Που πας ρε άσχετε στον Bob Dylan...
Με τον κύριο Bob Dylan σχέση δεν έχω καμία. Τα αρκετά κομμάτια του που έχει διασκευάσει κατά καιρούς ο Bryan Ferry είναι η μόνη γέφυρα με τη μουσική του. Κρατάω επίσης κι εκείνο το σχόλιο που διάβασα κάπου τα Χριστούγεννα όταν και ο μεγάλος αυτός μουσικός κυκλοφόρησε δίσκο με χριστουγεννιάτικα τραγούδια. «Η φωνή του μοιάζει με στριγκλιά αγελάδας που της έχει πιαστεί το πόδι στην πόρτα»... Από εκεί και πέρα με θυμάμαι συχνά τελειώνω βιαστικά συζητήσεις γύρω απ'το «μα καλά, πώς γίνεται να μη σ'αρέσει ο Dylan;» με ελλιπή επιχειρήματα αλλά καθόλου τύψεις...

Δε θέλει καμιά μουσική γνώση για να δει κανείς την επιδραστικότητα αυτού του ανθρώπου σε καλλιτέχνες, είτε μιλάμε για ήχο, για εμφάνιση, για γενικότερη στάση και τρόπο σκέψης. Ούτε πρέπει να έχεις κανά εξεζητημένο γούστο για να σ'αρέσει το Knocking on heaven's door ή το Blowing in the wind. Απλά δε με τράβηξε ποτέ κάτι για να ασχοληθώ, τον απέρριψα νωρίς, και δε νομίζω να ενοχλήθηκε κανείς μας ιδιαίτερα.

Το γιατί βρέθηκα στη Μαλακάσα το Σάββατο είναι άλλη ιστορία. Από ηλικίες φαντάζεστε τι έπαιζε, 5 - 60+ χρονών, από φάτσες και στυλ παρόμοια απόσταση και γενικά πανηγύρι. Θα πω για 8.000-9.000 άτομα, αλλά σίγουρα με μπέρδεψε ότι οι πολλοί ήταν οριζοντιωμένοι. Τόση ομαδική ξάπλα, ψάθα και καρεκλάκι, δεν έχω ξαναδεί σε συναυλία. Η όλη ιστορία κυλούσε ευχάριστα, ως τότε χωρίς καμιά ταλαιπωρία, το κήρυγμα για την επερχόμενη συναυλιάρα από την παρέα είχε αρχίσει να με πιάνει ταυτόχρονα με τις μπύρες, ενώ όταν τα φώτα έσβησαν ακούστηκε το In the Still of the Night που το είχα λιώσει να το ακούω απ'τον Steven Brown μια από τις προηγούμενες μέρες. Από εκεί και πέρα άρχισαν τα δύσκολα. Ήχος από άλλη εποχή, πραγματικά όμως, με αυθεντικότητα που δεν πιστεύω να ξαναζήσω σε άλλη ροκ συναυλία, και κομμάτια που έδειχναν ότι ο Dylan καταπιάστηκε με rock, blues, country και δεν άφησε τίποτα απ'αυτά που να μην το κάνει εντελώς δικό του. Αυτό το μέρος της υπόθεσης το χάρηκα. Η φωνή ήταν χειρότερη απ'ότι μπορούσα να φανταστώ, ενώ σπάνια μπορούσα να καταλάβω τι έλεγε κάποιος στίχος. Άλλοι λένε ότι ποτέ δεν μπόρεσε να τραγουδήσει, άλλοι ότι μόνο αυτός βρήκε τρόπο να τραγουδήσει country rock μουσική. Πλέον όταν βαρεθώ σε μια συναυλία, τα παρατάω εντελώς και αρχίζει η γκρίνια, όταν όμως περάσω στον πονοκέφαλο κάτι με κάνει να προσπαθώ να ακούσω ακόμα πιο προσεκτικά. Στη δεύτερη περίπτωση βρισκόμουν πλέον, και για αρκετή ώρα έβλεπα ότι αρκετός κόσμος αποφάσισε να συνεχίσει την ξάπλα του πίσω, κυρίως νεαρότερης ηλικίας. Η ώρα περνάει γρήγορα σε μια συναυλία όταν χάνεσαι σ'αυτή και την ομορφιά της μουσικής, αλλά όπως διαπίστωσα και όταν σκέφτεσαι «υπομονή, θα τελειώσει και αυτό το κομμάτι, και ίσως μετά πει κάποιο που ξέρω». Τα «τραβάγανε» κάπως τα κομμάτια, και όσοι ήλπιζαν σε περισσότερα μέρη με one man κιθάρα-φυσαρμόνικα και ποιητική country, σιγά σιγά άρχισαν να ψάχνουν μέρος να ξαναπλώσουν την ψάθα... Ο ενθουσιασμός μπροστά όμως δεν έλειπε, και είδα άτομα σχεδόν κάθε ηλικίας που να μη χάνουν λέξη απ' τους στίχους, τραγουδιών που σίγουρα δε θα βρεθούν ποτέ σε κανένα best of.

Δε μου έμεινε ούτε νότα.

Με τα πολλά, αυτό που κατάλαβα είναι ότι πρόκειται για έναν απ'τους πιο ξεροκέφαλους καλλιτέχνες, που δεν πρόκειται να σταματήσει να προχωράει στο δρόμο που ο ίδιος έφτιαξε. Η μουσική του έγινε δημοφιλέστατη, άλλοτε πολεμήθηκε, αμφισβητήθηκε, άλλοτε ξεχάστηκε, διαστρεβλώθηκε, αλλά ο ίδιος δεν κυνήγησε ποτέ τίποτα απ'όλα αυτά, παρά μόνο αυτό που έχει στο μυαλό του εδώ και δεκαετίες. Χαίρομαι που βρήκα λόγους να λέω τι δε μ'αρέσει στη μουσική του και τι δε με αφορά σ'αυτή, και χαίρομαι που δε μου χάιδεψε τα αυτιά πχ με ενισχυμένα back vocals από ωραίες φωνές να καλύπτουν τη δικιά του, ή μπαλάντες και τις αμέτρητες κλασσικές του επιτυχίες. Έπαιξε τη μουσική του όπως την ξέρει, για να τον λατρέψουν αυτοί που ήδη το κάνουν και να ξενερώσουν αυτοί που δεν τη γουστάρουν. Κάποτε η ροκ δεν ήταν για τους πολλούς, αλλά τελικά οι πολλοί, με τον καιρό κέρδισαν. Έμεινε τουλάχιστον ένας, που στα 70 του δε ζητάει ανάπαυση και αναγνώριση, αλλά να κάνει ο,τι ακριβώς κρατάει ζωντανή την ψυχή του.