“The world is indeed comic, but the joke is on mankind” H. P. Lovecraft (August 20, 1890 – March 15, 1937)

Πέμπτη 12 Μαρτίου 2009, Αθήνα

Once upon a time, όταν ήμουν μικρό κορίτσι, τα πράγματα ήταν πολύ απλά για την κοινωνία που ζούσα. Για παράδειγμα: Δεν υπήρχαν πραγματικά ομοφυλόφιλοι (ήταν μια φανταστική κατηγορία ανθρώπων που χρησίμευε ως υλικό σε ανέκδοτα), οι αναρχικοί ήταν παλιόπαιδα, αλήτες και περιθωριακά στοιχεία και όσοι πίστευαν σε εξωγήινους, έπασχαν απλώς από ψυχικές διαταραχές. Όχι, δεν είμαι τόσο μεγάλη σε ηλικία, ίσως φταίει που μεγάλωσα σε χωριό. Εν έτει 2009 πολλά πράγματα έχουν αλλάξει, φυσικά, αλλά έχω την αίσθηση πως στην Ελλάδα (και όχι μόνο) συνεχίζουμε να ρίχνουμε στην «πυρά» όποιον αντιφρονούντα «μάγο» τολμήσει να δώσει μια άλλη διάσταση στην αποστειρωμένη πραγματικότητα μας.

Ευτυχώς που ο κ. Κριμιζής πρόλαβε να φύγει πριν τον κάψουν και αυτόν. Ο Έλληνας αστροφυσικός της NASA, με τεράστια συνεισφορά στην επιστήμη, ήταν καλεσμένος στην εκπομπή «Στα άκρα» πριν λίγους μήνες (έχετε κάθε δίκιο να με περάσετε για σπασικλάκι ή λοξή που έκατσα να δω Βίκυ Φλέσσα). Άνθρωπος με Α κεφαλαίο, με ταξίδεψε με το λόγο του σε μέρη που ακόμα και η φαντασία μου αρνιόταν να με πάει. Σε εκείνη την εκπομπή, λοιπόν, τέθηκε το ερώτημα στους Νεοέλληνες (της Ερμού) αν πιστεύουν στην ύπαρξη εξωγήινης ζωής. Με έκπληξη (και αηδία) διαπίστωσα πως όχι μόνο ένα πολύ μεγάλο ποσοστό ήταν εντελώς αρνητικό σε μια τέτοια πιθανότητα, αλλά επικαλούνταν και βιβλικές αναφορές  ως επιχείρημα(!). Φαντάζομαι πως είναι οι ίδιοι Έλληνες που απορρίπτουν την εξελικτική θεωρία του Δαρβίνου, όπως φάνηκε σε πρόσφατο γκάλοπ, και ψηφίζουν τον Όθωνα, τον Βασίλειο τον Βουλγαροκτόνο και  το Ζαγοράκη ως «Μεγάλους  Έλληνες» στην έρευνα του ΣΚΑΪ  (άντε, του χρόνου να δούμε και την Πετρούλα στη λίστα). Πάλι καλά που δεν είναι όλοι τόσο στενόμυαλοι και συνεχίζουν να κοιτούν στον ουρανό.

Το διαστημόπλοιο Κέπλερ, που φέρει το όνομα του μεγάλου Γερμανού επιστήμονα, εκτοξεύτηκε το Σάββατο που μας πέρασε για να εξερευνήσει μια περιοχή 100.000 άστρων, μπας και βρει κανά πλανήτη όμοιο με την Γη και δώσει τέλος στη διαστημική μας μοναξιά. Όμως, παρά την τεχνολογική πρόοδο που έχει επιτρέψει ακόμα και σε ερασιτέχνες εραστές της αστρονομίας να κρυφοκοιτάξουν στα μυστικά του σύμπαντος, ένα ιπτάμενο αντικείμενο ερχόταν καταπάνω μας και κανείς δεν το είχε πάρει χαμπάρι. Αναφέρομαι στον αστεροειδή με το όνομα 2009 DD45, ο οποίος πέρασε ξυστά από εμάς πριν καμιά δεκαριά μέρες και τον ανακάλυψαν μόλις τρεις μέρες πριν φτάσει στην πιο κοντινή του απόσταση από την Γη. Χμ. Τουτέστιν, λίιιιιγο διαφορετική πορεία να είχε και ….. μπουμ! Καλά τη γλιτώσαμε και αυτήν την φορά. Η επομένη γνωστή και – ευτυχώς, σύμφωνα με τις ενδείξεις - αποτυχημένη «επίθεση» from outer space υπολογίζεται πως θα γίνει από τον κατά πολύ μεγαλύτερο διαστημικό βράχο 99942 Apophis την Παρασκευή 13 Απριλίου του 2029 (και αύριο Παρασκευή και 13 είναι, αλλά σκασίλα μου).

Μιλώντας για το διάστημα, δυο πράγματα μου ήρθαν στο νου:

1) οι M83, που έδωσαν μια sold out συναυλία, αντάξια της αξίας τους, με την Φιλαρμονική Ορχήστρα του Λος Άντζελες και 2) ο Michael Jackson, που κατά τη γνώμη μου αποτελεί αδιάσειστη απόδειξη πως εξωγήινα όντα ζουν ανάμεσα μας. Οι ημερομηνίες που ο Michael θα παρουσιάσει στην ανθρωπότητα το υπερθέαμα του έχουν ανακοινωθεί, αλλά, παρά τη φημολογία, δεν μπορώ να σας εγγυηθώ πως θα περιλαμβάνει σαγόνια, μύτες και αφτιά να φεύγουν στη σκηνή.

Όποτε πιάνω στο στόμα μου τον βασιλιά της ποπ, αυτομάτως έχω και μια ιστορία να διηγηθώ. Θυμάστε τα Brit Awards του 1996, τότε που ο Jarvis Cocker που είχε κάνει ντου στην σκηνή τη στιγμή που ο Michael περιτριγυρισμένος από παιδάκια έψελνε το “Earth Song” σαν μεσσίας? Απολαυστική στιγμή, ε? Αγαπάω Jarvis και ανυπομονώ για την κυκλοφορία του νέου του άλμπουμ “Further Complications” στις 18 Μαΐου.

Πολύ κινητικότητα φαίνεται πως υπάρχει και στο στρατηγείο των Interpol. Αυτή την περίοδο η μπάντα ετοιμάζει το τέταρτο άλμπουμ της, ενώ έγινε γνωστό πως η πρεμιέρα της ταινίας του μπασίστα του γκρουπ Carlos D. θα γίνει σε γκαλερί της Νέας Υόρκης τον Απρίλιο. Στο μόλις 26 λεπτών “My friends told me about you”, ο Dengler τα κάνει σχεδόν όλα: παραγωγός της ταινίας, πρωταγωνιστής και, εννοείται, συνθέτης του soundtrack. Βρε μπας και έχει πέσει επιδημία? Μετά τα νέα για τους Sigur Ros, να και η είδηση πως οι Daft Punk θα συνθέσουν τη μουσική του remake της ταινίας Tron. To soundtrack της πρώτης ταινίας (1982) το είχε γράψει η πολυτάλαντη Wendy Carlos (υπεύθυνη και για τα soundtracks του Clockwork Orange και The Shining του Kubrick), η οποία ήταν ένα από τα πρώτα άτομα που χρησιμοποίησαν το synthesizer του Robert Moog, και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία (αν ψάχνετε τα πρώτα album της, θα πρέπει να την αναζητήσετε ως Walter Carlos, καθώς δεν είχε προβεί ακόμα σε αλλαγή φύλου). 

Πριν λίγο διάβασα στην ιστοσελίδα της Λυρικής Σκηνής σχετική ανακοίνωση για όσα συνέβησαν στη “Rusalka”: «ο Πρόεδρος του ΔΣ κ. Οδυσσέας Κυριακόπουλος, ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής κ. Τζοβάννι Πάκορ και τα μέλη του ΔΣ της ΕΛΣ δηλώνουν απερίφραστα ότι ουδεμία παρέμβαση έγινε στην ελεύθερη έκφραση της καλλιτεχνικής άποψης της σκηνοθέτιδας του έργου». Ναι, ε? Τότε ας μαζέψουν λίγο τους καρεκλοκενταύρους της ορχήστρας που νομίζουν πως είναι το τσιφλίκι τους εκεί μέσα, γιατί όχι μόνο απείλησαν την σκηνοθέτιδα και τους ηθοποιούς προκειμένου η «επίμαχη» σκηνή του φιλιού να κοπεί, όχι μόνο μοίρασαν στο κοινό το ντροπιαστικό κείμενο, αλλά έπαιξαν και ξύλο με αυτούς που διαμαρτυρήθηκαν. Αχ, πολιτισμός.. Μου θέλετε και Rusalka «φιλότεχνα» βόδια..

Περίεργα πράγματα συμβαίνουν στον κόσμο. Άνοδο, λέει, παρουσιάζει η ακροδεξιά στην Ευρώπη και «άκαρπη» απέβη η έρευνα για τυχόν διασυνδέσεις αστυνομικών με μέλη ακροδεξιών ομάδων και οργανώσεων στην Ελλάδα. Επίσης, σήμερα αναμένεται η απόφαση του δικαστηρίου για τον «Περίανδρο» (για τους φίλους απλά Αντωνάκης). Για να δούμε. Τη στιχομυθία μεταξύ του Πλεύρη και του μάρτυρα κατηγορίας στη δίκη που έγινε πριν λίγες μέρες για το επίμαχο βιβλίο του πρώτου την μάθατε?

Πλεύρης: «Γιατί δεν μηνύσατε και τον Αδόλφο Χίτλερ για το βιβλίο «Ο Αγών μου»»;
Στάη (μάρτυρας): «Να τον αναστήσετε και θα τον μηνύσουμε».
Πλεύρης: «Άμα σηκωθεί από τον τάφο θα σας τακτοποιήσει».

Ελπίζω να μην πάρουν πρέφα πως έρχεται ο τύπος της φωτογραφία στα μέρη μας και έχουμε παρατράγουδα (δεν δείχνω το πρόσωπο του για λόγους ασφαλείας).

…όχι, δεν είναι ο Dracula του Coppola, αλλά ο Veljanov, o οποίος λέει στη συνέντευξή του στο Postwave πως με το καινούριο του άλμπουμ “Porta Macedonia” άνοιξε μια πόρτα «μεταξύ της δυτικής και ανατολικής Ρώμης, των 2 πλευρών της Ευρώπης» «για να έρθουν οι άνθρωποι κοντά». Ευτυχώς που δεν είπε πως είναι ένα άλμπουμ αφιερωμένο στην παγκόσμια ειρήνη, γιατί αλλιώς δεν την γλίτωνε την ντομάτα και την παντόφλα (στην καλύτερη) το Σάββατο. Αν του ρίξετε τελικά πόρτα κάποιοι, όπως λέτε και στο forum, δεν το ξέρω. Εγώ πάντως τον Horn δεν τον χάνω. 

Μιας και ανέφερα τον Δράκουλα, κοιτάξτε σύμπτωση: πάνω στην επέτειο της πρεμιέρας του Nosferatu του Murnau (Βερολίνο 5.3.1922), βρέθηκε και ο πρώτος σκελετός «βαμπίρ» σε λιμνοθάλασσα της Βενετίας! Ομάδα ανακάλυψε το σκελετό μιας γυναίκας που χρονολογείται από το μεσαίωνα, στο στόμα της οποίας ήταν σφηνωμένο ένα τούβλο. Αυτή η μέθοδος ήταν πολύ διαδεδομένη εκείνα τα χρόνια, καθώς οι άνθρωποι πίστευαν πως έτσι σταματούσαν τη δράση των βρικολάκων. Παρεπιπτόντως, μήπως έχει δει κανείς από εσάς την παράσταση ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ ΔΙΔΟΝΤΙΚΟΥΣ της ομάδας Ex Animo? Θέλω πολύ καιρό να πάω, αλλά φοβάμαι μήπως αντί να γελάσω με την χιουμοριστική ματιά της στο μύθο (όπως λέει το δελτίο τύπου), καταλήξω να κλαίω τα λεφτά μου και δεν είναι εποχές για σπατάλες.

Ως γνωστή τζαμπατζού μάλλον θα προτιμήσω την Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης την Κυριακή, όπου έχει προγραμματιστεί (δωρεάν) προβολή βραβευμένων 3D Animation μικρού μήκους από Ευρώπη και Αμερική. Εκτός και αν μουχλιάσω τόσο πολύ και την βγάλω με μαραθώνιο αφιέρωμα στον Κισλόφσκι για να τιμήσω τα 13 χρόνια που συμπληρώνονται αύριο από τον θάνατο του.

Ουφ, μου έρχεται να μην ξαναδιαβάσω εφημερίδες. Ένοπλος σκοτώνει μαθητές στο Βίνεντεν της Γερμανίας και άλλος ένοπλος σκοτώνει μέλος της οικογένειας του και αγνώστους στην Αλαμπάμα. Και στην Ελλάδα δεν πάμε πίσω. Μόνο τις τελευταίες μέρες από όλα είχε ο μπαξές: ληστής μαχαιρώνει 15χρονη μαθήτρια, ληστής σκοτώνει εν ψυχρώ αστυνομικό, άγνωστοι πετούν χειροβομβίδα στο Στέκι Μεταναστών, βομβιστικές επιθέσεις  σε τράπεζες και παρεμφερή «κοινωφελή ιδρύματα», Έλληνες κλέβουν και ξυλοκοπούν Πακιστανούς και η μαφία καθαρίζει ολοένα και περισσότερους.. «Ωρέ πού πάμε, ωρέ» που έλεγε και ο Αυλωνίτης. Μοναδική φωτεινή εξαίρεση στην ειδησεογραφία ήταν η δεντροφύτευση στα Εξάρχεια από κατοίκους της περιοχής. Σαν αυθεντικοί Guerrilla Gardeners μετέτρεψαν ένα τσιμεντένιο πάρκινγκ σε πράσινο πάρκο και μας θύμισαν την εποχή που οι γειτονιές δεν ήταν απλά μια ανάμνηση. Νομίζω πως αν ζούσε ακόμα ο Άσιμος (20 Αυγούστου 1949 - 17 Μαρτίου 1988), θα ξημεροβραδιαζόταν σε αυτό το νέο πάρκο.

Σας αφήνω προς το παρόν. Μην ξεχάσετε να γιορτάσετε τη «Μέρα του π» αυτό το Σάββατο (14/3, ημέρα γέννησης και του Einstein), να ευχηθείτε «Χρόνια Πολλά» στα μέλη του Postwave που έχουν τα γενέθλια τους αυτές τις μέρες ( Nautilus, nas, koskav22, Lovelikiblood, Tareq ) και στον Billy, που έχει γενέθλια στις 17 Μαρτίου.

Eva Me.

Η πρόταση της εβδομάδας: Συγχωρείστε τον Vanilla Ice. Ολόκληρη online απολογία στο Youtube έκανε: "I'm sorry for the hairdos, the baggy pants, the scandals and I'm sorry about the music. I was young, manipulated and I was a puppet."

Eva M. buzzes here