Ο Steve Lake των Zounds (ιδιαίτερα αγαπητό group στην Ελλάδα), ακόμα και χωρίς το συγκρότημα που για πάνω από 3 δεκαετίες τον συντρόφευσε στις μουσικές του αναζητήσεις και μας έδωσε εξαιρετικά δείγματα μελωδικού pop punk, πάντα αποτελεί μια ενδιαφέρουσα πρόταση για να πάει κάποιος σε συναυλία του.

Η Σουηδή Molly Nilsson αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση καλλιτέχνη. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αντιπροσωπεύει μια νέα γενιά μουσικών που πορεύονται με το δικό τους τρόπο, αυτό της Do It Yourself αισθητικής, χωρίς και μακριά από τις διασυνδέσεις της Μουσικής Βιομηχανίας. Με όπλο τους τη νεανική έκφραση και δημιουργικότητα, τα laptop και το internet, έχουν καταφέρει να ακουστούν σε όλο τον κόσμο και μάλιστα αποκτώντας φανατικούς οπαδούς.

ΟΚ, αφορισμοί του τύπου "μπανανία η Ελλάδα όσον αφορά τις συναυλίες, όλοι για ένσημα και αρπαχτές έρχονται κ.ο.κ." δεν μπορώ να πω ότι με βρίσκουν απολύτως σύμφωνο, αλλά η αλήθεια είναι ότι συνήθως στα μέρη μας βλέπουμε συγκροτήματα που βρίσκονται στον δρόμο προς τα κάτω και όχι στον δρόμο προς τα πάνω (αν και για να είμαστε απολύτως δίκαιοι, η κατάσταση τα τελευταία χρόνια έχει βελτιωθεί πολύ). Όπως και να έχει, οι Light Asylum κοιτάνε μόνο ψηλά, και το πόδι τους δεν φαίνεται να φεύγει από το γκάζι.

Υπάρχουν φορές που ενόψει κάποιου live όλα τα στοιχεία συγκλίνουν στην επιτυχία της έκβασης του. Η ανακοίνωση και μόνο του συγκεκριμένου live αν μην τι άλλο τράβηξε το ενδιαφέρον του τοπικού underground κοινού. Και τα τρία ονόματα που θα εμφανιζόντουσαν είχαν το καθένα από πλευράς του τραβήξει την προσοχή μας τελευταία και όλα μαζί αποτελούσαν ένα δυνατό σύνολο αντιπροσωπευτικό της ανεβασμένης αυτό το καιρό cold wave / mininam synth σκηνής στην χώρα μας.