H ανατομία του πτώματος της διαφήμισης - introduction.
Όταν ο παλιός συνοδοιπόρος Κωνσταντίνος Μπρέλλας με προσέγγισε λίγο πριν τις διακοπές μου στο νησί του Πάσχα με pm αναρωτήθηκα τι είχε συμβεί. Ένιωσα κάπως σαν τον Marcus Brody που βλέπει ξαφνικά τον Indiana Jones μπροστά του. Ανοίγοντάς το μήνυμα υπήρχε μια πρόταση συνεργασίας. Ο Indiana Μπρέλλας ζητούσε από τον Kino Brody να τον ακολουθήσει σε μια καινούρια περιπέτεια!
Θα είμαι ειλικρινής.
Πώς θα μπορούσα άραγε να ακολουθήσω τον έμπειρο μουσικό καθηγητή στις διαδικτυακές του διαδρομές αφού ούτε το dark wave μαστίγιό του ξέρω να χειρίζομαι αλλά ούτε και synthpop καπέλο έχω να φορέσω καθώς τα υπεξαίρεσαν όλα οι καλεσμένοι στους βασιλικούς γάμους? Ως αρχαιολόγος της μουσικής άλλωστε είχα συνταξιοδοτηθεί καθώς οι γνώσεις μου περιορίζονταν στα της προηγούμενης χιλιετίας. Βέβαια, το κοφτερό μου μάτι έπιανε τα vibes των καινούριων εξελίξεων και έτσι γνώριζα ότι στο survival of the fittest που παρουσίαζε ο Δαρβίνος Μαρκουλάκης είχαν υπερισχύσει συγκροτήματα όπως οι Kings of Mars ή οι Thirty Seconds to Leon...

Ένιωσα λοιπόν πολύ αμήχανα βλέποντας την πρόταση του Indiana για καινούριες περιπέτειες και του υποσχέθηκα ότι γυρίζοντας από το νησί του Πάσχα θα του έχω έτοιμο κάποιο κείμενο. Η επόμενη κίνησή μου ήταν να συζητήσω με τους υπόλοιπους τροφίμους και τους επιβλέποντες και, καθότι δεν είχα ελεύθερα τα χέρια μου, να αποφασίσω ότι θα έγραφα με τα δάχτυλα των ποδιών. Ήταν δύσκολο το εγχείρημα αλλά άξιζε τον κόπο for old times sake.

Όμως, όταν βρέθηκα απέναντι στο πληκτρολόγιο ο εγκέφαλός μου σφίχτηκε, οι γνώσεις του συγκεντρώθηκαν αλλά δεν μου έβγαινε τίποτε και έτσι έμοιαζε σαν τον Bob Σφουγγαράκη δυσκοίλιο. Τα λόγια του Κώστα Jones σφυροκοπούσαν στο μυαλό μου. ‘Καλό θα είναι να είναι concept'. Δύσκολα πράγματα. Τα τελευταία μου ακούσματα χάνονταν στα βάθη του προηγούμενου αιώνα κάπου μαζί με τις φωνητικές χορδές του Morrissey. Το πάθος μου για τη μουσική είχε σιγάσει, σαν τη φλόγα και τους κοιλιακούς του Robert Smith βρισκόταν θαμμένο κάτω από τόνους λίπους ακινησίας. Πώς θα έβρισκα το νευραλγικό μαλακό υπογάστριο της μελωδίας χωρίς να προκαλέσω - ναι θα το πω - ευκοίλια?

Προσπάθησα να γράψω ένα κείμενο για το Dark Sun. Αλλά έχω τόσο καιρό να πάω που δεν θα εντυπωσιαστώ καθόλου αν πλέον λέγεται Bright Moon. Την τελευταία φορά που ήμουν εκεί ο Chuck Norris χόρευε το Mother Russia πριν καν ο Von Eldritch ανακαλύψει τη μεθαμφεταμίνη και ο Γκορμπατσώφ ότι ο λεκές στην καράφλα του είναι κομμάτι μπέηκον από την pizza hut που διαφήμισε!

Όταν λοιπόν, μετά την επιστροφή μου από τα νησιά, δέχτηκα εκ νέου τηλεφώνημα από τον Indiana για το πότε ακριβώς θα δημοσίευα τις μελέτες μου για τα περίεργα λίθινα αγαλματίδια, κρύος ιδρώτας με έλουσε. Τι θα μπορούσα να γράψω αφού μια κρίση κολικού και ένας νεαρός Ινδονήσιος stunt με είχε κρατήσει στο κρεβάτι όλη τη διάρκεια των διακοπών μου και με είχε κάνει να μελετήσω μόνο αγαλμαρχίδια? Για να κερδίσω εκ νέου χρόνο του έστειλα με καθυστέρηση μήνυμα ότι θα έχω το κείμενο έτοιμο τώρα. Όμως δεν ήμουν ειλικρινής.

Τα θέματα που κατείχα ήταν ξεπερασμένα : Ο Σάκης Ρουβάς τραγουδά πλέον τη Μασσαλιώτιδα σε εκδηλώσεις της Γαλλικής Πρεσβείας, ο Βιν Ντίζελ έχει βυζιά μεγαλύτερα και από την late Lolo Ferari ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ διασπάστηκε στον Βασίλη και στον Αλεξάκη. Έψαξα καλύτερα μέσα μου. Ναι, είναι γεγονός ότι ο Κώστας μου είχε πει ότι δεν χρειάζεται να γράφω τόσο συχνά, σχεδόν θα έγραφα όποτε μου καυλώσει -συγγνώμη για το αγοραίο ύφος- που λέει ο λόγος. Όμως πρέπει να καταλάβετε ότι στην ηλικία μου η στύση δεν είναι τόσο εύκολη και ότι οι καλύτεροι και πιο προικισμένοι της γενιάς μου πωλούνται ως αγαλματίδια στην Πλάκα πλέον έχοντας εφαρμόσει πλήρως το ρητό ‘αν φτάνει το μόριο σου στον κώλο σου άντε και γ...'. Νομίζετε ότι είναι ουρές αυτά που κρέμονται? Είναι απλώς το άλλο τους μισό. Γι' αυτό χαίρονται.

Έπεσα να κοιμηθώ δύσθυμος καθώς ο Ινδονήσιος με είχε αφήσει στα κρύα του λουτρού. Και τότε, ξαφνικά, κάνοντας ζάπινγκ και περιμένοντας ανάμεσα στις διαφημίσεις την αγαπημένη μου, με τους αριθμούς επικοινωνίας όμορφων ημιόνων, μου ήρθε η ιδέα για το τι επιτέλους θα γράψω σε μορφή κόνσεπτ!
Θυμήθηκα, δυσανασχετώντας με τις ηλίθιες διαφημίσεις, εκείνη της Vodaphone που όλοι οι συνωμοσιολόγοι που σέβονται τον εαυτό τους έχουν επικηρύξει : ο τύπος που κάθεται στο τραπέζι και πίσω του βρίσκονται δυο σημαιούλες, η μια της αυτόνομης Κρήτης και η άλλη των νήσων Marshall, τάχα ότι πάνε να μας περάσουν υποσυνείδητα την αυτονόμηση της νήσου! Χα, αφού είναι φανερό ότι ο υπάλληλος ως απογοητευμένος οπαδός του ΟΦΗ και πρώην υπάλληλος της Motoroil κάνει με αυτόν τον τρόπο εμφανή την οργή του για την κατάντια του ιστορικού συλλόγου από την κακοδιαχείριση της οικογένειας Βαρδινογιάννη!

Να τι θα κάνω σκέφτηκα. Θα κάνω ένα είδος ανάλυσης διαφημίσεων προσφέροντας τα φώτα μου περί του υποστρώματός τους! Θυμάστε εκείνη τη διαφήμιση των χρόνων προ της Ιδιωτικής? ‘Ακάκιε, τα μακαρόνια να είναι misko!'. Πάνε εκείνες οι άδολες εκείνες εποχές που όταν ο καλόγερος έλεγε μακαρόνια, ακολουθώντας και τις συμβουλές του ιμαζισμού και του Ezra Pound, εννοούσε μακαρόνια. Τώρα πια τα μακαρόνια συμβολίζουν κάτι άλλο. Αυτό ακριβώς που συμβολίζουν θα είναι η δική μου δουλειά να αποκωδικοποιήσω!

Έτριψα τα χέρια μου με ευχαρίστηση. Μάλιστα, είχα πρόχειρα κάποιες διαφημίσεις στο μυαλό μου με υποσυνείδητα ή και πιο φανερά μηνύματα. Είχα επίσης τίτλο για τη στήλη : Dissection du cadavre de la publicite, ανατομία του πτώματος της διαφήμισης, κατά το περίφημο site ( stalker.hautetfort.com). Και, καθώς το νερό έμπαινε στο αυλάκι, είχα πλέον ΚΑΙ κίνητρο : τη διασημότητα, καθώς ήδη έχω αρχίσει να ονειρεύομαι τη στιγμή που θα μου ζητήσουν και εμένα να φωτογραφηθώ γυμνός για φιλανθρωπικούς σκοπούς στη LIFO! Θα είναι άλλωστε και μια καλή ευκαιρία να βγάλω επιτέλους τις κάλτσες που μου έδωσαν στο στρατό και που τόσο ανθεκτικές αποδείχτηκαν - για το σώβρακο δεν εγγυώμαι καθώς το φόρεσα το 1990 βάζοντας στοίχημα ότι δεν θα το βγάλω παρά μόνο όταν ο Von βγάλει καινούριο δίσκο!

Σύντομα λοιπόν θα έχουμε την πρώτη ανάλυση της διαφήμισης.

Υ.Γ. : edit 4.15 π.μ. Η αγαπημένη μου διαφήμιση δεν έχει προβληθεί ακόμη. Σκέφτομαι σοβαρά ότι οι διαφημίσεις έχουν να κάνουν με τα σωματικά υγρά. Γιατί όλοι πάμε τουαλέτα στις διαφημίσεις? Νομίζετε για να μη χάσουμε τη συνέχεια της ταινίας? Όχι! Η παρακολούθηση διαφημίσεων προκαλεί ενούρηση. Υπάρχουν άραγε αποδείξεις?

Frankly mr. Bill Shankly (a.k.a Kino Runner)