The Cranberries live @ Θέατρο Βράχων - 14 / 07 / 2010
The Cranberries live @ Θέατρο Βράχων - 14 / 07 / 2010
Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν η διαδικασία δημιουργίας τραγουδιών είναι ο καλύτερος τρόπος να εκφράσεις τις εμπειρίες σου ή οι εμπειρίες είναι ο καλύτερος οδηγός για να γράψει κανείς καλή μουσική; Oι Cranberries πάντως είναι η έκφραση μέσα από την καθημερινή ζωή, για την ίδια την ζωή. Σχεδόν όλα τους τα κομμάτια έχουν κάποιο λόγο που γράφτηκαν, κάποιο συγκεκριμένο σκοπό να υπηρετήσουν και αυτό το ανέφερε και η ίδια η Dolores. Διαδικαστικά: Η δυσκολία να φτάσεις (ο περιφερειακός είχε κολήσει) και να βρεις parking στον Βύρωνα ήταν μόνο η αρχή, και η κατάσταση έξω από τον χώρο του Θεάτρου δεν ήταν καλύτερη. Δυστυχώς οι μη-αναμενώμενες τεράστιες ουρές και η τρομερή καθυστέρηση στα ταμεία και τις λίστες δεν μας επέτρεψαν να δούμε τους Rosebleed, o φωτογράφος μας όμως ήταν εκεί από νωρίς, οπότε υπάρχουν τουλάχιστον αρκετές φωτογραφίες και αν θέλουν τα παιδιά μπορούν να επικοινωνήσουν με το site. Αλλά ας πάμε κατευθείαν στην ίδια την ουσία... τη μουσική.
Το setlist ξεκίνησε με το "Analyze" όπου η Dolores είπε ότι παραλίγο να γεμίσει φακίδες από την επίσκεψή τους στην Ακρόπολη την προηγούμενη μέρα, "Oh God it's so hot". Από την αρχή της συναυλίας κιόλας φάνηκε η επικοινωνία της Dolores με το κοινό έτσι ώστε να συνεχίσει με ένα τραγούδι το οποίο τα έγραψε γι αυτό «που είναι μικρό, το προσέχεις και το κρατάς στην αγκαλιά σου και μεγαλώνει έτσι ώστε κάποια στιγμή να σε προσέχει αυτό», "Animal Instict" φυσικά. Συνέχισε δυναμικά το setlist με το "How" και λίγο μετά το "Linger" όπου ο κόσμος είχε αρχίσει να ζεσταίνεται το πρόγραμμα έκανε μια μικρή κοιλιά με κομμάτια όχι και τόσο γνωστά και αγαπητά στο κοινό που απλά παρακολουθούσε.
Το "When you are gone" ήταν αφιερωμένο σε αυτούς που έφυγαν και δεν είναι πια μαζί μας. It is "Just my Imagination" ή λίγο πριν το encore ακούσαμε το "Salvation" καπάκι "Ridiculous Thought" -όπου μας χάρισαν ένα εκπληκτικό τελείωμα/οργασμό μουσικής και φωτισμού- και "Zombie", έτσι ώστε να τρελαθούμε τελείως.. Oh, yes... μετά τα 17 πρώτα κομμάτια ακούσαμε στο τέλος και τα "Promises" και "Dreams" για το φινάλε. Να και το setlist:
Analyze
Animal Instinct
How
Dreaming My Dreams
Linger
Wanted
Just My Imagination
When You're Gone
Switch Off the Moment (Dolores solo)
Desperate Andy
Time Is Ticking Out
I Can't Be With You
Ode To My Family
Free To Decide
Salvation
Ridiculous Thoughts
Zombie
encore:
Shattered
Still Can't Recognize The Way I Feel
Promises
Dreams
Μία συναυλία που τα είχε όλα. Την Ελληνική σημαία με τα Ιρλανδικά χρώματα μέσα, το κοινό που έδωσε στην Dolores από ένα ζευγάρι παπούτσια μέχρι και ένα επτάχρονο παιδάκι (το οποίο το λάτρεψε), αλλά και αδυναμίες. Η αδυναμία του κοινού (κοινό που όπως λέμε πάντα είναι από τα πιο καυτά της Ευρώπης) να συμμετέχει ενεργά καθόλη την διάρκεια του live. Ίσως ήταν και η ηλικία των παρευρισκομένων καθώς οι Cranberries φέτος κλείνουν 20 χρόνια ύπαρξης (δεν είναι και λίγα) και το βασικό κοινό τους έχει πλέον μεγαλώσει και (μερικές φορές) αποκτήσει παιδιά, χεχ!
Κάτι άλλο που πρέπει να επισημάνουμε είναι ότι όπως καταλάβατε και οι ίδιοι αναφέραμε μονάχα το όνομα της Dolores. Αυτό συμβαίνει διότι η ίδια πήρε όλο το live πάνω της ενώ η συμμετοχή του υπόλοιπου group στο live feeling ήταν μάλλον ψόφια. Σαν μια χορευτιάρικη μαριονέττα με κοφτές και γρήγορες κινήσεις πηγαινοερχόταν στην σκηνή, φόραγε, τραγουδούσε και άφηνε κιθάρες και κάπου στο encore άλλαξε και ένα φορεματάκι, έτσι για το γαμώτο. Με τα υπέροχα της γυρίσματα και την απίστευτα καλοδιατηρημένη φωνή της, τα αστραφτερά της allstar, το κλασσικό κοντό μαλλάκι και την αστεία Ιρλανδική προφορά των Αγγλικών απέδειξε γι ακόμη μια φορά τι γυναίκα και καλλιτέχνης είναι.
Το θέατρο βράχων ήταν κατάμεστο και υπήρχαν άτομα έξω που ήθελαν να βρούνε εισιτήριο αλλά είχαν εξαντληθεί που σημαίνει ότι η επιλογή του χώρου ήταν λίγο στενή. Αν και σε σύγκριση με άλλα lives που γίνονται/έγιναν στην χώρα μας το εισιτήριο ήταν λίγο ακριβό και παρ'όλο που η συναυλία ήταν καθημερινή (και είπαμε, πολλοί ήταν οικογενειάρχες) το κοινό απέδειξε ένα πράγμα.... We love Cranberries.
Δημήτρης Balidor Κουτσομιχάλης
Photos: Μιχάλης Λαζαρίδης