Dirty Disco

Τα πράγματα ήταν κάπως surreal (σουρεάλ ελληνικά) από την αρχή. Μπορεί να συνηθίσαμε κάπως στις επισκέψεις από συγκροτήματα του παρελθόντος. Είναι όμως μερικά που το όνομά τους παραπέμπει κατευθείαν σε εκείνη την εποχή, που αποτελούν τους πρώτους συνειρμούς για εκείνη τη μουσική σκηνή, και που τέλος πάντων φτιάχνουν –στο μυαλό μας- όλα αυτά που αγαπάμε σ’ αυτή και γι’αυτό εκεί θέλουμε να μείνουν. Το νόημα που θα έχει μια live εμφάνιση των Section 25, όχι στα πλαίσια κάποιας περιοδείας(!), πάνω από 25 χρόνια μετά το ορόσημο ντεμπούτο Always now, αναζήτησαν πάνω κάτω 50 άτομα...

Η προσέλευση αναμενόμενα μικρή, άλλωστε η μέρα και η ώρα ήταν άβολες για πολλούς. Ο χώρος, το Planet Music πρώην Blues Hall (το πρώην αφορά μόνο την ταμπέλα έξω, γιατί μέσα μόνο οι Blues Wire έλειπαν) δε βοήθησε στο να υπάρχει μια κατάλληλη ατμόσφαιρα για το μουσικό ύφος της βραδιάς, αλλά το service και οι καναπέδες μια χαρά βοήθησαν στο να μην εκνευριστεί πολύ ο κόσμος απ’τη μεγάλη καθυστέρηση.

Οι Absent Without Leave άνοιξαν τη βραδιά μετά από αρκετή ώρα. Κιθάρα, μπάσσο, αρκετά προηχογραφημένα μέρη και αργά εξελισσόμενες ambient μελωδίες , ήταν τα συστατικά του ταξιδιού που επιχείρησαν να αναδείξουν τα 2 μέλη του group. Με επηροές από τις λιγότερο ηλεκτρισμένες δημιουργίες των Slowdive, εστίασαν στην κιθαριστική πλευρά της dream pop και νομίζω πως αν και οι συνθήκες δεν ήταν απολύτως κατάλληλες, αποτύπωσαν την προσωπική τους αίσθηση και άποψη.

Συνέχισαν οι Tilbury on Cloves, που με τη γνωστή πειραματική τους διάθεση πάνω σε μελαγχολικά ηχητικά τοπία προσπάθησαν να ξεδιπλώσουν τις ευαίσθητες και μπερδεμένες δομές των κομματιών τους. Δε χωράει αμφιβολία ότι αποτελούν μια πολύ αξιοπρόσεχτη περίπτωση Ελλήνων μουσικών, που βαδίζουν μόνοι τους σε εντελώς αντιεμπορικά μονοπάτια με προσήλωση στις κρυμμένες ιδιαιτερότες της πιο ονειρικής μουσικής του παρελθόντος. Βέβαια, η αρνητική διάθεση του κόσμου για τέτοια ακούσματα, ο χρόνος που πίεζε και δυσκόλευε τα πράγματα οδήγησαν σε ένα επεισοδιακό τέλος που δεν άφησε και πολύ χώρο σε καθαρά μουσικές εντυπώσεις…

Οι Section 25 ήταν ανέκαθεν από τα πιο «εργατικά» συγκροτήματα της Factory. Αρκετές οι κυκλοφορίες μέχρι τη διάλυσή τους και ακούραστη η αναζήτηση στον ήχο τους την κάθε περίοδο. Οι αρχικοί punk/new wave Section 25 του ’81 πέρασαν σε πιο υπνωτικούς σκοτεινούς ήχους με «ξερά» drums και δυνατό μπάσσο,για να στραφούν μετά σε χορευτική electro, κοντά στο ύφος των Human League και των DAF. Η αλλαγή ξένισε πολλούς, αλλά η παλαιότερη ξεκάθαρη δικαιολογία του Larry Cassidy τραγουδιστή της μπάντας δεν αφήνει πολλά περιθώρια.

"It got boring after three years with the same guys in raincoats coming to your gigs."

Το βράδυ της Πέμπτης όπως ήταν αναμενόμενο,αφιερώθηκαν σχεδόν αποκλειστικά στον πιο πρώιμο κιθαριστικό ήχο. Νομίζω πως σε γενικές γραμμές η όρεξη του κόσμου και της μπάντας ανέβαινε όσο πέρναγε η ώρα. Ελάχιστη η επικοινωνία με τον κόσμο, παρά το μικρό χώρο, έπαιξαν τα κομμάτια τους τυπικότατα και το αχανές βλέμμα του Larry όταν περίμενε να έρθει η ώρα του να τραγουδήσει στο κομμάτι, αποτελεί την καλύτερη απεικόνιση της συναυλίας. Η φωνή του είναι ακόμα απολύτως εκφραστική και δυνατή, πέρναγε την ώρα του πότε όρθιος και πότε καθιστός -ή κάτι ενδιάμεσο- στη σκηνή και δε θυμάμαι να κουνήθηκε πάνω από μισό μέτρο στο πλάι απ’το σημείο που ανέβηκε στην αρχή. Θα μου πείτε τι απαιτήσεις να έχει κανείς στη συγκεκριμένη περίπτωση και ποιος ο λόγος να κολλάει σε τέτοιες λεπτομέρειες… Μόνο και μόνο για να γίνει η σύγκριση με το live των Zounds πριν λίγα χρόνια στο Αν, οι οποίοι όντας εξίσου ταλαιπωρημένοι απ’το χρόνο είχαν δώσει μια εκρηκτική ανάλογη με το όνομά τους συναυλία.

Με λίγα λόγια παρ’όλο που είναι συγκινητικό να ακούς κομμάτια όπως το Be Brave και το Friendly Fires, οι Section 25 δε μου έδωσαν λόγο να μη θεωρώ το live μια ατυχή νεκρανάσταση που απλά την παραβλέπω για χάρη των ισορροπιών της σχέσης μου μ’αυτούς. Απ’τις ιδιαίτερες στιγμές ήταν πάντως το χορευτικό Looking from a hilltop που ανέδειξε τη μεγάλη στροφή τους στον ηλεκτρονικό ήχο της εποχής, ως μικρή γεύση άλλης εποχής και πραγματικά αξεπέραστης ατμόσφαιρας από ήχους αναλογικών synths. Το Shadowplay των Joy Division έκλεισε τη βραδιά, και έβαλε κάπως βεβιασμένα τα πράγματα στη θέση τους. Μαζί με τους τελευταίους ήχους κράταγες και τις εικόνες απ’το dvd με υλικό παλαιότερες εμφανίσεις τους που έπαιζε στα διαλείμματα και προσπαθούσες να ξεχάσεις ο,τιδήποτε είχε να κάνει με αυτό το αχανές κουρασμένο βλέμμα.

Playlist

Up to you
Wretch
Hit
Be brave
New horizons
Part primitive
The light pours out of me (Magazine cover)
Gene
Looking from a hilltop
After image
Friendly fires
Shadowplay (Joy Division cover)

Βαγγέλης Γιαννακόπουλος

 photos © K. Duckworth 2006