Πέμπτη 28 Μαίου 2009, Αθήνα

Anyone who has the power to make you believe absurdities has the power to make you commit injustices.  Voltaire (21 Νοεμβρίου 1694  - 30 Μαΐου 1778)

181 χρόνια πριν. Το απόγευμα της 26^ης Μαΐου ένα έφηβο αγόρι κρατώντας έναν φάκελο στο χέρι παραπατά για ώρα σαν μεθυσμένο στους δρόμους της Νυρεμβέργης. Η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του τραβά την προσοχή ενός τσαγκάρη, οποίος τον μεταφέρει στις αρχές με την ελπίδα να μάθουν τι έχει συμβεί. Καθώς για τον νεαρό είναι πολύ δύσκολο να μιλήσει, χρειάζεται να περάσουν δυο μήνες για να τους αποκαλύψει την μέχρι πρότινος ζωή του, την οποία πέρασε μέσα σε ένα υπόγειο κελί εντελώς απομονωμένος και αποκομμένος από οποιαδήποτε ανθρώπινη επαφή.  Το όνομα αυτού Kaspar Hauser, όνομα που αποτέλεσε μια από τις πιο διαδεδομένες περιπτώσεις "feral child" που έχουν έρθει στο φως. Μια ιστορία με επαναλαμβανόμενες απόπειρες δολοφονίας (ή/και αυτοκτονίας), μεγάλη δόση συνωμοσιολογίας (εξαιτίας της υποτιθέμενης - από κάποιους - βασιλικής καταγωγής του θύματος) και με τόσο μεγάλο αριθμό αντιφάσεων που πλέον αντιμετωπίζεται από πολλούς ως απάτη.

Lydia Gouardo. Φυλακισμένη από τον πατριό της για 28 χρόνια, μέχρι που εκείνος απεβίωσε. Fusako Sano. Την άρπαξαν στην ηλικία των δέκα και έμεινε έγκλειστη στο σπίτι του απαγωγέα της για 9 χρόνια. Eleuterio Soria. (πα)Τέρας που για 11 χρόνια κρατούσε έγκλειστη την κόρη του για να ικανοποιεί τις σεξουαλικές του ορμές. Αδελφές Linz. Εξαιτίας της πλύσης εγκεφάλου από την ίδια την μητέρα τους, έμειναν κλεισμένες στο σπίτι τους για 7 χρόνια. Natascha Kambusch. Θύμα απαγωγής όταν ήταν 10 ετών. Κατάφερε να δραπετεύσει από τον απαγωγέα της μετά από 8 χρόνια. Πλέον έχει τη δική της τηλεοπτική εκπομπή και μερικοί βλέπουν σε εκείνη χαρακτηριστικά του «σύνδρομου της Στοκχόλμης». Υπόθεση Fritzl. Η περίπτωση που έγινε γνωστή πέρσι και είναι αδύνατον να μην σόκαρε κάποιον, τόσο για τις ανεπιθύμητες γεννήσεις ως αποτέλεσμα της αιμομικτικής σχέσης πατέρας-κόρης, όσο και για την αιχμαλωσία των παιδιών του (η μεγαλύτερη κόρη του ήταν κλεισμένη για 24 ολόκληρα χρόνια!). Εμετικά περιστατικά τα οποία συνέβησαν τα τελευταία δέκα χρόνια και όχι 181 χρόνια πριν.

Η ιστορία του Kaspar άφησε ανεξίτηλα τα αποτυπώματα της στις περισσότερες μορφές τέχνης. Καθώς πλήθος καλλιτεχνών από διάφορους τομείς (όπως οι Paul Verlaine, Herman Melville, Jeffrey Eugenides, Suzanne Vega, Werner Herzog) εμπνεύστηκαν από την αινιγματική ζωή του και τις επιπτώσεις που επιφέρει σε έναν άνθρωπο μια τόσο παρά φύσει ανατροφή, δεν μου προκάλεσε  εντύπωση το γεγονός πως ο Γιώργος Λάνθιμος καταπιάστηκε με ένα τόσο διεστραμμένο θέμα στην ταινία του «Κυνόδοντας», πόσω μάλλον τη στιγμή τέτοια περιστατικά συνεχώς έρχονται στην επικαιρότητα. Μου προκάλεσε μεγάλη ικανοποίηση όμως το γεγονός πως και ο ίδιος τόλμησε να κρυφοκοιτάξει από την κλειδαρότρυπα, ώστε να δει τι μπορεί να κρύβεται πίσω από τις κλειστές πόρτες των ελληνικών νοικοκυριών και μάλιστα το έκανε τόσο επιτυχημένα που το έργο του βραβεύτηκε στις Κάννες με το βραβείο «Prix Un Certain Regard».

Φυσικά την ταινία του δεν την έχω δει, αλλά το σχόλιο του Boyd van Hoeij στο περιοδικό Variety μου υπαγορεύει να μην την χάσω για κανένα λόγο:

"Three indefinitely grounded siblings are stuck in an alternative universe dictated by their parents' cruel whimsies -- think an eternal "Big Brother" house as designed by Lars von Trier"

Άρωμα Ελλάδας (και τι άρωμα!) είχαν και τα φετινά Όσκαρ, αλλά πέρασε σχετικά στα ψιλά. Το "Oktapodi", το project μιας ομάδας Γάλλων φοιτητών της «Gobelins L'Ecole de L'Image», έχει κερδίσει ως τώρα οκτώ βραβεία σε διάφορους διαγωνισμούς, αλλά και την υποψηφιότητα για Όσκαρ στην κατηγορία "Short Film (animated)". Μπορεί να μην κέρδισε το πολυπόθητο βραβείο, αλλά τουλάχιστον κέρδισε την αναγνώριση που του αρμόζει. Δυο ερωτευμένα πιτσουνοχταποδάκια μάχονται για την ζωή τους προσπαθώντας να ξεφύγουν από έναν πεισματάρη μάγειρα μέσα στους δρόμους ενός ελληνικού νησιού με φόντο τα αιγαιοπελαγίτικα άσπρα σπιτάκια και το απέραντο γαλάζιο. Αν και έχουν περάσει ήδη τρεις μήνες από την τελετή, επέλεξα να επαναφέρω το θέμα τώρα που ταιριάζει πιο πολύ στην εποχή, μπας και επαναξιολογήσουμε τις διατροφικές μας επιλογές. Live your myth in Greece χωρίς χταποδάκι γίνεται άραγε? Δείτε το μόλις 145 δευτερολέπτων Oktapodi πριν αποφασίσετε και αν δεν σας συγκινήσει έστω και λίγο, θα εκπλαγώ.

Στην περίπτωση της αιμοβόρικης αντιπροσώπου της βασίλισσας του Καναδά, Michaelle Jean, όχι μόνο μια ταινία δεν αρκεί για να το ξανασκεφτεί, αλλά πολύ φοβάμαι πως τίποτα δεν θα της αλλάξει την γνώμη. Θέλοντας να καταστήσει σαφή τη θέση της υπέρ του κυνηγιού φώκιας, κατάφερε να αηδιάσει κάθε πολιτισμένο άνθρωπο όταν με την βοήθεια ενός ιθαγενή Inuit ξερίζωσαν (κυριολεκτικά) με ένα μαχαιράκι την καρδιά μια φώκιας και την κατασπάραξε επιτόπου με τέτοια λαχτάρα, όπως εγώ κατασπαράζω τα Ferrero Roche. Μην δείτε το βίντεο, εκτός αν σας έλειψαν οι παλιές καλές εποχές του Ozzy. Από την άλλη, τόσοι και τόσοι γνωστοί μου τρώνε κεφαλάκια ζώων (μα πώς βρε παιδιά?! ), και εγώ συνεχίζω - δυστυχώς - να λαχταρώ δαιμονισμένα να τρώω μπριζολίτσες. Ο καιρός γαρ εγγύς όμως και θα κόψω τις δικαιολογίες τύπου Homer Simpson:

Κύριοι διοργανωτές, είδατε τι έγινε στο Μαρόκο? Δυο χρόνια μετά την αντίστοιχη τραγωδία σε φεστιβάλ στην Τυνησία, όπου 7 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους, άλλο ένα φεστιβάλ μουσικής κατέληξε σε θρήνο με τουλάχιστον 11 ανθρώπους νεκρούς από το ποδοπάτημα (μεταξύ των οποίων δυο παιδιά). Πόσες τραγικές ειρωνείες μας επιφυλάσσει η ζωή. Ξεκινάς με χαρά να πας σε μια συναυλία και αντί μετά να πας σπίτι σου, πας στον άλλο κόσμο. Αφού πάμε σε μεγάλες συναυλίες σαν τα πρόβατα στο μαντρί, τσοπάνηδες δεν πρέπει να υπάρχουν?

Αν και πιάνω τον εαυτό μου αρκετές φορές να συμφωνεί με τους New York Times πως οι Coldplay είναι «η πιο ανυπόφορη μπάντα της δεκαετίας» (αυτό συμβαίνει όταν η κλάψα του Chris Martin φτάνει σε τέτοιο επίπεδο που ακούγεται στο αφτί μου σαν γατί που έχει οίστρο), πρέπει να ομολογήσω πως και ωραία κομμάτια έχουν και μια πολύ σωστή κίνηση έκαναν. Δεν έχω εμβαθύνει ιδιαίτερα στο θέμα, αλλά πώς να μην επικροτήσω την κίνηση τους να μοιράσουν δωρεάν ένα ακυκλοφόρητο live cd τους σε όσους παραβρεθούν σε κάποια συναυλία της Viva La Vida Tour? (Το ίδιο cd μπορείτε να το κατεβάσετε δωρεάν από την επίσημη ιστοσελίδα του γκρουπ http://www.coldplay.com/). Βέβαια στο θέμα της λογοκλοπίας που έχει προκύψει, τα πράγματα είναι λίγο περίεργα. Με τέτοιου βαθμού ομοιότητα ανάμεσα στο Viva La Vida και το If I could fly του Satriani, μάλλον τους βλέπουν να το παραφράζουν σε «Viva La Pipa, την κάτσαμε με την μηνυσούλα». Εμ και αυτοί, τι τον αγνόησαν τον άνθρωπο? Τόσο καιρό τους κυνηγούσε να μιλήσουν χωρίς διάθεση για δικαστήρια. Το αστείο της υπόθεσης είναι που πετάχτηκε από το πουθενά και ο Cat Stevens με την ίδια κατηγορία εναντίον τους, πως είναι αντιγραφή του "The Foreigner Suite". Τελικά ποιος έκλεψε ποιον? Μπέρδεμα, μπέρδεμα.

Πάντως, η ομοιότητα στις συνθέσεις είναι σχεδόν αναπόφευκτη και όλο και περισσότερα τραγούδια είναι ομόηχα. Δύσκολα θα καταδίκαζα κάποιον, εκτός πια και αν είναι ολόιδιο. Μα ολόιδιο. Όπως για παράδειγμα εκείνη η ξεδιάντροπη αντιγραφή του "I want to be your boyfriend" των Rubinoos, του οποίου η δεσποινίς Avril Lavigne άλλαξε τον τίτλο σε "Girlfriend" και νόμιζε πως έγραψε τραγούδι. Χεχε. Αν ένα νέο κομμάτι δίνει μια φρέσκια πνοή σε μια γνώριμη παλαιότερη γνώριμη σύνθεση, ε, ξέρω γω.. Κάπως δικαιολογεί την ύπαρξη του. Αν παραήμασταν αυστηροί, ξέρετε πόσα τραγούδια θα έπρεπε να στερηθούμε? Θα αρκεστώ σε αυτό που είπε ο Γάλλος ποιητής François-René de Chateaubriand:

"An original writer is not one who imitates nobody, but one whom nobody can imitate."

Άντε να το καταφέρεις αυτό! Εδώ σε θέλω...

Εva Me.

Top 20 "My Secret Combination" Song Formulas (= «κάτι μου θυμίζει αυτό αλλά είναι τόσο ωραίο που δεν με νοιάζει»)

1. Radiohead - Karma Police > Beatles - Sexy Sadie  (Ακόμη και η μπάντα που ανάγκασε μέχρι και τον Noel Gallagher να παραδεχτεί την σπουδαιότητα της (σε μια πρωτοφανή - και μοναδική - έκρηξη ταπεινότητας), δεν θα μπορούσε να μείνει εντελώς ανεπηρέαστη και κουφή στα ερεθίσματα που δέχεται, αλλά να τα αξιοποιήσει στο μέγιστο) Bonus: Creep > Air That I Breathe (The Hollies)

2. Black Rebel Motorcycle Club - Rifle > Radiohead - Climbing up the walls

3. Elastica - Connection > Wire - Three Girl Rhumba

4. Nirvana - Come as you are > Killing Joke - Eighties (Αν και οι Killing Joke τους μήνυσαν για το κλεμμένο riffάκι, μετά τον θάνατο του Cobain απέσυραν τις κατηγορίες) Bonus:  Rape me > Pussy Planet (GWAR) και Smells Like Teen Spirit > More than a feeling (Boston)

5. Smiths - How soon is now > Can - I want more (Καλύτερη εισαγωγή από το ελαφρώς αλλαγμένο riff του I want more για να εισάγει τον διασκευασμένο στίχο "To be born the son of a Middlemarch manufacturer, and inevitable heir to nothing in particular" της George Eliot δεν θα μπορούσα να φανταστώ)

6. Chemical Brothers - Setting Sun > Beatles - Tomorrow never knows (Δεν φτάνει που έμοιαζε τόσο η μελωδία, βάλανε και τον Gallagher να τραγουδά, έδεσε η μήνυση από τους δικηγόρους των Beatles)

7. Blondie - X offender > Bruce Springsteen - Born to run

8. Prodigy - Voodoo People > Nirvana - Very Ape

9. Franz Ferdinand - Take me out > Led Zeppelin - Trampled under foot

10. Gwen Stefanie - What you waiting for > Aztec Camera - Somewhere in my heart (Ό,τι γράφεται δια χειρός της one non blonde Linda Perry, κάτι μας θυμίζει. Δεν είχαν και πολύ άδικο οι Visage που τα πήραν με το One World που έγραψε για την Kelly Osbourne)

11. Coldplay - Talk > Kraftwerk - Computer Love

12. M83 - Kim & Jessie > Tears for Fears - Head over heels

13. Garbage - I think I'm Paranoid > American Breed - Bend me Shape me (Bend me, shape me/Anyway you want me/Long as you love me/ it's all right/Bend me, shape me/Anyway you wnat me/You got the power to turn on the light. Αυτοί είναι οι στίχοι του original. Σας θυμίζει κάτι? Πού να ακούσετε και την μελωδία)

14. Bob Dylan - Fourth Time > Beatles - Norwegian wood

15. Red Hot Chili Peppers - Dani California > Tom Petty - Last Dance with Mary Jane

16. Bob Marley - Buffalo Soldier > Mark Barkan and Richie Adams  - "The Tra La La Song (One Banana, Two Banana)"

17. Chip Taylor - Wild Thing > Richard Berry - Louie Louie

18. Marsheaux - Dream of A disco > Psychedelic Furs - Ghost in You + A Flock of Seagulls - Space Age Love Song

19. The Verve - Bittersweet Symphony > Rolling Stones - The Last Time (symphonic recording) (Μια από τις μεγαλύτερες αδικίες της μουσικής ιστορίας και μια από τις μεγαλύτερες αποδείξεις για το πόσο καθάρματα είναι οι Rolling Stones.)

20. Vangelis - Chariots of Fire > Σταύρος Λογαρίδης - Μενεξεδένια πολιτεία > John Barry - Born Free OST (Τι περίπτωση και αυτή. Άντε να βρεις ποιος έκλεψε ποιον. Σύμφωνα πάντως με τις χρονολογίες κυκλοφορίας των δυο τους, ο Σταύρος κερδίζει. Το δικαστήριο, πάντως, είχε άλλη γνώμη. Από την άλλη, κουφοί είναι όλοι? Το βασικό θέμα προϋπήρχε από το '66. Ή μόνο εγώ το ακούω?)