Όταν τον περασμένο Νοέμβριο βγήκε η ανακοίνωση για την συναυλία των Roxette, είχα μείνει να κοιτάω σα χαζός. Ειναι δυνατόν;;; Για όλους εμάς τους μεγάλους φανς του ντουέτου από τη Σουηδία, ήταν σαν. . .να γινόταν η δευτέρα παρουσία. Μετά την πολύ σοβαρή ασθένεια (όγκος στον εγκέφαλο) που πέρασε η Marie Fredriksson πριν από 8-9 χρόνια, θεωρήθηκε μεγάλη επιτυχία ότι κατάφερε να ζήσει. Το ενδεχόμενο νέου αλμπουμ και (κυρίως) περιοδείας. . .ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα. Οπότε, αγορά εισιτηρίου πολύ νωρίς (πριν τα Χριστούγεννα) και προετοιμασία για το live (οχι ότι χρειαζόμουν πολλά, τα τραγούδια τους τα ξέρω απέξω). Βλέπεις, όταν κυκλοφόρησε το The Look ήμουν 16 ετών. Τους λάτρεψα και τους ακολούθησα φανατικά για περίπου μία δεκαετία. Λόγω προσωπικών θεμάτων, έλειπα εκτός Αθηνών. Επέστρεψα στην Αθήνα Παρασκευή απόγευμα, άλλαξα, και έφυγα κατευθείαν για Μαλακάσα, πραγματικά κουρασμένος...

Στις 8 που έφτασα μόλις είχε βγει ο Πάνος Μουζουράκης, o οποίος μου αρέσει σαν ηθοποιός, αλλά μουσικά δεν τον αντέχω. Κάτι που ειναι πολύ επικοινωνιακός με τον κόσμο (αν και τα αστεία του ειναι μάλλον εφηβικού στυλ για τα δικά μου γούστα), κάτι η αναγνωρισιμότητα ειδικά μετά την μεγάλη επιτυχία του «Φίλα με ακόμα», ο κόσμος πέρασε γενικά καλά στην μία ώρα που έπαιξε. Με το που τελείωσε το σετ του, κινήθηκα προς τα μπροστά για να βιώσω όσο καλύτερα μπορούσα τη συναυλία. Προσέλευση κόσμου. . .χμμ θα έλεγα κάπου ανάμεσα σε 4000 και 5000 - κυρίως φανς όπως αποδείχτηκε αργότερα απο τον παλμό που είχε η συναυλία. Οχι άσχημα, αν αναλογιστείς ότι ήταν ανενεργοί για σχεδον 10 χρονια.

Με την αγωνία της βροχής να πλανάται από πάνω μας, περίμενα την ώρα που θα έβγαιναν οι Roxette επί σκηνής. Ο καιρός κράτησε, η βροχή άρχισε ακριβώς μόλις τελείωσε η συναυλία. Ουτέ ο καιρός ήθελε να μας χαλάσει αυτό το πάρτυ!!

21:35 τα φώτα σβήνουν και ο κόσμος τρελαίνεται!!! Οι Roxette βγήκαν μετά από 5 λεπτά και αρχίζουν με το Dressed for Success. Με τις πρώτες νότες όλη η κούραση φεύγει από πάνω μου, γίνομαι ένα με τους ανθρώπους γύρω μου και τραγουδάμε (σχεδόν) ασταμάτητα για την επόμενη 1 ώρα και 40 λεπτά που διάρκεσε η συναυλία.

Sleeping In My Car, The Big L, Wish I Could Fly, ο κόσμος ξέρει όλους τους στίχους απέξω και συνοδεύει τη Marie όποτε δίνεται η ευκαιρία. Η Marie, σαφώς επηρεασμένη από την προσωπική της περιπέτεια, δεν έχει την δυναμική του παρελθόντος, την κινητικότητα που περιμένεις από τον τραγουδιστή ενός pop group, σε κάποια από τα πιο δύσκολα, ερμηνευτικά, τραγούδια δείχνει να ζορίζεται. . .και αυτό κάνει τους φανς να την λατρεύουν ακόμα περισσότερο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να αναλαμβάνει ο Per Gessle το «επικοινωνιακό» κομμάτι και γενικά η μπάντα (κιθάρα, μπάσο, πλήκτρα, ντραμς και μία τραγουδίστρια για τα backing), να λειτουργούν και σαν ασπίδα προστασίας γύρω της. Μόνο 2 καινούρια τραγούδια στο setlist, οπότε ένα αμιγώς greatest hits set - με μεγάλη έμφαση φυσικά στα Look Sharp και Joyride albums. Για μένα, οι κορυφαίες στιγμές ήταν οι πιο ακουστικές:

-Στην εισαγωγή του It Must Have Been Love επί σκηνής οι δυο τους φωνή-κιθαρα, πριν πάρει ο κόσμος μόνος του το ρεφρεν.

-Στο Spending My Time που κάναμε τη χορωδία σε όλο το τραγούδι.

-Στο (έκπληξη) Watercolours In The Rain, που την συνοδέψαμε πολύ όμορφα στο ρεφρέν.

Αλλά και στο Joyride, στο The Look, στο Listen To Your Heart, στο How Do You Do (που επαιξε σαν medley με το Dangerous), η συμμετοχή του κόσμου ήταν μεγάλη. Δεν ξέρω τι γινόταν πιο πίσω, αλλά μπροστά υπήρχε ενέργεια. Και το συγκρότημα φάνηκε να το διασκεδάζει εξίσου. Μετά και τα 2 προγραμματισμένα encore, ευχαρίστησαν, υποσχέθηκαν να ξανάρθουν σύντομα και έφυγαν.

Εγώ (και, φαντάζομαι, αρκετές εκατοντάδες ακόμα), μείναμε με την ευχαρίστηση ότι είδαμε ένα από τα αγαπημένα μας συγκροτηματα live - έστω και με αρκετά χρόνια καθυστέρηση.

Και, ναι, μπορώ να καταλάβω όλους αυτούς που δεν τρελαίνονται με τη μουσική τους. Με λίγο πιο αντικειμενική προσέγγιση, ήταν ποπ μουσική που την είχαμε ξανακούσει και την ακούσαμε αρκετές φορές ακόμα. Και σε αυτή τη περιοδεία δεν μπορούν να κερδίσουν νέους οπαδούς, μόνο να (ξανα)συναντήσουν τους παλιούς. Αλλά...διάολε, they are Roxette, they've got The Look, they are Dressed for Success and they took us on a Joyride!!!