Ο Steve Lake των Zounds (ιδιαίτερα αγαπητό group στην Ελλάδα), ακόμα και χωρίς το συγκρότημα που για πάνω από 3 δεκαετίες τον συντρόφευσε στις μουσικές του αναζητήσεις και μας έδωσε εξαιρετικά δείγματα μελωδικού pop punk, πάντα αποτελεί μια ενδιαφέρουσα πρόταση για να πάει κάποιος σε συναυλία του. Όταν πριν από περίπου 1 μήνα ο Joe Davin (μπασσίστας των θρυλικών Astronauts και μέλος των Pog οι οποίοι ήταν το support group στην  συναυλία του Steve στην Αθήνα) με ρώτησε (μέσω facebook) αν θα βρισκόμασταν  κατά τη διάρκεια της παραμονής τους για τη συναυλία και του απάντησα καταφατικά, με ενημέρωσε ότι θα είναι και αυτός στη μπάντα που θα παίξει μαζί με τον Steve Lake. Ένας ακόμα λόγος για να παρευρεθώ, μια και τα τραγούδια των Zounds ήταν και παραμένουν πάντα από τα αγαπημένα μου. 

H προηγούμενη εξαιρετική συναυλία των Zounds (προ 8ετίας) στην Αθήνα αλλά και η περυσινή επίσης επιτυχημένη συναυλία των Pog, με έφεραν (με ανυπομονησία είναι η αλήθεια) στην είσοδο του Death Disco γύρω στις 22:00. Μετά τις απαραίτητες χαιρετούρες στην είσοδο, περάσαμε μέσα. Λίγος κόσμος ήταν ήδη μέσα στο Club (πράγμα που με παραξένεψε, αλλά βέβαια ήταν και Παρασκευή και πολύς κόσμος δουλεύει μέχρι αργά και δεν είχε προλάβει ακόμα να έλθει). Ο Joe Davin και ο Steve Lake μαζί με τον Paul Stapleton από τους Pog ήταν στο μπαρ. Μετά τις απαραίτητες συστάσεις και τις αυθόρμητες φιλοφρονήσεις, έμαθα ότι ο drummer των Pog θα ξεκινούσε εντός 10λέπτου, με μία ακουστική κιθάρα τη προσπάθεια να ζεστάνει το λιγοστό ακόμη κοινό.

Πράγματι, εντός ολίγου, ένας αεικίνητος performer (μέλος των επίσης θρυλικών Blyth power), προσπάθησε παίζοντας 5-6 τραγούδια σε τυπικό Αγγλικό basking style, να κερδίσει τη προσοχή μας. Δεν μπορώ να πω ότι τα κατάφερε, όχι γιατί δεν έπαιζε καλά, αλλά επειδή ο λίγος κόσμος μόλις είχε μπει στο χώρο, δεν περίμενε αυτή την εισαγωγή (δεν αναφερόταν και πουθενά ότι θα συμβεί) και πιθανόν πιο πολύ ενδιαφερόταν να βρει γνωστούς του μέσα στο Club. Εξάλλου οι πιο πολλοί, όπως αναμενόταν, είχαν έλθει για τους "Ζounds".

Μετά από τη φιλότιμη αυτή προσπάθεια, ανέβηκαν στη σκηνή τα 5 μέλη των Pog (κιθάρα, μπάσο, ντραμς, βιολί και syntheseizer). Το folk punk τους, είχε κερδίσει πολύ καλές εντυπώσεις στην πρώτη περυσινή τους εμφάνιση ως support στους Astronauts στη συναυλία που είχαν δώσει στο Skull. Φέτος έλειπε το βιολοντσέλο και στη θέση του είχε μπει συνθεσάιζερ. Η φετινή τους σύνθεση βοήθησε στο να δώσουν μια πάρα πολύ καλή συναυλία, με ωραίο ήχο και καλή σκηνική παρουσία. Η φοβερή διάθεση του τραγουδιστή και 2 κάπως γνωστά τραγούδια του group (δε μπορώ να πω ότι έχουν και μεγάλο κοινό στην Αθήνα) έκαναν το κόσμο (που ήταν πλέον περισσότερος, αλλά όχι όσος θα περίμενε κανείς λαμβάνοντας υπόψιν την αποδοχή που έχουν οι Zounds στο ελληνικό κοινό) να ξεσηκωθεί και να αρχίσει να συμμετέχει κάπως πιο θερμά. Σιγά σιγά, κέρδισαν το κοινό και έδωσαν μια πολύ καλή συναυλία, δείχνοντας ότι αν παίζεις καλά και σου αρέσει αυτό που κάνεις, κερδίζεις άνετα το  οποιοδήποτε κοινό. Εξαιρετική η εκτέλεση του πιο γνωστού τους τραγουδιού "Class war". Μετά από κάπου 1 ώρα, εγκατέλειψαν τη σκηνή και "έδωσαν τη σκυτάλη" στον θρυλικό Steve Lake.

0 πάντα συνεσταλμένος Steve Lake, ανέβηκε στη σκηνή μόνος του, με την ηλεκτρική του κιθάρα, μας χαιρέτησε και άρχισε να απαγγέλλει στίχους του με συνοδεία κιθαριστικών ριφς. Πολιτικοποιημένος στίχος (είναι γνωστή η πολιτική τοποθέτηση του group), πάντα υπέρ της επανάστασης, των αδυνάτων, της χορτοφαγίας, της ανθρώπινης ελευθερίας και της αξιοπρέπειας, κλασσική η χροιά της κιθάρας αλλά κάπου "δεν έβγαινε" η όλη εναρκτήρια απόπειρα. Το κοινό δεν έδειξε ότι το κέρδισε η solo απόπειρα του Steve και μετά από 2 τραγούδια, ανέβηκαν στη σκηνή o μπασσίστας, ο ντράμμερ και η βιολονίστρια των Pog για να αποτελέσουν την μπάντα που θα συνόδευε τον Steve στο υπόλοιπο της συναυλίας του. Η εκτέλεση των θρυλικών "dancing" και "more trouble coming every day" κέρδισαν αμέσως τον ακόμα λιγοστό (κατά την εκτίμηση μου) κόσμο και άρχισε να ζεσταίνεται η αίθουσα. Όμως, οι μουσικοί που τον συνόδευαν, δεν έδειξαν στην αρχή να είναι δεμένοι, έκαναν λάθη, δεν έμοιαζε και τόσο πολύ ο ήχος που έβγαινε με το γνωστό ήχο των Zounds που όλοι γνωρίζουμε από το LP και τα σινγλάκια τους. Σε κάποια σημεία έδειχνε και ο Steve να έχει ξεχάσει τους στίχους. Όχι και το καλύτερο δυνατό ξεκίνημα, μπροστά σε ένα κοινό που περίμενε πολλά από αυτούς.

Σιγά σιγά εναρμονίστηκε το παίξιμο του group, τα τραγούδια έβγαιναν πιο δεμένα και άρχισε επιτέλους και ο κόσμος να το διασκεδάζει όπως αρμόζει σε μια συναυλία από ένα αγαπημένο συγκρότημα. Πολλά από τα hits τους παρέλασαν, όπως τα "Demystification", "Subvert", "True Love", "Dirty Squatters", "Τarget/Mr Disney" και έσβησαν κάπως οι αρχικές εντυπώσεις. Μετά από 1 ώρα περίπου, μας χαιρέτησαν σεμνά και αποχώρησαν, αφού ενημέρωσαν ότι θα έπαιζαν πάλι το μεθεπόμενο βράδυ, με ελεύθερη είσοδο σε ένα άλλο χώρο στην Αθήνα, σε μια εκδήλωση υπέρ των πολιτικών κρατουμένων.

Μετά το τέλος τη συναυλίας, αρκετοί από τους παρευρισκόμενους τίμησαν το τραπεζάκι του merchandise, που ήταν φορτωμένο με τις αρκετές κυκλοφορίες των Pog (κυρίως σε CD), και με μερικά 7"s από Pog, Zounds και Astronauts. Σε γενικές γραμμές, ήταν μια καλή συναυλία, που δεν ικανοποίησε όμως το λιγοστό κοινό όσο αυτό θα το ήθελε, μια και οι Zounds έχουν πάρει μυθικές διαστάσεις στους cult κύκλους.

Ταξιάρχης Λιάσκας