Dreamline - Warning

''Fly baby, fly baby, fly baby, fly
Get the tequila, get your body on mine and let's fly''
Σχεδόν ένα λεπτό μέσα στο καινούριο τρίτο άλμπουμ των DREAMLINE, ''Warning'', αναρωτιέμαι ακούγοντας τα πρώτα ρυθμικά χτυπήματα του ''Fly'' αν πρόκειται για το ίδιο σχήμα με αυτό των δύο προηγούμενων άλμπουμ.
Γιατί μπορεί οι στίχοι να μιλάνε για πέταγμα αλλά ξέρουμε πολύ καλά ότι η μουσική του σχήματος είχε την τάση να παρασέρνει τον ακροατή εκτός Γης. Εδώ φαίνεται ότι κατεβαίνουν στη Γη, η έξαψη εμφανίζεται για πρώτη φορά, οι ρυθμοί γίνονται εντονότεροι και γρηγορότεροι, η αλά David Sylvian προσέγγιση απούσα και οι kraut ευλογίες ισχυρότερες από τον ενδιάμεσο κρίκο του new wave που φαίνεται σαν ο κοντινότερος συγγενής αλλά δεν είναι τελικά..
Δεν είναι συνηθισμένο συγκρότημα οι DREAMLINE οπότε δεν ακούτε κάτι συνηθισμένο όσο και αν σας φανούν οικεία τα ηχητικά συμπλέγματα που χρησιμοποιούν. Το ''Fly'' με την σχεδόν μοτορική, σχεδόν post punk, σχεδόν new wave αλλά γνώριμη ορμή και ένταση είναι ένα γερό ξεκίνημα και μετά από κάποια ακούσματα μπορώ να πω με σιγουριά ότι μαζί με τα ''Black Tigers'', ''Weather Beating'' του προηγούμενου ομώνυμου άλμπουμ τους και το ''The Snake'' από το ''Here And Gone'' είναι ότι καλύτερο έχουν γράψει.
Η ανανεωμένη ηχητική παλέτα του σχήματος ακούγεται και στα δύο επόμενα τραγούδια.
Το ''Ride'' αναμοχλεύει τα '70'ς και κινείται με βάση έναν καλοχωνεμένο αλλά ευδιάκριτο Bowie/Eno/Roxy Music άξονα που ανεβάζει λίγο παραπάνω την αδρεναλίνη.
Το τρίτο κομμάτι ''Sink'' παίρνει τα καλύτερα post punk ξυσίματα και τα ανακατεύει με μελωδικότερη ερμηνεία και βροντώδη κρουστά. Και τα τρία αυτά κομμάτια έχουν την απαραίτητη ένταση αλλά και την δικιά τους προσωπικότητα που τα κάνει να ξεχωρίζουν σε αυτό το άλμπουμ, άμεσα.

Με ένα τέτοιο άνοιγμα αναρωτιέται κανείς τι θα επακολουθήσει στα υπόλοιπα οκτώ τραγούδια του νέου αυτού άλμπουμ. Θα ξαναβρούμε noir διάθεση; Χαλαρώτερους ρυθμούς;
Φυσικά και θα βρούμε. Το ζήτημα όμως είναι ότι με τα τρία πρώτα τραγούδια έχουμε μπροστά μας ένα σχήμα που δεν κλείνεται στον ήχο που μας είχε συνηθίσει αλλά με τα υπόλοιπα οκτώ δείχνει έντονα σημάδια εξέλιξης του.
Το ''Twilight'' είναι ένα γερό παράδειγμα. Σοφά τοποθετημένο στο τέλος της δεύτερης μεριάς, ολοκληρώνει με τον καλύτερο τρόπο το στυλ τους παρουσιάζοντας αναβαθμισμένες ηχητικές εξερευνήσεις έχοντας κατά νου ένα πολύ ενδιαφέρον μέλλον για να προσμένουμε.Τα dub περάσματα, οι jazzy κιθάρες και φυσικά η ατμοσφαιρική ρυθμική μηχανή είναι στα καλύτερα τους σε αυτό το τραγούδι. Υπάρχει επίσης το ''God Save Tomorrow''. Κλείνει την πρώτη μεριά κι εδώ αχνοφαίνεται για πρώτη φορά μια ποπ μελωδικότητα σε ελαφρά φωτεινότερους τόνους που θα θέλαμε να εξερευνήσουν λίγο περισσότερο. Πριν, το ''Met A Girl'' είναι ένα απολαυστικό new wave /funk με κιθάρες που λατρεύουν τον Snakefinger αλλά δεν τον αντιγράφουν.

Oι Dreamline είναι πραγματικά πολύ επικεντρωμένοi μέσα στη μουσική τους και δεν αφήνουν τίποτα να πάει χαμένο. Όμως όπως όλα τα μεταβατικά άλμπουμ έτσι και σε αυτό οι ιδέες είναι περισσότερες από αυτό ίσως που μπορεί να διαχειριστεί το κάθε σχήμα ή μουσικός.
Έτσι ενώ η πρώτη μεριά φαίνεται περισσότερο κατασταλαγμένη και εύκολο να αφομοιωθεί, η δεύτερη συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το ''Black Tigers'' με μικρότερης διάρκειας συνθέσεις και ιδέες που αναπτύσσονται αλλά δεν ολοκληρώνονται και μάλλον γιατί η διεύρυνση του ήχου τους δεν έχει δαμαστεί ακόμα. Οι τέσσερις, μικρές σε διάρκεια, συνθέσεις ανάμεσα στο ''Quiz'' και στο ''Twilight'' έχουν καλή δυναμική αλλά η μικρή τους διάρκεια τις αδικεί. Ακούγονται ανήσυχες, με ενδιαφέρον ήχο αλλά με αφήνουν να περιμένω κι άλλα. Καταλαβαίνω όμως ότι μπορεί να είναι και σκηνές από ταινία προσεχώς.
Το ''Warning'' είναι τελικά αυτό που λέει ο τίτλος του.
Μια δυνατή προειδοποίηση για την μελλοντική ηχητική τους προσφορά.

Rating: 8,5 / 10

Χρήστος Μίχος

• Read more about Dreamline - Warning

Dreamline - Black Tigers

Το σχήμα κυκλοφόρησε πέρυσι το ντεμπούτο του άλμπουμ ''Here And Gone'' σε περιορισμένο αριθμό βινυλίων μόνο και μας πήγε πίσω, στην παλιά γνώριμη ιεροτελεστία του πικάπ και καλωσόριζε τον ακροατή σε γνώριμα τοπία χαμηλών συχνοτήτων και αιθέριων, δύστροπων μελωδιών. Ήταν ένας δίσκος που απαιτούσε ιδιαίτερη προσοχή και αφοσίωση αλλά αντάμειβε καλά στο τέλος.Πριν ακούσω δεύτερο άλμπουμ τους, ''Black Tigers'', ήμουν περίεργος προς τα που θα εξελισσόταν ο ήχος τους.

Με το πρώτο άκουσμα δεν μπορούσα να προσδιορίζω κάποιο κεντρικό άξονα παρά μόνο διασκορπισμένες μελωδικές φράσεις και ρυθμούς σε ένα ολοένα μεταβαλλόμενο αιθέριο ηχητικό περιβάλλον.
Χρειάστηκαν μερικά ακούσματα ακόμα για να φανούν οι λεπτές μελωδίες πίσω από τις κιθάρες του Housework και τα διακριτικά ρυθμικά στοιχεία του George K. και του Fivos, αλλά και οι θαυμάσιες ''αόρατες'' ambient στρώσεις των πλήκτρων του Κώστα Κούζα.
Η γενική αίσθηση είναι αυτή ενός ανοικτού ηχητικού πεδίου που διακρίνεις  κομμάτια από τον ήχο του D.Sylvian, των Tuxedomoon, του Michael Brook, των Shriekback και του B.Eno σε ακόμα πιο αιθέρια και χαλαρή μορφή, ένα όνειρο νυχτός που σε βγάζει από το σώμα σου και πετάς μαζί του. Αυτή τη φορά τα παιδιά δεν μένουν στη γη αλλά διυλίζονται σε αβαρή νετρόνια με υπόγειες μελωδίες που δεν βγαίνουν μπροστά αλλά απογειώνουν τα τραγούδια τοποθετημένα σε χαρακτηριστικά σημεία. Υπάρχει ισορροπία ηχοχρωμάτων και αν σας πει κάποιος ότι ο Housework τραγουδά ή ψιθυρίζει, η ότι ο Φοίβος παίζει ρυθμούς μάλλον δεν ακούει τη γενική ηχητική εικόνα. Όλοι παίζουν ένα ρόλο σε αυτό το περίεργο, κρυστάλλινο, ηχητικό νέφος του άλμπουμ. Κανένα εγώ, κανένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό να υπερτονίζεται και να προβάλλεται. Ένα ηχητικό, ελκυστικό και σαγηνευτικό ηχητικό κέντημα με μικροσκοπικά ηχοχρώματα που σκάνε αλλάζοντας τη συχνότητα και την εντύπωση του ήχου, ακαθόριστο αν αυτό που ακούμε είναι ή κατατάσσεται τελικά κάπου κι ας έχει κοντινές αγαπημένες αναφορές.

Δεν υπάρχει κεντρικός άξονας τελικά καθώς οι διαθέσεις αλλάζουν συνεχώς. Μένουν βέβαια οι κιθάρες να παίζουν το ρόλο της πυξίδας αλλά και αυτές ατμοποιούνται στο γενικό σύνολο. Οι Dreamline στο δεύτερο άλμπουμ τους αναχωρούν από τις αναφορές τους και ανοίγουν δικά τους δρομάκια που πρέπει να τα διαβείς χωρίς προκατάληψη. Η εμμονή τους στη μορφή του βινυλίου με ανάγκασε σε νυχτερινές ακροάσεις (με ακουστικά τώρα πια), χωρίς οθόνη μπροστά μου, κάτι που είχα χρόνια να κάνω και για να σας πω την αλήθεια ήταν αρκετά όμορφα. Ο δίσκος τους είναι προσκολλημένος σε αξίες που πλέον λίγοι ακολουθούν και ακόμα λιγότεροι θα κατανοήσουν δυστυχώς. Όμως ο δίσκος είναι εκεί και περιμένει. Θα αφήσετε την πρόκληση να περάσει έτσι;....

Rating: 9 / 10

Χρήστος Μίχος

• Read more about Dreamline - Black Tigers

Dreamline - Here And Gone

Οι Dreamline είναι ουσιαστικά η εξέλιξη των Parasagas οι οποίοι ξεπήδησαν μέσα από τους South Of No North. Αποτελούνται από τον Γιώργο Κ. (μπάσο), Φοίβος(ντραμς), οι οποίοι ήταν στους South Of No North/Parasagas, τον Κωνσταντίνο Κούζα (πλήκτρα και σάμπλερ), μέλος της νέοτερης φάσης των Metro Decay και ο Housework (τραγούδι και κιθάρα) ο οποίος ήταν στην καινούρια σύνθεση των This Fluid. Το ''Here And Gone'' είναι το πρώτο τους άλμπουμ και εξελίχθηκε στη μορφή που το ακούτε από ηχογραφήσεις των Parasagas που πραγματοποιήθηκαν ζωντανά στο στούντιο και μετά ολοκληρώθηκαν με την προσθήκη sample, φωνής, κιθάρας και άλλων οργάνων ( melodica, μπαγλαμάς, music box κλπ) από τον Housework.

Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα σκοτεινό, υποβλητικό έργο που μπορεί να έχει τις δικές του αναφορές (D. Sylvian, B.Eno, Daniel Lanois,Robert Fripp,Tuxedomoon κλπ) αλλά λίγο μας απασχολεί από τη στιγμή που το σχήμα δημιουργεί κάτι προσωπικό και με χαρακτήρα. Η ψιθυριστή, σκοτεινή ερμηνεία του Housework ακολουθεί τα ρυθμικά, αιθέρια και ονειρικά παλμικά κύματα της υπόλοιπης μουσικής και η αίσθηση της κίνησης πάνω σε αυτή την Ονειρική Γραμμή είναι μόνιμη και σαγηνευτική.

Τα τραγούδια του άλμπουμ έχουν υπαρξιακή και σκοτεινή θεματολογία αλλά δε λείπει και το συναίσθημα του έρωτα (Sweet Betraying Eyes). Η προσεγμένη ενορχήστρωση και η καθαρή παραγωγή ισορροπούν τις χαμηλές συχνότητες, τις κιθάρες και τις ονειρικές στρώσεις των πλήκτρων διατηρώντας ένα ενιαίο χαρακτήρα σε όλη τη διάρκεια του άλμπουμ. Σίγουρα προδιαθέτει για συνέχεια αλλά και περιέργεια για τη ζωντανή απόδοση του. Δείχνει αρκετές δυνατότητες για περαιτέρω ανάπτυξη αλλά και ποιος δεν θα ήθελε να εισχωρήσει και να ταξιδέψει με τον ήχο του άλμπουμ και έξω από το σπίτι του μαζί με τους υπόλοιπους ακροατές.

Υπάρχουν δύο χαρακτηριστικά αποσπάσματα αναρτημένα στο διαδίκτυο αυτή τη στιγμή αλλά το σχήμα δεν υποκύπτει στην συνηθισμένη πλέον διαδικτυακή προ-ακρόαση πριν την αγορά, αλλά όπως γινόταν και παλιά αφήνει τον ακροατή να τον ανακαλύψει μόνος του. Και σε αυτή την περίπτωση η αγορά του βινυλίου είναι η αρχή της παραδοσιακής τελετής ακρόασης. Αυτής που βγάζετε το βινύλιο απο τη θήκη και το ακουμπάτε με προσοχή επάνω στο πλατώ έχοντας από πριν φροντίσει να τοποθετήσετε αντιστατικό κάλυμμα επάνω του. Τοποθετείτε τη βελόνα στο βινύλιο, ο δίσκος γυρίζει και μαζί με αυτόν ένας ολόκληρος κόσμος αποκαλύπτεται και σας περιμένει να τον εξερευνήσετε όσες φορές επιθυμείτε. Και θα είναι πολλές οι φορές, πιστέψτε με..... 

Rating: 8,5 / 10

Χρήστος Μίχος

*To άλμπουμ των Dreamline διατίθεται σε περιορισμένα κομμάτια και μόνο σε βυνίλιο, διαδυκτιακά, μέσω Discogs καθώς και στα καταστήματα: Le Disque Noir (Θεμιστοκλέους 29), Darkside (Εμμ. Μπενάκη 57, Εξάρχεια), Ζαχαρίας (Ηφαίστου 20, Μοναστηράκι) και Mr. Vinylios (Ηφαίστου 24, Μοναστηράκι).

• Read more about Dreamline - Here And Gone