Να ’μαστε στο ανατολικό Βερολίνο! Η νύχτα όμορφη, λίγο κρύα αλλά σε ήπια επίπεδα. Βρε συ; Μήπως είμαι σε λάθος είσοδο; Μπα… τα flyers και τα μαλλιά της κοπελιάς εκεί μπροστά επιβεβαιώνουν ότι μπαίνω σε μια συναυλία VNV Nation… Ο κόσμος δεν είναι εντυπωσιακός: ούτε πάρα πολλά έξαλλα ντυσίματα, ούτε πιο όμορφες και όμορφοι γερμανοί από αυτούς που έβλεπα στο δρόμο. Όμως, δείχνουν πολύ φιλικοί, προσιτοί, σε κάνουν να νιώθεις άνετα αμέσως. Η συνεννόηση εύκολη: λίγα γερμανικά, λίγα αγγλικά και ένα χαμόγελο αρκούν για οτιδήποτε στα όρια της λογικής.

   ΩΩΩΠ! Η ΛΟΥΤΑ. Το γενικότερο shopping στο Βερολίνο δεν πήγε καλά, οπότε είχα λεφτά για μπιχλιμπίδια. Ήταν ο σάκος του Άη Βασίλη για τον φαν: είτε ήθελες λουράκια για το λαιμό, αναπτήρα, 6 διαφορετικά σχέδια μπλούζας ή προπαραγγελία για το νέο άλμπουμ, απ’ όλα είχε ο μπαξές! Αρκέστηκα σε μια κονκάρδα, ένα κεντημένο ύφασμα για να ράψω στην τσάντα κι ένα mousepad.

   ΟΥΥΥΠΣ! Έχασα τους Modulate! (Συμβουλές για να μην την πατήσετε:
1) Τα τρένα το βραδάκι στο Βερολίνο είναι σαφώς πιο αραιά απ’ ότι τη μέρα.
2) Η ουρά στο κλαμπ για να περάσεις τους ελέγχους είναι σεβαστού μεγέθους.
3) Οι Modulate παίζουν μόνο είκοσι λεπτά.
4) Στο Postbahnhof, περιέργως, ΔΕΝ ακούς καθαρά τι παίζεται στη σκηνή αν είσαι εκεί που είναι το merchandise, λόγω διαμόρφωσης του χώρου. Αν ακούς κάτι, είναι συναυλία και όχι filler μουσική!
5) Οι Γερμανοί όταν γράφουν στο εισιτήριο ότι μια συναυλία ξεκινάει 9, εννοούν ότι ξεκινάει 9.
6) Αν είστε ακόμα στο πρώτο μέρος της τουρνέ, έχετε την πολυτέλεια να αφήσετε το merchandise να περιμένει μέχρι να τελειώσει το πρώτο συγκρότημα.)

Οι Imperative Reaction μπήκαν αρκετά γρήγορα. Στην αρχή μού θύμισαν γιατί δεν μου αρέσουν: η όλη σκηνική παρουσία τους ήταν για την περισσότερη ώρα στα στάνταρ μιας τοπικής αμερικάνικης μπάντας. Οι Notte τους έχουν ήδη φτάσει (άρα αυτό σημαίνει ότι πρέπει να κάνουν κι αυτοί δυο περιοδείες με τους VNV).
   Και για να εξηγούμαι: ο drummer ήταν εμφανές ότι ήταν μισθωτός και έκανε τη δουλειά του. Απλά τον ξεχνούσες στη γωνία του. Ο τραγουδιστής τραγουδούσε άγρια φωνητικά χωρίς ηλεκτρονική παραμόρφωση (το αμερικάνικο στυλ), είχε ενέργεια, ήταν συμπαθής. Ο πληκτράς έκανε δεύτερα φωνητικά και προσπαθούσε να του πάρει τη δόξα κλοτσώντας τον, αλλά το βασικό πρόβλημα είναι ότι οι μελωδίες στα περισσότερα κομμάτια είναι απλές και τα συνθ και τα drums μπλέκουν σε μια ηχητική σούπα/EBM καρμπόν. Όμως, υπήρξαν σημάδια βελτίωσης: τα 3 καινούρια κομμάτια (κυρίως τα 2 στο τέλος) ξεχωρίζανε πολύ: η παραγωγή όμορφη, οι ήχοι διακριτοί και κάποιες φορές φρέσκοι και σε ένα τουλάχιστον σημείο η μελωδία σε ένα «σχεδόν σόλο» του συνθ τα ΕΣΠΑΓΕ.
 
   Και έρχεται η σειρά των VNV Nation! Ο Μαρκ και οι δυο νέοι πληκτράδες χαιρετούν τον κόσμο (λόγω υποχρεώσεων των άλλων, αυτή τη φορά έχουμε έναν Ιταλό και έναν 25% Γερμανό), και ακολουθεί ο Ρόναν σε όμορφα γερμανικά (ακούγεται πολύ άγριο το αρκουδάκι όταν μιλάει γερμανικά). Ευτυχώς για μένα, τα πιο σύνθετα πράγματα τα έλεγε στα αγγλικά... Ο όλος συνδυασμός δημιουργούσε μια αίσθηση οικειότητας στους 1500-2000 ανθρώπους που χώρεσαν (οριακά) στο χώρο, και εμείς ανταποδώσαμε συμμετέχοντας στα συνεχή παιχνίδια. Ξέρετε: σηκώστε τα χεράκια, τώρα οι δεξιά, μετά οι αριστερά, ουρλιάξτε, φωνάξτε «Λαρς Λαρς» για τον τύπο που φώναζε «Ρόναν Ρόναν» («See? Now you are famous!»).
   Ο ήχος ήταν μια χαρά, αν και πρέπει να είχαν κάτι προβλήματα στα μόνιτορ στη σκηνή και μπέρδευε το Ρόναν. Επίσης η Σιλβέν πρέπει να ξέχασε μερικές φορές να κάνει κάποια κόλπα με τα φώτα εκεί που έπρεπε και ο Ρόναν της την έλεγε. Αλλά ας περάσουμε στα μουσικά:

Farthest Star (Όμορφο κομμάτι, σπάει σε κάποιο σημείο και μας κάνει νόημα ο Ρόναν να ησυχάσουμε για να το ακούσουμε να ανεβαίνει. Αν και το κοινό δεν είναι ζεσταμένο, αν και δεν ξέρει το κομμάτι, ο χορός αρχίζει!)
Darkangel (Ντροπή μου – συνειδητοποίησα ότι είχα τόσο καιρό να το ακούσω που είχα ξεχάσει στους στίχους! Αρχίζουν εδώ οι βιντεοπροβολές που καλύπτουν όλο τον πίσω τοίχο της σκηνής, με νέο βιντεοκλίπ για αυτό το κομμάτι)
Testament (ΧΑΜΟΣ – όχι μόνο συνεχώς υψωμένα χέρια στον αέρα, αλλά και πολύς χορός, ενθουσιασμός. Το τραγούδι είναι περίπου όπως είναι στο sample, αλλά με λίγα έξτρα κόλπα, κυρίως στο τέλος τέλος αν θυμάμαι καλά.)
Descent (Οι 2 πληκτράδες γυρίζουν την πλάτη στο κοινό και χτυπάνε drums απειλητικά. Ο Ρόναν αυστηρός, το πρόσωπό του φωτισμένο από κάτω, να απαγγέλει. Παίρνει τη θέση του joy ως η πιο σκοτεινή στιγμή της συναυλίας)
Chrome (Μιας και μιλάμε για προβολές, θεωρώ ότι του Chrome έχει ίσως την καλύτερη απ’ όλες και απολαμβάνω να την ξαναβλέπω)
Procession
Nemesis (Τώρα είναι ώρα για κάτι «romantisch», μάς λέει ο Ρόναν, για να μπει… μια ομοβροντία κυμβάλων. Ο Μαρκ πρέπει να λατρεύει αυτό το κομμάτι: πολύ γρήγορο, με τα ντραμς να δίνουν ρυθμό και να παίρνουν πρωτοβουλίες και το μότο να καρφώνεται στο μυαλό σου: Judgement day’s not coming, judgement day’s not coming, soon enough!)
Standing (original) (Αυτή η έκδοση του βίντεοκλιπ – εξέλιξη αυτής που είδαμε τελευταία φορά στην Αθήνα – ταιριάζει όντως καλύτερα με την πρωτότυπη εκδοχή του Standing. Όμορφες σκέψεις ακολουθούν, συγκίνηση που στα πρόσωπα των ανθρώπων γύρω μου βλέπω να νιώθουν ότι νιώθω, αυτή η – επικίνδυνη – αίσθηση του συνόλου.)
Legion live
Honour 2003 (fdr version) (Σε χιουμοριστικό στυλ ο Ρόναν μάς μάλωνε που δεν ξέραμε να τραγουδήσουμε όλους τους στίχους)
Illusion (Συνεχίζω να θεωρώ ότι είναι ένα από τα χειρότερα κομμάτια των VNV. Το χειροκρότημα όχι τρομερά θερμό, και, όσο να ’ναι, δεν είναι κομμάτι για συναυλίες.)
Perpetual (Ξεκάθαρα ένα από τα πιο δυνατά κομμάτια των συναυλιών των VNV Nation πια, και αυτό φαίνεται από τον ενθουσιασμό του κοινού – αγκαλιές, χέρια, χορός, σπρωξίματα, τραγούδι και όλα τα γνωστά στον υπερθετικό…)

--Πρώτο Encore--
Further
Solitary

--Δεύτερο Encore--

Beloved (Έχει αποφασίσει ο Ρόναν να τελειώνει πια τις συναυλίες τραγουδώντας μαζί με το κοινό α καπέλα το ρεφραίν του beloved. Αφήνει πανέμορφες αναμνήσεις, και ήταν ακόμα πιο ιδιαίτερο στο Βερολίνο όπου πρωτοπαίχτηκε αυτό το κομμάτι.)

--Τρίτο Encore-- (Εκεί που ο Ρόναν μάς χαιρετάει, τον διακόπτουμε με «WE WANT MORE», στο στυλ «δεν σηκώνουμε δεύτερη κουβέντα!». Κοιτιούνται με το Μαρκ… «αυτό ήταν έκπληξη»)
Genesis (μπόνους, χωρίς το βίντεο κλιπ)

   Αρκετά πριν φύγω από τη συναυλία ήξερα ότι ήταν η καλύτερη συναυλία VNV Nation που έχω δει. Σκεφτείτε το πάθος και το ρυθμό της πρώτης συναυλίας τους στην Αθήνα, με τις προβολές και τη γεμάτη σκηνή της τρίτης, πιο πλούσιο ρεπερτόριο και τη φωνή του Ρόναν καλύτερη από ποτέ – πριν τον καταβάλει η κούραση πια στο Genesis, είχε ρίξει κορώνες και είχε επαναλάβει φράσεις σχεδόν απνευστί με ρυθμό sampler αυτοσχεδιάζοντας. Αν προσθέσετε σε αυτά τα 4 κομμάτια που ακούγαμε για πρώτη φορά και το ότι όλ’ αυτά εξελίχθηκαν στη Γερμανία, στο «φυσικό χώρο» των VNV, φαντάζομαι συνειδητοποιείτε για τι είδους εμπειρία μιλάμε…

Groupie Goblin

Tec-golbin

Photos © 2007 Daniela Vornadran
www.black-cat-net.de