθαρή punk ιστορία : «Άκουγα country μουσική, μέχρι που μια μέρα ένας φίλος μου έβαλε να ακούσω ένα δίσκο των Ramones και είπα ‘τι στο διάολο είναι αυτό;’ και η ζωή μου άλλαξε.» Έχετε μια δική σας παρόμοια ιστορία;
Dirk Polak: Η ζωή μου ποτέ δεν άλλαξε από κάποιο σοκ μιας μουσικής εμπειρίας. Πάντα ήμουν ανοιχτός σε μεγάλο εύρος μουσικής, σε κάθε είδος της. Παρ’όλο που τα πρώτα single των Pere Ubu μπορούν να αναφερθούν ως μια ‘τι στο διάολο είναι αυτό’ περίπτωση.
-
To “mutant jasz” είναι ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια σας. Ο σκοτεινός συνδυασμός των εγχόρδων, ο δυνατός ρυθμός και το παγωμένο industrial feeling... Μελαγχολία χωρίς μελόδραμα. Τι οδήγησε τόσους πολλούς μουσικούς εκείνη την εποχή να εξερευνήσουν τη κλειστοφοβική πλευρά της ζωής και ποια ιδανικά επέζησαν από τότε και παραμένουν πηγή έμπνευσης για τις νέες σας συνθέσεις;
Dirk Polak: H industrial αισθητική αποτελεί σημαντικό και ουσιαστικό ρόλο στους Mecano ( μη ξεχνάμε και τα meccano, το σιδερένιο παιχνίδι) και πάντα θα είναι ένα είδος «κόκκινης γραμμής» για το υλικό μας. Προσθέσαμε όμως στα βιομηχανικά και κοινωνικά σχόλια τον άνθρωπο, όλα τα ανθρώπινα μέρη...
-
Πάντα πίστευα ότι το “vista”, το δεύτερο άλμπουμ των Flue, θα μπορούσε να είναι η συνέχεια του Autoportrait. Θέλω να πω ότι, πέρα από το ότι είναι υπέροχος δίσκος, τα πάντα ηχούν όπως θα μπορούσαν να ήταν οι Mecano αν έβγαζαν τρίτο δίσκο το 1983. Φυσικά είναι ο Bolten στην ηχογράφησή του, αλλά ακόμη και η φωνή του Edward Gijsen μοιάζει με τη δική σου. Τι απέγινε αυτός ο τύπος; Υπάρχει πιθανότητα να επανακυκλοφορήσει το “Vista” σε cd όπως το έγινε με το πρώτο άλμπουμ των Flue?
Dirk Polak: Mετά την ηχογράφηση του Autoportrait, όπου ο Cor παίζει αποφασιστικό ρόλο, το “vista” ηχογραφήθηκε στο ίδιο studio με οδηγό τις εμπειρίες και τη σοφία που αποκτήθηκαν από το Autoportrait. Ο Edward δούλευε στην τηλεόραση σαν τεχνικός ήχου και ήταν πάντα αφοσιωμένος οπαδός των Mecano. Εγώ δούλεψα στην παραγωγή του πρώτου δίσκου των Flue (one and a half) ενώ ο Cor με το Edward ηχογράφησαν το “vista” μόνοι τους. Πάντως δεν υπάρχουν και πολλές πιθανότητες να επανεκδοθεί το vista, αφού δυστυχώς τα masters έχουν χαθεί.
-
Είχες κάνει και παραγωγή στα 2 πρώτα album των Minimal Compact. Πως ένιωθες εκείνη την εποχή προσπαθώντας να καθοδηγήσεις άλλους μουσικούς να εκφραστούν?
Dirk Polak: Τότε ήταν ο βασικός στόχος να βοηθάς τους συνάδελφους μουσικούς να εκφράζονται και ήταν σημείο αναφοράς εκείνης της εποχής. Βοήθησα τους Minimal Compact να ξεκινήσουν, έμεναν και σπίτι μου για ένα διάστημα. Τους έκανα την παραγωγή, έπαιξα ακορντεόν, λίγα τύμπανα , δεύτερα φωνητικά, και τη βασική φωνή σε 2 τραγούδια.
-
Τα τραγούδια των Μecano είχαν πάντα απόσταγμα νοσταλγίας. Με το μπόλιασμα των στίχων της Πορτορικανής ποιήτριας Karen Joglar , ενα φορτίο νοσταλγίας και ανάγκης για ριζοσπαστική αλλαγή έρχεται και δένει με το νέο υλικό που παρουσιάζεται στο “those revolutionary days”. Θα μας πεις 2 λόγια για το καινούριο σας album?
Dirk Polak: Ακούστε το. Εσεις θα βρείτε τις σωστές λέξεις για να το περιγράψετε. Μου αρέσουν πολύ οι ερωτήσεις σας. Ξέρετε λεπτομέρειες, έχετε καθαρή σκέψη, οπότε σας εμπιστεύομαι.
-
Παρόλο που ο τίτλος του νέου δίσκου προκαλεί και παροτρύνει το μυαλό σε εικόνες εναυσματικές, δεν υπάρχει αυτή η ωμότητα του παρελθόντος. Ο ήχος είναι πιο διαυγής, η φωνή πιο ζεστή και ο λόγος πιο ευθύς. Αυτό σημαίνει ότι κι εσύ νιώθεις κάπως έτσι;
Dirk Polak: ¨Ολα έχουν άμεση σχέση με την ωριμότητα και τον επαναπροσδιορισμό. Προσπαθώ να χρησιμοποιώ όσα έχουν συμβεί στη ζωή μου για να στήσω τα τραγούδια και στη συνέχεια να επικοινωνήσω με τους ακροατές τους. Παραμένω υγιής και λογικός όσο μπορώ να εκφράζομαι. Με κάνει να νιώθω πλούσιος! Εδικά όταν μπορώ να κάνω άλλους ανθρώπους χαρούμενους ή σοφότερους.
-
Ασχολείσαι καθόλου με τη τρέχουσα μουσική σκηνή και συγκροτήματα όπως οι Interpol, οι Editors ή ακόμα οι Sigur Ros? Υπάρχει κάποιο φρέσκο συγκρότημα που να σου προκαλεί ρίγος;
Dirk Polak: Εχω ακούσει σποραδικά. Τίποτα το καινούριο πάντως κατά τη γνώμη μου. Μου προκαλούν ρίγος κάποιοι παλιοί 60’s δίσκοι που αγόρασα και έχουν πλέον ξεχαστεί ή που ποτέ δεν είχαν κανονική διανομή και κυκλοφορία. Για παράδειγμα Karen Dalton, Fred Neil, Collectors, Bergen Whites.
-
Η ταινία “Control”, που εξιστορεί τη ζωή του Ian Curtis, frontman των Joy Division είναι ουσιαστικά η δεύτερη ταινία γι’ αυτούς. Πολλοί fans τους, ψάχνουν σε κάθε πηγή πληροφόρησης για να μάθουν όλο και περισσότερες λεπτομέρειες για κρυφές ιστορίες, για τις σχέσεις μεταξύ των μελών του συγκροτήματος και των ανθρώπων που σχετίζονται μ’αυτούς. Ποιο είναι το ιδιαίτερο στοιχείο που αναζητούν όλοι και γιατί το μυστήριο μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο;
Dirk Polak: Η ειδωλοποίηση είναι αυτό το στοιχείο που φαίνεται ότι έχουν ανάγκη οι άνθρωποι. Κατά τη γνώμη μου, το σημαντικότερο στοιχείο των Joy Division είναι ο παραγωγός τους, ο Martin Hannet. Οι Warsaw ήταν μέτριοι, αλλά απ’όταν εμφανίστηκε ο Martin Hannet στο προσκήνιο, το συγκρότημα απέκτησε αυτήν την ιδιαιτερότητα που κάνει τη μουσική τους ανεκτίμητη.
-
Υπάρχει πια χώρος για μουσικούς πειραματισμούς στο μέλλον; Νέες περιοχές στα ηχοτοπία των Mecano για να ακούσουμε και να απολάυσουμε;
Dirk Polak: Πάντα θα είμαστε ένα καλλιτεχνικό κίνημα. Δεν θα επαναλάβουμε τους εαυτούς μας. Νέες εξερευνήσεις θα γίνουν και νέες τοπία θα βρεθούν.
-
Σε λίγες μέρες θα πραγματοποιηθεί η συναυλία σας στο Gagarin 205. Φαντάζομαι πως θα παίξετε αρκετό υλικό μέσα από το νέο σας δίσκο, αλλά ο κόσμος ρωτάει... Θα ακούσουμε το “links” αυτή τη φορά;
Dirk Polak: Ναι, πρόκειται να ακούσετε το “links”.
-
Επισκέπτεσαι την Ελλάδα αρκετό καιρό τώρα... Ποιές ιδιαίτερες μυρωδιές και εικόνες σχετίζεις με τους δρόμους της Αθήνας; Τι κρατάς στην καρδιά σου με αγάπη και τι πετάς “στα σκουπίδια”;
Dirk Polak: Οι δυνατότητες με κρατάνε εδώ. Μπορώ να φέρω κάποιου είδους δομή. Το μόνο πράγμα που απορρίπτω είναι η τάση για μόδα και η ματαιοδοξία που συναντώ.
Συνέντευξη:
Βαγγέλης Γιαννακόπουλος
Κώστας Μπρέλλας
Κατερίνα Ρουχίτσα
Intro text: K. Μπρέλλας
Όταν η κλασσική φιγούρα από 
Τι θα απαντούσες αν κάποιος σας κατηγορούσε ότι οι Mecano επανενώθηκαν μόνο και μόνο για οικονομικούς λόγους;
Πως διαλέγετε την απεικόνιση της φιγούρας που είναι φτιαγμένη από meccano στα εξώφυλλα των δίσκων σας; Γιατί το πανέμορφο τοπίο με το λιβάδι και το ποτάμι αντικαταστάθηκε από μια γκιλοτίνα μέσα σε δύο χρόνια;
