Είχα αρκετά χρόνια να ανέβω στο μέρος που όλοι αγαπάμε να  μισούμε (Terra Vibe). Η ανακοίνωση των Prodigy μαζί με τα υπόλοιπα ονόματα, άφησε πίσω και τους τελευταίους ενδοιασμούς. Τί και αν τους είχα δεί και τον Σεπτέμβρη. Είναι όνομα εγγύηση ακόμα και με προβλήματα ήχου. Σημείωση: από την συγκεκριμένη μέρα τα μόνα ονόματα που ήθελα να δώ ήταν Therapy?, Monster Magnet, Kyuss lives, Prodigy. Δυστυχώς ο τελευταίος Ramones (Marky) ήταν πολύ νωρίς. Τα υπόλοιπα group δεν έχω ιδέα πώς παίξανε.. Ας τα πάρουμε από την αρχή . Φτάσαμε στο terra vibe 16:50 και έχουμε ακούσει ήδη από έξω τον Andy να φωνάζει ‘Happy people have no stories'. Γρήγορα - γρήγορα check in και στην πρώτη σειρά των τρελών ιρλανδών. Παρότι ο ήλιος έκαιγε τα παλικάρια χτυπιόταν σαν τρελά. Οι Therapy?  με τρομερό δέσιμο και όρεξη δώσαν αυτό που έπρεπε για αρχή. Αυτό το μείγμα hard rock, punk, indie τους έχει δώσει μια ιδιαιτερότητα και ένα αρκετά σεβαστό αριθμό οπαδών...

Στο σετ τους κύρια θέση κατέλαβαν τα Teethgrinder, nowhere, screamager, diane (σε Husker Du απόδοση). Στην διάρκεια του σετ τους ένας μικρός πανικός μπροστά άρχισε να εκδηλώνεται με αρκετό mosh pits, όχι από πιτσιρίκια αλλά από άτομα από 25 με 30+. Γεροντικά πράγματα. Ηighlight της εμφάνισης ο πληκτράς- κιθαρίστας-roadie που έμοιαζε με κουκλάκι από τα muppets και το Potato Junkie (‘James Joyce is fucking my sister'). To κοινό να τραγουδά το ρεφρέν και να το τραβάει περισσότερο από το κουφάρι του Έκτορα. Με μια λέξη ΤΙΜΙΟ live. Στο τέλος, καλά μαντέψατε, έπαιξε το κομματάκι των muppets (αυτό που πάει ταραρα-τουτου- ρουρου κτλ). Τρελό γέλιο.

Γρήγορα -γρήγορα για νεράκι γιατί οι Μonster Μagnet μόλις έχουν βγεί στην σκηνή. Η παρέα του Dave Wyndorf είναι καλή. Για την  ακρίβεια είναι πολύ καλή. Παρ'όλα τα χρόνια (και τα πρόσφατα κιλά του Wyndorf) δίνουν αυτό που ξέρουν. Αγνό rock n roll, ευλογία από τον πατριάρχη - ορισμό του rock n' roll Lemmy, που πότε πάει προς space μεριές, πότε προς stoner. Είναι άλλωστε οι παππούδες του ιδιώματος. Από την εμφάνισή τους κρατάω τα τελευταία τρία κομμάτια που έπαιξαν, τα οποία ανοίγουν το Powertrip. Crop circle, spacelord, powertrip. Τι άλλο να ζητήσει κανείς; Μέχρι στιγμής το φεστιβάλ πάει κατ'ευχή.

Και κατεβαίνοντας στο γεννεολογικό δένδρο, πάμε στους πατέρες του stoner. Το μέγεθος των Kyuss στην μουσική ιστορία δεν το έχουμε καταλάβει ακόμα, παρόλα τα χρόνια που έχουν μεσολαβήσει από την διαλυσή τους. Αν υπήρχε μετεμψύχωση, τότε οι Sabbath των 70's (και μια τζούρα από Blue Cheer, Blue Öyster Cult και Hawkwind) μπήκαν όλοι μέσα στα κορμιά του Garcia και των υπολοίπων κάπου στα τέλη των 80'ς όταν σχηματίστηκαν. Ξεκίνησαν με το ΤΕΡΑΣΤΙΟ Gardenia από το sky valley (δίσκος ορόσημο μαζί με το blues for the red sun) και για πολλούς η Μαλακάσα μετετρέπεται σε  αμερικάνικη έρημο. Το εν λόγω album έχει την τιμητική του και όχι άδικα. Κανείς δεν νοιάζεται για τα προβλήματα ήχου, βλέπεις γύρω σου (μάλλον  αριστερά σου) άτομα να πέφτει ένας πάνω στον άλλο, crowd surfing και άλλα καλά. Βλέπεις επίσης σχεδόν όλους του monster magnet να έχουν βγεί αριστερά της σκηνής και να τους παρακολουθούν. Και όλα αυτά για 4 τύπους που δεν κάνουν ένα βήμα πάνω στην σκηνή, που δεν κουνιούνται με τίποτα, απλά αφήνουν τα τεράστια riffs να κάνουν την βρώμικη δουλεια. Thumb, Odyssey, Supa scoopa and mighty scoop, 100 degrees, Asteroid, El Rodeo, One Inch Man, Troutman μερικά από τα κομμάτια που προσέφεραν, έλλειψαν βέβαια και τα green machine, daemon cleaner. Με το πέρας ολoκληρώνεται και ένα απωθυμένο χρόνων (15 παρακαλώ). Μόνο να συμμετείχε και ο Homme (QOTSA) .

Διάλειμμα για μπύρες και σειρά έχουν οι Gogol Bordello. Δεν ανήκω στους φαν, δεν με έχει απασχολήσει η μουσική τους παρά κάποια μεμονωμένα κομμάτια. Το κοινό φάνηκε να περνά καλά, οπότε υποθέτω ότι ήταν καλοί. Από άλλα άτομα που έχουν ασχοληθεί μαζί τους μαθαίνω ότι σε  αυτό το τσιγγανο-φολκοπανκ που παίζουν έχουν ρίξει ταχύτητες και την μεριά του punk αρκετα.

Μετά από την παρένθεση αυτή πιάνουμε θέσεις.

 Η ώρα είναι 22.45 και Where are my people ? Where are my warriors ?

World's On Fire και αρχίζει το πανηγύρι. Η Μαλακάσα παίρνει φωτιά και για την επόμενη 1 μιση ώρα περίπου 20000 άτομα χορεύουν ακατάπαυστα. Καπνογόνα, οι κλασσικοί κύκλοι για mosh pit, νερά να φεύγουν στο αέρα. Πραγματικά the world is on fire. Τα hits διαδέχονται το ένα το άλλο. Breath, firestarter, omen, voodoo people, poison. Τελευταίο κομμάτι στο κανονικό τους set το smack my bitch up. Όλοι κάθονται κάτω και στο τελευταίο break πετάγονται. Είναι εντυπωσιακό να βλέπεις τόσο κόσμο να μανιπιουλάρεται από τον Maxim και να ακολουθεί τις ορέξεις του Liam. Μικρή παρένθεση εδώ. Σε κάθε συναυλία υπάρχουν ειδών και ειδών όργανα. Πρέπει να μπεί και μια κατηγορία και το όργανο Liam κατά την άποψή μου. 2 laptop, φέτες synth, μίκτες, και ένας τόνος samples πάνω σε ένα stand. Ο τύπος είναι ένας σύγχρονος μαέστρος με τον τρόπο που παίζει και χτυπιέται παράλληλα.

Με διάλλειμα 5-10 λεπτών βγαίνουν και ολοκληρώνουν την εμφάνιση τους με το take me to the hospital, to punk industrial ‘their law' και φυσικά με το ‘out of space'. Τελευταία ματιά στο πλήθος και παρατηρώ κατά την διάρκεια του ρεφρέν ‘Im gonna send him to outer space , find another race' χέρια υψωμένα από παντού σε όλο το χωράφι. Πρέπει να ήταν περισσότερα χέρια και από στιγμές Depeche Mode (never let me down). Πραγματικά εντυπωσιακό. Ενα μικρό παράπονο, η έλλειψη του ‘No good' που το είχαν παίξει τον Σεπτέμβρη. Πίστευα ότι θα το έχουμε πάλι το δωράκι μας αφού δεν υπάρχει στο set τους πλέον.

00.10.Τέλος  και αρχίζει το μαρτύριο του γυρισμού.

Συμπέρασματα. Για το σύνολο των συγκροτημάτων και την τιμή του εισιτηρίου ήταν παρα πολύ καλή εμπειρία. Η οργάνωση έχει φτάσει σε πάρα πολύ καλά επίπεδα (τουαλέτες,μπαρ, stands merchandise) και το χρονοδιάγραμμα εκτελέστηκε στην εντέλεια.