Η χαμένη μας αθωώτητα δεν μας επιτρέπει τις περισσότερες φορές να αντιμετωπίζουμε καταστάσεις σαν να είναι η πρώτη φορά, σαν τίποτα κακό να μην έχει συμβεί. Ακόμα και η αφεντιά μου που έχει δηλώσει ταπεινά και άνευ όρων πίστη και υποταγή στον Andrew Eldritch, έφτασα στο Κτήριο 56 του πολιτιστικού κέντρου Ελληνικός Κόσμος προδιαθετιμένος για τα χειρότερα. Τα κάκιστα live του παρελθόντος, τα ακυκλοφόρητα τραγούδια που μας πετιούνται ως ξεροκόμματο χρόνια τώρα και μας κάνουν να ψάχνουμε να τα βρούμε είτε σε κάποια bootlegs, είτε σε βιντεάκια χαμηλής ποιότητας στο YouTube, έχουν κάνει ακόμα και τους πιό αφιερωμένους οπαδούς των Sisters of Mercy να είναι κουμπωμένοι. Παρόλους τους αφορισμούς όμως, ήταν όλοι εκεί: έστω και την τελευταία στιγμή ακόμα και όσοι αρνούνται να δουν τους Sisters με τη σημερινή τους μορφή ήταν εκεί, είτε γιατί κάποιες αγάπες παρότι ξεφτυσμένες είναι παντοτινές, είτε για να εισπράξουν έστω και μερικές στιγμές ως ανάμνηση για το ένδοξο παρελθόν των εφηβικών ή μετεφηβικών χρόνων μας... Αυτό το έργο εν τέλει δεν μπορεί να έχει την ίδια αρχή, μέση και τέλος για όλους. Έχω σκεφτεί πολλές φορές πώς θα ήταν οι Sisters αν στο γκρουπ ήταν ακόμα ο Hussey και κάποιοι άλλοι του παρελθόντος, πώς θα ήταν αν εξακολουθούσε να ήταν παρούσα η Patricia Morrison ή αν ο Adam Pearson ήταν ακόμα μέλος αυτής της μηχανής που ...βρυχάται. Η πορεία, το παρόν και το live του Σαββάτου θα ήταν σίγουρα διαφορετικά. Γι' αυτό και θα το δούμε σαν ένα έργο, μια ταινία που ενώ ξεκινάει με τον ίδιο τρόπο καταλήγει σε τρεις διαφορετικές εκδοχές...

Run Andrew, Run - Part I

Η μηχανή των Sisters έφτασε μέσα ένα βανάκι που πάρκαρε ακριβώς δίπλα από τη σκηνή που είχε στηθεί στον (άβολο γι’ αυτούς που είναι πίσω) μακρόστενο και σχεδόν καθόλου κλιματιζόμενο χώρο αυτού που ονομάζεται Κτήριο 56. Αυτό που γνώριζα έως τώρα ήταν ότι ο Dr Avalanche, το drum machine των Sisters τα τελευταία χρόνια της ψηφιοποίησης των πάντων αποτελούταν από ένα custom built φορητό υπολογιστή που έτρεχε το Sequencer Plus κάτω από Dos 3.3, το λειτουργικό που δεν κόλλησε ποτέ. Το πρώτο πράγμα όμως που υπέπεσε στην αντίληψή μου ήταν ένα Apple Powerbook σε περίοπτη θέση πάνω στη σκηνή και υποθέτω ότι ο Doktor εκσυγχρονίσθηκε τρέχοντας πλέον τον sequencer Logic Pro κάτω από MAC OS. Κατά τα άλλα, απορίες, πολλές, ειδικά μετά το φιάσκο στο Σπόρτινγκ πριν 3 χρόνια…

Δεν χρειάστηκε και πολύ όμως για να λυθούν όλες οι απορίες μου, λίγο μετά τις 21:30 κάτω από τους ήχους του εναρκτήριου και ακυκλοφόρητου Crash & Burn όλες οι απορίες μου λύθηκαν αμέσως, ο Eldritch που ήξερα εξακολουθεί και έχει όλα αυτά που με έχουν κάνει να τον αγαπήσω: η βαθιά του φωνή, η επιβλητικότητα του χαρακτήρα του, η ψυχρή εκφραστικότητα όπου χρειάζεται, η έμφαση στο σημείο που χρειάζεται το κάθε τραγούδι, το ειδικό του βάρος που τον κάνει να ξεχωρίζει από εκατοντάδες άλλους καλλιτέχνες. Όλα αυτό που σε κάνουν να νοιώθεις ότι τη μία στιγμή συρρικνώνεσαι μπροστά σε αυτό που διαδραματίζεται και την άλλη ορθώνεσαι και νομίζεις ότι είσαι 2 μέτρα μπόι. Και φυσικά όλα αυτά που κάνουν κάποιον να είναι …αμφιλεγόμενος, είναι αλήθεια ότι η μετά-Vision Thing εποχή έχει διχάσει πολλούς από τους οπαδούς των (πάλαι ποτέ) Sisters of Mercy. Ο ήχος αρκετά καλός, αν και η ένταση είναι χαμηλότερη από το επιθυμητό, γι’ αυτό και είναι απαραίτητη η μετακίνηση προς τα εμπρός, πιο κοντά στη σκηνή. Εκτός από το εναρκτήριο ακούστηκαν τα ακυκλοφόρητα Suzanne, Summer, Arms και Top Nite Out, ενώ τα παλαιότερα τραγούδια εμφανίστηκαν σε διαφορετικές εκτελέσεις βασισμένες πάνω στο drum machine, τον Ben Christo (το όμορφο παιδί με τη φράτζα εξ αριστερών)  και τον Chris Catalyst (το λιγότερο όμορφο παιδί με το λοφίο εκ δεξιών). Με πιο διαφορετική σε ενορχήστρωση αυτή του Lucretia στην αρχή του 2^ου encore που εμένα με έκανε να πλέω σε πελάγη ευτυχίας, ενώ άλλους μπορεί να τους προσγείωσε κάπως ανώμαλα. Μετά από 1 ώρα και 45 λεπτά που κράτησε το live έμεινα πάλι με μοναδική απορία την προσμονή για αυτό που κυκλοφορεί πλέον και σαν ανέκδοτο ακόμα, το νέο ..album. Τα υπόλοιπα, τις αλλαγές στο ύφος των Sisters του Eldritch τις κατανοώ και τις αποδέχομαι.

Run Andrew, Run – Part II

Η μηχανή των Sisters ξεκούρδιστη πλέον, στήθηκε σε έναν μάλλον ακατάλληλο χώρο από ελενίτ, με εξαερισμό που υπήρχε αλλά δυστυχώς δεν λειτουργούσε με αποτέλεσμα να βγει μια συναυλία ολόκληρη μέσα στον καπνό, είτε αυτός ήταν από το smoke machine της σκηνής, είτε από τους 2000 που είχαν μαζευτεί για να δούνε αυτό που εξακολουθεί να ονομάζεται Sisters of Mercy, αλλά ..δεν είναι. Πριν πολλά χρόνια οι Sisters ήταν συγκρότημα, με τον Dr Avalanche μαζί βέβαια, αλλά και με κάποιους μουσικούς που πλαισίωναν τον Eldritch και τους έκαναν να παράγουν μουσική. Darkwave ή gothic ή όπως αλλιώς το λένε, αυτό που ακούει κανείς στο First & Last & Always και στο Floodland. Όλα αυτά που ο Eldritch έχει απαρνηθεί με αρχή γενομένη το τελευταίο studio album, το Vision Thing, όπου φαινόταν η στροφή του προς αυτό που μπορούμε να πούμε σήμερα ότι έχει καταλήξει να είναι cock rock. Η τελευταία φορά που έδειχναν συγκρότημα ήταν όταν ήταν στη μπάντα οι Adam Pearson και Chris Sheehan. Τώρα, εκτός από το σχεδόν εξ ολοκλήρου προηχογραφημένο setlist, τον Eldritch πλαισιώνουν ένα φωτομοντέλο και ένας άλλος που το παλεύει, αλλά είναι λίγος, εμείς όμως για ακόμα μια φορά είμασταν εκεί. Και εισπράξαμε μία υπόκλιση και ένα θενκ γιου από τον υπέρ το δέον υπερφίαλο, υπερόπτη και εγωιστή Andrew Eldritch, ένα ‘ευχαριστώ πολύ’ από τον Ben Christo, ένα metal τζαμάρισμα στο Top Nite Out και μερικές εκτελέσεις των παλαιότερων τραγουδιών που δεν είχαν καμία σχέση με το πρωτότυπο. Άντε και με ένα νέο ..δίσκο, αλλά καλύτερα να είναι κάτω από άλλο όνομα, όχι Sisters of Mercy, αλλά σκέτο ..Eldritch.

Run Andrew, Run – Part III

Η μηχανή των Sisters είμαι εγώ και με λένε Andrew Eldritch. Είμαι 50 χρονών. Όταν γεννήθηκα με λέγανε Andrew William Harvey Taylor, αλλά το άλλαξα. Όπως άλλαξα και πολλά άλλα στο διάβα μου, γενικώς ότι δεν μου αρέσει το πετάω, ότι μου αρέσει το κρατάω και το προστατεύω. Έχω γράψει και νέα τραγούδια, αλλά δίσκο δεν βγάζω γιατί θα τα κατεβάσετε τζάμπα από το internet και δεν θα βγάλω μία. Αν βρεθεί δισκογραφική που θα με πληρώσει για τη δουλειά μου ή αν δω ότι μπορώ να πληρωθώ με κάποιον τρόπο, θα το κάνω. Αν όχι, δίσκο δεν θα δείτε ποτέ. Επίσης, δεν δέχομαι ηλίθιες ερωτήσεις, ειδικά για βλακείες που αφορούν γοτθικές χαζομάρες, το πώς θα ντυθώ, το αν γουστάρω ή όχι τον Wayne και οτιδήποτε έχει να κάνει με την East West Records. Ήρθα στην Ελλάδα ξανά και ελπίζω αυτή τη φορά ο διοργανωτής να μην τα κάνει χάλια όπως την προηγούμενη, γιατί για ότι έχει πάει στραβά ή για ότι πάει στραβά τώρα, δεν θα φταίω εγώ.

Τώρα που τελείωσε μπορώ να πω ότι είμαι ευχαριστημένος, τα πήγαμε καλά. Εσείς οι πίσω είσασταν λίγο κρυόκωλοι, αλλά υπήρχαν και οι μπροστινοί που έδειχναν να διασκεδάζουν. Ο ήχος καλός, τα φώτα λειτούργησαν όπως θέλω, το smoke machine μας δούλεψε όπως έπρεπε και ο Dr Avalanche μας έβγαλε ακόμα μία φορά χωρίς να κρασάρει. Δεν με εκνευρίσατε καθόλου γι’ αυτό και σας χάρισα μια υπόκλιση και μία κρυφή υπόσχεση ότι ίσως ξαναέρθω. Κι από φωνή σκίζω ε? Το έχω ακόμα. Τέλος πάντων, αυτό είναι, αν σας αρέσει έρχεστε να το δείτε και να το ακούσετε, αν δεν σας αρέσει να μην ξαναπατήσετε. Δεν θα κάτσω να σκάσω. Ούτως ή άλλως είμαι κατά πολύ ανώτερος από τα πολλά μουσικά σκουπίδια που κυκλοφορούν εκεί έξω. Γειά σας.

Απ’ όποια πλευρά κι αν δει κανείς αυτό το έργο δεν μπορεί να παραγνωρίσει οτι το κεντρικό πρόσωπο αυτών που εξακολουθούν να ονομάζονται Sisters of Mercy είναι δυσπρόσιτο σε κατανόηση. Ο χρόνος τρέχει αφήνοντάς τον ανικανοποίητο, εγωιστή και υπερόπτη. Και μαζί με το χρόνο τρέχει κι αυτός αφήνοντας πίσω πολλά κομμάτια του παρελθόντος του. Η έκφραση ‘9 while 9’ χρησιμοποιείται για να δηλώσει τις ώρες που κινούνται τα τρένα, στο διάστημα μιας εργάσιμης ημέρας. Ο ίδιος ο Eldritch έχει γράψει στους στίχους του αντίστοιχου τραγουδιού οτι σκοτώνει τη μέρα περιμένοντας να έρθει το τρένο να τον πάρει. Μόνο που τόσα χρόνια τώρα όποιο τρένο κι αν περίμενε θα είχε περάσει τουλάχιστον μια φορά από το σταθμό. Εκείνο που αυτός περιμένει λοιπόν, δε βλέπει ακόμα να έρχεται…

Setlist
Crash & Burn
Ribbons
Train/Detonation Boulevard
Alice
Flood I
Anaconda
Marian
Suzanne
Arms
Giving Ground
Dominion/Mother Russia
Summer
First & Last & Always
This Corrosion
Flood II
---
On The Wire/Teachers/On The Wire
Vision Thing
---
Lucretia
Top Nite Out
Temple of Love

Φωτογραφίες: Alexx Decode