Best of 2010: Οι επιλογές των συντακτών του Postwave.gr!
Best of 2010: Οι επιλογές των συντακτών του Postwave.gr!
Μέσα σε ένα πανικό προετοιμασιών για το πάρτι μας το ερχόμενο Σάββατο, φέτος καταφέραμε να έχουμε τις λίστες στην ώρα τους, αν και δυστυχώς είχαμε 2-3 απώλειες.. Σε αναμονή λοιπόν των αποτελεσμάτων των καθιερωμένωn polls του postwave.gr (στα οποία συνεχίζετε να ψηφίζετε μέχρι την 10η Ιανουαρίου) σας παρουσιάζουμε τις λίστες των συντακτών μας, κάποιες με μερικά σχόλια για τη χρονιά που φεύγει. Χωρίς πολλά-πολλά λοιπόν, τα καλύτερα μουσικά και όχι μόνο πράγματα που συνέβησαν το 2010 σύμφωνα με τα παιδιά που γραφουν στο Postwave. Aναλυτικά παρακάτω, το θέμα φέτος δεν το σπάσαμε σε πολλές σελίδες, οπότε θα χρειαστεί αρκετό scroll για να φτάσετε μέχρι το τέλος. Ευχόμαστε καλά Χριστούγεννα και καλή πρωτοχρονιά σε όλους και τα ξαναλέμε για περισσότερα το 2011!
Κώστας Μπρέλλας
Έχουμε συνηθίσει στην αρχή κάθε δεκαετίας να βλέπουμε ψήγματα κάτι καινούριου, που να δείχνει μια κατεύθυνση, μια νέα σκηνή, μια ανανέωση. Τα 10's δεν ξεκίνησαν με τον καλύτερο τρόπο, φρεσκάδα δε βλέπεις ούτε ακούς, κατά βάση αναμασήματα και μερικές ψιλοαπογοητεύσεις. Βάλτε μέσα και την σωρό των δίσκων που τα νέα ήθη και έθιμα σχεδόν μας αναγκάζουν να έχουμε στον υπολογιστή μας, το ξεδιάλεγμα πάντα είναι δυσκολότερο και ο χρόνος που αφιερώνουμε για κάθε περίπτωση λιγότερος. Με τις δισκογραφικές εταιρείες να τα έχουν σχεδόν χαμένα, το μόνο θετικό που παρατήρησα το 2010 είναι τα πολύ περισσότερα βινύλια που κοσμούν τα δισκοπωλεία σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν. Δεν ξέρω αν αυτό δείχνει τάση, αλλά ψυχολογικά λειτούργησε λυτρωτικά.. Βάζω και 1-2 λίστες...
Best albums
1. Marc Almond - Variete : Χωρίς καθόλου σκέψη, με συγκίνησε και είναι η πιο συγκλονιστική επιστροφή για φέτος. Αυτοβιογραφικό, βαθύτατα λυρικό και για όλες τις εποχές και διαθέσεις. Πραγματικό βαριετέ δηλαδή. Η τελευταία φορά που είχα δίσκο του Marc Almond στο top-10 μου ήταν το 1990. Χαλάλι του η 20ετής συνθετική ανομβρία..
2. Detachments - Detachments: Πραγματικά από το πουθενά αυτό το δισκάκι. Μπορείς να το πεις electropop, new wave, minimal και διάφορα άλλα. Η πιο original 1980-1983 αναβίωση της σκηνής του Sheffield και του Manchester μαζί, σε έναν άλλοτε σκοτεινό και άλλοτε υπερβολικά radio-friendly δίσκο. Ντεμπούτο της χρονιάς.
3. Crystal Castles - Crystal Castles II : Έχουν θράσσος, έχουν attitude, είναι θορυβοποιοί όποτε θυμώνουν και περιπαιχτικά γλυκανάλατοι όταν βαριούνται. Βάλτε και τον Robert Smith που με την βοήθεια τους μετέτρεψε έναν ηλεκτρονικό εφιάλτη σε ποπ χιτ, φτιάχνοντας ένα από τα καλύτερα singles του 2010.
4. I Like Trains - He who saw the deep: Αν δεν υπήρχαν κάποια πολύ low points μέσα, θα μπορούσε να είναι κορυφαίο. Πιο ευχάριστοι από το παρελθόν, όσο ευχάριστο μπορεί να είναι ένα συγκρότημα που έγινε γνωστό από ένα δίσκο για δολοφονίες...
5. 65DaysOfStatic - we were exploding anyway: Πιο ταιριαστός τίτλος δεν θα μπορούσε να κοσμεί το καινούριο τους album, που σε δόσεις μοιάζει να τρέχει ανεξέλεκτο.
6. Vello Leaf - Tonight, I'm Leaving... : Το διαλέγω σαν καλύτερο από την εγχώρια δισκογραφία, με ασήμαντη διαφορά από αυτό των Electric Litany. Με επηρέασε το άρτιο αισθητικά εξώφυλλο και η γλυκιά ατμόσφαιρα της μουσικής τους.
7. These New Puritans - Hidden : Παράξενος δίσκος, αν μη τι άλλο. Δεν μοιάζει με τίποτα που άκουσα τελευταία, για την μοναδικότητά του και μόνο στο top-10.
8. Electric Litany - How to be a child and win the war : Πάρα πολύ καλό ντεμπούτο, έχω γράψει πολλές φορές για τους Electric Litany. Πιστεύω ότι το επόμενο θα είναι ακόμα καλύτερο.
9. Get Well Soon - Vexations : Ωραίες ενορχηστρώσεις, τρομερός τύπος και πολύ καλός στιχουργός. Πολύ ταιριαστό και το εικαστικό concept στην limited έκδοση.
10. The National - high violet: Δεν με έχουν πείσει ότι θα γίνουν κάποια στιγμή μεγάλη μπάντα, αλλά το δισκάκι ήταν συμπαθέστατο και δεμένο.
11. Grinderman - Grinderman 2 : Επειδή ο Cave μου βγάζει τον χειρότερο μου εαυτό μου και γουστάρω. Ακόμα και όταν η έμπνευση δεν είναι στα peak της...
12. Lisa Gerrard - the black opal : Επειδή είναι η πιο σαγηνευτική γυναικεία φωνή που υπάρχει και μπορώ να φανταστώ το album με ενορχηστρώσεις κάποιου άλλου...
13. UNKLE - where did the night fall : Για την ιδιοφυή παραγωγή και το καλύτερο artwork της χρονιάς.
14. Brendan Perry - Ark : Γιατί το μισό μπορώ να το φανταστώ με τη φωνή κάποιας άλλης...
Απογοήτευση 2010
Θα μπορούσα να βάλω το καινούριο Interpol, όχι γιατί ήταν κακό, αλλά οι προσδοκίες ήταν πολύ μεγαλύτερες. Όμως θα προτιμήσω να δώσω τον τίτλο στους Goldfrapp, που για τον εκφυλισμό τους δε ξέρω τι να πω πια.. Ούτε αμερικάνικο 80s χαζοποπ συγκρότημα δεν θα έβγαζε τέτοιο αντιαισθητικό τερατούργημα.
Καλύτερη συναυλία
Ο Jean Michel Jarre στο Tae-Kwon-Do. Τα πιο ανθρώπινα και συναισθηματικά synthesizers που έχω ακούσει. Ο Γάλλος έχει έναν μοναδικό τρόπο να δίνει ψυχή σε αναλογικές ή αλγοριθμικές μηχανές. Αξεπέραστος.
Κωνσταντίνος Γούλας
Κρατάω: Τις πολλές, ποιοτικές μουσικές κυκλοφορίες για κάθε γούστο (σε αντίθεση με το "φτωχό" 2009). Το γεγονός ότι το 2010 σηματοδότησε την ενηλικίωση πολλών συγκροτημάτων. Τη διπλή συναυλία των Godspeed. Την επιστροφή του Ντούντα στα μπασκετικά του Θρύλου. Το τρομερό βιβλίο "Γόμορρα" του Σαβιάνο.
Ξεχνάω: Τα πρώτα σημαδια μίας επερχόμενης συναυλιακής κρίσης στην Ελλάδα. Την κενότητα της στρατιωτικής θητείας. Το τραγικό 2010 του ποδοσφαιρικού Θρύλου. Και το γεγονός ότι η πρόσφατη κρίση αποκάλυψε τα κενά και τα τυφλά σημεία που έχουμε ως κοινωνία και σε άλλους τομείς πλην της οικονομίας.
Ευτυχισμένο σε όλους το 2011..!
1. 65DAYSOFSTATIC - We Were Exploding Anyway Το 2010 τους βρήκε στην καλύτερη φόρμα της καριέρας τους, ώριμους και δημιουργικούς όσο ποτέ, να καταθέτουν μία τεράστια δισκάρα που έπιασε απροετοίμαστους τους περισσότερους ακροατές, ήρθε όμως σαν φυσιολογική εξέλιξη για όσους παρακολουθούσαν την πορεία του γκρουπ. Δεν εδραίωσαν απλά το όνομά τους ως ένα από τα κορυφαία της post-rock σκηνής, αλλά άφησαν και υποσχέσεις για μία ακόμα πιο λαμπρή συνέχεια.
2. EMERALDS - Does It Look Like I'm Here Η απόλυτη έκπληξη της χρονιάς. Ένα ονειρεμένο άλμπουμ γεμάτο ambient μελωδίες που σου στοιχειώνουν το μυαλό. Μία τρανή απόδειξη ότι η μουσική μπορεί να σου φτιάξει τη μέρα. Τόσο πλούσιο, τόσο πλήρες, τόσο εγκεφαλικό και ταυτόχρονα 100% προσιτό στον ακροατή. Αριστούργημα.
3. FLYING LOTUS - Cosmogramma Το νέο παιδί-θαύμα της WARP ηχογράφησε έναν απίστευτα πλούσιο δίσκο, που σφύζει από ιδέες και καθηλώνει από την πρώτη στιγμή. Και δε μιλάμε για πειραματικές μουσικές ασκήσεις ύφους αλλά για κομμάτια με αρχή, μέση, τέλος και αυτόνομη υπόσταση.
4. the NATIONAL - High Violet Κατέχουν όσο λίγοι την τέχνη του να σκαρώνουν ωραία τραγούδια και με κάθε κυκλοφορία τους φροντίζουν να το αποδεικνύουν και στον πιο δύσπιστο. Δεν είναι τυχαίο πως ακόμα δεν έχουν βγάλει μέτριο cd - και μάλλον έτσι θα συνεχίσουν.
5. I LIKE TRAINS - He Who Saw The Deep Επέλεξαν να κινηθούν σε πιο ήσυχα και, κυρίως, πιο προσγειωμένα μονοπάτια και το αποτέλεσμα τους δικαίωσε απόλυτα. Σε κάθε νότα τους είναι εμφανές ότι δουλεύουν σκληρά για να τελειοποιήσουν τον ήχο τους. Αν συνεχίσουν έτσι, δεν έχουν να φοβηθούν τίποτε.
6. RED SPAROWES - The Fear Is Excruciating, But Therein Lies The Answer Συνεχίζοντας το σερί των καλών άλμπουμ, ακούστηκαν και φέτος πάρα πολύ. Δικαιολογημένα - κομμάτια όπως το A Hail Of Bombs δεν γράφονται κάθε μέρα και οι Red Sparowes μας έχουν ήδη χαρίσει πολλές τέτοιες στιγμές.
7. FOUR TET - There Is Love In You Κινούνται σε αργούς, υπνωτιστικούς ρυθμούς, καταφέρνουν όμως να παραμένουν απολαυστικοί σε κάθε ακρόαση, αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά πως είναι μάστορες στη δημιουργία ατμόσφαιρας.
8. GOD IS AN ASTRONAUT - Age Of The Fifth Sun Ακολουθώντας αργά και προσεκτικά βήματα, έχουν εξελιχθεί τόσο ώστε πλέον η κάθε κυκλοφορία τους να θεωρείται σημαντικό γεγονός. Το Age Of The Fifth Sun δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση.
9. THEE SILVER Mt. ZION - Kollaps Tradixionales Δεν φτάνει το μεγαλείο της προηγούμενης δουλειάς τους, παραμένει όμως μία κυκλοφορία μεγάλης συναισθηματικής έντασης, που προτιμάει να φωνάζει παρά να παραμένει σιωπηλή. Η κολλεκτίβα αποτελεί ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο στη σύγχρονη μουσική και ως κάτι τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται.
10. UNKLE - Where Did The Night Fall Με τον Lavelle να βρίσκεται σε ένα παρατεταμένο συνθετικό ζενίθ και τόσες εκλεκτές συμμετοχές, οι UNKLE προχωράνε με τον αυτόματο και ένας θεός ξέρει πότε θα σταματήσουν.
Γιάννης-Ορέστης Παπαδημητρίου
Το 2010 μας έβγαλε την πίστη. Είχε αρκετές καλές κυκλοφορίες, υπήρξε μια αρκετά καλή χρονιά μουσικά τουλάχιστον μέχρι το σημείο που άρχισε να τους παίρνει όλους ο διάολος. Πάει ο Peter Christopherson, πάει προ ημερών ο Captain Beefheart, o Gorecki και πάρα πολλοί άλλοι. Και από πολλές άλλες απόψεις υπήρξε μια χρονιά ζοφερή: δώθηκε επιτέλους και στην δική μας γενιά η δυνατότητα να βιώσουμε στο πετσί μας την σημασία της λέξης χούντα - μακρά παράδοση του κράτους μας άλλωστε, δεν έχουν περάσει ποτέ πάνω από 30 χρονία χωρίς να έχουμε μία. Ωστόσο, παρά την γενικευμένη χυδαιότητα και με τα χυδαιότερα να έπονται, υπήρξαν αρκετά πράγματα να χαρούμε που όλα περιστρέφονται γύρω από την κεντρική έννοια της επιθυμίας. Μετά από μια περιρρέουσα κατάθλιψη και την διάλυση της κάθε πλάνης που συγκρότησε μεταπολεμικά το ανοργασμικό μικροαστικό ελληναριό μπορούμε να δούμε πλέον οι προσπάθειες για ευχαρίστηση να διαχέονται σε πιό ανοιχτά, συμμετοχικά και δημιουργικά πράγματα. Δεν μπορώ να αποδείξω αυτή την τάση, διαισθητική διαπίστωσή μου είναι. Ωστόσο, πιστεύω σ' αυτήν. Ή ίσως απλά ελπίζω και βλέπουμε.
Στα μουσικά τέλος πάντων, χωρίς σειρά προτίμησης και με την σημείωση ότι είμαι αρκετά άρρωστος καθώς τα επιλέγω, ίσως στα ζωντανά μου να έβγαινε η λίστα αρκετά διαφορετική. Έχουμε και λέμε:
Glenn Branca - The Ascension: The Sequel: Ο John Cage τον είχε χαρακτηρίσει βίαιο. Είναι. Πολύ. Και παραμένει.
Anbb - Mimikry: Κανονικά μόνο και μόνο το ότι είναι Alva Noto με Blixa θα έφτανε... ώπα, κάτσε. Φτάνει.
Gil Scott-Heron - I'm New Here: Αν έβαζα κατάταξη ίσως να ήταν και πρώτο. Απίστευτος δίσκος.
Sun City Girls - Funeral Mariachi: Εξαιρετικά βατό γιά τα δεδομένα τους, άλλο ένα αριστούργημα απ' αυτή την μπάντα. Ίσως το 20ο αριστούργημά τους.
Crystal Stilts - Shake The Shackles : Παρ' ότι 7ιντσο το θεωρώ ικανότατο να μπει στην λίστα. Ίσως η αγαπημένη μου "καινούρια" μπάντα.
Current 93 - Baalstorm, Sing Omega : Σταθερή αξία. Καλά, το προηγούμενο δεν ήταν και τόσο. Αλλά αυτό είναι. Ελπίζω να γίνομαι κατανοητός. Αυτός είμαι.
Yellow Swans - Going Places: Το κύκνειο άσμα, ο καλός ο θόρυβος.
Brian Eno - Small Craft in A Milk Sea: Ακόμα το έχει να βγάζει συνέχειες του Music for Airports. Ή και καλύτερους, με όλον τον σεβασμό. Δίσκος του Brian Eno στην Warp. Και ως γεγονός μόνο επικυρώνει την αξία του.
Young Gods - Everybody Knows: Αρκετά ιδιαίτερο, μια σύγκλιση όλων των ηχητικών κατευθύνσεων που έχουν ακολουθήσει ως τώρα.
Pan Sonic - Gravitoni: Απ' τα καλύτερα θορυβώδη τους πειράματα.
Ξαναγυρνάω στην δύσκολη πραγματικότητα του κρυώματος. Ελπίζω να μην με πιάσουν οι τύψεις γι' αυτά που ξέχασα.
Φωτεινή Κολαϊτη
Top 10 albums 2010
1. Crystal Castles - Crystal Castles II
2. Delphic - Acolyte
3. Zola Jesus - Stridulum II
4. Two Door Cinema Club - Tourist History
5. These New Puritans - Hidden
6. Esben And The Witch - 33
7. Vampire Weekend - Contra
8. Sleigh Bells - Treats
9. Foals - Total Life Forever
10. Phoenix - Wolfgang Amadeus Phoenix
Top 10 tracks 2010
1.Not In Love-Crystal Castles ft. Robert Smith 2.Doubt - Delphic 3.What you Know (lightsoverla club remix) - Two Door Cinema Club 4.We Want War (sbtrkt remix) - These New Puritans 5. Night- Zola Jesus 6. Odessa- Caribou 7.Sycamore Feeling- Trentemøller 8. Bicycle- Memory Tapes 9. Lights - Interpol 10.Take Me Over - Cut Copy
Νίκος Τσίνος
Καλύτερο άλμπουμ για το 2009 είναι το Ambivalence Avenue των Bibio. Δεν μπορούμε να τα ακούμε όλα μέσα σε ένα έτος. Έτσι το χρωστάω αυτό για τα καλύτερα του '09 (και να ήταν μόνο αυτό...).
Να περάσω όμως στο '10, όπου θεωρώ ότι ήταν μία ακόμη καλύτερη χρονιά, με μεγάλη ποικιλία στις μουσικές επιλογές από όλους τους χώρους. Είδαμε νέες εμφανίσεις, αλλά και γνωστούς καλλιτέχνες να επανέρχονται με πολύ καλές δουλειές. Την παράσταση έκλεψαν το τρίο από το Michigan Salem, με ένα μουσικό συνδυασμό R'n'B, shoegaze και darkwave! Απαρατήρητη δεν μπορεί να περάσει η νέα δουλειά των Clubroot, ενώ ο Max Richter επιβεβαίωσε -για μία ακόμη φορά- γιατί θεωρείται ένας από τους κορυφαίους συνθέτες. Αναλυτικότερα...
1) Salem - King Night (Iamsound Records)
2) Jóhann Jóhannsson - And In The Endless Pause There Came The Sound Bees (Type)
3) The Sight Below - It All Falls Apart (Ghostly International)
4) Brian McBride - The Effective Disconnect (Krakny)
5) White Hills - White Hills (Thrill Jockey)
6) Clubroot - II-MMX (Lo Dubs)
7) Anbb - Mimkry (Raster - Noton)
8) Εluvium - Similes (Temporary Residence Ltd.)
9) Disappears - Lux (Kranky)
10) Pvt - Church With No Magic (Warp)
11) Lazer Crystals - MCMLXXX (Thrill Jockey)
12) Loscil - Endless Falls (Kranky)
13) Max Richter - Infra (130701)
Ασφαλώς και δεν πρέπει να αγνοηθούν οι κυκλοφορίες των Electric Litany, Jonas Reinhardt, Manual, Trans Am, I'm Not A Gun, Midlake, Frank Bretscheider, Villa Nah, The Soft Moon, Mark Van Hoen...
Τι είδαμε όμως το 2010; Καταρχήν δύο πολύ σημαντικές παραστάσεις. Η μία ήταν οι Τρωάδες του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, με την Λυδία Κονιόρδου στο ρόλο της Εκάβης και η άλλη ο Οιδίπους Τύραννος σε σκηνοθεσία του Σπύρου Ευαγγελάτου, με τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη στο ρόλο του Οιδίποδα, και την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη στο ρόλο της Ιοκάστης. Και οι δύο εξαιρετικές! Στην μεγάλη οθόνη, η ταινία που ξεχώρισε αισθητά ήταν το Valhalla Rising του Δανού Nicolas Winding Refn, με τον Mads Mikkelsen στον ρόλο του πρωταγωνιστή να παραδίδει μαθήματα υποκριτικής.
Και τέλος τι διαβάσαμε... Ένα από τα σημαντικότερα βιβλία που έχουν γραφτεί τα τελευταία 50 χρόνια, από τον Ζάχο Παπαζαχαρίου. Το ανατρεπτικό Βαλκανική Κολυμβήθρα Ονομάτων (Εκδ. Ισνάφι). Έπονται τα απολαυστικά Γλυκιά Αιωνιότητα (Εκδ. Οξύ) και Αν σου άρεσε το σχολείο, θα λατρέψεις τη δουλειά (Εκδ. Οξύ), των George Pelecanos και Irvine Welsh αντίστοιχα.
Τι μπορώ να αναμένω από το 2011; Ίσως ένα άλμπουμ από τους Boards Of Canada (άντε ρε παιδιά!!), μία ολοκληρωμένη δουλειά από τον Richard D James, τους Autechre να κάνουν ένα ταξίδι διαλογισμού, μήπως και επανέλθουν στον δρόμο της αρετής, από εκεί που έχουν παραστρατήσει χρόνια τώρα οι συμπατριώτες τους Depeche Mode, που ελπίζω κάποια στιγμή να βγουν και να πουν επιτέλους: τέλος... that's all folks... finito! And last but not least, την πολυαναμενόμενη ταινία Rum Diary, με τον Johnny Depp, από το ομότιτλο βιβλίο του Hunter S. Thompson...
Γιώργος Λεονταρίτης
BEST ALBUMS OF 2010
1.Trentemoller - Into The Great Wide Yonder
2.Grinderman - Grinderman 2
3.Liars - Sisterworld
4.Venetian Snares - My So Called Life
5.Igorrr - Nostril
6.Micah P.Hinson And The Pioneer Saboteurs
7.Goldheart Assembly - Wolves And Thieves
8.Boy - Κοστουμάκι
9.Αnika - Anika
10.Burzum - Belus
Tec Goblin
1. Rome - Nos Chants Perdus
2. Ginormous - The Sound of Love Impermanent
3. Lowness - Undertow
4. Deine Lakaien - Indicator
5. Android Lust - The Human Animal
6. Schwarzblut - Das Mausoleum
7. Unter Null - Moving On & Moved On
8. Noisuf-X - Excessive Exposure
9. Ayumi Hamasaki - Rock 'n' Roll Circus
10. Edge of Dawn - Anything That Gets You Through The Night
Καλύτερο single: Covenant - Lightbringer, με τιμητική μνεία στο Geboren um zu Leben των Unheilig
Κάθε χρόνο φτάνουμε σε αυτό το σημείο - και κάθε χρόνο υπάρχουν συγκροτήματα που μου διαφεύγουν και ανακαλύπτω αργότερα. Το 2008 ήταν οι Dir en Grey, το 2009 οι Valravn, το 2010 ποιος; Ικανοποιούμαι προς το παρόν με μια πολύ δυνατή λίστα, με αγαπημένα άλμπουμ που αξίζουν πολλές ακροάσεις. Βρίσκουμε παλιούς γνωστούς σε νέα, τολμηρά μονοπάτια (Lowness - ex-Converter, Unter Null, Ayumi), άλλους που εξελίσσουν τον ήχο τους, συνήθως προς το καλύτερο (Deine Lakaien, Edge of Dawn, Ginormous, Rome) και φυσικά έναν νεοεισερχόμενο με πολύ ιδιαίτερη μίξη λυρισμού και οργής (Schwarzblut). Και η καλή μουσική προφανώς δεν εξαντλείται σε 10 άλμπουμ: αξίζει να αναφέρω τις εξαιρετικές φετινές κυκλοφορίες των Architect, Iszoloscope, m², Nin Kuji, Suicide Commando, Totakeke και Tzolk'in. Και προχωράμε, με πάθος!
Ιωάννης Κούσης
Μα τι χρονιά κι αυτή;Από γκρινιάρης, αναχρονιστικός και μίζερος παρελθοντολάγνος, μέσα σε έναν μήνα (τον τελευταίο για την ακρίβεια) του 2010 ανακάληψα το ''σήμερα''.Όσο γραφικό κι αν αυτό ακούγεται, χάρη σε ένα (όχι και τόσο) μουσικό fanzine (Σανγκάη) συνειδητοποίησα ότι και χώροι υπάρχουν αλλά και χοροί.Κάθε λογής!Σκατά λοιπόν, στην στυλιζαρισμένη νιουγουεηβοποπαρίακτλ!Ναι στην εκφραστικότητα!
Top 10 2010 albums:
Top 3 2010 greek albums:
1)Kappa - sack of dreams 2)Five Star Hotel - this sound 3)The Exetix - the exetixTop 6 2010 ελληνικών Fanzines:
1)Επιεικώς ΦΛΕΓΟΝ2)Αντίδοτο 3)Μουντζούρες 4)Μούντζα 5)Belle Vue Press 6)Ξυλοπόδαρα
Best 2010 single: Phil Wilson - I own it
Best reissue of 2010: Metro Decay - υπέρβαση
Top 3 2010 lives
1)Einsturzende Neubauten 2)The Triffids 3)The StemsΝάντια Σαββοπούλου
Παρ' ό,τι ούτε το 2010 έβγαλαν άλμπουμ οι Of the Wand and the moon, αποδείχθηκε εξαιρετικά δύσκολο να επιλέξω μόνο 10 άλμπουμ από τη φετινή χρονιά. Ήταν αδύνατο ν'αποφασίσω αξιολογικά όποια επέλεξα γιατί καταρχάς ανήκουν σε σαφώς διακριτά μουσικά είδη και δεύτερον γιατί δε βάζω η ίδια αξιολογική κλίμακα στις προτιμήσεις μου για όλη τη μουσική που μου αρέσει επομένως σωστά πρέπει να συμπεράνετε πως ό,τι διαβάσετε παρακάτω μου άρεσε εξίσου...ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ!
Αν δεν είδατε ακόμα την ταινία ‘Winter's Bone', προτείνω πρώτα να τη δείτε και στο κλίμα αυτό, το κάπως ανοίκειο, των χρωμάτων και της σκληρότητας της επαρχίας της Αμερικής, να διαβάσετε τις παρακάτω αγαπημένες μου μουσικές από το 2010 και για πάντα!
Top10 albums 2010
Για'μένα Νο1 άλμπουμ και καλύτερο live της χρονιάς στο Λονδίνο:
Marc Almond : Varieté Τελικά δε θα είναι, όπως μάθαμε δια στόματος του ίδιου, αυτό το άλμπουμ το κύκνειο άσμα του, προς μεγάλη μου ευχαρίστηση. Το θεωρώ ένα εκ των δυο πιο ολοκληρωμένων άλμπουμ της χρονιάς, με εξαιρετικούς στίχους και ταυτόχρονα πολύ μελωδική μουσική και πολύ επιτυχή ενορχήστρωση.
Rome-Nos chants perdus: Το δεύτερο πιο ολοκληρωμένο άλμπουμ της χρονιάς, με στίχους και μουσική που αγγίζουν την τελειότητα κατά τη γνώμη μου.
Haus Arafna- You: Έχει να μου συμβεί αρκετά χρόνια το να μου αρέσει ολόκληρο άλμπουμ των Haus Arafna και μάλιστα σε βαθμό που να το αγοράσω!
Deine Lakaien- Indicator: Είναι έτσι κι αλλιώς από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα αλλά η φετινή τους δουλειά θύμιζε το πολύ αγαπημένο τους παρελθόν και γι'αυτό ήταν πολύ αξιόλογη.
Brendan Perry- Ark: Άλμπουμ με πολύ συναίσθημα και εκφραστικότητα από έναν πολυπράγμων άνθρωπο και μουσικό. Μαζί με το ‘Departum' της Lisa Gerrard με το Marcello de Francisci, εκούσια ή μη, πιστεύω όλους μας έκαναν ν'ανυπομονούμε για την επερχόμενη επανένωση των Dead Can Dance
Argine- Umori di autunno: Αν ξεκινήσω να γράφω γι'αυτό το άλμπουμ θα καταλήξω να γράφω ολόκληρο review. Είναι εξαιρετικό από την αρχή ως το τέλος!
Subheim- No land called Home: Από τα πιο αξιοπρόσεκτα άλμπουμ του είδους του για φέτος με κομμάτια που είναι στο μυαλό μου σχεδόν καθημερινά.
Clogs- The creatures in the garden of lady Walton: Το έμαθα τυχαία και μου άρεσε πολύ. Θα ευγνωμονώ τον άνθρωπο που το έβαλε να το ακούσουμε και την τύχη μου που βρέθηκα στο σωστό μέρος τη σωστή ώρα για να το μάθω.
Yann Tiersen- Dust Lane: Τα είπαμε πρόσφατα γι'αυτό το άλμπουμ...
Current 93- Baalstorm, sing Omega: Δεν τους προλαβαίνει κανείς τους Current 93 με τη συχνότητα που γράφουν μουσική. Απλά ένα ακόμα πολύ ωραίο άλμπουμ τους με folk μουσικές επιρροές από διάφορες κουλτούρες, που το κάνουν ακόμα πιο ενδιαφέρον και θεατρικό.
Απογοητεύσεις του 2010 : Derniere Volonté- Immortel/ Spiritual Front- Rotten Roma Casino/ Antony and the Johnsons- Swanlights/ Mylene Farmer- Bleu Noir
Το πιο μυστήριο άλμπουμ της χρονιάς : Penjaga Insaf- Sama Sadja
Top10 κομματιών από άλμπουμ : Lavender- Marc Almond (Varieté)/ Gone- Deine Lakaien(Indicator)/ Sojobo Image- Nin Kuji( Sayonara)/ I dance Narcoleptic- Current 93(Ballastorm, sing Omega)/ The saddest Thing- Changes(Lament)/ La rose et la Hache- Rome( Nos chants perdus) / You are the key- Job Karma( Punkt)/ Dust Lane- Yann Tiersen( Dust Lane)/ Geistesmahnung- Leger des Heils (Über, Liebe, Lebe und Tod)/She rode me down- Tindersticks (Falling down a mountain)
Κίκο Παπαδόπουλος
Άμα η δεκάδα είχε δεκαπέντε θέσεις (οπού βεβαίως μετά δεν θα ήταν δεκάδα αλλά δεκαπεντάδα), θα είχαν σίγουρα θέση : The Sunshine Underground - Nobody is coming to save you, Klaxons - Surfing the Void, Les Savy Fav - Root For Ruin, The Drums - The Drums, Two Doors Cinema Club - Tourist History...Σε περίπτωση που μας πιάναν κιμπαριλίκια και την κάναμε (με κάποιο περίεργο τρόπο) 20άδα θα τρυπώνανε : Wavves - King of the Beach, Best Coast - Crazy for You, I like Trains - He who saw the Deep, Frightened Rabbit - The Winter of mixed Drinks, O.Children - O.Children ...Από εκεί και πέρα, η δεκάδα, από αυτά που έχω ακούσει και σίγουρα ξεχνώντας κάποια, θα ήταν ( πως να το κάνεις αυτό χωρίς να νιώσεις τύψεις???) :
01. National - High Violet : Προσωπικές αδυναμίες είναι αυτές...Δεν προδώσαν τις προσδοκίες...Μεγάλη μπάντα!
02. Crystal Castles - Crystal Castles II : έπεισαν και τους πιο δύσπιστους ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με γκρουπάρα ...
03. Foals - Total life forever : Ω ναι, ωρίμασαν (αλλά δεν ησυχάσαν) και μας έπιασαν απροετοίμαστους...
04. Arcade Fire - The Suburbs : Δεν είναι καλύτερος του Neon Bible (πως θα μπορούσε άλλωστε), αλλά αυτό λίγα πράγματα λέει...Σε κάθε περίπτωση πολύ πάνω από τον (φετινό) μέσο όρο κυκλοφοριών...
05. These New Puritans - Hidden : Uneasy listening music...Σπουδαίοι...
06. Archie Bronson Outfit - Coconut : Βρωμιά, βρωμιά, βρωμιά...Μεγάλη έκπληξη...
07. Interpol - Interpol : Συγκροτηματάρα, καλός δίσκος (η εντύπωση όμως ότι μπορούσαν καλύτερα παραμένει)...
08. Alcoholic Faith Mission - Let this be the last night we care : σεμνά και ταπεινά μέν, μουσικάρες δε...
09. Get Well Soon - Vexations : ένας δίσκος που "ταλαιπώρησε" και μπέρδεψε πολύ κόσμο (me included), αλλά παρόλα αυτά παραμένει όμορφος...
10. Deer Hunter - Halcyon Digest : πολύς ντόρος, τον δικαιολογεί (εν μέρει), αλλά ακόμα νιώθω άσχημα που εκτοπίσανε τους The Drums από την δεκάδα...Δεν πειράζει, χαλάλι τους...
Απογοητεύσεις :
Vampire Weekend - Contra : ποτέ δεν με ξετρέλαναν ιδιαίτερα, οπότε μπορεί να είναι προϊόν προσωπικής προκατάληψης, παρόλα αυτά έχω την εντύπωση ότι είναι μετριότατος δίσκος
MGMT - Congratulations : Πολυαναμενόμενος, αλλά μάλλον μας αφήσανε με την γλυκεία προσμονή...
Blonde Redhead - Penny Sparkle : τα είπαμε και στην δισκοκριτική...
Νίκος Δρίβας
Καλύτερα 10+1 άλμπουμ
1. Interpol - Interpol
2. Belle and Sebastian - Belle and Sebastian Write About Love
3. Massive Attack - Heligoland
4. The National - High Violet
5. Blonde Redhead - Penny Sparkle
6. Ariel Pink's Haunted Graffiti - Before Today
7. Broken Records - Let Me Come Home
8. Stornoway - Beachcombers Windowsill
9. O.Children - O.Children
10. Arcade Fire - The Suburbs
11. New Zero God - Fun Is A Four Letter Word
Φέτος δισκογραφικά είχαμε λίγες πολύ καλές στιγμές και αρκετές απλά καλές. Την πρώτη θέση δίνω στο νέο τέταρτο δίσκο των Interpol που συνεχίζουν να με συγκινούν. Ανεπάντεχα καλό το "Write About Love" των Belle and Sebastian που απλός αποδεικνύει ότι αυτό το συγκρότημα δεν μπορεί να γράψει κακό δίσκο. Οι Massive Attack ξυπνούν από το λήθαργο τους και μας θυμίζουν την αξία τους με τραγούδια σαν το "Paradise Circus". Προσωπικά βλέπω μια καλυτέρευση στην δισκογραφική εταιρεία 4AD. Με νέα κατεύθυνση πλέον, μακριά από τις νεοκυματικές εποχές των 80's (δυστυχώς!) κυκλοφόρησε αρκετές αξιόλογες δουλειές, όπως την δυναμική επιστροφή των The National, την indie folk των άγγλων Stornoway και των σκοτσέζων Broken Records, την ψυχεδελική ποπ των Ariel Pink από το Λος Άντζελες καθώς και τον νέο δίσκο των Blonde Redhead που περιέχει κομματάρες σαν το "Not Getting There". Από νέα ονόματα μου τράβηξαν την προσοχή οι O.Children με το πρώτο τους ομώνυμο δίσκο στο οποίο συνδυάζουν περίτεχνα το indie alternative με dark στοιχεία. Οι Arcade Fire μπορεί να μην έβγαλαν το καλύτερο τους δίσκο αλλά περιέχει κομμάτια σαν το "Ready To Start" που ξεχωρίζουν. Στα εγχώρια έχουμε το δυναμικό ντεμπούτο των New Zero God που ακούγεται πολύ ευχάριστα και ακούραστα.
Καλύτερα 10 τραγούδια (που δεν βρίσκονται μέσα στα top 10 album)
1. Efterklang - I Was Playing Drums 2. Deerhunter - Desire Lines 3. Tindersticks - Harmony Around My Table 4. Gorillaz - On Melancholy Hill 5. MGMT - Congratulations 6. Blur - Fool's Day 7. The Drums - Forever And Ever Amen 8. Get Well Soon - Angry Young Man 9. Hurts - Wonderful Life 10. Mikael Delta feat. Etten - She Ιs Α BoyΕδώ θα βρεθούν μερικά ακόμα ονόματα της 4AD, όπως Efterklang, Deerhunter και Tindersticks με ωραίος δίσκους στους οποίος ξεχώρισα τα παραπάνω τραγούδια. Σταθερά καλοί οι Gorillaz του Damon Albarn αλλά και το νέο κομμάτι των επανασυνδεμένων Blur. Φοβερό τo "Congratulations" των MGMT όπου η γλυκιά ψυχεδελική ποπ του έχει την ικανότητα, παρά την απλότητα του, να σε τραβήξει μέσα στην ηρεμία του. Παλιομοδίτικο indie pop αλλά και φρεσκότατο το "Forever And Ever Amen" των The Drums.
Καλύτερο Live
Einsturzende Neubauten @ Fuzz 30.10.2010 : Ένα απίστευτο live που ευχαριστήθηκα πάρα πολύ. Έπαιξαν πολλά αγαπημένα τραγούδια και για σχεδόν για 3 ώρες μας συνεπήραν. Φοβερός ήχος, απίθανη απόδοση και αυτοσχεδιασμός. Μεγάλη μορφή ο Blixa Bargeld αλλά και μεγάλη φιγούρα ο Alexander Hacke. Οι Einsturzende Neubauten είναι συγκρότημα που ωριμάζει πολύ ωραία...
Καλύτερη Ταινία
The Ghost Writer : Η επιστροφή του Roman Polanski έγινε φέτος με το πολύ καλό θρίλερ "The Ghost Writer" στο οποίο πρωταγωνιστεί ο Ewan McGregor. Σκοτεινή ατμόσφαιρα, χειμωνιάτικα τοπία, μια υπόθεση με σασπένς και πολύ καλή ηθοποιία.
Βαγγέλης Γιαννακόπουλος
Δύσκολο σε όλα του το 2010. Αλλά βλέπω ότι διακριτικά αποφεύγονται τα πολλά μπινελίκια και οι γνωστές αναμενόμενες ατάκες «Να φύγει και να μην ξανάρθει ο παλιοέτσι ο χρόνος» κλπ. Φοβόμαστε μην το παρεξηγήσουμε τελικά μπροστά στο τέρας που έχουμε στο μυαλό μας για το νέο έτος, που το παλιό μπροστά του δεν πιάνει μία... Κουράγιο σε όλους.
Τα ίδια είπα και πέρυσι, αλλά με τέτοια πράγματα γύρω μας, κάτι τέτοιες λίστες που κατά βάση ένα παιχνίδι είναι, αποκτούν μεγαλύτερη σημασία, πιο προσωπική. Με σειρά λοιπόν, σχεδόν τυχαία, παραθέτω ο,τι μπόρεσα να ξεχωρίσω, ο,τι με έκανε να σταθώ λίγο παραπάνω.
1.Marc Almond - Variété
"This is a personal record of my own life and the decades I've grown through: born in the 1950's, a child of the 60's, a troubled teen of the 70's, a star of the 80's, a drug casualty of the 90's, an actual road casualty in the new millennium, and from it a rehabilitated and re-invented person, with a new sense of self."
Αν τα έλεγε αυτά για το δίσκο του ο Brandon Flowers δεν θα του έδινα παραπάνω σημασία, αλλά ο Marc Almond κυκλοφόρησε μετά από πολύ καιρό κάτι τόσο καλό με τόση ψυχή.
2.Robert Wyatt / Gilad Atzmon / Ros Stephen - For The Ghosts Within : Ένας καταπληκτικός μουσικός που όσο πάει εκτιμώ και ανακαλύπτω περισσότερο. Εδώ, με πολύ πλούσιο ήχο από έγχορδα και πνευστά, διασκευάζει τον εαυτό του και άλλους. Αν αυτό είναι jazz και μ'αρεσει τόσο, τότε μάλλον έχω γίνει γαμώ τα άτομα!
3. I Like Trains - He Who Saw The Deep : Μετά απ'αυτό το δίσκο ίσως κάποτε γίνουν μεγάλο συγκρότημα. Δε μας είπαν τα ίδια, ούτε με τον ίδιο τρόπο. Ο Spencer Perceval πέθανε, ζήτω ο Spencer Perceval!
4.Detachments - Detachments : Να ξαναπάμε λίγο πάλι τη δεκαετία με Detachments στη θέση των Franz Ferdinand; Έτσι από περιέργεια...
5. Sun Kil Moon - Admiral Fell Promises : Μόνο αυτός μπορούσε να βγάλει τέτοιο άλμπουμ καλοκαιριάτικα. Απογοητευμένος ως συνήθως, με κομμάτια που χάνονται στη μεγάλη διάρκειά τους και ξεχνιέσαι να βγεις. Μαγεία και η κιθάρα, και οι στίχοι.
6. Electric Litany - How To Be A Child And Win The War : Μυστηριώδες και κατανυκτικό, με το δεύτερο συστατικό να προκύπτει αβίαστα και με τρόπο πρωτόγνωρο για μένα από τέτοια μουσική. Αποκαλυπτικά και τα ηλεκτρικά ταξίδια των συναυλιών τους.
7.Grinderman - Grinderman 2 : Αν θέλω να ακούσω κάτι θορυβώδες με κιθάρες και γκάζια, θα βάλω σίγουρα κάτι άλλο, αν πάλι θέλω να ακούσω Nick Cave πάλι θα βάλω οπωσδήποτε κάτι άλλο. Δε θυμάμαι γιατί το ψηφίζω... Twenty-two, twenty-four, twenty-six, twenty-nine, come on baby blow my mind, AAOUUUUUU!
8. Phantogram - Eyelid Movies : Electronica και trip hop, με πολύ έξυπνο pop στήσιμο. Τα 90's είναι ο πιο πιστός μας φίλος. Δεν τους έχω παρακολουθήσει να δω τι έχουν κάνει δισκογραφικά, αλλά σίγουρα κάποια στιγμή θα πιάσουν κορυφή σε μια τέτοια λίστα.
9. Belle and Sebastian - Belle & Sebastian Write About Love : Κάθε χρονιά που θα σκάει ένα belle and sebastian εξώφυλλο, κάτι με τραβάει στο να το πάρω πολύ στα σοβαρά, να παραβλέψω μέτριες στιγμές, να μην ασχοληθώ με κριτικές. Ζούμε ακόμα τις παρενέργειες του πράσινου-κόκκινου-μπλε. Κι αυτοί ακριβώς το ίδιο.
10. Tindersticks - Falling Down A Mountain : Εδώ πολλοί γελάνε, εγώ καθόλου. Όχι δε θα προσπαθήσω να σας πείσω για το αδύνατο αλλά Tindersticks είναι αυτοί. Μπορεί να μας έχουν αποχαιρετήσει εδώ και χρόνια, αλλά σε συνέχεια του Hungry Saw φαίνεται πως τελικά κάπου το πάνε, κάτι ψάχνουν. Στο κάτω κάτω πότε άδειασαν οι νύχτες από Tindersticks για να γίνει τώρα;
Άγγελος Κουκλάκης
Albums
Dillinger Escape Plan - Option Paralysis- LCD Soundsystem - This Is Happening
- Arcade Fire - The Suburbs
- Flying Lotus - Cosmogramma
- Deerhunter - Halcyon Digest
- Skream - Outside the Box
- Menomena - Mines
- Crystal Castles - II
- Gonjasufi - A Sufi and a Killer
- The Tallest Man on Earth - The Wild Hunt
Το 2010 ήταν μία χρονιά κατά την διάρκεια της οποίας συνεχώς είχα την επιθυμία να αγοράζω νέους δίσκους. Η παραπάνω δεκάδα, πέραν των 4 πρώτων επιλογών, έχει ταξινομηθεί ενδεικτικά! Και οι 6 αυτοί δίσκοι τράβηξαν εξίσου την προσοχή μου... κάποιος από τους παρακάτω σίγουρα θα μπορούσε να βρίσκεται στην θέση τους.
Gil Scott-Heron - I'm New Here Twin Shadow - Forget ( κορυφαίο ντεμπούτο μαζί με αυτό του Gonjasufi) Roky Erickson - True Love Cast Out Of Evil (Kick-ass συνεργασία με Okkervil River) 65 Daysofstatic - We were Exploding Anyway Autechre - Oversteps Band of Horses - Infinite Arms.Από ελληνικές κυκλοφορίες το καλοραμμένο "Koustoumaki" του The Boy και το "Verba Time" των Tango With Lions είναι δύο από τις πολλές εγχώριες κυκλοφορίες που άκουσα με ευχαρίστηση.
Single Tracks:
Broken Bells - The High Road Broken Social Scene - Texico Bitches Magnetic Man - I Need Air Diamond Rings - Wait & See Spoon - Nobody Gets Me but You Blood Red Shoes - Don't Ask Neil Young - Sign of Love !!! - Wannagain Wannagain How To Dress Well - Ready For the WorldLabel: Αδιαμφισβήτητα, παρόλο που και η αμερικάνικη SubPop Records έδειξε την δύναμη της φέτος, η Βρετανική Warp νομίζω πως ήταν ένα σκαλοπάτι πάνω, με πολλές καλές κυκλοφορίες!
Τζάμπα χαμός: Όσο κυκλοφορούν οι Kings of Leon τέτοιους δίσκους, αυτό το βραβείο θα τους ανήκει, "Come around Sundown".
Συναυλία: 13 Νοεμβρίου, Gagarin205, The Dillinger Escape Plan. Η μπάντα που έχει πάει την κιθαριστική ακραία και όχι μόνο μουσική, εκεί που δεν την έχει πάει κανείς. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι πέραν από αυτούς τους κυρίους και ως προς την μουσική τους αλλά και ως προς τις live εμφανίσεις τους. Λίγες μέρες πριν από την εμφάνιση τους η συναυλία των Rammstein ήταν η πιο εντυπωσιακή. Λυπάμαι, αλλά κάποιες φορές δεν αρκούν οι φωτιές!
Ταινία: Δεν παρακολουθήσαμε πολλές ταινίες στην μεγάλη οθόνη φέτος. Όμως το "Black Swan" [Daren Aronofsky] που προβλήθηκε στο 51o Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης σίγουρα ήταν η πιο πολυαναμενόμενη ταινία της χρονιάς.
Δημήτριος Balidor Κουτσομιχάλης
10 of the 10
Crippled Black Phoenix - I, Vigilante
Lights Out Asia - In The Days Of Jupiter
65DAYSOFSTATIC - We Were Exploding Anyway
Arcade Fire - The Suburbs
Grinderman - Grinderman 2
Klaxons - Surfing The Void
Hurts - Happiness
Belle and Sebastian - Write about Love
Anathema - We're Here Because We're Here
Midas Fall - Eleven. Return And Revert
Greeks do it better:
Spyros Charmanis - Just Another Story SLEEPIN PILLOW - Superman's blues Electric Litany - How To Be A Child & Win The War Playground Noise - Playground Noise B-sides - Story Without End Poem - The Great Secret Show VELLO LEAF - Tonight, I'm Leaving Rotting Christ - AEALOOut of order, but awesome:
Pain of Salvation - Road Salt One hYPNOTIC hYSTERIA - Feed on MeDelphic - Acolyte Zaz- Zaz
Too boring:
Hocico - Tiempos de Furia
Rating for 2010: 6.5/10 (μια άκρως μέτρια μουσική χρονιά...)
Ερμής Κουκάρης
Best of 2010
Μια ακόμα χρονιά (τζίζους πότε πέρασε) και πιάνω τον εαυτό μου υπό τον ήχο του μαστιγίου του αρχισυντάκτη να προσπαθώ να κάνω μια λίστα με τα καλύτερα του 2010.
Δε ξέρω αν τελικά είμαι τόσο γεροπαράξενος και δεν είμαι (και πάλι) ικανοποιημένος από τις φετινές κυκλοφορίες, ή αν απλά έχω γίνει ένας ελιτιστής μπάσταρδος και τα περισσότερα μου φαίνονται μέτρια. Να το θέσω αλλιώς: Έχω την εντύπωση πως κάθε χρόνος που περνάει πρέπει να ψάξω όλο και περισσότερο για να βρω μερικούς δίσκους που πραγματικά μου άρεσαν, έχει καταντήσει σχεδόν Ολυμπιακό άθλημα.
Nevertheless που λένε και στη χώρα των Red Sox, της Jenna Jameson και του Κάπτεν Αμέρικα, υπήρξαν κάποιες κυκλοφορίες που ξεχώρισαν, τις οποίες και θα καταγράψω παρακάτω, χωρίς κάποια ιδιαίτερη σειρά, σίγουρα όχι σειρά προτίμησης. Δικαίωμα του αναγνώστη να διαφωνήσει, να γελάσει, να ξεκινήσει φανατικό blog εις βάρος μου, ή ακόμα και να κρεμάσει στο σπίτι του επετειακή φωτό μου περιμένοντας καρτερικά την έκδοση μου από μεγάλο εκδοτικό οίκο υπό τον τίτλο "Τα αποφθέγματα ενός ελιτιστή Γεροξεκούτη" aka "Τα κείμενα που δεν γράφτηκαν ποτέ".
1. Ah Cama-Sotz - Blood will Tell : Πίσω από το ψευδώνυμο αυτό κρύβεται ο υπερπαραγωγικός Βέλγος Herman Klapholz, με ένα τεράστιο βιογραφικό, πολλές κυκλοφορίες και συνεργασίες. Η τελευταία του δουλειά είναι αντίστοιχη και ισάξια του κα-τα-πλη-κτι-κού "The Way to Heresy". Ενδιάμεσα μας είχε δώσει το αρκετά καλό "13 ", το απλά καλό "Dead Cities", και το μέτριο "Declaration Of Innocence", ε κάπου είχα αρχίσει να φοβάμαι ότι αυτό ήταν και πάπαλα. Θου Κύριε φυλακήν τω στόματι μου. Η νέα του δουλειά ακούγεται φρέσκια, κολασμένη και βέβηλη, με πολλές πολλές ανατολίτικες επιρροές.
2. Config.Sys - Disco Loud : Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: Η τετράδα από το Mönchengladbach (πατρίδα μεγάλων 10αριών του Γερμανικού ποδοσφαίρου όπως ο Stefan Effenberg και ο Karl-Heinz Pflipsen) έχει το καλύτερο όνομα μπάντας, τέλος. Επίσης ξέρει να γράφει καλή μουσική. Το στυλ τους είναι κάπου ανάμεσα (οκ να δω πως θα το περιγράψω ουφ) σε industrial, rhythmic noise, ακουμπώντας στην χορευτική μουσική, την minimal, την ΕΒΜ (?), και αισίως όπως ισχυρίζονται με το νέο τους δίσκο, την ντίσκο. Ε, οκ, το τελευταίο είναι λιγάκι υπερβολικό. Όπως και να'χει, είναι μια εξαιρετική δουλειά. Α και μη ξεχάσω, σούπερ το ομώνυμο κομμάτι, βρωμΝιάρικο, ζέξυ και χοροπηδηχτό.
3. Kattoo - l--ll-ll l-ll ll-ll- l-ll- l--l-ll l--l-ll ll-- ll-- l- l-l- : Αρχισυντάκτα, μην τρελαίνεσαι, δεν χάλασε το Joomla, έτσι είναι ο τίτλος. Ας το ονομάσουμε καλύτερα για να συνεννοούμαστε "Reivoottak" όπως κυκλοφορεί στο internet (δεν έχω ιδέα αν στέκει, δεν έχω ιδέα από που βγαίνει και δεν έχω τη παραμικρή ιδέα τι σημαίνει). Η ιστορία του Volker Kahl είναι ενδιαφέρουσα: Δουλεύοντας ξέχωρα από το έτερον του ήμισυ στους Beefcake άρχισε να κυκλοφορεί δίσκους στην Hymen, δημιουργώντας μια υπέροχη μίξη από κινηματογραφική ambient με αρκετά breakbeat, minimal και IDM στοιχεία (πραγματικά πρέπει να ακούσει κάποιος για να καταλάβει ακριβώς τι εννοώ). Απογοητευμένος από τις πωλήσεις του "Hang on to a dream" (αριστούργημα από τα λίγα) αποφάσισε να σταματήσει εντελώς την εμπορική σύνθεση, μια απόφαση που ανακοίνωσε στο site του. Έλα μου όμως που το σαράκι είναι πιο δυνατό από κάθε πεισμωμένη απόφαση. Έτσι το 2009 ανακοίνωσε πως ξεκίνησε να δουλεύει πάνω σε νέο υλικό, το οποίο όμως θα κυκλοφορούσε μόνο από τον ίδιο και μέσω της ιστοσελίδας του. Το " Reivoottak" είναι μια υπέροχη δουλειά, βγαλμένη από το λυρισμό του "Hand on to a Dream", τη μελαγχολία του "Megrim" και τα ηλεκτρονικά μέρη του "Places". Πάει όμως και λίγο παραπέρα, ως όφειλε. Ένα διαμάντι στο χώμα χωρίς αμφιβολία.
4. Tapage & Meander - Etched in Salt : ..κι αν τα προηγούμενα τα "περίμενα", αυτός ο δίσκος μου ήρθε από το πουθενά. Λίγα ήξερα για το σχήμα αυτό που προέκυψε από τη συνεργασία των δύο και η γνώσεις μου δεν βελτιώθηκαν από τότε. Ο δίσκος είναι στα πλαίσια της εταιρίας που τον κυκλοφόρησε, της Tympanic. Ακούγεται πάρα πολύ φρέσκος, σχεδόν ανοιξιάτικος, κυμαινόμενος στα πλαίσια της IDM με αρκετά breakbeat στοιχεία. Όμορφος, πολύ όμορφος.
Δε θα προσθέσω πέμπτο δίσκο, νομίζω πως για να το κάνω αυτό θα πρέπει να κάνω συμβιβασμούς και δεν έχω καμία διάθεση.
Εύφημος Μνεία: 16 Pad Noise Terrorist - Euphoria
Απογοήτευση της χρονιάς: Δεν γκρινιάζω και δε μου αρέσει να λέω κακές κουβέντες, οπότ.. ααα ποιόν κοροιδεύω, μπορώ να γκρινιάζω non-stop, ειδικά όταν πέφτουν στα χέρια μου δίσκοι / συνεργασίες όπως αυτή των Orb / David Gilmour. Η έκπληξη στο άκουσμα της κυκλοφορίες αυτής γρήγορα εξελίχτηκε σε απογοήτευση, νύστα και διάθεση για άμεση αλλαγή μουσικής. Δυο ΤΕΡΑΣΤΙΑ ονόματα που μαζί όμως κατάφεραν και έδωσαν ένα πολύ πολύ μέτριο δίσκο. Δε φτάνουν μόνο τα τρανταχτά ονόματα και οι καλές προθέσεις. Στο χωριό μου λένε πως με τις κλανιές δε βάφονται αυγά.
Παιχνίδια της χρονιάς:
Από τα παιχνίδια που έπεσαν στα χέρια μου, τρία ξεχώρισαν.
1. World of Warcraft: Cataclysm : Αρέσει δεν αρέσει, έχει γίνει σχεδόν κοινωνικό φαινόμενο με τους δώδεκα εκατομμύρια χρηστών. Όπως και να έχει, είναι πολύ καλοφτιαγμένο και καλογυαλισμένο.
2. Fallout: New Vegas : Hands down, από τους ομορφότερους κόσμους που δημιουργήθηκαν ποτέ. Τοποθετημένο σε ένα πιθανό μέλλον μετά από πυρηνική καταστροφή, είναι μια υπέροχη μίξη action / RPG, με υπέροχα γραφικά, γεμάτη δράση και καλογραμμένο σενάριο
3. Football Manager 2010 : Μια ακόμα έκδοση για το δημοφιλές παιχνίδι, με αρκετές βελτιώσεις και προσθήκες. Αν το προπονητιλίκι είναι το κρυφό σας μαράζι, το παιχνίδι σας δίνει τη δυνατότητα να πάρετε τη "Κάτω Ραχούλα" και να την μεταμορφώσετε σε ομάδα που θα υποτάσσει την Barcelona μέσα στο Camp Nou.
Αυτά και για φέτος, από όλους τους συντάκτες του postwave.gr, καλές γιορτές, υγεία και ένα ακόμα καλύτερο μουσικό νέο έτος!
Postwave.gr
The Best Albums Of The 1980s
