Και ήρθε η τρίτη φορά να αναμετρηθούμε με το Γοτθικό ρυθμικό Θηρίο των THE SOFT MOON. Και η μέρα ήταν Παρασκευή 11.09. Και αυτή τη φορά σε μικρότερο χώρο. Θυμάμαι τις δύο προηγούμενες. Η πρώτη, επική, εντυπωσιακή και πνιγμένη στον ξηρό πάγο, άφησε πολλές καλές εντυπώσεις, άφησε στόματα ανοιχτά και μας άφησε πλήρως ικανοποιημένους και λίγο περήφανους που επιμέναμε για την αξία τους, από την πρώτη στιγμή που ακούσαμε το πρώτο ομώνυμο άλμπουμ-καταπέλτη τους.
Τη δεύτερη φορά, σε φεστιβάλ με ψιλομπουκωμένο ήχο, σε ένα σετ αρκετά εντυπωσιακό που θα ήταν σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια αν δεν υπήρχαν τσίγκοι και κακή ακουστική.

Έχοντας δει σχήματα που έχουν ήχο για μεγάλες σκηνές να παίζουν σε μικροσκοπικά κλαμπ και να τα «κατεδαφίζουν» (Covenant), ήμουν σίγουρος ότι οι THE SOFT MOON θα έβαζαν σε φασαρία τα μηχανήματα του Κύτταρου και θα πρόσφεραν ένα ηχητικό υπερθέαμα. Με δεδομένο την ελεγχόμενη δύναμη που πηγάζει ακόμα από τα τρίσβαθα του ''Deeper'', ήμουν προετοιμασμένος για το αποτέλεσμα.
Βέβαια η εποχή και η θερμοκρασία δεν βοηθούσαν την επιθυμία  να παρακολουθήσουμε κάτι τόσο αβυσσαλέο, τα αψηφήσαμε όμως όπως και πολλοί τελικά και κατόρθωσαν να γεμίσουν το κλαμπ, όχι ασφυκτικά αλλά όσο χρειαζόταν.
Φυσικά πολλοί έχασαν το σχήμα που άνοιξαν για αυτούς και κρίμα.

Οι GIOUMOURTZINA είναι καινούριο σχήμα που ακόμα πλάθει τον ήχο του. Τους έχω δει άλλη μια φορά φέτος και αυτή η δεύτερη ξεκαθάρισε αρκετά τις απόψεις μου γι' αυτούς. Ο ήχος τους είναι ένας μουντός, βαλτώδης απόηχος από ψυχρό φανκ, Cure wave και αποσπασματικά techno beat. Υπάρχουν και φωνητικά αλλά αυτά ακόμα είναι πνιγμένα στο παρασκήνιο της μουντάδας. Θα τους περιέγραφε κανείς σαν την μπάντα των αφαιρετικών remix σε τραγούδια των CURE ή ακόμα σαν τους THE SOFT MOON σε 16 στροφές το λεπτό. Κατά τη διάρκεια του αρκετά μεγάλου για support σετ τους, όμως, εξουδετέρωναν κάθε στιγμή οποιαδήποτε αναφορά. Γιατί όταν ακούς και το καρδιοχτύπι της πόλης  μέσα στον ήχο τους όλα αλλάζουν.

Κουβαλούν αυτή την μπερδεμένη και νεφώδη αίσθηση  κάποιας μεγαλούπολης σε κρίση, μέσα από τα αργά beat και μελαγχολικά υποηχητικά στρώματα του ήχου τους. Διαμορφώνουν ένα μοναδικό μείγμα που δεν υπολογίζει καθαρότητα ήχου, θέλει να ακούγεται ζαλισμένο, μισοφωτισμένο έως σκοτεινό, χαλαρό, υποτονικό και όταν έχει καλή διάθεση ονειρικό. Δεν είναι ακόμα ευκρινές αν αυτή η μπάντα θα διατηρηθεί σε τέτοια επίπεδα ήχου ή θα εξελιχθεί σε κάτι άλλο. Όμως αυτό που είδα ήταν ένα μοναδικό σχήμα με ήχο που προσδιορίζει με ακρίβεια την απόγνωση και έλλειψη προσανατολισμού εποχή μας στο συγκεκριμένο πλάτος και μήκος, σε αυτή τη γωνία του πλανήτη. Οπότε μιλάμε για κατάσταση Τέχνης. Και όπως πάντα, όταν αυτή η αίσθηση της ηχητικής εμπειρίας κουκουλώνει οποιαδήποτε άλλη λέξη θέλω να πω, απλά το βουλώνω και  παρακολουθώ κάθε τους κίνηση πιστεύοντας ακράδαντα ότι θα μας εκπλήξουν πολύ στο κοντινό μέλλον.
Εντυπωσίασαν το κοινό οι GIOUMOURTZINA, τουλάχιστον όσους πρόλαβαν να τους δουν.

Η εμφάνιση των THE SOFT MOON μετά, άλλαξε άρδην την σκοτεινή ονειρική ατμόσφαιρα των GIOUMOURTZINA με ένα σετ 18 τραγουδιών κατευθείαν από την Άβυσσο.
Χωρίς καπνούς, χωρίς οθόνες, χωρίς υπερβολικά φώτα και σε απόσταση αναπνοής, η μπάντα του Louis Vazquez εκτίναξε στα ύψη όλη τη μεγαλοπρέπεια και επιβλητικότητα του ήχου τους, έβαλε σε φασαρία τα μηχανήματα του κλαμπ ( τον ενισχυτή του μπάσου ιδιαίτερα) και γέμισε το χώρο με ρυθμούς και χαμηλές συχνότητες, σε υψηλή ένταση αλλά πεντακάθαρες σε ηχητική ποιότητα.
Όλοι δίσκοι είχαν την τιμητική τους όμως θα θέλαμε να ακούσουμε μερικά ακόμα από το ''Deeper''  (ειδικά το ομώνυμο και το '' Desertion'').

Οι εκτελέσεις ήταν άψογες που σημαίνει ότι διατηρούσαν όλη την ορμή, τις εντάσεις και τα συναισθήματα των στούντιο εκτελέσεων, προσαρμοσμένα στο ζωντανό κλίμα που θέλουν να δημιουργήσουν χωρίς τα περαιτέρω «στολίδια» . Σκοτεινό πάρτι θα το χαρακτήριζα χωρίς αμφιβολία. Το σχήμα έδωσε όλη την ενέργεια που απαιτήθηκε, ήταν αρκετά δοσμένοι και  προς το τέλος φάνηκε να τους άρεσε όλη η διαδραστικότητα. Το κοινό στάθηκε στο ύψος του, παρακολουθούσε με αμείωτο ενδιαφέρον και ο ενθουσιασμός ήταν συγκρατημένος μεν αλλά στα όρια, για να μην αλλοιωθεί η ένταση της συναυλίας. Οι απόκοσμοι ήχοι , τα σεισμικά χαμηλά και η νεοκυματική κιθάρα ήταν όλα σε αξιοζήλευτα επίπεδα στάθμης αλλά αν η φωνή έβγαινε καλύτερα θα πρόσθετε πόντους στο ήδη άψογο ηχητικό αποτέλεσμα του σετ.

Αν κατάλαβα καλά έπαιξαν 2-3 παραπάνω τραγούδια από το κανονικό τους σετ, έπαιξαν την καλύτερη εκτέλεση του ''Want'' και του ''Being'' ενώ η αδρεναλίνη εκτινάχτηκε με την γρηγορότερη εκτέλεση του ''Sewer Sickness''.
Ήδη την καταχωρώ σαν την καλύτερη τους εμφάνιση στην Ελλάδα και χαίρομαι ακόμα περισσότερο που ο ήχος τους αν και λιγότερο ορμητικός και πρωτόλειος διατηρεί το ξεχωριστό του στίγμα στην παγκόσμια μουσική σκηνή και ζωντανά είναι πλέον μια υπερμπάντα που κάθε φεστιβάλ πρέπει να φιλοξενεί, αρκεί να έχει τα ηχητικά που της αξίζουν. Όπως έγινε και στο Κύτταρο......

Setlist 98% : The Soft Moon
Inward/Black
Dead Love
Machines
Parallels
Try
Far
Circles
Wrong
Into The Depths
Repetition
Insides
Zeros
Alive
Being
Die Life
Sewer Sickness
[Crush] ?
Want

Χρήστος Μίχος

Photos: Μαρίλια Φωτοπούλου