Μπαίνοντας στον εξωτερικό χώρο της συναυλίας μας μοίραζαν προφυλακτικά... Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο, αλλά αυτό το πράγμα τους ακολουθεί. Αναπόφευκτα θυμήθηκα άλλες εποχές, κάπου στις αρχές των 80ς, όταν οι Άγγλοι δημοσιογράφοι τους αποκαλούσαν χλευαστικά Durex Durex σε έναν διπλασιασμό του ονόματος της τότε δημοφιλέστατης εταιρείας. Σαν άποψη, την στήριζαν λέγοντας ότι οι Duran Duran είναι επιφανειακοί, έχουν ημερομηνία λήξης και δεν συγκρίνονται με το “real thing”… Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω ποιό ήταν αυτό το “real thing”, αλλά οι εποχές έχουν αλλάξει. Mια κλεφτή ματιά στα προφυλακτικά που είχα στα χέρια μου έφτανε για να δω ότι πλέον έχουν αποκτήσει υπότιτλο: “Διπλή ευχαρίστηση!” Και μπαίνουμε στο Ξιφασκίας...

Ο χώρος αναμφισβήτητα είναι καλός, με μια σχετικά βιομηχανική αίσθηση, εξαιτίας όλων αυτών των σιδερένιων σκαλωσιών κατά μήκος του γηπέδου. Κατά τις 9.00 ο κόσμος ήταν ήδη αρκετός, κάπου στις 5.000 νομίζω, πολύ μακριά βέβαια από την τριπλάσια προσέλευση που είχε η προηγούμενη συναυλία τους στην Μαλακάσα. Θα σκάσω αν δεν αναφερθώ στην ανοησία του διαχωρισμού του χώρου σε Pitch A και Pitch B. Πέρα απ΄ ότι αυτή η λογική μου θυμίζει σκυλάδικα και «πρώτο τραπέζι πίστα», το μόνο που κατάφερε είναι να δημιουργήσει ένα κενό μερικών μέτρων μεταξύ των παρευρισκομένων και να είναι πιο δύσκολο να ζεσταθεί η ατμόσφαιρα. Κατά τ' άλλα, γυναίκες και άντρες όλων των ηλικιών ήταν εκεί, κάτι που είχαμε ξαναδεί περίπου ένα χρόνο πριν, στη πρώτη τους συναυλία στην Ελλάδα.

Κατά τις 9.35 τα φώτα κλείνουν, το εισαγωγικό "burning the ground" ανέβαζε τα beats από τα monitor και οι "fabulous 5" ανεβαίνουν στη σκηνή ξεκινώντας όπως αναμενόταν με το "hungry like the wolf", μόνο που.... Ποιός ήταν αυτός που έπαιζε κιθάρα; Γιατί ο Andy Taylor σίγουρα δεν ήταν... Λοιπόν, εκ των υστέρων μάθαμε ότι ο original κιθαρίστας των Duran Duran δεν είχε ακολουθήσει το group στην mini περιοδεία λόγω ασθένειας και τη θέση του είχε πάρει ο Dom Brown. Η μικρότερη δυνατή απώλεια θα μου πείτε. Σύμφωνοι!

Για το τι ακολούθησε δεν υπάρχουν και πολλά πράγματα να πούμε. Μάλλον δεν υπάρχουν και πολλά να προσθέσουμε από αυτά που είχαμε δει πέρυσι και είχαμε γράψει αναλυτικότατα. Οι Duran Duran ήταν κεφάτοι, ελαφρώς καλύτεροι από την Μαλακάσα, ικανοποίησαν όσους ξαναέκαναν τον κόπο να τους δουν και απέδειξαν ότι βάζουν κάτω με ευκολία τα περισσότερα pop-bands της εποχής μας. Το setlist ήταν ουσιαστικά ένα greatest hits από την 25ετή καριέρα τους, βασιζόμενο όμως αυτή τη φορά περισσότερο στο δεύτερο κλασικό τους album "RIO", αφού έπαιξαν (προς μεγάλη μου χαρά) τα 6 από τα 9 τραγούδια της 1982 εποχής.

Ομολογώ ότι μου έκανε τρομερή εντύπωση η ανταπόκριση του κόσμου στο πρόσφατο "Sunrise", όπως και το ότι τόλμησαν (με επιτυχία) το "electric barbarella" από το παρεξηγημένο Medazzaland.
Δικές μου αγαπημένες συναυλιακές στιγμές ήταν το μοναδικό "the chauffeur" (Nick Rhodes is God!), το "hold back the rain" και ακόμα περιμένω το "Careless Memories"...  Γιατί δεν το έπαιξαν εδώ γαμώτο;

Μετά από 2 ώρες ακριβώς οι Duran Duran έφυγαν όπως τους αξίζει. Μια βαθιά υπόκλιση και χιλιάδες εκκωφαντικά χειροκροτήματα. Θα κοινοτυπήσω, αλλά στην έξοδο δεν έβλεπες παρά ανθρώπους που είχαν περάσει πραγματικά όμορφα. Ισως τελικά οι Duran Duran να είναι σαν τα σύγχρονα προφυλακτικά που μας μοίραζαν στην είσοδο. Εχουν μακρινή ημερομηνία λήξης, είναι ανθεκτικά και αν δεν σου είναι απαραίτητα τα κάνεις μπαλονάκια και παίζεις μαζί τους χωρίς ενοχές. Σε οποιαδήποτε περίπτωση θα περάσεις μια χαρά! Διπλή ευχαρίστηση, ε;

Duran Duran full setlist Athens, 22 October 2006: 

HUNGRY LIKE THE WOLF - UNION OF THE SNAKE - SERIOUS / NICE -  IS THERE SOMETHING I SHOULD KNOW  - COME UNDONE - WHAT HAPPENS TOMORROW -  HOLD BACK THE RAIN - SOME LIKE IT HOT / MY OWN WAY - THE REFLEX - THE CHAUFFEUR - ORDINARY WORLD - SAVE A PRAYER - A VIEW TO A KILL - ELECTRIC BARBARELLA - NOTORIOUS - SUNRISE - RIO
***********************************
GIRLS ON FILM - WILD BOYS 

Κώστας Μπρέλλας