Δεν έκο αυτοκίνητο καρντιά μου. Η φράση βουίζει πιο έντονα από ποτέ στα αυτιά μου μετά από το σοκ που υπέστην. Αλλά ας πάρουμε καλύτερα τα πράγματα από την αρχή. Προχτές κοιτάζοντας τις αγαπημένες μου διαφημίσεις είχα την τύχη ν απολαύσω μία που το νόημα της δεν μου έγινε κατανοητό εξαρχής. Επρόκειτο για την καινούρια διαφήμιση του Σκόντα Φάμπια. Συγκεκριμένα έκλεινε με το σιβυλλικό ‘μπορεί να κάνεις οικογένεια...μπορεί και όχι'. Τι ΄θελε να πει ο ποιητής? Προβληματίστηκα αρκετά, περισσότερο και από τότε που αναρωτιόμουν πώς πρέπει να προφέρω τον Wayne, Χάσεϊ ή Χέσεϊ, μέχρι που έφυγε από τους Sisters και άρχισα να τον λέω Αντύπα. Τώρα, όλοι θα απορήσουμε γιατί το Hussey να προφέρεται Αντύπας, αλλά αυτό έχει να κάνει με την ακράδαντη πίστη μου ότι ο Andrew Eldritch ήταν, είναι και θα είναι ο Λευτέρης Πανταζής ή Παγκοζίδης -εξ ου και ο σημαδιακός τίτλος του ντεμπούτο- άρα και ο Hussey θα πρέπει να έγινε το αντίπαλο δέος, ο Αντύπας -ας μην ξεχνάμε και την απόλυτη επιτυχία μετακομίζω γιατί χωρίζω που ήδη από το 84 όταν και βγήκε προμήνυε τις εξελίξεις στους Sisters...

Πράγμα που μου θύμισε τις ένδοξες μάχες στο Χωρίς Ανάσα όταν οι φανατικοί του Πανταζή συγκρούονταν με τις ομάδες κρούσης του Αντύπα, που έφεραν το όνομα Antipa [Anti, κατά το Anti-nowhere league και pa, κατά το Pantazis] και κολλούσαν αυτοκόλλητα με σήμα τον παπαγάλο [το ομώνυμο τραγούδι] στις τουαλέτες του σπουδαίου κλαμπ. Αν και εδώ που τα λέμε δεν είμαι σίγουρος ότι επρόκειτο για κόλλα, ίσως να ήταν και προϊόν αγαμίας. Όπως και να έχει το θέαμα λάμβανε εξωπραγματικές διαστάσεις στα παιδικά μου μάτια καθώς φανταζόμουν τους φανατικούς γότθους του Φον μαζί με κείνους του Πανταζή που κράδαιναν τις χρυσές τους αλυσίδες να επιτίθενται στους fans των Mission του Hussey που πλαισιώνονταν από τους κάγκουρες του Αντύπα με τα κίτρινα μαντήλια για τα δακρυγόνα, μαντήλια που στην πραγματικότητα ήταν οι κάποτε λευκές τους κάλτσες, ποτισμένες διακριτικά από τις ζεμπεκιές τους.

Ίσως όλο αυτό να οφείλεται πάλι απλώς στο ότι η αδερφή μου, ερωτευμένη με τον Ισαάκ Μουστακίδη, που μόλις είχε πάρει ο Γαύρος όταν σάρωνε τα πάντα ο Κοσκωτάς, άκουγε φανατικά Αντύπα, ενώ ο αδερφός μου είχε βάψει μαύρη τη δική του μεριά στο δωμάτιο και έβριζε νυχθημερόν τον Hussey που εγκατέλειψε τους Sisters. Έτσι μπλέχτηκαν κάπως τα πράγματα στο μυαλό μου καθώς ο μισητός εχθρός του καθενός ταυτίστηκε στο μυαλό μου με τον αντίστοιχο λατρεμένο του άλλου. Πράγμα που τώρα που το αναλογίζομαι εξηγεί γιατί τα βρήκαν εν τέλει οι δυο τους κάπου στη μέση και εγώ πείστηκα ότι η Patricia Morisson είναι η Άντζελα Δημητρίου όταν είδα την τελευταία στα καλλιστεία του 89 να τραγουδά έστω και χωρίς μπάσο κλπ κλπ.

Αλλά όλο αυτό δεν έχει να κάνει. Γιατί όπως έλεγα, προσπαθώντας να καταλάβω τι σημαίνει το μπορεί να κάνετε οικογένεια μπορεί και όχι θυμήθηκα το Οδηγώ και σε σκέφτομαι του μεγάλου λαϊκού τροβαδούρου. Εν τέλει μετά από ώριμη σκέψη και βλέποντας το άλλο θηριώδες λαϊκό icon στο dancing with the stars, τον Γερολυμάτο, θυμήθηκα ότι η πρώτη μου επαφή με το γυμνό γυναικείο κορμί ήταν όταν πήρα το playboy και ανοίγοντας το αντίκρισα τις υπέροχες καμπύλες του ... Γερολυμάτου. Είχα πετύχει το μοναδικό τεύχος στο οποίο αντί για γυναίκα είχε κάνει γυμνό άντρας, και συγκεκριμένα η μετάλλαξη του Γκόλντμπλουμ αφού είδε τη Μύγα Ντέβις, δλδ ο Γερολυμάτος!  Όπως έχει και ο Freud επισημάνει το να δει κάποιος στην παιδική του ηλικία γυμνό τον Γερολυμάτο και όχι κάποια ανατολική καλλονή - ο κομμουνισμός ανθίστατο ακόμα- ιδιαίτερα σε περιοδικό που απευθύνεται σε άνδρες είναι περίπου το ίδιο οχληρό με το να εκτεθεί στις ερμηνευτικές δυνατότητες της Πέμυ Ζούνης - Η Πέμυ Ζούνη πρέπει να είναι η μοναδική Ελληνίδα που το τελικό σ το παίρνει το επίθετό αντί για το όνομά της . Η αλήθεια είναι βέβαια ότι παραμερίζοντας όλες αυτές τις δυσάρεστες σκέψεις γύρισα το βλέμμα μου στη γυμνή αφίσα του Γερολυμάτου και αμέσως θυμήθηκα την ακράδαντη πεποίθησή μου ότι ο Γερολυμάτος είναι ο Michael Jackson -πράγμα που αποδεικνύεται και από το dancing with the stars- και ο Θέμης Αδαμαντίδης ο Prince -αλλά ας μην αρχίσουμε πάλι. Συγχρόνως κατάλαβα ότι αυτό που υπονοούσε η διαφήμιση ήταν το εξής :

Η γυναίκα πιάνει παιδί πιο εύκολα μέσα στο Σκόντα.

Αυτό, με τη σειρά μου, με έκανε να χαμογελάσω ενθυμούμενος αυτή τη φορά την ατίθαση λεοντή του Κώστα Τουρνά που από τότε φώναζε ότι δεν το ξανακάνει σε οτομπιάνκι. Πολύ πριν ιδρύσει τους Paul φαντάζομαι και αρχίσει να κάνει σεξ μέσα σε αλυσίδες φούρνων έκανε πόλεμο σε αυτοκίνητα μικρού κυβισμού. Αν λοιπόν το ένστικτό μου είχε δίκιο, και σπάνια κάνει λάθος διότι κατά βάση εμπιστεύεται το αγελαίο μια και δεν έχει δικό του, η σκόντα απαντούσε στον Τουρνά, έστω και αργά. Και πώς αλλιώς αν όχι και μελωδικά?

Έτρεξα στην κοντινότερη αντιπροσωπεία και αγόρασα το εν λόγω μοντέλο. Έχοντας το όργανο του εγκλήματος στα χέρια μου σκέφτηκα ποια θα ήταν η μουσική υπόκρουση που θα μπορούσε να συνοδεύει το ρομαντικό σεξ drive in το οποίο θα προσέφερα στο κορίτσι των ονείρων μου. Θυμήθηκα ότι οι Defile des ames έκαναν συχνά διασκευές σε αγαπημένα ηλεκτρονικά κομμάτια και ψάχνοντας εναγωνίως την τελευταία bootleg απόδοση τους του hit Barbra Streisand των αδερφών Gary και Marx, aka Duck Soup, μετά λύπης μου διαπίστωσα ότι το είχαν αποδώσει επαναλαμβάνοντας αντί για το όνομα της σπουδαίας ηθοποιού εκείνο του αντίστοιχου ελληνικού ιερού τέρατος της Ζωζώς Σαπουντζάκη - έλεγαν για την ακρίβεια Ζωζώκα! Όσο και αν εξακολουθούσα να εκτιμώ τους neofolk πειραματισμούς τους, μου ήταν δύσκολο να σκέφτομαι την υπεραιωνόβια show woman χωρίς το πράσινο σημείο που έφερε στο μέτωπο και το οποίο η ίδια ισχυριζόταν πως είχε αποκτήσει από τότε που ασπάστηκε το Βουτσισμό - αίρεση του Βουδισμού της οποίας οι οπαδοί θεωρούν τον Κ. Βουτσά ως τη 17^η ενσάρκωση του Βούδα- αλλά οι κακεντρεχείς υποστήριζαν πως εμφανίστηκε μετά το σεισμό του 99 και τους απαραίτητους ελέγχους της πολεοδομίας.

Έπρεπε να εμπιστευτώ γι' άλλη μια φορά τον αγαπημένο μου καλλιτέχνη τον Andrew Πανταζή και μπήκα στα Fuck της επίσημης ιστοσελίδας του για να βρω τα τραγούδια που προτείνει όταν είμαστε σε drive in. Αντ' αυτού διαπίστωσα ότι από τους αγαπημένους του συγγραφείς είναι και ο Ballard. Ο οποίος -χα- έχει γράψει και το Crash, το τεχνοκρατικό αυτό έπος με ένα μάτσο μαλακοπίτουρες που τους αρέσει να κάνουν σεξ μέσα στο αυτοκίνητο, έστω και αν κανείς τους δεν ξέρει οδήγηση όπως εν τέλει αποδεικνύεται. Ενεθυμήθην  και τον σπουδαίο πρωταγωνιστή της κινηματογραφικής μεταφοράς τον James Spader που θα μπορούσε να παίξει όλους τους ήρωες μόνος του καθότι μεγάλος μαλάκας που μας έχει συνηθίσει να δίνει τις κορυφαίες του ερμηνείες σε ταινίες ψυχαναλυτικού περιεχομένου, όπως το Σεξ ψέματα και Αχιλλέας Μπέος, το Η Γραμματέας Αγαπούλα ή το Stargate Μαλέλης, την υπέροχη αυτή επιστημονική φανταηδία τη γεμάτη φαλλικά σύμβολα και παραπομπές στο Φώτη Κεμαρία.

Αποφάσισα αμέσως να βρω το score της ταινίας το οποίο όμως μετά λύπης μου διαπίστωσα ότι μου θύμιζε την εποχή που είχα αποφασίσει να μιλάω στον πληθυντικό στους γονείς μου, συνήθεια που εγκατέλειψα όμως καθώς άρχισα να πιστεύω ότι οι δικοί μου ήταν περισσότεροι απ όσοι πίστευα και φοβούμενος μήπως ταυτιστώ με το νεαρό πρωταγωνιστή του Νιπ Τακ του οποίου οι πατέρες μπορεί να είναι όποιος έχει συνεργαστεί με τον Tibet.

Χωρίς καθόλου να απογοητευτώ αποφάσισα να πάρω το επόμενο OST που βρήκα πρόχειρο, εκείνο του Lost Highway και να ακούσω για άλλη μια φορά τις σπουδαίες χυμείες που περιείχε. Έμοιαζαν με παλιά καλά ληγμένα χημικά σαν αυτά που μας πέταγαν τα ΜΑΤ όταν μάθαιναν ότι ο αγαπημένος μας ηθοποιός είναι ο Τσέβυ Τσέυς. Ο αγαπημένος μου συνθέτης ο Angelo Da balamouti με τις εξαίσιες μελωδικές του πινελιές και μόνιμος συνεργάτης του David Lynch είχε κάνει γι' άλλη μια φορά εκπληκτική δουλειά. Ο Trent Reznor και οι Nile inch nails μου έδιναν τον τόνο- let s get nailed - και σνίφαρα μια γραμμή κόκας που είχα μαζέψει στην άκρη των νυχιών -τα οποία τόσο καιρό είχα να κόψω ώστε αν τίναζα μπορούσα να δημιουργήσω όλο το χιόνι που χρειαζόταν η κινηματογραφική εκδοχή της  Κοκκινοσκουφίτσας.

Χωρίς να θέλω να περιαυτολογήσω είχα δημιουργήσει το κλίμα εκείνο που απαιτείται για να διπλώσεις μια γυναίκα. Το eye μου θύμιζε με πιο ευχάριστο τρόπο τον Billy Corgan απ' ό,τι το αποσμητικό γι' αμάξια με μυρωδιά zwan που είχα αμολήσει για να κάνω πιο μυρωδάτη την ατμόσφαιρα. Περιμένοντάς την αναρωτήθηκα γι' ακόμη μια φορά αν οι γυμνές εμφανίσεις της D'Arcy και του James στο εσώφυλλο του zero ήταν προϊόν φωτομοντάζ ή γενετικών πειραμάτων. Όταν μπήκε, η μουσική την κατέλαβε. Έμοιαζε με μαινάδα έτοιμη να με ξεκοιλιάσει αλλά πριν προλάβει γι' άλλη μια φορά το έντερό μου της έδειξε ότι ‘εθνικότητά μου είναι το χρώμα του ανέμου', όπως λέει και ο Ματέι Βίσνιεκ. Χλώμιασε λίγο μα συνήλθε και συνέχισε να με κοιτάζει με πάθος. Επιτέλους θα έκανα οικογένεια.

Όμως ανάθεμα. Εκείνη την ώρα με την άκρη του ματιού μου -και ενώ αυτή μου δινόταν- είδα ότι έπαιζε το Apple of Sodom του god of sex Marilyn Manson. Το Sodom αυτό μου θύμισε τους υπέρτατους Γερμανούς Thrasers των οποίων ο Tom Angelripper φημολογούνταν ότι ήταν ο μόνος που είχε κάποτε ερεθιστεί με τη Μέρκελ -και μάλιστα πριν γίνει αυτή γυναίκα. Έβγαλα γρήγορα το Agent Orange και το γλίστρησα στο cd - και ενώ αυτή μου δινόταν. Πάτησα το play και άρχισα ένα ανελέητο headbanging - και ενώ αυτή μου δινόταν. Οι σεξουαλικές μου ικανότητες άρχισαν να με τρομάζουν - άραγε θα μπορούσε να δουλέψω ως αρσενικός Richard Gere χωρίς να σκέφτομαι τη φούστα του Δαλάι Λάμα όταν σηκώνω εκείνη της Madeleine Albright? Άραγε είμαι ο Δόκτωρ Μανχάταν?

Συνέχιζα το headbanging ενόσω αυτή μου δινόταν. Ήταν μια στιγμή απόλυτης μέθεξης. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι οι Sodom ήταν η κατάλληλη μουσική επένδυση για ένα drive in γεμάτο πάθος. Επιτέλους θα έκανα οικογένεια!

Ξαφνικά, την είδα να ακουμπά πίσω και να ανάβει τσιγάρο. Μα τι συμβαίνει αναρωτήθηκα, δεν έχω τελειώσει ακόμη το headbanging. Την κοίταξα στα μάτια απορημένος. Καταπληκτικό σεξ, μου ψιθύρισε, το καλύτερο που έχω κάνει ποτέ. Αυτό θα μου είχε φανεί κάπως τετριμμένο σαν ατάκα, αλλά η αλήθεια είναι ότι εγώ δεν είχα καν αρχίσει. Πριν προλάβω να πω κάτι μου έκλεισε τα χείλη και με παρακάλεσε να την πάω σπίτι. Θα είχα ακόμη απορίες, αλλά με το που έπιασα το λεβιέ ταχυτήτων, που ήταν ιδρωμένος -όπως θα έλεγε και ο Φίλιππος Συρίγος- από το γυναικείο οργασμό κατάλαβα τι είχε συμβεί. Πολύ περισσότερο κατάλαβα τι ήθελε να πει  διαφήμιση με το ότι μπορεί και να μην κάνω οικογένεια. Το Crash, ο τεχνολογικός εφιάλτης του Ballard είχε πάρει σάρκα και... σάρκα μόνο με μορφή λεβιέ ταχυτήτων.

Θυμήθηκα τη διαφήμιση με εκείνο το βλήμα που έχει κουτουπώσει το γκομενάκι, του λέει ‘ντεν εκει απτοκίντο καρντάσι' ή κάτι παρόμοιο αποδεικνύοντας ότι οι Ιταλοί δεν ξέρουν ούτε καν γεωγραφία, μόνο τη γλώσσα του σώματος γνωρίζουν, και του προσφέρει παπαγάλο κωλουμίδι -το είχε πει ο παπαγάλος του Αντύπα εν τέλει- και πήγα το σκόντα σε μια μάντρα.

Frankly mr. Bill Shankly (a.k.a Kino Runner)