Μετά τα  μεγάλα αθηναϊκά φεστιβάλ του καλοκαιριού έχουμε άλλο ένα μουσικό γεγονός που υποσχόταν και εντέλει προσέδωσε αρκετή φρεσκάδα, ενθουσιασμό, «ηλεκτρισμό» και απόδραση προς μουσικοχορευτικούς προορισμούς. Οι Future Islands παραβρέθηκαν για δεύτερη φορά στην Αθήνα, πλαισιωμένοι από δύο εγχώρια σχήματα, τους Pockets Full of Sand και Masturbation Goes Cloud που γέμισαν τη βραδιά με τις αρκετά ενδιαφέρουσες εμφανίσεις τους. Ο χώρος αν και μικρός γέμισε σταδιακά προς την είσοδο των Future Islands, όπου και αποδείχτηκε ότι υπάρχει ένθερμη υποστήριξη από το ελληνικό κοινό. Η έναρξη έγινε από τους  Masturbation Goes Cloud, ένα μουσικό τρίο το οποίο τραβούσε εύκολα το ενδιαφέρον των «ανήσυχων» αυτιών. Με το πρώτο άκουσμα αισθανόσουν έναν ασυντόνιστο ρυθμό μεταξύ τους όμως με μια προσπάθεια συγκέντρωσης στη μουσική τους αναπαράσταση η διαφυγή της φαντασίας ήταν σίγουρη...

Εθιστικές λούπες, πειραματικά beats και shoegaze διάθεση ως προς την αφοσιωμένη εκτέλεσή της μουσικής τους που δυστυχώς λίγοι  εκτίμησαν αποσυρόμενοι στα εξωτερικά ιδιαίτερα πίνοντας το ποτό τους.

Στη συνέχεια είχαμε την εμφάνιση των Pockets Full of Sand, με αρκετά προσωπικό ύφος, γιατί όχι άλλωστε, πράγμα σύνηθες για τους εκκολαπτόμενους καλλιτέχνες με πάνω κάτω δύο συμπληρωμένες δεκαετίες ζωής. Αρκετά έντονες οι επιρροές που ξεκινούσαν από το νεανικό brit pop μέχρι το punk και το progressive, μια σούπα δηλαδή από ό, τι ίσως έχουν ασχοληθεί. Βέβαια είναι ότι καλύτερο να συμμετέχουν νέοι δημιουργοί σε διάφορα λάιβ λόγω του ότι αποκτούν μια εμπειρία και ο ένας μαθαίνει από τον άλλον.

Περίπου στις 00.30 είχαμε στη σκηνή τους Future Islands που χωρίς καμία αμφιβολία θα έδιναν τον καλύτερο εαυτό τους. Με εκρηκτική ενέργεια από τον front man τους και ειλικρινή επικοινωνία με το κοινό ξεκίνησε να χαρίζει στο κοινό του τα κομμάτια με πολύ μεγαλύτερη έκφραση -σχεδόν παράσταση- από τις ηχογραφήσεις των albums. Με φωνητικά που είχαν έντονη την αίσθηση rockabilly έφεραν πολύ γρήγορα χορευτική διάθεση στο κοινό που είχε πλέον γεμίσει τον την αίθουσα σχεδόν ασφυκτικά. Βέβαια πολυαναμενόμενη ήταν η έξαρση στο Before the Bridge και αυτό ήταν η αρχή για να ξεκινήσει μια καλοκαιρινή χαρμονή, με dance ρυθμούς και neon αίσθηση που όποιος θα μπορούσε να τα απορρίψει θα ήταν ψεύτης.

Επιλογές κομμάτιων είχαν από όλη τη δισκογραφία χωρίς να αφήσουν παράπονα φυσικά. Το σχεδόν κλειστοφοβικό stage-oδωμάτιο γέμισε νερά και μπύρες  με τα Tin Man,  Beach Foam ενώ στο Walking Throw That Door αν δεν χόρευες, μια άτσαλη σύγκρουση με τον διπλανό σου ήταν σίγουρη. Με μια ώρα και είκοσι λεπτά φαινόταν κάνεις να μην είναι έτοιμος για επανάπαυση ούτε βέβαια οι Islands, πολλής ιδρώτας, αλκοόλ και synth pop. Επίσης αξέχαστος σε όλους θα μείνει ο θαμώνας σκύλαρος Μάρκος με ακραία συμπεριφορά υπομονής για τα βιολογικά του δεδομένα. On stage, all night long με μεγαλύτερο θαυμαστή τον Samuel ο οποίος είχε κατενθουσιαστεί, κάποια στιγμή νόμιζε ότι θα τον πάταγε στο performing αλλά ήταν μια πρόκληση που τελικά δεν είχε ατυχή απρόοπτα.

Ίσως ένα λάιβ που αρκετοί το είχαν ανάγκη εδώ και καιρό, με αρκετά καλό ήχο που προσωπικά δεν τον περίμενα. Να δούμε αν το ARTE FIASCO θα εκπληρώσει τις επιθυμίες μας, γιατί μας έβαλε να σημειώσουμε καλλιτέχνες που θα θέλαμε να δούμε ζωντανά στην Αθήνα. Αν είναι τόσο καλά όσο την περασμένη Τρίτη, τότε θα ήθελα πολύ να είναι και για τους Wild Palms το ίδιο, τους οποίος διάλεξα στο FIASCO.