People can take responsibility for the role they play in the world, whether that's protest or like helping out their fellow man or woman on the street when they see someone being harassed... Shannon Funchess

Η αξία μιας μπάντας και το πώς εννοεί τους στίχους της φαίνεται στο live, τελεία και παύλα. Πέρα όμως από αυτό το πασιφανές και αυτονόητο συμπέρασμα, έχω να σας πω ότι δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να διαγραφεί μια άκρως ενοχλητική και προκλητική μέρα στη δουλειά στη μέση της εβδομάδας, από το να παραβρεθεί κανείς σε μια τόσο καλή συναυλία! Οι Light Asylum μαζί με τους Adult στο κατάμεστο XOYO club του Λονδίνου αποκάλυψαν τους πληθωρικούς και δυναμικούς χαρακτήρες τους σε βαθμό που ανά στιγμές ήταν πολύ δύσκολο να τους χωρέσει η ψυχολογία του μέσου ακροατή.

Well, we're definitely a bedroom band, but not with laptops, we have keyboards and other setup... Shannon Funchess

Το πλάσμα που τραγουδάει στους Light Asylum ζωντανεύει το νόημα των στίχων μέσω μιας παθιασμένης ερμηνείας όπου όλη η ουσία βρίσκεται στα χέρια και στο βλέμμα. Κάτι σαν την Diamanda Galas, σε μια αφήγηση στον απόηχο των ιστοριών της Keny Arkana υπό το πρίσμα των σύγχρονων κοινωνικών αποκλεισμών και της βίας κάθε είδους απέναντι σε άτομα και ομάδες. Αν έπρεπε να συνοψίσω την εμπειρία μου από αυτό το live θα σας έλεγα να μπείτε στην ψυχολογία κάποιου που σηκώνει μια αγωνιστική γροθιά, ενός μαχητή κι ενός κατατρεγμένου από ένα σύνολο επιθέσεων. Θα σας έλεγα να έχετε στο μυαλό σας εικόνες που αφορούν το ιστορικό των επιθέσεων στα προάστια του Παρισιού, να ρίξετε μια ματιά στα βλέμματα των γυναικών από την Αφρική που διαμαρτύρονται μέσα από τους καθημερινούς τους αγώνες στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες. Μια πρώτη ιδέα και το πλαίσιο για όλα αυτά, σας δίνουν ήδη τα video clips των κομματιών όπου παρατίθενται σκηνές διαρκούς αγώνα ενάντια σε σκληρές συνθήκες. Μια ακόμα καλύτερη ιδέα όσον αφορά στην αποκωδικοποίηση της παράστασης των Light Asylum, θα σας έδινε η επίγνωση των κοινωνικών αποκλεισμών που υφίστανται τα gay άτομα σε όλο τον κόσμο.

We are a gay band not a queer band... Shannon Funchess 

Δε θα σας συγκινήσει η ερμηνεία της αν δεν είστε κοινωνικά ευαισθητοποιημένος άνθρωπος και δε νιώσετε τη δυναμική και σκληρότητα που έχουν οι γροθιές της. Δε θα καταλάβετε τι σημαίνει το ότι ‘χτυπιέται' έτσι στα κομμάτια της. Και κάπου εκεί πολύ εύκολα θα την τοποθετήσετε σε κάποιο από τα οικεία σας πολιτικά κουτάκια και ήσυχα θα συνεχίσετε τη βραδιά σας. Στην Ελλάδα του σήμερα, η φυσιογνωμία και η αισθητική της παράστασης που δίνει η Shannon Funchess έχει διαφορετική βαρύτητα ενώ το μήνυμά της ηχεί πιο επίκαιρο από ποτέ.

Greece is hurting too... Shannon Funchess 

Ακούσαμε κομμάτια που συνδυάζουν φωνητικά από το βάθος της ψυχής της Diamanda Galas, ρυθμούς που μπερδεύουν με εξαιρετικό τρόπο samples από σειρήνες ασθενοφόρων και περιπολικών με synths που παραπέμπουν ακόμα και στο ‘Everything counts' των Depeche Mode. Ο τρόπος ερμηνείας και η ενέργεια των φωνητικών ανά στιγμές παραπέμπουν και στους Nitzer Ebb (‘Pope Will Roll').

...Go tell the man, we are freedom fighters
fuck em, taking our freedom, biting our hands, no more, man! 

Οι Light Asylum θα σας χορέψουν στο ταψί για όσο διαρκεί το live τους. Προσωπικά δε σταμάτησα να χορεύω σε όλη τη συναυλία ενώ παράλληλα ανασύρονταν στη μνήμη μου φωτογραφίες που κυκλοφορούν στο διεθνή τύπο, προσώπων που πρωταγωνιστούν σε αγώνες ενάντια στα σύγχρονα απαρτχάιντ. Το αποτέλεσμα βέβαια όλων των παραπάνω ήταν πως το έτερο μέλος της μπάντας περνούσε διαρκώς απαρατήρητο κι εγώ προσπαθούσα να μη σηκώσω τη δική μου γροθιά ως ένδειξη αλληλεγγύης και κατανόησης...

Bruno is like a pillar just holding it down and I'm kind of all over the place... Shannon Funchess 

Οι Light Asylum θα σας πουν όλα ανεξαιρέτως τα κομμάτια τους απογειώνοντας τα ‘IPC', ‘Pope will roll', ‘At Will', ‘Dark Allies', ‘A certain person' και ‘Shallow Tears'. Το ‘Skull fuct' ακούστηκε κάπως ξερό στο χώρο του XOYO και με αφορμή αυτό να σας πω ότι ο ρόλος του ηχολήπτη, είναι σημαντικότατος για να αποδοθεί η ενέργεια και η ζωντάνια που έχει η μουσική της μπάντας χωρίς να καταντήσει στατική και μπουκωμένη. Το αγγλικό κοινό είναι από τα πιο δύσκολα στα live στο συγκεκριμένο όμως ξεπέρασε κάθε προσδοκία.

Not here to criticize how you're living your life... we're here to demonstrate, how to burn it to the ground. Are you with us? Nobody's innocent no more...

Ελάχιστα λεπτά ακολούθησαν μέχρι να εμφανιστούν οι Adult (Nicola Kuperus και του Adam Lee Miller) στη σκηνή τοποθετώντας σε πολύ συγκεκριμένο σημείο ? τον εξοπλισμό τους πάνω στη σκηνή. Από αισθητικής πλευράς, ειδικά ο Adam εμφανίστηκε σαν χαρακτήρας- απομεινάρι τραγουδιστών της synthpop από τη δεκαετία του 1980 με ενδυματολογικές αναφορές στο ‘Πέμπτο στοιχείο' και το ‘Blade runner'. Η εικόνα ήταν πλήρως αποκομμένη από την πολύπαθη πόλη του Detroit απ' όπου ξεκίνησε η μπάντα ιδρύοντας την δισκογραφική εταιρεία Ersatz Audio το 1995.

Η ερμηνεία και η συνολική αισθητική της μπάντας δεν είχε τίποτα από τη δυναμική των Light Asylum είχε όμως πολύ ενδιαφέροντα ατμοσφαιρικά στοιχεία και μια έντονη αντίφαση.

Ας πάρω όμως τα πράγματα από την αρχή. Οι μουσικές αναφορές των Adult ακουμπούν στην post punk, punk και τη deathrock με κάποια στοιχεία minimal electronics τα οποία περιορίζονται στην αισθητική του Adam και τις μελωδίες στο synth. Με αυτό το δεδομένο να προκύπτει από την ακρόαση των cd τους, η live εμφάνισή τους αποκάλυψε μια ακόμα πλευρά η οποία κρύβεται και στο τελευταίο τους cd ‘The Way things fall'. Οι Adult παρ' όλη τη μεταμοντέρνα αισθητική στα artwork των cd τους, φλερτάρουν με τη noise μουσική σκηνή χωρίς να θέλουν να παραδεχτούν ότι αιωρούνται ανάμεσα σε στυλ με εντελώς διαφορετική αισθητική. Η σκηνική παρουσία και τα φωνητικά της Nicola, μας παραπέμπουν σε noise συγκροτήματα με πολύ συγκεκριμένες αισθητικές αναφορές σε snuff movies και στη νοσηρότητα της ανθρώπινης φύσης. Όπως όλα τα noise συγκροτήματα λοιπόν και αντίθετα με τα λοιπά minimal, post punk συγκροτήματα, οι Adult δημιούργησαν μια μυσταγωγική ατμόσφαιρα ζητώντας να χαμηλώσουν σταδιακά τα φώτα σκηνής μέχρι που μετά από 6 κομμάτια έσβησαν τελείως. Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή αυτή που βρέθηκα σε μια τόσο έντονα μυστηριακή ατμόσφαιρα. 

Η Nicola σχεδόν μας πήρε από το χέρι ώσπου να κλείσουν τα φώτα και να μας βάλει στον κόσμο που εξαρχής ήθελε να βρεθούμε. Όχι πως το κοινό θα αντιδρούσε στην αρχή απλά ‘έχτισε' σχεδόν την επιθυμία μας να κλείσουν τα φώτα σε σημείο που όταν τελικά έγινε, το θεωρούσαμε όλοι μας φυσική εξέλιξη του live. Η αφορμή που έψαχνα ως εκείνη τη στιγμή για να πάρω μια μπύρα δεν ήρθε ποτέ και έτσι παρέμεινα στα όρια της αφυδάτωσης ώσπου να δυναμώσει ελάχιστα πάλι η ένταση των φώτων σκηνής. Οι δυνατές στιγμές του live ήταν τα ‘Tonight we fall', ‘Hand to phone', ‘Idle (second thoughts)', ‘Strange mistakes', ‘Don't you stop', ‘D.U.M.E', ‘Dance Avoid', ‘122 hours of fear'.

Με την ενέργεια των Light Asylum να με συνοδεύει κάθε μέρα από αυτό το live και μετά, εύχομαι καλή σας διασκέδαση στο επερχόμενο live τους στο Death Disco. Η Shannon άλλωστε ξέρει πολύ καλά πού απευθύνει την αγωνιστική και μουσική αγκαλιά της.