H ανατομία του πτώματος της διαφήμισης - part2
Στη χρυσή δεκαετία των 80s, όταν προσπαθούσα μάταια να πείσω τις γκόμενες να έρθουν στο δωμάτιο μου, τους έλεγα, για να δικαιολογήσω τις τόσες κατσαρίδες που κυκλοφορούσαν εκεί, ότι αποτελεί άριστο αντιπυρηνικό καταφύγιο. Όμως από τότε πέρασε πολύς καιρός και οι περισσότερες γκόμενες της εποχής είναι πια πιο ανενεργές και από το Κοζλοντούη. Στα 90s ανακάλυψα το booze και με περισσό θράσος ριχνόμουν σε άσπιλες κορασίδες εκτοξεύοντας - μετά από τόση βενζίνη που είχα πιει - φλογερές ατάκες α λα Κρακατόα γεμάτες ερωτισμό. Αλλά και πάλι η επόμενη ημέρα με έβρισκε αγκαλιά με την κεραφίνα του μπάνιου και όχι κάποια αιθερια ύπαρξη. Η πρώτη δεκαετία της καινούριας χιλιετίας δεν ήταν επίσης καθόλου ενθαρρυντική καθώς ανακαλύψαμε μετά τη συναυλία των Placebo στην παραλία ότι οι θηλές μας ερεθίζονται με τον Brian Molko. Για την ακρίβεια συγκαταλέγω τη συναυλία στην καινούρια χιλιετία έστω και αν έγινε το 1999 για το μόνο λόγο ότι οι θηλές μας παρέμειναν ερεθισμένες ως και το 2002...

Μα τι συνέβαινε με τα θηλυκά του κόσμου? Και όλες αυτές οι φήμες ότι τα ράστα τις φτιάχνουν? Ακόμη προσπαθούσα να βγάλω από τη μνήμη μου τις κραυγές τρόμου που προκάλεσα στην παραλία των γυμνιστριών στο Αγκίστρι όταν βγάζοντας το μαγιό μου αποκάλυψα τα dreadlocks μου να κυματίζουν σαν σημαία του ανυπότακτου πλήθους που έρχεται κοντά στη φύση -και φέρνει κοντά του τη φύση- όπως το έπλασε η θεά Μητέρα Κυβέλη.

Τότε όμως είδα τη διαφήμιση για τον Molko.

Η ΖΩΗ ΣΕ ΦΑΣΗ MOLKO.

Αυτό ήταν. Όπως ο νεαρός της διαφήμισης του οποίου η ζωή αποτελεί μια αλλεπάλληλη διαδοχή νέων, έντονων εμπειριών γεμάτων με όλους τους χυμούς της ζωής, έτσι έπρεπε να γίνω. Αλλά πώς? Έπρεπε να βρω καινούριο μπικίνι αλλά κυρίως έπρεπε να βρω τον ίδιο τον Brian και να του ζητήσω τη συμβουλή του. Προφανώς και ο νεαρός της διαφήμισης θα είχε ακούσει κάτι σοφό από τον ινστρούχτορα του οργανωμένου χάους που το 1999 ως frontman των Placebo με είχε κάνει να χάσω το δεξί ανατομικό μου τσόκαρο προσπαθώντας να πετύχω τον Damon Albarn. Μελέτησα που ακριβώς θα διεξαγόταν η επόμενη συναυλία των Placebo και έκλεισα εισιτήρια για το Punxsutawney στην Πενσυλβάνια όπου προσγειώθηκα περιμένοντας μαζί με άλλα βλαχαδερά να εμφανιστεί στη σκηνή ο προκλητικός Brian. Αντ' αυτού είδα να ανεβαίνει ο λατρεμένος Hillbilly Κωστόπουλος με ντεκαπάζ Στρουμφό-Μπιμπίλα και να ανακοινώνει ότι το είδωλο των θηλών μας είχε φυλακιστεί μέσα στην καταραμένη μέρα της μαρμότας, φυλακισμένος μαζί με την σούπερ ξενέρωτη σεξοβόμβα Έλλη Τρέμη.

Αυτό ήταν ένα σοβαρό πρόβλημα καθ' ότι σύμφωνα με την παράδοση για να προχωρήσει ο Brian στην επόμενη ημέρα θα έπρεπε η Τρέμη να έχει οργασμό. Ο οργασμός τώρα δεν είναι ακριβώς όπως το σπέρμα του Στρως Καν που βρίσκεται παντού. Καταλάβαινα πια πόσο προφητικός ήταν ο μελαχρινός Τόλης Βοσκόπουλος της alternative όταν έλεγε ότι it was the first day of the rest of his life!

Σχεδόν πανικόβλητος πετάχτηκα στον Paul που μόλις είχε ανοίξει και αγόρασα ένα κρουασάν που λόγω των παραισθήσεων που είχε μέσα έμοιαζε με την οκαρίνα του χρόνου αλλά αντί για μουσική προέβαλλε στραπατσαρισμένη σε τζίνι τη μορφή του Leonard Cohen. Ο Leonard εξακολουθούσε να είναι ζωντανός παρά τις φήμες ότι μέρη του κορμιού του είχαν γίνει ζύμη για τα περίφημα κρουασάν Paul. ‘Αν με καταναλώσεις' είπε ο κρουασανόμορφος crooner ‘θα μπορέσεις να εισχωρήσεις στην μέρα της μαρμότας και να απελευθερώσεις τον Brian'. Εκτελούσα με ακρίβεια τις εντολές του. Ένιωσα σαν την Αλίκη να περνάω στην άλλη όχθη αλλά με την περίεργη αίσθηση ότι αντί για τον παραδοσιακό ήχο του ρεψίματος ακουγόταν πια μέσα από τα σωθικά μου:

Η κοιλιά μου γουργούριζε σαν προϋπολογισμός στα χρόνια της νόσου του Χάνσεν στη λεωφόρο Βενιζέλου. Πράγμα που δεν θα έπρεπε να με τρομάζει ιδιαίτερα αν αναλογιστώ ότι πλέον έμοιαζα με κάτι ανάμεσα στην δέκατη έβδομη μετενσάρκωση του Δαλάι Λάμα και την αμέσως πριν την επιφοίτησή του, όταν έμοιαζε ακόμη τον Χρήστο Χωμενίδη οκλαδόν.

Όταν βημάτισα πάνω σε αυτήν την περιοχή όπου κάθε μέρα που επαναλαμβανόταν ήταν ίδια με την επόμενη συνάντησα τον νεαρό της διαφήμισης και όχι τον Brian Molko. Πού είναι ο Molko? Τον έπιασα από τον γιακά και τον ταρακούνησα θέλοντας να του δώσω να καταλάβει ότι δεν αστειεύομαι. Για κάποιον περίεργο λόγο έβαλε τα γέλια και μου είπε ‘Φίλε μου εννοείς που είναι το Molto?'. Δεν καταλάβαινα τι εννοούσε. ‘Είσαι ακόμη ένας οπαδός του Brian, έτσι?' είπε συγκαταβατικά σαν να κατάλαβε ξαφνικά τι συνέβη και φώναξε ‘Free Tibet!'. ‘Free David!' φώναξα και εγώ.

Μου εξήγησε με λίγα λόγια τι ακριβώς είχε συμβεί. Η ζωή του ήταν τόσο έντονη που επαναλαμβανόταν τόσο έντονα κάθε ημέρα ώστε είχε καταντήσει εντελώς μονότονη. Δεν μπορούσε να δραπετεύσει από αυτή την επίγεια κόλαση ενώ συνεχώς ο τόπος γέμιζε με οπαδούς των Placebo που παρερμήνευαν τη ζωή σε φάση molto ως ζωή σε φάση molko. Γαμησέ τα. Σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς είχε πετάξει τα μάτια έξω σε εφτά χιλιάδες δεκαεννέα και μισό κατσαρίδες αν υπολόγιζες ως μισή την κόρη του Ozzy -μιάμιση μαζί με τον μπαμπά της, είχε κοιμηθεί γυμνός κάτω από τα λερωμένα σώβρακα του Ουρανού τουλάχιστον μισή ντουζίνα χιλιάδες φορές και είχε καταναλώσει χιλιάδες τόνους σελίδες manual για το πώς γινόμαστε κωλοτρυπίδα χωρίς να περάσουμε από το στάδιο Λένα Κιτσοπούλου. Η ζωή του ήταν τόσο έντονη που είχε καταντήσει τόσο βαρετή ώστε να αναγκαστεί να απομνημονεύσει όλο τον Γαλλικό Παρνασσισμό. What a waste of time είπε ο Bill Murray.

Ο απόλυτος στόχος του νεαρού ήταν ο οργασμός της Όλγας. Μόνο έτσι θα μπορούσε να απελευθερωθεί από την μέρα της μαρμότας και να απολαύσει το καινούριο molto. Αν όχι, μου είπε περίλυπος, θα αναγκαζόταν να επωμίζεται για τα υπόλοιπο της ζωής μας το θλιβερό καθήκον της αναχρηματοδότησης του Ελληνικού πίθου των Δαναϊδών μέχρι να αποπληρωθούν οι δόσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Επρόκειτο για ένα σατανικό κόλπο του old black Leo still picking cotton που τον έφερνε στις πρώτες θέσεις στη λίστα του Forbes καθώς η επιχείρησή του με τα ληγμένα κρουασάν είχε τινάξει στον αέρα τους χρηματιστηριακούς δείκτες του Manhattan και του Berlin φυλακίζοντας την Ulrike Mainhoff και τον Andrea Baader στη λευκή σοκολάτα των κελιών τους. Όσο και αν ήθελε να μας πείσει ότι επρόκειτο για το nursery rhyme της RAF το νέο του hit δεν ήταν παρά Η ζωή σε φάση molto και μια καλοσχεδιασμένη εκδίκηση για τα όσα είχε υποφέρει ως βουδιστής μοναχός μέσα στο glamour του LA.

Το ζήτημα ήταν πώς θα ικανοποιούσα την Όλγα απελευθερώνοντας τον wannabe Brian από την ημέρα της μαρμότας και την παθητικά έντονη ζωή του. Life is a sexually transmitted disease dixit και παρκάρισε το γεμάτο υπαρξιακά αυτοκόλλητα Smartre του μπροστά στην ένατη λεωφόρο του Μπετόβεν στύβοντας στον αποχυμωτή clockwise το πορτοκάλι της ζωής του.

Η ημέρα ξανάρχιζε πάλι από τη ζωή που είχε σταματήσει. Τότε κατάλαβα το κόλπο που μου έμενε. Ξάπλωσα γρήγορα δίπλα της και τη γύρισα στα τέσσερα. Έψαχνα μέσα της τόσο καιρό να βρω το κρουασάν και αυτή το είχε βάλει χορηγό στον κώλο! Δηλαδή στο βρακάκι της. Πιθανόν να είχα σκεφτεί να ψάξω νωρίς πιο εκεί αν δεν δεχόμουν τόσο καιρό άδικα κατηγορίες ότι είμαι τόσο ακατάστατος που τα σώβρακα μου κρέμονται από τον πολυέλαιο, πράγμα άδικο, ιδίως τη στιγμή που είναι γνωστό ότι δεν έχω σώβρακα στο σπίτι μου. Έτσι, λοιπόν έβγαλα το κρουασάν από το δέρμα της και το έσπρωξα γρήγορα στο φούρνο μικροκυμάτων προσπαθώντας να λιώσω τη λευκή σοκολάτα που υπήρχε ανάμεσά μας. Όμως αλίμονο, είχα ξεχάσει να καθαρίσω τη σχάρα και όταν το κρουασάν βγήκε το βρήκα νεκρό καθώς ένα κύμα λίπους που είχε αφήσει πίσω του η μεγάλη μοσχαρίσια φρεγάτα το ξέβρασε μαζί με το μοναδικό σώβρακο που είχα χάσει προ καιρού. Δυστυχώς, βρήκα μαζί του και την ημέρα νεκρή καθώς είχε αργήσει μια αγάπη αλλά η Όλγα είχε φτάσει σε ένα πρωτόγνωρο οργασμικό προξυσμό καθώς η πολιτική του Μεγάλου Καναλιού είχε ευοδωθεί πλήρως και η ζωή μου σε φάση Μόλτο συνεχιζόταν χωρίς να έχω ακουμπήσει καν αυτή του νεαρού που κατευθυνόταν πια στο μάθημά του πιθανόν αποδιοπομπαίο αλλά με τη γεύση του κάτουρου στα χείλη του.

Edit: Καθώς ήπια μια κρύα μπίρα για να ξενερώσω από την επίδραση της ζωής σε φάση Μόλκο ανακάλυψα ότι το σατανικό σχέδιο εξυφαινόταν πια με μαεστρία : Όταν είσαι στο ισόγειο της καφετέριας η τουαλέτα βρίσκεται στον πρώτο όροφο ή στο υπόγειο. Όταν είσαι στον πρώτο όροφο βρίσκεται στο ισόγειο ή στο υπόγειο. Και όταν βρίσκεσαι στο υπόγειο απλώς είσαι σε εκείνο το πράγμα στην Πειραιώς που υποτίθεται ότι στο υπόγειο έχει θεατρικά events και που το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να κατουρηθείς επάνω σου με την ελπίδα να έχεις πρωταγωνιστικό ρόλο στο επόμενο σήριαλ κίλερ του Παπακαλιάτη. Sic transit Gloria mundi.

Frankly mr. Bill Shankly (a.k.a Kino Runner)