Faith & Devotion

Αθήνα, πρώτη Αυγούστου σε μια εκνευριστικά ζεστή μέρα και 25.000 άνθρωποι αντί να ψάχνουν τη πλησιέστερη παραλία κατευθύνονται προς την «εξωτική» Μαλακάσα Αττικής για να παρακολουθήσουν μεσήλικες καλλιτέχνες από το Basildon επί σκηνής έχοντας πληρώσει μάλιστα ιδιαίτερα τσουχτερό εισιτήριο. Ζέστη και κούραση σε δεύτερη μοίρα, καθώς οι τύποι τυχαίνει να έχουν και γαλλικό όνομα.. Depeche Mode στην Αθήνα για τρίτη φορά και οποιαδήποτε λογική προσέγγιση του devotee είναι εκτός διδακτέας ύλης. Απλά, πίστη και αφοσίωση!

Preshow παρατηρήσεις, devotees προσπεράστε!

- Τι ώρα ανοίγουν οι πόρτες ρε φίλε?
- Πέντε και μισή.
- Α ωραία, κατά τις τέσσερις θα είμαστε εκεί...
Δεν είναι και από τους πιο συνηθισμένους διαλόγους ο παραπάνω... Αλλά είπαμε, μια συναυλία των DM είναι εντελώς ξεχωριστή πρίπτωση. Ο κόσμος είχε αρχίσει να συγκεντρώνεται έξω από το Τerra Vibe από πολύ νωρίς, δημιουργώντας ένα σχετικό μποτιλιάρισμα στους γύρω χώρους κάνοντας μάλιστα και άνω κάτω τα στατιστικά του υπουργείου μεταφορών. «η μεγάλη έξοδος του Αυγούστου δεν ήταν τελικά το περασμένο Σάββατο, ήταν χτες το απόγευμα!»
Το πρώτο πράγμα που παρατηρούσες στο Terra Vibe ήταν ότι η σκηνή ήταν ακριβώς η ίδια με τις προηγούμενες συναυλίες εκεί, κάτι που απογοήτευσε ελαφρώς αυτούς που περίμεναν μια αντίστοιχη με αυτές που είχαν οι DM σε άλλες πόλεις της angel tour. Επίσης η έντονη παρουσία της χορηγού εταιρείας κινητής τηλεφωνείας με μπαλόνια, περίπτερα και δεκάδες παιδιά ντυμένα στα κόκκινα που σου έκαναν άσχετες ερωτήσεις... Που είμαι γαμώτο?
Ωρα 18.30, και καταλαβαίνουμε ότι το πρόγραμμα θα τηρηθεί με σχεδόν θρησκευτική ευλάβεια, καθώς οι Schiller βγαίνουν στη σκηνή, παίζουν το ιδιαίτερα ευχάριστο σετ τους, κερδίζουν ένα ζεστό χειροκρότημα όταν ο Peter Heppner ερμήνευσε τις μεγάλες τους επιτυχίες και ξεχνιούνται 5 λεπτά αφότου μας άφησαν.

Ακολουθούν οι Raveonettes. Νομίζω δηλαδή, γιατί έκανα ότι και οι υπόλοιποι. Μιλούσα με γνωστούς και φίλους και χάζευα πόσος κόσμος είχε μαζευτεί. Επίσης άκουσα μια γυναικεία φωνή να λέει "we're very happy to play here again with the legendary Depeche Mode" και μετά από αρκετή ώρα άκουσα και το "love in a trash can", οπότε ναι, οι Raveonettes ήταν...

Κατα τις 9 παρά η πίεση γινόταν ενοχλητική και μερικές αψιμαχίες μεταξύ του κοινού ήταν αναπόφεκτες. Μα που πας κύριε από δω? Δεν πάει άλλο και μη σπρώχνεις, ok? Ουφ...πάμε παρακάτω...

 
Never let me down...
Καταρχήν να διαχωρίσω τη θέση μου. Θεωρώ τον εαυτό μου fan των Depeche Mode, όχι όμως devotee. Που σημαίνει ότι δεν τους ακολουθώ σε συναυλίες εκτός Ελλάδος, δεν μου αρέσουν τα πάντα που έχουν κυκλοφορήσει και δεν παθαίνω ρίγη με κάθε λαρυγγισμό του Gahan.  Είμαι όμως πεπεισμένος ότι αυτό είναι ένα από τα 3 καλύτερα συγκροτήματα της 25ετίας και είχα την τύχη να μεγαλώσω μουσικά μαζί τους, όπως και να παραβρεθώ και στις 3 επισκέψεις τους στη χώρα μας.

Στη χθεσινή βραδιά τώρα... Μια λεπτομερής περιγραφή του show μάλλον κουραστική θα ήταν, οπότε για αρχή ας πετάξω ένα ξερό playlist και μετά μερικές εντυπώσεις.

Depeche Mode playlist, Athens, 1 August 2006

A Pain That I'm Used To
Question Of Time
Suffer Well
Precious
Walking In My Shoes
Stripped
Home
It Doesn't Matter Two
In Your Room
John The Revelator
I Feel You
Behind The Wheel
World In My Eyes
Personal Jesus
Enjoy The Silence
-------
Shake The Disease
Photographic
Never Let Me Down

Πως σας φαίνεται? Τρομερό έτσι? Γεμάτο επιτυχίες, τραγούδια ύμνους, αναμνήσεις, συγκινήσεις... Εγγύηση για μια αξέχαστη νύχτα κάτω από τον αττικό ουρανό... Μόνο που... Ας το αφήσω για αργότερα αυτό και ας γκρινιάξω για άλλο πρώτα:
Παραβλέπω τη κούραση που σου προκαλεί έτσι και αλλιώς η εκδρομή στη Μαλακάσα, αυτό το παίρνεις απόφαση μέρες πριν. Ομως να μη βλέπει τίποτα το 90% του κόσμου είναι απαράδεκτο και δεν ξέρω και αν υπάρχει λύση στο συγκεκριμένο χώρο όταν έχει πολύ κόσμο. Πάλι καλά που υπήρχαν οι οθόνες... Οπότε ή είσαι από 1.95 και πάνω και δεν έχεις πρόβλημα ή βάζεις κανά γλύψιμο να πας στη V.I.P. area (χαχαχα!) και το απολαμβάνεις καθιστός με άλλα πολύ σημαντικά πρόσωπα...

Στη συναυλία πάλι. Οσοι περίμεναν να μας χαιρετήσει ο Dave με ένα τεράστιο «good evening Atheeeens!!!!!!" μάλλον πάγωσαν με το συγκρατημένο «καλησπέρα». Και ξεκινάω από αυτό γιατί ήταν μια σοβαρή ένδειξη του τι θα ακολουθούσε.
Δεν μπορείς να πεις με τίποτα ότι δεν ήταν καλή συναυλία. Νομίζω ότι οι Depeche Mode δεν είναι ικανοί για μέτριες συναυλίες. Στη σκηνή είναι άψογοι, το show και τα κλιπάκια στο video wall εκπληκτικά, τα τραγούδια τους είναι μια ιστορία από μόνα τους, αλλά χτες κάτι μου έλειπε...
Η κούραση και μια μικρή βαρεμάρα από τη μεριά του Gahan ήταν εμφανής, ακόμα και όταν άρχισε να κάνει τις κλασικές σβούρες στο "a question of time". Δεν ασπάζομαι σχόλια του τύπου «δεν μπορούσε να τραγουδήσει από τη μεση και μετά», «είχε λαχανιάσει» και άλλα τέτοια. Αλλά η συγκρατημένη του έκρηξη και η σχετική αποστασιοποίηση του από τους fans, ήταν ένα από τα στοιχεία που έριξαν τη συναυλία ένα κλικ πιο κάτω. Σαφώς και ο κόσμος διακέδασε, χόρεψε, τραγούδησε. Στο "behind the wheel" 25.000 άνθρωποι φώναζαν με όλη τους τη δυναμη τα lyrics, στο "I feel you" και στο "photographic" έγινε ένα τεράστιο πάρτυ, στο "never let me down again" τα χεράκια πήγαιναν δεξιά αριστερά όπως πάντα, αλλά φεύγοντας από το terra vibe δεν ένιωθα αυτό το συναίσθημα της ολοκλήρωσης που μπορεί να σου αφήσει μια συναυλία των Depeche Mode. Δεν είχα ανατριχιάσει αρκετά...

Κορυφαία στιγμή για μένα ήταν η ακουστική εκτέλεση του "shake the disease" στο πρώτο και τελευταίο encore και από κοντά η κάπως τζαζέ version του "it doesn't matter two". Και δεν ξέρω αν είναι τυχαίο που και τα 2 παραπάνω τα ερμήνευε ο Martin Gore. Τεράστια πνευμόνια, απίστευτη φωνή και very sweet in his weird hat...

Τέλος, όσοι περίμεναν κάτι παραπάνω εξαιτίας του γεγονότος ότι αυτή ήταν η τελευταία συναυλία της τουρνέ, έμειναν με τη προσμονή...

Προσπαθώντας να απομακρυνθώ από τον χώρο της συναυλίας και να συγκεντρωθώ στο να μη ποδοπατηθώ, η προσοχή μου αποσπάστηκε από έναν security με ροπαλάκι που φώναζε στο κόσμο ως αγροίκος και δεν τον άφηνε να φύγει μέσω της λεγόμενης vip area. Και όταν κάποιος ευγενικά τον ρώτησε "γιατί ρε φίλε δε μας αφήνεις?", η απάντηση ήταν "εεε...από δω φεύγουν μόνο οι vips!!!"

Πφφφφφ....VIP area στη Μαλακάσα...να γελάσω, να κλάψω ή να πάω να βρω τον τύπο στα dog-clubs της παραλιακής?

Κώστας Μπρέλλας