Και φέτος δεν πρόλαβε να περάσει ένας ολόκληρος χρόνος που ο Chris Corner επέστρεψε στο πιστό ελληνικό κοινό του, το οποίο και πάλι έδειξε θερμή υποστήριξη. Η τρίτη «παράσταση», που το ύφος της ξέρει καλά να επιμελείται ο Chris, έγινε στη σκηνή του Gagarin όπως και πέρυσι. Αυτή τη φορά οι IAMX είχαν και support τους δικούς μας Cyanna, γνωστοί πλέον για τον καθιερωμένο εναλλακτικό ήχο, που τον βασίζουν στα κλασικά rock'n roll, εκσυγχρονίζοντάς τον με πλήκτρα. Όμως γενικότερα απείχαν από το ύφος των IAMX, προφανώς. Κατά τις 11 το βράδυ περίπου 500 άτομα είχαν μαζευτεί στο Gagarin (όλο και κάτι θα έκοψαν οι Ian Brown και Mono - το alternative κοινό στην Ελλάδα δεν είναι και τόσο μεγάλο..) και η απροσδόκητα μακροσκελής «παράσταση» ξεκίνησε με την θεατρική όπως πάντα εμφάνιση των μελών και τον ξεχωριστό τους τρόπο να αλληλεπιδρούν με τον κοινό και να το προθερμαίνουν για το επακόλουθο. Το playlist ήταν ελαφρώς διαφοροποιημένο, πάταγε στο μεγαλύτερο μέρος του στη τελευταία δισκογραφική δουλειά των IAMX και βασίστηκε στα παρακάτω:

-          The Great Shipwreck of Life
-          Nature of Inviting
-          The Alternative
-          Sailor
-          My Secret Friend
-          I Am Terrified
-          Running
-          Mercy
-          Tear Garden
-          An I For An I
-          Spit It Out
-          You Can Be Happy
-          Think Of England
-          Kiss and Swallow
-          Nightlife
-          President
-          Negative Sex
-          Kingdom of Welcome Addiction
-          Song of Imaginary Beings
-          After Every Party I Die

Για αρχή είχαμε την πρώτη εμφάνιση στην Ελλάδα των δύο νέων μελών στα drums και στην κιθάρα τον Jon Harper, που υπήρξε και drummer των CSS, και τον Alberto αντίστοιχα, που αντικατέστησαν τον Dean και τον Tom. Ύστερα από τις γνωστές πια live performances στην Αθήνα, αυτή του Σαββάτου ήταν όπως την περιμέναμε. Δεν άφησαν το κοινό παραπονεμένο αφού φρόντισαν να μην παραλείψουν κομμάτια που έχουν αγαπηθεί ιδιαίτερα από τα δυο προηγούμενα albums τους "Kiss and Swallow" και "the Alternative", μολονότι δεν ήταν ιδιαίτερα μακρόσυρτα στην εκτέλεση που τους έδωσαν (ίσως γιατί έπρεπε να κερδίσουν χρόνο για να γεμίσουν το πρόγραμμα). Παρόλο που τα ερμηνεύουν επανειλημμένα ακόμα τα απαιτούμε. Γιατί απλά έχουν αυθεντικότητα και η δημιουργία τους πηγάζει από αληθινά αισθήματα και σκέψεις. Δεν θα μπορούσαμε να φυγουμε ευχαριστημένοι χωρίς το "Spit it Out", το "President", το "Mercy" ή το "Negative Sex". Αν και θα ήταν ακόμη καλύτερα αν ακούγαμε και το "Your Joy is My Low", το "Skin Vision" και κάτι από Sneaker Pimps. Με την πρώτη live παρουσίαση του τρίτου album στην Ελλάδα που έγινε πέρυσι, ακούσαμε τα νέα κομμάτια και μας άφησαν πολύ καλές εντυπώσεις. Η κύρια αίσθηση του υπόγειου fashion show με ρούχα από παλιό μπαούλο, noise και κοκετίστικο πιάνο χαρακτηρίζουν τη νέα δουλεία του Corner. Το "Kingdom of Welcome Addiction" ως ύστερο album είναι ακόμα πολύ φρέσκο για να εγχαραχθεί ανεξίτηλα στο μυαλό μας όπως τα δύο προηγούμενα. Όμως έχει πολλές προοπτικές για να αγαπηθεί από το κοινό ισάξια γιατί περιέχει κορυφαία και εκρηκτικά κομμάτια με ιδιαίτερους ρυθμούς που τα απολαύσαμε φέτος ξανά ζωντανά με πολύ ένταση, απορρόφηση και διαφορετική δεκτικότητα μιας και τα είχαμε ενστερνιστεί κατά κάποιο τρόπο και ήταν πιο οικεία μετά την κυκλοφορία του δίσκου.

Όλες οι «πράξεις» προσαρμοσμένες σε μια θεατρικότητα στην οποία ο πρωταγωνιστής υποδύεται άλλοτε το "Imaginary Being" και άλλοτε τον "Sailor". Όπως πάντα η προσωπική ατμοσφαιρικότητα του Chris δίνει μια αίσθηση cabaret vintage, σε συνδυασμό με τον βαθύ ρυθμό, τα εφέ των synths, και τις μελωδίες που δεν είναι σε καμία περίπτωση αναμασημένες. Ακόμα και σκηνικά φαίνεται καθαρά ότι ο Chris Corner είναι ένας καλλιτέχνης στοργικός προς στις δημιουργίες του και γι' αυτό κάνει το κοινό να αγαπήσει εύκολα τη δουλειά του. Όμως ταυτόχρονα, μετά την επικοινωνία που καταφέρνει να έχει με τον κόσμο, αλλά και με την μουσική υποστήριξη στις live εμφανίσεις, φαίνεται πως υπάρχει ένας ευγενής εγωισμός και μία μοναχικότητα τόσο στην ίδια τη μουσική όσο και υποστασιακά. Ίσως και να μεταφράζεται σε μια ατομική ολοκλήρωση ή και στην ολοένα τάση διεύρυνσης και έκφρασης κάθε εσώψυχου. Κάτι τέτοιο κάνει το κάθε έργο επιτυχημένο και ενδιαφέρον, αληθινό.

Θα πρέπει να εκφράσουμε ευχαριστίες σε όσους djs και παραγωγούς κάθε χρόνο επιμελούνται την εμφάνιση των IAMX στην Ελλάδα. Είναι πραγματικά πολύ σημαντικό και για τη χώρα μας στον τομέα αυτό των συναυλιών αλλά και για τους θαυμαστές που πολλές φορές αναγκάζονται να ξενιτεύονται για να απολαύσουν τους αγαπημένους τους καλλιτέχνες. Ας ελπίζουμε ότι η επόμενη φορά θα έχει διπλή εμφάνιση η τουλάχιστον κάποιο ακουστικό live στα οποία ο Corner δίνει παρομοίως τον καλύτερό του εαυτό.