Όποιος έχει παρακολουθήσει τα τελευταία χρόνια την πορεία των Tied and Tickled Trio ( Γερμανικό σχήμα από μέλη συγκροτημάτων όπως οι Lali Puna, Notwist, Ms John soda κλ.π. – κινούμενο στον ευρύτερο χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής και της experimental  jazz, που και σαν όροι ακόμη είναι περιοριστικοί για να εκφράσουν την μουσική που δημιουργούν) γνωρίζει ότι έχουν κυκλοφορήσει μέσα στο 2007 έναν από τους δέκα καλύτερους δίσκους, το ποιητικό Aelita. Το εν λόγω album παρότι πήρε εξαιρετικές κριτικές από το σύνολο των ηλεκτρονικών μουσικών εντύπων που ασχολείται με την alternative σκηνή, δεν βρέθηκε καμία εταιρεία στην Ελλάδα να το εισάγει, παρά μόνο τα μικρά, αλλά με υψηλό γούστο και αισθητική παιδεία δισκάδικα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Ήταν λοιπόν φυσιολογικό να ανυπομονώ να τους δω και επί σκήνης. Η επιθυμία μου αυτή έγινε πραγματικότητα και ο συνδυασμός με τους Drog_A_Tek ήταν ιδιαίτερα δελεαστικός...

Έτσι λοιπόν κίνησα για το Gagarin με όλη την καλή διάθεση του κόσμου -  και παρόλη την συνηθισμένη καθυστέρηση στην έναρξη των συναυλιών, που όσο καλοπροαίρετος και αν είσαι δεν μπορείς να την αγνοήσεις, μια και οι ανα την Ελλάδα διοργανωτές δείχνουν  να μην λαμβάνουν υπόψιν τους την πιθανότητα κάποιοι από τους θεατές να δουλεύουν την επόμενη μέρα – και δεν διαψεύστηκα.
Ο κόσμος φυσικά ήταν ο αναμενόμενος – περίπου τριακόσια άτομα δηλαδή – και μία από τις ευχάριστες εκπλήξεις της βραδιάς ήταν οι Drog_a_Tek. Το "who hurt you" ομολογουμένως είναι ένα αξιόλογο άλμπουμ, αλλά νομίζω ότι αδικεί το group τουλάχιστον όπως αυτό εμφανίστηκε ζωντανά. Επί σκηνής η μουσική τους αποκτάει μία τετοια δυναμική που μου φαίνεται απίστευτο πως δεν κατάφεραν να την περάσουν στην ηχογράφηση της δουλειάς τους.
Κινούμενοι σε ηλεκτρονικά μονοπάτια που σε στιγμές μου θύμιζαν τις μουσικές μεταλλάξεις των Clock DVA διανθισμένες με τις Jazz αποχρώσεις τους  ή ατμοσφαιρικές στιγμές όπου το μυαλό σου ξεφεύγει - επιπέδου Tuxedomoon  εποχής Ship of  fools – και παρόλες τις όποιες ηχητικές ανωμαλίες τους προέκυψαν, απέδειξαν ότι είναι ίσως ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σχήματα αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη στο χώρο που κινούνται.

Έτσι λοιπόν ήρθε η στιγμή για τους Tied and Tickled Trio να εμφανιστούν στην σκηνή.
Ευχαριστώντας τον κόσμο που ήρθε να τους παρακολουθήσει, δημιουργώντας ταυτόχρονα μία οικειότητα με τους θεατές, και δηλώνοτας ότι είναι πολύ χαρούμενοι που βρίσκονται στην Αθηνα, μας παρουσίασαν τον τελευταίο τους δίσκο, το Aelita.
Νομίζω ότι ακόμη και οι πιο υποψιασμένοι δεν περίμεναν  αυτό που θα εξελισσόταν επί σκηνής. Έχοντας σαν βάση τους το Dub, άρχισαν να κτίζουν σιγά-σιγά την μουσική τους, η οποία εμπεριέχει στοιχεία από τον μινιμαλισμό μέχρι την ηλεκτρόνικα και λιγότερο από την jazz σε αυτό τους το έργο, εμπλουτισμένο με δεκάδες μικρές ιδέες που εμφανίζονταν εμβόλιμα στα κομμάτια τους. Σε παρασέρνουν όσο περνούσε η ώρα – σε συνδυασμό με τις επαναλαμβανόμενες απρόμαυρες σκηνές από μία ταινία του βωβού κινηματογράφου  που προβάλλονταν πίσω τους( ίσως η ρωσική ταινία που μνημονεύεται στον δίσκο τους και αποτέλεσε αφορμή για να τους εμπνεύσει) – σε μία σχεδον παραισθητική μουσική κατάσταση που σε αιχμαλώτιζε στην δίνη τους.
Δύσκολο να περιγράψεις την μουσική τους, γιατί είναι από τις περιπτώσεις όπου  δύσκολα  μπορείς να ξεχωρίσεις τον δημιουργό από το έργο του.

Κλέινοντας θα ήθελα να αναφέρω ότι είναι από αυτές τις σπάνιες συναυλίες όπου ο θεατής φεύγει σχεδόν σαν υπνωτισμένος από την παράσταση που παρακολούθησε.
Ευχαριστούμε τους Tied and Tickled Trio για την εμπειρία που μας πρόσφεραν καθώς και τους διοργανωτές που τόλμησαν να φέρουν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σύνολα στον χώρο της μουσικής τα τελευταία χρόνια.

Κώστας Λιμνιάτης

Φωτογραφίες:Tζένη Καπάδαη