Αν ήθελε κάποιος τη γνώμη μου για το ποιος ήρωας ήταν πιο δαιμονισμένος στους Δαιμονισμένους του Ντοστογιέβσκη θα απαντούσα δίχως δισταγμό ο Σταβρόγκιν ο οποίος διατρέχει όλο το φάσμα των εωσφορικών -με την έννοια της προόδου πάντα, έτσι; - πράξεων στο συγκεκριμένο βιβλίο. The story is old I know. Ωστόσο, ο Σταβρόγκιν είναι η πλήρης αντανάκλαση του ρώσου συγγραφέα στον καθρέφτη και γι' αυτό γίνεται larger than life όποτε βγαίνει στην επιφάνεια.

Κανείς δε θέλει ωστόσο τη γνώμη μου για το Σταβρόγκιν, ο οποίος όπως είπα έχει διαπράξει σωρεία ανήθικων πράξεων, από το να νυμφευτεί μια ανάπηρη για να σπάσει πλάκα ως την παιδεραστία - εδώ είχε την ατυχία να μην το κάνει στην Ολλανδία όπου θα καταδικαζόταν απλώς για κτηνοβασία, μην ξεχνάμε ότι οι Ολλανδοί είναι εξωγήινοι που προσγειώθηκαν στον πλανήτη σε κουτιά ζαχαρούχου γάλατος - οπότε και εγώ θα μιλήσω για το alter ego του στη σύγχρονη ποπ κουλτούρα το οποίο δεν είναι άλλο από την Patsy Kensit.

Η Patsy κλήθηκε να τραγουδήσει κάποτε ένα κομμάτι που είχαν συνθέσει κάποιοι από τους Pet Shop Boys -υποτίθεται- και το οποίο δύσκολα θα χαρακτήριζε κάποιος ως έχον ειρμό ως προς τους στίχους. Τις occult καταβολές των Pet Shop Boys δεν μπορεί να αρνηθεί όποιος έχει περάσει πάνω από τη μισή μέρα βλέποντας μια νεροχελώνα να τρώει γαρίδες και δεν έχει μπει στον πειρασμό να δημιουργήσει ένα καινούριο cocktail με το κεφάλι της Lana del Rey στη θέση του ανανά.

Η Patsy αντίθετα με τη Lana δεν έκανε συμβιβασμούς στην καριέρα της για να κατακτήσει την κορυφή. Η ιδιαίτερη φωνή της, το χαρισματικό της περουκίνι από αληθινά μαλλιά, το ζεστό της χαμόγελο και τα καλλίγραμμα πόδια της δημιουργούσαν όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις για όποιον ήθελε να βιώσει την κόλαση στον ανώτατο βαθμό, όπως ακριβώς τη βίωσε ο Σταβρόγκιν.

Η Patsy υπήρξε το 1988 και για εκείνη τη μοναδική glimpse of eternity που μας χάρισε το I am not scared η απόλυτη ιέρεια της Barbie κόλασης την οποία όλοι οι ταξικοί Κεν αυτού του κόσμου φοβούνται πως θα βιώσουν ξαφνικά: θα είναι εκείνη η στιγμή που οι Barbie θα συνειδητοποιήσουν ότι η ικανοποίηση και μόνο των καθαρά υλικών τους αναγκών δεν θα είναι αρκετή για να τους κάνει κάτι περισσότερο από κούκλες.

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από αυτό το αιθέριο πλάσμα όταν μέσα από ένα νιτσεϊκό προπέτασμα καπνού βρυχάται : Take these dogs away from me; Άραγε δεν είναι εύκολο να καταλάβει κανείς ότι ούτε λίγο ούτε πολύ τα σκυλιά για τα οποία γίνεται λόγος φυλάνε τις πύλες του Άδη οι οποίες μας προσφέρουν τη Lilith με τη μορφή της Patsy; The beast unleashed.

Η Patsy, parched with thirst and I am dyeing για να παραφράσουμε τους Celtic Frost δεν υπήρξε ποτέ φυσική ξανθιά. Από μικρή είχε το χάρισμα να ζεσταίνει το νερό χωρίς να χρειάζεται να ανάψει το θερμοσίφωνα και ευλόγως την πρόσεξε ο Ρομάν Πολάνσκι ο οποίους ούτε λίγο ούτε πολύ πρόσεχε τα παιδιά. Θαύματα. Η πρώτη της λέξη ήταν Boers τους οποίους κανείς δε γνώριζε μέχρι τότε γιατί όλοι οι Ευρωπαίοι λευκοί έκαναν τα στραβά μάτια. Ωστόσο ήταν και η τελευταία της και αυτό ήταν το πιο εντυπωσιακό.

-   Boers: είδη ανθρώπινων βοοειδών, ανώτερων φυλετικά, τα οποία έδρασαν κυρίως τον 19^ο αιώνα όταν έπαιζαν hide and seek στη Νότια Αφρική με τους άλλους εκπολιτιστές, τους Αγγλοσάξωνες, για το ποιος θα ξεπαστρέψει περισσότερους σκούρους. Το κυριότερο συγκρότημα της σκηνής των Boers, οι Pet Shop Boers, έγραψαν το I am not scared το οποίο λανθασμένα αποδίδεται στους Pet Shop Boys, αλλά και το οποίο οικειοποιήθηκε το αδίστακτο δίδυμο. -

Στο video clip των Pet Shop Boers η Patsy δεν είναι παρά εγγαστρίμυθος καθώς φημολογείται ότι ο Neil Tennant είναι αυτός που τραγουδά για το μάταιο της ύπαρξής της. Η Patsy Kensit βιώνοντας ένα τραγικό παιχνίδισμα της μοίρας τραγούδησε το 1988 το I am not scared, τον ύμνο του κάθε λευκού καταπιεσμένου από το αφροαμερικάνικο σαρκίο που αναγκάστηκε να κουβαλά για να εκπολιτίσει ένα μάτσο ανόητους μπαμπουίνους και δολοφονήθηκε το 1989 στο Φονικό όπλο 2 χωρίς κανείς να γνωρίζει από ποιον ακριβώς, καθώς πολλοί ήταν αυτοί που επιθυμούσαν το θάνατό της. 

Έναν αργό, φρικτό και βασανιστικό θάνατο.

Οι Boers, το Αστυνομικό Τμήμα του L. Gay, ο Mel Gibson, ο John Lennon, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ γνώριζε ότι θα ονόμαζε το γιο της Lennon με νονά την Elisabeth Hurley (για περισσότερα στο wiki), ο Hugh Grant, όλοι κλήθηκαν να δώσουν καταθέσεις για τη δολοφονημένη καριέρα του παιδιού θαύματος. Ο Polanski ήταν στο Παρίσι όπου η παιδεραστία παύει να θεωρείται έγκλημα από τα 15 και κάτω. 

Η ουσία είναι ότι η Patsy ανάμεσα στα 1988 και 1989 είχε κατορθώσει να προσδώσει μια φρικτή, νοσηρή αληθοφάνεια στις σκηνές τρόμου τις οποίες είχαμε δει όλοι μας στις αντίστοιχες ταινίες και πιστεύαμε ότι ποτέ δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν στην πραγματικότητα. Όμως τώρα όλοι φαντασιωνόμασταν το θάνατο της Patsy με πολλούς διάφορους, τον έναν πιο εντυπωσιακό από τον άλλο, τρόπους. Μας έβγαζε έναν εαυτό σαν αυτούς που είχε συλλάβει ο Ντοστογιέβσκη στους δαιμονισμένους και κατά έναν υπέροχο, παρανοϊκό τρόπο νομιμοποιούσε όλες τις διαστροφές του Σταβρόγκιν, αρκεί αυτές να γίνονταν πάνω στο σώμα της.

Για να μην επεκτείνομαι στο ρεπερτόριο των βασανιστηρίων το οποίο ούτε λίγο ούτε πολύ δεν υπολειπόταν σε φαντασία των καλύτερων στιγμών της μοδιστρικής ικανότητας της οικογένειας Forester η οποία εκείνη την εποχή μας είχε μαγνητίσει με την ενδυματολογική απάντηση του μέσου εφοπλιστή στη μικροαστική αναίδεια των Virgin Prunes θα πω για την απόπειρα που έγινε σε γυμναστήριο να χαλαρώσουν τα βάρη των αλτήρων ώστε να φύγουν όταν έκανε επαναλήψεις πάνω από το κεφάλι της με αποτέλεσμα την πολτοποίηση, την πρόταση την ώρα που βλέπαμε το Ολλανδία -Σοβιετική Ένωση να φάμε πίτσα με ζωντανά μέλη της Patsy - δεν ευτύχησε γιατί δεν είχαμε coca cola, μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για μια εποχή που στην πίτσα έβαζες πραγματικά ό,τι ήθελες, μετά ήρθε η μονσάντο και βάζεις μόνο μέλη του Boyd Rice, συνήθως session, την προσπάθεια καλλιέργειας του λοφίου της σε φούρνο μικροκυμάτων μέχρι να γίνει burritos για κάποιον από τους ήρωες της Jump Street 21 - ο Depp γνωστός resonator του Polanski και ανθρωποφάγος.

Όλες οι προσπάθειες δολοφονίας της Patsy έπεφταν στο κενό με αποτέλεσμα τον παγκόσμιο προβληματισμό, την απορρύθμιση των ωρών κοινής ησυχίας και κατά συνέπεια τη νυχτερινή ενούρηση σε ώρες εργασίας ακόμη και αν δεν είσαι νυχτοφύλακας, την εμφάνιση του Κωστέτσου ως αντίπαλο δέος του Marco Φαν Μπάστεν -του μόνου Ολλανδού ανθρώπου, έστω και αν ήταν διαστημικός - την εμφάνιση του Μάρκο ως bandage από λάθος συνεννόηση με τον Bob Geldof ο οποίος τον είχε καλέσει στο band aid και το άδοξο τέλος της καριέρας του καθώς τον κατάπιαν τα μαλλιά του Geldof.

Αν ούτε οι Virgin Prunes δεν μπόρεσαν να την εξοντώσουν -η φωνή της ακούγεται ξεκάθαρα στο Yeo, η εισαγωγή είναι η εκφορά του take these dogs away from me στα καλιαρντά - πώς θα την ξεφορτωνόταν η υπόλοιπη ανθρωπότητα;

Τότε ακριβώς εμφανίστηκαν οι Pet Shop Boers των οποίων το έντερο ακούγεται πριν την εκκένωση στο Yeo. Ζήτησαν μια μυστική συνάντηση με τον Mel Gibson ο οποίος υπήρξε εραστής της και ίσως κάποτε ερωτευμένος μαζί της. Εκείνος είπε μελαγχολικά ότι θα μπορούσε ακόμη και να βγάλει τον ένα του ώμο προκειμένου να μπορέσει να ζήσει η Patsy αλλά μακριά του. Οι Pet Shop Boers συμφώνησαν να εγκαταλείψουν σταδιακά τη Νότια Αφρική και να αθωωθούν για όλα τα εγκλήματα εις βάρος της ανθρωπότητας, αρκεί να την απάλλασσαν από το μεγαλύτερο : την Patsy Kensit.

Ποτέ ο Ντοστογιέβσκη δεν έγινε πιο επίκαιρος. Οι Pet Shop Boers θα έγραφαν ένα τραγούδι το οποίο με τη μορφή αυτοεκπληρούμενης προφητείας θα έπρεπε να τραγουδήσει η Patsy ώστε να εξολοθρευτεί εξ ολοκλήρου και από μόνη της. Δεν ήταν άλλο από το I am not scared. Ο τίτλος σαφώς και υπήρξε δόλωμα. Το θράσος της ιέρειας από την κόλαση ήταν τέτοιο ώστε να μπορεί με το μάτι γαρίδα να μετατρέψει σε αυτοπυρπολούμενο cocktail Molotov οποιαδήποτε καθυστερημένη δράση των περιπολικών του L Gay Pri De που θα παρίσταναν πως κυνηγάνε τους Pet Shop Boers αλλά στην ουσία θα εξόντωναν την Patsy.

Στη χαίτη του Mel Gibson κύλησε ένα δάκρυ. Ανέμισε καθώς από τότε είχε την τάση να αυτονομηθεί. Οι δυο πρώτες στροφές αναφέρονται ξεκάθαρα στη χαίτη του:

Your life's a mystery,
mine is an open book
if I could read your mind,
I think I'd take a look
I'm not scared, baby,
I don't care.

What have you got to hide?
what do you need to prove?
you're always telling lies,
and that's the only truth
I don't care, baby,
I'm not scared

Όταν η Patsy πρόσεξε το δάκρυ ρώτησε τη χαίτη:

why do you cry? what did i say?

Η χαίτη απάντησε:

but it's testosterain I smile
brushing my hair away...

( http://www.wikihow.com/Brush-Your-Hair )

Μετά το τοποθετημένο υπόθετο προϊόν στο μόνο δυνατό σημείο η Patsy συνέχισε με τη στροφή εκείνη την τόσο τραγικά ειρωνική που προσέδωσε στο δράμα της μια τέτοια χροιά την οποία δεν θα μπορούσε να αγνοήσει και ο πιο απαθής couch potato

Tonight the streets are full of actors
I don't know why
Oh, take these dogs away from me
before they, they bite

Άραγε γνώριζε η μαινάδα σε αυτή τη στιγμή της μανίας της ότι όλοι γύρω της υποκρίνονται, ακόμη και αυτός ο ίδιος ο Mel, και ότι η ίδια δεν ήταν παρά ένα φονικό όπλο στραμμένο στα ίδια της τα σπλάχνα; Σαν την Κλεοπάτρα η οποία προτίμησε να πάρει δηλητήριο παρά να υποστεί την απόλυτη ταπείνωση να συρθεί στο Κολοσσαίο θα εκστομίσει τους τραγικούς αυτούς στίχους που είναι ικανοί να σκοτώσουν ακόμη και κιλοβάτες, τις απόλυτες βάτες που χρησιμοποιεί ο Βασίλειος για να ισιώσει τις κατσαρές μας τρίχες

If I was you, if I was you
I wouldn't treat me
the way you do.

Νομίζω πως ενός λεπτού σιγή δεν είναι ποτέ αρκετό για απαθανατίσει την αιωνιότητα καθώς αυτή γίνεται στάχτη, γι' αυτό και συνεχίζω την ανάλυση.

Πώς να μην επισημάνω το γαλατικό μεγαλείο αυτού του δίστιχου που υποβλήθηκε στην ανισομερή ροτόντα ενός λάρυγγα που ποτέ δεν ήταν πλασμένος να συλλάβει το μεγαλεπήβολο ΜΠ που μόνο ένας Θεσσαλονικιός θα μπορούσε να μπψελίσει;

Oh, deΜΠarrasse-moi de ces chiens
avant qu'ils mordent,
avant qu'ils mordent.

Άραγε εκεί που βρίσκονται ο Βωδελαίρος και ο Τόμας Στερνς θα καμαρώνουν για τη θυσία στην οποία υποβλήθηκε η Patsy προκειμένου να αρθρώσει αυτή τη διακειμενική γέφυρα των Pet Shop Boers ανάμεσα στα πιο σκοτεινά ένστικτα της ανθρωπότητας και την πιο όμορφη στιγμή αυτοθυσίας προκειμένου να ησυχάσουμε από την ίδια;

I know these dogs still
snap around me
but I can, I can fight.

Η ομολογία μιας κολασμένης ηρωίδας, μιας Simon de Beauvoir της υπόγειας ταβέρνας που παραδομένη στα ροζιασμένα χέρια του υπαρξιστή Jean Paul Gibson αρνείται να ενδώσει στις πιο ταπεινές του ορέξεις.

J ai pas peur. Ο φόβος της ανθρωπότητας για μια πιθανή επιστροφή της Patsy δεν ήταν ποτέ εκκωφαντικότερος στα αυτιά όποιου είχε να πλυθεί από τις περσινές διακοπές με αποτέλεσμα γυρίζοντας τον ανάποδα να μην βλέπει απλά τα ups and downs του Angst αλλά και την άμμο να χύνεται σαν κλεψύδρα στην αντίστροφη μέτρηση για εκείνο που έγραψε ο Pet Shop Baudelaire:

J'ai oublié le nom de cette salope... Ah ! bah ! je le retrouverai au jugement dernier.

Πλησιάζει.

Frankly mr. Bill Shankly (a.k.a Kino Runner)