Ισως η καλύτερη συναυλία της χρονιάς να ήταν αυτή που βιώσαμε το βράδυ της Πέμπτης στο Gagarin205 με τους Future Islands. Και υπάρχουν βάσιμα επιχειρήματα για αυτό. Πόσο συχνά συναντάς ένα συγκρότημα να αναδεικνύει πάνω στη σκηνή χαρακτήρα τόσο δεμένης μπάντας με πλούσιο  ήχο, με  ένταση που συνεπαίρνει , με στίχους που ανασκαλεύουν όλο  ευαισθησία και συνέπεια τα ανθρώπινα γεγονότα; Πόσο εύκολο μπορεί να γίνει να κινητοποιήσεις ένα τόσο μεγάλο και διαφορετικό στις καταβολές του απροετοίμαστο κοινο να απoδεχθεί την παράδοση στο χορό και στο χαμόγελο με πάθος; Τέλος, η αναγνώριση ενός μεγάλου performer είναι μια συνειδητά συγκλονιστική στιγμή. Αλλά ας δούμε τη συναυλία από την αρχή. Η προσδοκία της ομάδας Arte Fiasco που πίστεψε εξ αρχής στις δυνατότητες της άγνωστης μπάντας από τη Βαλτιμόρη αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά από νωρίς καθώς η συνάθροιση ηλικιών κάθε φάσματος κι  αλλοδαπών  από Ευρώπη και Αυστραλία, ακόμα και αυτή η οικογενειακή εκδρομή από τα νησιά Φερόε, μπολιάζει τον κόσμο με προσμονή για κάτι σημαντικό. Και το Gagarin 205 γεμίζει στα αλήθεια.

Η βραδιά ανήκει στους Future Islands, όμως μια από τις πιο σημαντικές νέες Ελληνικές μπάντες, οι Mechanimal, σπάνε το ποτήρι του άρτι αφιχθέντος  δεύτερου δίσκου τους (Secret Science) και μας κερνούν κατευθείαν από το μπουκάλι νότες σκοτεινές, γλυκές και ενεργειακές φόρμες μιας αστικής περιπλάνησης στην συγχρονική Αθήνα. Motorik παλμός και ερεβώδεις εκρήξεις από τον Γιάννη ION Παπαιωάννου καθώς περνάμε από το εναρκτήριο Song to the sirens που postrockιζει στο freezer και το obscure που γεφυρώνουν τη μετάβαση και την μετεξέλιξη του σχήματος των Mechanimal σε πιο προσιτούς μουσικούς διαύλους ανοιχτής επικοινωνίας με τον κόσμο. O Freddie F. στη φωνή, με καταγωγή από τα μέρη των Future Islands, κερδίζει μέτρα πάνω στη σκηνή και αναδεικνύει την εγκράτεια και το πάθος του εικαστικού που παραδίδεται στην ορμή του ήχου των κομματιών από το νέο δίσκο που ακολουθούν: Secret science, το ορχηστρικό kindergarten και το the den, για να καταλήξει σε μια χορευτική τελετουργία του καταπληκτικού Ghost που κλείνει την εμφάνιση των Mechanimal  χωρίς ισχνές κορυφώσεις, αλλά με μια καλοζυγισμένη διαυγή πρόταση στην άκρη του σκοτεινού τούνελ των ηλεκτρικών, ηχητικών μας εμμονών.

Seasons change. Θα μπορούσε να είναι το τραγούδι της επόμενης προεκλογικής εκστρατείας των Δημοκρατικών  στις Προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ. Για την ώρα  όμως είναι  ο θυρσός των ανθρώπων που γέμισαν το Gagarin205 και περιμένουν τον Sam Herring και την παρέα του. Η λέξη νευρώδης, εκρηκτικός, σπινταρισμένος δεν μπορεί να σμιλεύσει ιδανικά την τύχη που επιφυλάσσει ο εκπληκτικός αυτός τραγουδιστής για τα πόδια του που κάνουν χιλιόμετρα επί σκηνής, για το τόρσο του που δέχεται επικά αυτό-ντιρεκτ ψυχαναλυτικής μεταμόρφωσης, για τη φωνή του που ανεβοκατεβάζει τον τόνο των χορδών σε μεταφυσική λατρευτική θρησκοληψία. Με γοργό τρόπο και κεφάτη  stand up καλησπέρα ξεκινά η συναυλία. Το give us the wind ανοίγει πανιά κι ο Sam Herring αρχίζει τα πειρατικά του, σχεδον γυμναστικά, κόλπα εξιτάροντας εύθυμα  τον κόσμο που αρχίζει να συνηθίζει την ιδιοφυή υπερκινητική εκκεντρικότητα ενός αυθεντικού περφόρμερ. Εμπλουτισμένη η σκηνική τους παρουσία με τον ύποπτα(;) κρυολογημένο ντράμερ να δίνει έξτρα γροθιές στον ενεργειακά πουσαρισμένο ήχο που κάτα κύριο λόγο χτίζει με το μαγικό του keyboard o Gerrit Welmers, οι Future islands ανοίγουν μεγαλειωδώς τα χαρτιά τους ανακατεύοντας επιδέξια κομμάτια από όλες τους σχεδόν τις κυκλοφορίες, με τραγούδια όπως τα back in the tall grass, a dream of you and me, doves, a song for our grand fathers και spirit από τον τελευταίο δίσκο τους SINGLES, την κατάλληλη στιγμή το μεταχρονολογημένο Seasons που σηκώνει κορίτσια στους ώμους αγοριών και μετατρέπει το ομαδικό χειροκρότημα του κόσμου σε μπαράζ χορευτικής αυθαιρεσίας από σύσωμο το κοινό.

Ειναι πρακτικά αδύνατο να χαλιναγωγήσει κανέις τον ευφυολόγο τραγουδιστή που μετατρέπει το σπάσιμο του ήχου με σοκαριστική διακοπή στη μέση του tin man λόγω ενεργειακού failure σε punk ανταπόδωση 45 δευτερολέπτων ολοκλήρωσης. Το sleeziness  όλης της synth pop φαντασμαγορίας δένει  καρμικά με την strange fascination της σκοτεινής  ανθρωπομηχανικής και ορθώνει τον ήχο των Future islands σε βινιέτα ενός μορφοποιημένου ήχου της δευτερης αποκαλυπτικής δεκαετίας του νέου αιώνα. Κάθιδρος, μα χωρίς να έχει λαχανιάσει, γελαστός μα σφόδρα προσκολημένος σε έναν αισθαντικό κόσμο, κατεβαίνοντας ανάμεσα στον κοινό με το μικρόφωνο στο χερι, ο Sam Herring κινεί τα νήματα και του encore με τρία τραγούδια. Το στιβαρό ολίσθημα του fall from grace, το nu goth σκίρτημα του inch of dust και το ελαστικό μα ταλαντόμορφο jam του vireo’s eye να κλείνει τη συναυλία. Η παρουσίαση των μελών του συγκροτήματος  κεφαλαιοποιεί ένα ακόμα παρατεταμένο stand ovation χειροκροτήματος από το κοίλον του Gagarin που θυμίζει ροκ παλαι ποτέ μεγαλεία. Τα αδιαμφισβήτα χαρούμενα πρόσωπα του χορτασμένου κόσμου που αποχωρεί μπορεί να μην κρατήσουν πολύ, όμως πιστοποιούν την σχέση εμπιστοσύνης που χτίστηκε απόψε.

Setlist Future Islands: give us the wind /back in the tall grass / a dream of you and me / walking / balance /before the bridge / doves /heart grows old / a song for our grand fathers /lighthouse / seasons / tin man /long flight / spirit /   Encore: fall from grace / inch of dust / vireo’s eye

Setlist Mechanimal: Song to the sirens / freezer / obscure / secret science / kindergarten / the den / ghost .

Διονύσης Ρήγας

photos: Μιχάλης Λαζαρίδης