The classic 1927 Fritz Lang film, revisited.

Λαϊκή σοφία σε τιμές χονδρικής.

Παλιότερα ήταν καλύτερα. Σίγουρα. Θυμάται που μόνος του άρχισε να το παίζει. Έλεγαν ότι μπορεί να τυφλωθεί ή να κουραστεί αλλά δεν τον ένοιαζε στ' αλήθεια. Τον ενδιέφερε η χαρά του παιχνιδιού. Κοίταζε γύρω του και έβλεπε ανήλικους συμμέτοχους στην αθώα του απόδραση, στη φαντασία του, στον μηχανισμό του τελεφερίκ, στη απόβαση στο χώρο της ηδονής. Δεν υπήρχαν συγκεκριμένοι κανόνες. Αλλά του άρεσε να το παίζει μόνος του, χωρίς συνοδεία και χωρίς οδηγίες και χωρίς περιοδικά γυμνά σχόλια, χωρίς τον κάθε μαλάκα να του χώνεται. Έπειτα διαπίστωσε ότι δύο ήταν καμιά φορά καλύτερα. Η ισχύς εν τη ενώσει που λένε. Μπροστά στον πελώριο καθρέφτη να συνεργάζονται τρόπον τινά για να πετύχουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Να παίζουν μαζί. Ο ένας με τον άλλο, το χέρι που νίβει το άλλο. Είχε τον προσωπικό του χώρο ο καθένας προσπαθώντας να φτάσει τον οργασμό του αποτελέσματος, την κατάλληλη στιγμή. Προσπαθούσαν να βρουν τον τρόπο που θα επιτύγχαναν την εκ των ων ουκ άνευ επίδοση που θα σύντριβε τα προηγούμενα ζευγάρια. Στον παλιρροϊκό ωκεανό που οι δύτες αναδύονται ως Αφροδίτη και το high score εγγράφεται στο φεγγάρι για να περπατήσουν οι υπόλοιποι εραστές στα ίχνη τους. Aλλά μετά έπεσαν τα φρούτα. Και βρήκαν την δικαιολογία. Να του στερήσουν τη χαρά του παιχνιδιού, που απολάμβανε μόνος του ή με παρέα. Και η Κυβέρνηση το απαγόρευσε.
Αλλά τώρα? Πού βρισκόταν? Μέσα στο χαμαιτυπείο των αισθήσεων, εκεί που όλοι μαζί πρέπει να εκμεταλλευθούν στο έπακρό τις ικανότητές τους ώστε να πετύχουν κάτι. Ομαδικός έρωτας. Interactive, on line, κατακύρωση των επιτευγμάτων τους. Τώρα δεν υπάρχουν σφαιριστήρια, υπάρχουν internet cafes, τώρα πια όλο το παιχνίδι έχει εκτυλιχθεί σε παρτούζα όπου οι μνηστήρες κατακεραυνώνουν τον Οδυσσέα με την απληστία του Δία. Πού είναι το double dragon? Το bubble bubble? Το snow bros? Το super Mario? Το Shinobi? Το Tetris?’, σκέφτηκε ο Ιάσων Freder Fredersen Donald Duck βγαίνοντας από το internet cafe της πόλης στην οποία μόλις είχε φτάσει. Βυθισμένος στις σκέψεις καθώς ήταν δεν αντιλήφθηκε ότι κάποιος τον ακολουθούσε με το βάδισμα του ανέμου και το αγκαθωτό πέλμα της νύχτας. Δέχτηκε μια γερή κουτουλιά. Ξυπνώντας ένιωσε τα χέρια του να πονούν και το κεφάλι του να σφυροκοπά ένας νουνεχής πονοκέφαλος. Απέναντί του στεκόταν ο Proust, γνωστός από το περιποιημένο του μουστάκι. ‘Συνήλθες λοιπόν?’ ακούστηκε η φωνή του καταχθόνιου Goofy πίσω από την πόρτα της φυλακής ενώ τα ράστα αφτιά του κουνιόνταν πέρα δώθε χωρίς καμιά διάθεση λογοτεχνικής φιλοδοξίας. Τι είχε όμως οδηγήσει τον Donald Duck στην πόλη που κάποτε είχε πληροφορηθεί πως θα καταλάμβανε την εξουσία της? Την Metropolis?

Metropolis

Αν κληθεί κάποιος ν’ απαντήσει στο ερώτημα θα πρέπει να γυρίσει πίσω στο καθόλου τυχαίο περιστατικό μιας κρύας νύχτας στο πιο κακόφημο club της πόλης, όταν η ιδιωτική αστυνομία του Σκρούντζ Μακ Duck Πελία Johhanes Fredersens εισβάλλει στο εν λόγω bar και στο blue room του, ανακαλύπτει (όπως έγραψαν οι εφημερίδες) : τον Μελένιο, να sniffάρει κόκα που έχει κόψει επάνω στον καθρέφτη του ως άλλος στρουμφο-Νάρκισσος και σιγοτραγουδώντας ‘my reflection, dirty mirror, there s no connection to myself, I m your lover I m your zero, I m your face in the dreams of glass’. Τον Ultimate Warrior να διαβάζει Αλεξάντρ Πούσκιν, ύποπτο για την κατακράτηση υγρών στους βαρείς μουσώνες της ρωσικής στέπας. Τον κένταυρο Χείρωνα μεθυσμένο και σε άθλια κατάσταση να έχει αποκαλύψει το δεξί του αρχίδι στην μικρή skinιάρα la isla bonita, η οποία δεν έχει εξελιχθεί ακόμη σε Τσικόνε, γνωστή και ως Lucifera over London. Τι γυρεύουν άραγε αυτοί οι –φαινομενικά- άσχετοι μεταξύ τους στο δωμάτιο του Viper Club? Η ιδιωτική αστυνομία μετά από ανακρίσεις και καταθέσεις μαρτύρων καταδικάζει σε εξοστρακισμό τους άντρες με την κατηγορία σύστασης μη νόμιμου ραδιοφωνικού σταθμού και συνομωσίας κατά του βασιλιά των fm Τσαουσόπουλου και του μεγαλό-industrial μαικήνα της Τέχνης Σκρουντζ Μακ Ντακ.

Το 1979 ο rusty Donald Duck πληροφορείται το γεγονός.

Είναι, λοιπόν αλήθεια ότι ο δάσκαλός του Κένταυρος Χείρωνας βρίσκεται στο μπουντρούμι της cyber Κολχίδας, που θρυλείται ότι βρίσκεται κάτω από τη Metropolis? Και γιατί εκεί?

Κάτω από την Metropolis, την υπέρ-τεχνολογική πόλη κράτος του βιομηχανικού εφιάλτη, λέγεται ότι βρίσκεται μια κάστα υπανάπτυκτων οι οποίοι νυχθημερόν δουλεύουν για να παράγουν όλα όσα χρειάζεται ο τεχνοκρατικός Λεβιάθαν. Δεν έχει διαπιστωθεί αν είναι αλήθεια αλλά ο Σκρούντζ Μακ Duck επιδέξια χειρίζεται την κατάσταση προβάλλοντας την ευημερία που βιώνει η Metropolis στους αριθμούς. Όλες οι πολιτιστικές λειτουργίες εκπληρώνονται στο ακέραιο, τα διάφορα ομοσπονδιακά κρατίδια στα οποία διαιρείται η πόλη φέρουν εις πέρας τον σκοπό τους που είναι η ανθρωπιστική παιδεία και τα κέρατα της Αμάλθειας γεννούν συνεχώς ολύμπιους θεούς.

Το δωδεκάθεο αποτελείται από πάλλευκα σπερματοζωάρια που θρέφονται με διαφημίσεις για τις μαντικές του ικανότητες και ο Δίας χρωματίζεται σαν κατεψυγμένο παγοθραυστικό για να καταλάβει όσους κόλπους έχουν μείνει γυμνοί, στους οποίους δεν έχει μπήξει τη σημαία του ως μέλος του ‘Κέντρου Ισχυρής Ενούρησης’ (μαζί με την Miriam και τον Joshua), και οι οποίοι επιθυμούν να γονιμοποιηθούν προκαλώντας την οργή της Ήρας.

Εξάλλου : Ο Donald Duck έχει υποχρέωση να σώσει τον δάσκαλό του Κένταυρο Χείρωνα. Ποτέ ο κένταυρος δεν θα έδειχνε το φύλο του σε μια Τσικόνε, πόσο μάλλον όταν φροντίζει γι’ αυτό το ερμαφρόδιτο Star Channel που διαγράφει τα όρια της κοσμικής metropolis και παρουσιάζει φορολογική δήλωση με κεκτημένα όλα τα κατουρημένα σώβρακα που έχουν γλείψει οι ρεπόρτερ του για να ανέλθουν της διοικητικής του κλίμακας, ωσάν η επανάσταση να χρειάζεται μια stairway to heaven, ή κάτι πιο μυθικό από το να μάθεις ν’ αλλάζεις πάνες στο μωρό που νταντεύουν οι ακόρεστοι. Στη star περιφέρεια της Metropolis θα μάθει κανείς τα πάντα για τη ζωή των αστέρων της ευρείας κατανάλωσης που ξεπλένονται στο νεροχύτη και ραντίζονται με αιθέρια έλαια για να υποδυθούν μια ακόμη φανταστική κόρη που διαστέλλεται στα χέρια των περίεργων οι οποίοι προμηθεύονται περισκόπια για να αναστείλουν την πρώιμη πτώση του Τείχους. Και όμως, μη φοβάστε, το Τείχος δεν πέφτει τόσο εύκολα όσο ο υπαρκτός σοσιαλισμός, το κοσμικό τείχος προστατεύεται από την Τσικόνε που ως Lucifera over London και ως υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων γνωρίζει ότι μαζεύοντας τις άσχημες εμπειρίες της μπορεί να εκδώσει και αυτή συνταγές μαγειρικών, πόσο μάλλον όταν ο Πέτρος Κωστόπουλος είναι τόσο νόστιμος.

Ο Χείρων διατηρούσε ιδιωτικό εκπαιδευτήριο, έβγαζε το ψωμί του μαθαίνοντας στους μαθητές του όλη την αρχαία ελληνική γραμματεία, ξένες γλώσσες, ενώ ειδικευόταν και στην dance macabre της πανώλης. Από τα χέρια του είχαν περάσει πολλές γενιές μαθητών, ανάμεσα στους οποίους και ο Ιάσονας Donald Duck. Απείθαρχος, έχοντας επιβιώσει της ανθρώπινης φύσης και κοσκινίζοντας στα όνειρά του τους εχθρούς του, γενναίος και λαίμαργος, ο Donald δεν αποδείχτηκε υπάκουος μαθητής αλλά κέρδισε με το σπαθί του τον σεβασμό του καθηγητή του. ‘Αυτό θα μείνει μεταξύ μας’ του είπε ο Χείρων όταν αιμόφυρτος μετά από μονομαχία τους διαπίστωσε ότι είχε χάσει το ένα του αρχίδι (το δεξί), ‘κωλόπαιδο!’. Ο Ιάσονας Duck αποδείχτηκε εχέμυθος όσο δεν πρέπει, ο δε Χείρων αναγκάστηκε να κυκλοφορεί με παρεό για να μην αντιληφθεί κανείς τη μικρή του αναπηρία. Ο Ιάσονας Duck μην μπορώντας ωστόσο να κρατήσει το μυστικό του βρήκε μια κουφάλα δέντρου μέσα στην οποία φώναζε καθημερινά ότι ο Χείρων είναι μονάρχις - μονάρχης – ένιγουεϊ. Η κουφάλα όμως ανήκε στον δοσίλογο Goofy μαθητή του Χείρωνα ο οποίος δεν ήταν εξίσου έξυπνος με τον Ιάσονα και είδε ότι τα αυτιά του άρχισαν να μεγαλώνουν υπερβολικά. Πράγμα που ως αποτέλεσμα είχε να τον αφήσει στα κρύα του λουτρού η Κλάραμπελ, αμόρε του, και να αποχωρήσει από το εκπαιδευτήριο για τα μάτια του μεγάλου υποκόμη Gregorio Arnaou Don glue ο οποίος της τραγούδησε την ερωτική μπαλάντα ‘now I wanna sniff some glue with u Klara mououou’. Η κτηνοβασία δεν προβλέπεται ως αδίκημα στο Megalphantenna κρατίδιο της Metropolis. Όπως και να έχει ο Goofy εκνευρισμένος και με έντονα αέρια να ακούγονται από τις εχθροπραξίες του με τη φασολάδα που μόλις είχε γευτεί αποφάσισε να ασπαστεί τον ταοϊσμό τρώγοντας ρύζι, σβήνοντας το tattoo που είχε χτυπήσει με το όνομα Klarabell και μετατρέποντάς το σε Μπάρμπα bell. Το ίδιο έκανε και ο Johnny Depp.

Έντονα απογοητευμένος ο Goofy αποχώρησε από το εκπαιδευτήριο υποσχόμενος εκδίκηση. Θα πρόδιδε τα μοναρχικά σχέδια του Χείρωνα στον Σκρούντζ Μακ Duck, θα έπαιρνε εκδίκηση από τον Donald Duck και θα ξεφορτωνόταν το tattoo χτυπώντας κάποιο καινούριο με παλαιολιθικά απομεινάρια από το make up της Elizabeth Hurley. ‘Shagadelic baby’.

Τα βήματα του Donald τον οδήγησαν μπροστά στο Σκρούντζ. ‘Τι θέλεις από εμένα?’, ρώτησε ο φιλάργυρος αρχηγέτης που ετοιμαζόταν για τη συγκέντρωση της Gate (G8) στην Metropolis. ‘Γνωρίζεις καλά τι θέλω αχρείε!’ απάντησε ο Ιάσων. ‘Είσαι ο Jason?’ ρώτησε ο μαύρος Pete. ‘Ναι! Και μην ρωτήσεις όπως οι Λύκοι και ο Rimbaud αν έχω πίει από το διυλιστήριο του διαβόλου! Jason με λένε, όχι Jameson! Όσο για εσένα Σκρούντζ, θέλω να μου δώσεις τον θρόνο!’. ‘Όχι τόσο εύκολα!’, ακούστηκε μια φωνή από την άκρη του διαδρόμου. Προέβαλε ο μαιτρ Τσαουσόπουλος αλλά ο Donald Duck δεν τον κατάλαβε αμέσως και αυτό γιατί ήταν γουλί! ‘Πού είναι η χαίτη σου, λεοπάρδαλη?!’ ρώτησε ο Ιάσων. ‘Εκεί που θα σε στείλω για να αποδείξεις ότι αξίζεις τον θρόνο’, παρενέβη ο αρχηγέτης. ‘Πρέπει να πάρεις από την cyber Κολχίδα το χρυσόμαλλο δέρας, την χαίτη του βασιλιά των ερτζιανών!’. ‘Και αν αρνηθώ? Αν κάνω την πάπια?’. ‘Τότε δεν θα έχεις την ευκαιρία να ξαναδείς τον δάσκαλό σου! Διάλεξε λοιπόν!’. ‘Είσαι εκβιαστής, αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Είναι εκεί και ο Μελένιος με τον Ultimate Warrior, έτσι δεν είναι?’. ‘Να προσέχεις τη skinιάρα Τσικόνε!’.

Βγήκε από το ανάκτορο, πήγε στο bistro και διάλεξε μια παγωμένη μερίδα λαχανικών που βρίσκονταν στην επωμίδα του ηγέτη των μεταλλαγμένων εκφωνητών ειδήσεων. Από το κουβούκλιο του DJ ακουγόταν το λαϊκό άσμα ‘καλοσύνη σου που με θυμήθηκες καλοσύνη / εγώ αγάπη ήθελα, όχι ελεημοσύνη’ το οποίο διασκεύαζε ο Von. ‘Μα τι αηδίες’, σκέφτηκε, γυρίζοντας ν’ αντικρίσει τον ένοχο αλλά προσέχοντας καλύτερα τους στίχους εμφανίστηκε η μεγάλη ρωσική αρκούδα να γράφει ότι υπάρχουν τα ακόλουθα είδη έρωτα, ο έρωτας από έρωτα και ο έρωτας από οίκτο. Άραγε ο στιχουργός είχε διαβάσει τι έγραψε η ρωσική αρκούδα? Και αν ναι, διάλεξε αυτόν που έκανε πρόγραμμα στο bistro για να τον βγάλει από τη νάρκη? Και καθώς κοιτάζοντας είδε τον Wittgenstein να αλλάζει δίσκους θυμήθηκε ότι το ιδανικό του W. είναι μια κάποια ψυχρότητα, άρα λοιπόν οι DJs, σκέφτηκε, λειτουργούν όπως τα ψυγεία των αμαξιών? Μια ριπή ανέμου τον διαπέρασε και ο έρωτας έγινε βελόνα pick up που ξέβρασε τον W. δίπλα του να ζητάει βότκα.

Πού σκατά είχε μπλέξει? Σε ποιον τομέα της Metropolis βρισκόταν? Ήδη είχε περάσει τα κοσμικά στέκια του Star. Είχε μάθει όλα τα κουτσομπολιά, είχε στραφεί στο ράφτη του τίποτα, είχε φροντίσει να δεί το γυμνό του βασιλιά στο δελτίο των εννιά. Τώρα όμως? Ρώτησε τον barman.
‘Είσαι στο Mad!’ του είπε εκείνος.
‘Δηλαδή?’.
‘Το Mad είναι η περιοχή της Metropolis όπου υπάρχουν τα σκύβαλα της Linguaphone και αναπτύσσονται πιλοτικά προγράμματα εκμάθησης ξένων γλωσσών. Συγκεκριμένα, τα ελληνικά κομμάτια ερμηνεύονται και σε ξένες γλώσσες. Έτσι, δίνεται η ευκαιρία στους ανήλικους μαθητές να μαθαίνουν ευχάριστα ξένες γλώσσες. Άκουσε! Είναι η σπουδαία επιτυχία της Έλλης Κοκκίνου ‘Sex’ αλλά στα γαλλικά. Επίσης τραγούδια του Μαζωνάκη υπάρχουν στ’ αγγλικά, η Άννα Βίσση, η Έλενα Παπαρίζου, η Τάμταταμταματα ακολουθούν. Είναι όλοι τους κάτοχοι τίτλων διδασκόντων ξένων γλωσσών, μπορούν να προσφέρουν τις αστείρευτες γνώσεις τους σε όποιον το επιθυμεί στo mad κρατίδιο. Δεν είναι φανταστικό? Να το επόμενο κομμάτι είναι το ‘υπήρξα gothού’ μια αξιοπρόσεκτη ερμηνεία της Καλομοίρας’.
‘Aha!’, έκανε ο Ιάσων, ‘πολύ πρωτότυπο. Αλλά θα ήθελα να ρωτήσω. Μόνο ξένες γλώσσες διδάσκονται?’. Όμως ο barman δεν τον άκουγε. Είχε ανέβει στη μπάρα και έραινε με πετσέτες τον Keanu Reeves καθώς εκείνος ως Neo προσγειωνόταν στην πίστα για να χορέψει τον χορό της βροχής καπνίζοντας την πίπα της ειρήνης με τον πράκτορα Smith. O Jason θυμήθηκε το σχόλιο κοπέλας που είχε ακούσει στο οικοτροφείο του Χείρωνα : ‘καμιά ελληνίδα δεν μπορεί να μην χορέψει αν ακούσει τσιφτετέλι’. Δεν ήξερε αν όντως καμιά ελληνίδα δεν μπορεί να κρατηθεί αλλά είναι σίγουρος ότι όποιος έλληνας σέβεται τo μουσικό του γούστο δεν θα διστάσει να την κουνήσει την μέση του σε ποιοτικό τσιφτετέλι.

Έφυγε από τα σκυλιά του bar και έπεσε επάνω στη συμμορία του underground hip hop hooligan NiVo. ‘Γυναίκες πολλές, πάρα πολλές αλλά ποτές δεν είναι αρκετές’ άπλωνε εκείνος τα στιχό-πλοκάμια του. ‘Είμαι το χταπόδι του nigga rhyme, το μεγάθυμο οκτάνιο των κυβικών, ο hip hop hooligan που καταγγέλλει τα κακώς κείμενα, judge and jury! Εσύ ποιος είσαι ξένε?’.
‘Ποιος άλλος από εκείνον που θα σου σπάσει τα μούτρα?’.
‘Τι εννοείς? Θες να μπλέξεις με τη συμμορία του Νίκου Βουρλιώτη? Θες να σου μιλήσω με στίχους για τις γκόμενες, πώς βρίσκονται την κατάλληλη στιγμή στον κατάλληλο τόπο για τον κατάλληλο λόγο?’, του έκλεισε το μάτι.
‘Μάντεψε’, είπε εκνευρισμένα ο Ιάσων, ‘αν θες να μάθεις για τις καθαρές διαστάσεις, τον χώρο, τον καιρό ή την αιτιότητα, δεν θα χρειαστεί να σε παραπέμψω στον Kant αλλά φτάνει να βρεθείς στο λάθος τόπο τη λάθος στιγμή για λάθος λόγο. Όπως εσύ τώρα λόγου χάρη! Να βρεθείς μπροστά σe sweet and tender hooligans’. Του κατέφερε γρήγορο δεξί direct και μια κλωτσιά ανάμεσα στα σκέλια. Ο NiVo αποφάσισε εκείνη ακριβώς την στιγμή ότι θα έπρεπε να διαφημίζει milkoμπούκαλα αντί να πουλάει μαγκιά σε έκπτωτους βασιλιάδες.

Ο Ιάσων έπρεπε να βρει την είσοδο της cyber Κολχίδας. Πώς όμως? Μπήκε στο club που βρήκε μπροστά του. Μια παγανίστρια τον ρώτησε αν μπορούσε να κηρυχθεί endangered species. ‘Εσύ ή εγώ?’ απόρησε ο Duck.
‘Είμαι Wiccan’ του ψιθύρισε γλέιφοντας το αυτί του φιλήδονα. Αυτός άκουσε Wiggan.
‘Και εγώ είμαι Chelsea’ της απάντησε εκείνος.
‘Είμαι δική σου. Ο έρωτας είναι η κορυφή του παγόβουνου, η ιεροτελεστία της φωτιάς που ανάβουμε θα σε μυήσει στην ηδονή και θα λιώσει ό,τι υπάρχει ανάμεσά μας’.
‘Sorry μα δεν έχω ώρα γι’ αυτά, ψάχνω την είσοδο της cyber Κολχίδας και ήδη έχω καθυστερήσει την αποστολή μου. Μήπως εσύ ως παγανίστρια γνωρίζεις πού βρίσκεται η είσοδός της?’.
‘Δεν ασχολούμαι με τίποτε άλλο εκτός από τη φύση’, είπε εκείνη κοιτάζοντας τα νύχια της.
‘Πηγαίνεις Δονούσα?’.
‘Όχι τώρα πια ασχολούμαι με κάτι ανώτερο, όπως το μίσος μεταξύ της λάσπης και της αναπνοής’.
‘Το aleph ε? Έχεις ακούσει τη φωνή της Elizabeth Frazer?’.
‘Έχω ακούσει και καλύτερες’.
‘Όπως?’.
‘Όπως της Βεατρίκης του σπαραγγιού, της Μάτας της ντομάτας. I practice my wicca και πάλι δεν καταλαβαίνω ότι το κακό απλώς αλλάζει όνομα. Θέλεις να κάνουμε έρωτα?’.
‘Ο παγανισμός είναι κάπρι για στρουθοκάμηλους που βουτάνε το κεφάλι στα μπατζάκια του και μαζεύουν φόρα για να εκτελέσουν το ελεύθερο λάκτισμα μέσα στην ίδια τρύπα που δημιούργησαν.’
‘Τι εννοείς?’.
‘Ότι ακόμη και το golf είναι πιο αξιοπρεπές’.
‘Έχεις κάτι με το wicca?’.
‘Δεν υπάρχει τίποτε πιο μίζερο από το κορίτσι το γεμάτο με tattoo.’
‘Μα δεν έχω tattoo’. Και όμως έχει.

Στο δίπλα μαγαζί γινόταν διαγωνισμός stand up existentialism. Η γραφή έχει αντικατασταθεί από την ορθοφωνία και ο γραφικός χαρακτήρας από τη συχνότητα των λέξεων. Μεταμοντέρνο είναι το λεξιλόγιο, ή μάλλον η κατάσταση εκείνη κατά την οποία ο ευσεβής πόθος για την εξαφάνιση των περιττών λέξεων μετατρέπεται σε εφιαλτική υποψία για την αδυναμία να χρησιμοποιήσουμε τις κατάλληλες. Όλα είναι θέμα υπαρξιακού άλματος και εξαρτώνται από τη σκοπιά από την οποία τα αντιμετωπίζεις. Αν είσαι kangaroo δεν έχεις περισσότερες πιθανότητες να υπερβείς τα εσκαμμένα απ’ όσες η σταγόνα που πέφτει από το φύλλο. Εξάλλου η ανάλυση της γλώσσας είναι η αντεστραμμένη θέαση της θέσης του Donald μέσα στον κόσμο, όπως φαίνεται. Σε γενικές γραμμές η σπουδαιότερη αρχιτεκτονική είναι η μουσική, φίλος της αρχιτέκτονα είναι η νύχτα κατά τον Wittgenstein, ενώ shapeless in the dark again ο Robert αναλαμβάνει να δημιουργήσει τις σκάλες του Ντε Κίρικο. Η Πανδώρα εκφωνεί το δελτίο ειδήσεων και όλοι προσηλωμένοι μηρυκάζουν ο ένας τον άλλον ζητώντας το κουτί της που ανοίγει με καινούριο ηχητικό σήμα.

Ο Donald απογοητευμένος μπαίνει στο internet cafe σκαλίζοντας με την σκαπάνη του τους χαρακτήρες του motherboard, προσπαθώντας να εξακριβώσει τον σωστό συνδυασμό των λέξεων που πίεσε ο προηγούμενος χρήστης για να εισχωρήσει στο άδυτο των αποδυτηρίων. Τα οικιακά σκεύη, το ψυγείο, η τηλεόραση μέσα στη σιωπή μάχονται για την καλύτερη θέση για το rebound, έπειτα ο σιγανός ήχος των κυμάτων και τα κορμιά των εραστών. Στο βυθό του pc αλιεύουν μαργαριτάρια τα καλαμάκια – μάτια του Donald καθώς αναδύεται για να πάρει ανάσες μέσα από τα kilobytes που έχουν σταλεί. Ξυπνά λουσμένος στον ιδρώτα, έχει πυρετό και δεν μπορεί να συνέλθει τον βουτάνε στο figurehead του δόκτωρ Robert, και έλεος, η γνώση δεν είναι προς πώληση για να μοιράζεται με προφυλακτικά στις εισόδους των μεγάλων τραπεζικών θυρίδων της Ελβετίας. Το ίδιο δηλητήριο είναι εκείνο που θρέφει το δέρμα του. Σκατά υπόθεση και αυτή η ιχνηλασία με τα μαλακισμένα δίπλα να παίζουν interactive παρτούζες.

Ο Μέτσελντερ και ο Μερτεζαχερ είναι άχρηστοι και ο Ρόζενστερν με τον Γκίλντενγκρατς νεκροί. Όταν βγαίνει από το Internet cafe δεν υπάρχει η απαιτούμενη συνοχή στη σκέψη του και έτσι.

  Cyber Κολχίδα
Ο Proust του χαμογελά. Αναρωτιέται αν η τέχνη μιμείται τη ζωή ή η ζωή μιμείται την τέχνη : είναι ο Ted αληθινός χαρακτήρας? Χρειάζεται ο Reeves να τον ερμηνεύσει ή είναι τόσο χαζός ώστε να μην απαιτείται η οποιαδήποτε υποκριτική ικανότητα? Ή μήπως ο Reeves είναι ο χαρακτήρας που πλέον ερμηνεύει ο Ted καταβάλλοντας κοπιώδεις προσπάθειες να υποδυθεί τον ηλίθιο? Έγινε ο Ted αληθινός άνθρωπος που ερμηνεύει την βλακεία του Reeves? Ποιος γνωρίζει? Η ζωή μιμείται την τέχνη ή η τέχνη τη ζωή? Τι αγωνιώδες ερώτημα για μια τόσο λεπτή φύση!
Ο Goofy μοιάζει με τον Rio Ferdinand. Για την ακρίβεια τα ράστα αυτιά του πετάνε όπως τα κοτσιδάκια του αγαπημένου διεθνούς άγγλου αμυντικού. Ή μήπως είναι ο Rio Goofy? Και αν ναι γιατί να θελήσει να τον φυλακίσει? Άραγε έχει να κάνει με την οικτρή αποτυχία της αγγλικής εθνικής? Με την εθνική ταπείνωση που υπέστη από τους πορτογάλους? Μήπως οι παίκτες της Εθνικής Αγγλίας βρέθηκαν πριν το ματς με την Πορτογαλία να σαβουριάζουν πίτες με γύρο απ’ όλα σε τουρκική ταβέρνα στο Dortmund? Γι’ αυτό αρνήθηκαν να υποβληθούν σε αντί-dopping control? Γιατί τα χνώτο τους βρωμούσε κρεμμύδι και τζατζίκι?

‘Είσαι καταδικασμένος Donald! Κανείς δεν γλιτώνει από τον αγγλικό τρόπο παιχνιδιού! Και εσύ θα μείνεις φυλακισμένος εδώ, κάτω από τη Metropolis, στην cyber Κολχίδα. Δεν αστειευόμουν όταν έλεγα ότι διψώ για εξουσία και γκέητορέητ (G8or8).’
‘Ώστε εδώ είναι η Cyber Κολχίδα?’.
‘Ναι. Δημιουργήθηκε με τη συνθήκη της Τεχνητής Νοημοσύνης (Artificial Intelligence) που υπογράφηκε ανάμεσα στον Steven Spielberg και τον Σκρούντζ Μακ Duck. Συγκεκριμένα με την προβολή της ομώνυμης ταινίας κατοχυρώνεται και επίσημα το industrial ως η ηχητική επένδυση της Παγκοσμιοποίησης’.
‘Δηλαδή?’.
‘Οι Ministry συμμετέχουν με το what about us και το industrial γίνεται ο οδοστρωτήρας που αναλαμβάνει να στρώσει τον δρόμο για να απεμπλακούν οι πλουσιότερες χώρες από τις φτωχότερες στην προσπάθειά τους για ευημερία. Η μουσική χάνει το συναίσθημά της και οι άνθρωποι αρχίζουν να σκέφτονται σαν μηχανές. Το διανοείσαι? Η μουσική πλήττεται και όμως ο αντίκτυπος ανιχνεύεται στους ανθρώπους. Σαν ομοιοπαθητική διάσταση της αρρώστιας. Η αθώα synthpop των αρχών του 80 μεταβάλλεται στο βιομηχανικό Λεβιάθαν που κινείται onward to the slaughter. Όλοι στη Cyber Κολχίδα εργάζονται υπό τους ήχους industrial κ post industrial σχημάτων που δουλειά τους είναι να αφαιμάσσουν τη μουσική από την μελωδία. Οι φωνές πρέπει ει δυνατόν να μην ακούγονται. Το photographic αναλαμβάνουν να αποπροσωποποιήσουν οι φωτογράφοι που θα εμφανίσουν στο κοινό το αποστειρωμένο τους τέκνο που συνέλαβαν με τη χημική φωτοσύνθεση. Φυσικό φως δεν εισχωρεί στην Κολχίδα, όλα εξαρτώνται από τον πολιτισμό, ακόμη και η ίδια η διάδοση ανατρεπτικών εντύπων όπως της Σχολής της Φραγκφούρτης. Οι βέλγοι παιδεραστές οργανώνουν θεραπευτικά σαδο-massage και οι Ιάπωνες εμφιαλώνουν ζωντανά ζωάκια μέσα στις κονσόλες τους. Όλα κάτω από τους ήχους του Andy La Plague, η πανώλη του μαύρου θανάτου γίνεται βιταμινούχο της κονσόλας, όλοι πρέπει να δουλεύουν σαν robots. Και η ανταμοιβή τους θα είναι το cd της Ant-zen και η κατακόμβη από σφήκες που αντιστοιχεί στο bizz-άρισμα της βασίλισσας πόλης από τους εργάτες της. Οι συνθήκες εργασίας τους αναγκάζουν να φοράνε μάσκες οξυγόνου ως που να συνηθίσουν ν’ αναπνέουν διοξείδιο. Οι φυσικοί ήχοι δεν μπορούν ν’ ακουστούν χάρη στα ακουστικά που προσαρμόσαμε στα αυτιά τους και δεν τους επιτρέπουν να συλλαμβάνουν ήχους κάτω από 120 decibel.’.
‘Και όλα αυτά γιατί?’.
‘Μα για να δημιουργήσουμε μια Εθνική Αγγλίας που θα μπορέσει να διεκδικήσει με αξιώσεις τίτλους. Να δημιουργήσουμε τον super ποδοσφαιριστή, εκείνον που θα ενσωματώσει τα χαρακτηριστικά του industrial επάνω του. Θα είναι μια τέλεια μηχανή που θα μπορεί να εκτελεί τα καθήκοντά του στην εντέλεια. Βλέπεις, όλοι νομίζουν ότι εργάζονται για κάποιον ανώτερο σκοπό, ότι η εργασία τους είναι το μέσο, δεν έχουν καταλάβει ότι οι ίδιοι αποτελούν το αντικείμενο εργασίας! Και έτσι περιμένοντας να αντιληφθούν τον σκοπό αναλώνονται ενώ εμείς αναζητούμε τη μουσική κλίμακα που θα ανέβουμε για να συναντήσουμε τον αγγλικό ιδεότυπο πολιτισμικής ευπραγίας!’.
‘Και λοιπόν τι εκφωνείς? Τον αντίστοιχο θουκιδίδειο επιτάφιο της τεχνοκρατικής κουλτούρας to the lights and towns below faster than the speed of sound faster than we thought we d go?’.
‘Αχαχα! Νομίζεις ότι κάποιος μπορεί να μας σταματήσει? Να διαλύσει την Cyber Κολχίδα? Να σταματήσει την Πρόοδο της Metropolis? Όλα τέμνονται σε ανοδικό επίπεδο, δημιουργούν τις υπεριώδεις ακτίνες που θα εκτοπίσουν την πορεία του ηλίου, και θα κάνουν την Κοπερνίκειο Ειρήνη να αναστατωθεί από τα μακριά κοντάρια με τα οποία θα χτυπήσουμε τις πλανητικές μπάλες μπιλιάρδου και θα τις βυθίσουμε στη μαύρη τρύπα της αιωνιότητας!’.
‘Και όλ’ αυτά για να διακριθεί η Εθνική Αγγλίας?’.
‘Βλέπεις το δέντρο και όχι το δάσος! Κάθε σωστός μεγαλομανής δεν μπορεί να αναδιαρθρώσει τον κόσμο χωρίς να βγάλει τον ίδιο απέξω.’
‘Τι εννοείς?’.
‘Ότι δεν δουλεύω για τον Mac Duck ή τον Τσαουσόπουλο αλλά για εμένα τον ίδιο. Σκοπεύω να δραπετεύσω στον ομογάλακτο γαλαξία μας με όλα τα αβγά που έχουν γεννήσει οι μεταλλικές πουλάδες της Κολχίδας. Εκεί θα τα σπάσω τ’ αβγά και θα δημιουργήσω την πιο γλυκιά γαλατόπιτα που έχει γευτεί ποτέ εξωγήινος. Έπειτα θα καλέσω τους υπόλοιπους συμπαίκτες στην Εθνική Αγγλίας, εκτός από τον καταραμένο, και θα προσφέρουμε την γαλατόπιτα ως ένδειξη φιλίας στον διπλανό γαλαξία του ομογάλακτου, ως που ν’ αποφασίσω σε τι θα χρησιμεύσουν οι τραπεζικοί λογαριασμοί.’.
‘Οι τραπεζικοί λογαριασμοί?’.
‘Βλέπεις, η Ελβετία είναι μια πόλη που υπήρχε πριν το big bang απλώς τότε δεν ονομαζόταν Ελβετία, αλλά ‘Πατρίδα μας η Γη’. Στην πραγματικότητα οι αναρχικοί δεν διαφέρουν σε τίποτε από τις πρώιμες μορφές ζωής, θεωρούν πατρίδα τους τη γη και το λεπτό σημείο της κοινής ύπαρξης αναρχικών, δεινοσαύρων και παστών κρεάτων κάνει πολλούς ερευνητές ν’ αμφιβάλλουν για το κατά πόσο η θεωρία του Δαρβίνου στέκει.’
Σκούπισε το μέτωπό του με το περικάρπιο που έγραφε Gate.
‘Μπορείς να δεις τον θυρεό της Κολχίδας?’.
‘Ναι’.
It s never love It s ornament
Bloody touch Shrunken head
Broken wrist Playtoy
Needle rust snakestrike
Choken throat poisonous
Swallowed teeth shyphlis
Headfuck drenched me
No peace soaked me
‘Και ο Robert με την M.?’.
‘Είναι και αυτοί φυλακισμένοι στις λέξεις: Mother Mary quite contrary kiss the boys and make them wary things r getting just a little bit scary it s a wonder I can still breath Never been much of a doubting Thomas but nothing breaks like a broken promise. Βλέπεις από τα τραγούδια δεν μπορείς να ξεφύγεις.’

Η πόρτα χτύπησε. Μια κοπέλα με γιλέκο από σίβυλλα και γόβες par tout μπήκε μέσα. ‘Τι γίνεται Daisy? Έφερες φαγητό για τους αιχμαλώτους μας?’. Ήταν η Daisy Maria Μήδεια.

Ο Ιάσονας ένιωσε την καρδιά του να χτυπά δυνατά, κάποιο άγνωστο συναίσθημα την τινάζει σαν μαξιλάρι γεμάτο πούπουλα. Χιλιάδες πούπουλα άρχισαν να προσγειώνονται στη γη του Πυρός και ν’ αρπάζουν φωτιά και η πυροσβεστική αντλία να μην μπορεί να κάνει τίποτε. Αναγκάστηκε να περπατήσει επάνω στα κάρβουνα πασαλειμμένος με τα λευκά τσιρότα φουσκώνοντας σαν μαξιλάρι που χρησιμοποιούσαν οι ναυτικοί του Πιζάρο για να απαλλαγούν από τα όνειρά τους τις κρύες νύχτες του καραβιού. Όταν διαπίστωσε ότι μικρά κύματα από διοξείδιο του άνθρακα χτυπούσαν επάνω στον κυματοθραύστη των χειλιών του κατάλαβε ότι η εκδίκηση θα ερχόταν από μέσα, τώρα που είχε ανακαλύψει την Λατινική του Αμερική. Άφησε το βλέμμα του να λιώσει κάτω από το εκτυφλωτικό της λευκό μπούστο, και ξέμπλεξε τις αισθήσεις του αφήνοντάς τις να στάζουν από το ιδρωμένο του πρόσωπο στο φλεγόμενο έδαφος όπου την γνώρισε. Οι μεγάλες κατηφόρες ξεχύνονταν σαν τάγματα φραγκισκανών μοναχών προσπαθώντας να εκπολιτίσουν το βάρβαρο ένστικτο που του είχε αφυπνίσει τον έρωτα και ένιωθε πια σαν πρωταγωνιστής τεχνικός πλυντηρίων σε διαφημίσεις συντηρητικών πλυντηρίων που συσσωρεύει την οργή του για τις αμελείς νοικοκυρές που δεν χρησιμοποιούν το σωστό προϊόν. Είχε εθιστεί στην τηλεοπτική άμπωτη καθώς ξεφυσούσε με μανία το κελί του ρίχνοντάς το τελικά και τρέποντας σε φυγή τα μικρά γουρουνάκια που είχαν οχυρωθεί πίσω από την αλαζονική εξουσία της κονσερβοποιίας τόνου της σοσιαλιστικής Κούβας. Έβγαλε το πούρο ο Goofy που άναυδος έβλεπε ότι η δύναμη του έρωτα είναι τόσο ανυπολόγιστη ώστε θα τον ανάγκαζε να σκεφτεί και πάλι να επαναπροσεγγίσει την Klarabel αφήνοντάς την να κάνει ότι θέλει με τον αναπτήρα του αμαξιού του, χωρίς να την πιέζει να γίνει κάτι που δεν είναι, όχι πάντως νυστέρι-ασανσέρ ή μπαρούτη-κόκκυγας.

Η φυλακή είχε γκρεμιστεί και ο Donald βουτώντας τον Goofy από το γιακά του ζήτησε να μάθει πού βρίσκεται το Χρυσόμαλλο Δέρας του τυράννου των ερτζιανών. Πήρε από το χέρι την Daisy και αιωρήθηκαν σαν υδράργυρος αφομοιωμένος στην παλιά προφητεία για την έλξη των πλανητών πριν οι δευτερεύουσες προτάσεις αποτελέσουν μέρος του παγκόσμιου πυρετού της επικοινωνίας. Και αρκούσε ο ήχος των κυμάτων και τα κορμιά των εραστών για ν’ απαλλαγούν από τα ράστα αφτιά του κέρβερου Goofy πριν τα σύννεφα λυγίσουν μέσα στο χορικό που προσέφερε η θέα των παλιών του φίλων, του Μελένιου, του Ultimate Warrior και του Χείρωνα και αναλυθεί σε δάκρυα γεμάτος από εκείνη την ευγνωμοσύνη που μόνο οι φίλοι προσφέρουν. Διαπίστωσε ότι ωριμάζεις όταν διαπιστώνεις ότι κάποιοι από τους νυν και πρώην φίλους σου μπορεί να περάσουν μια νύχτα στο κρατητήριο γι’ αντίσταση κατά της αρχής ή ότι υπάρχουν πιτσαρίες που δεν κάνουν delivery πίτσα –και βρίσκονται φυσικά στο Κολωνάκι- ή ότι η δικιά του μακρινή Αμερική δεν συνδέεται με το σχολείο αλλά με τους βομβαρδισμούς και το σιωνισμό. Τους αγκάλιασε και ζήτησε να μάθει από το δάσκαλό του ποια είναι η τιμή του πετρελαίου στο μεταίχμιο των ματιών του, όταν αντίκρισε την μαύρη κηλίδα μέσα τους να εκτείνεται προς τις ακτές της Elizabeth Frazer. ‘Μα!’. ‘Γρήγορα’ είπε ο Χείρωνας, ‘πρέπει να βρούμε το χρυσόμαλλο δέρας!’ απελευθερώνοντας μέσα από το βλέμμα του θαλασσοπούλια που τίναζαν τα φτερά τους σκορπίζοντας το πετρέλαιο στους Δωριείς που για να σωθούν ανέβαιναν στα κιονόκρανα και τα λάξευαν προκαλώντας τον Δωρικό ρυθμό. Ανάμεσα τους ο George Bush, απέναντι στο ενδεχόμενο να ηττηθούν τα σχέδιά του και πάλι προσπαθούσε να σμιλέψει το πρότυπο του έλληνα πολίτη. ‘Μα δεν γίνεται τίποτα’ είπε ‘δεν μπορώ να τους πιάσω από πουθενά. Γιατί είναι τόσο αντί-αμερικάνοι?’. Εξακολουθούσε να νομίζει ότι το ράιχ του δεν θα έπεφτε ποτέ, ότι η Γαμωσάντ θα προστάτευε τα κοινά συμφέροντα, ότι στη μηχανή του κιμά θα μπορούσε να αλέθει όλες τις φυλές μέχρι να δημιουργήσει τη νεκρόφιλη χλωρίνη με την οποία θα άλειφε την πτέρνα του. Αλλά η μοίρα του ράιχ είναι να πέσει, ούτε καν με ελεγχόμενη έκρηξη αλλά ως σεισάχθεια που δεν ζυμώθηκε στο ταμείο της πιο οδυνηρής του ωδίνης.
Η Elizabeth Frazer τους περίμενε στα παροράματα του σεντονιού που είχε καλύψει τη φωνή της, σαν απαλός δολοφόνος των καιρικών φαινομένων τα οποία εθεάθησαν να κυκλοφορούν χέρι-χέρι με την έγχρωμη επιφάνεια του ποταμιού, οι λέξεις μαζεύονταν στο φράγμα και κινδύνευε να σπάσει παρασύροντας τους ήρωες και την προσπάθειά τους να αρπάξουν το χρυσόμαλλο δέρας. Ο Ultimate Warrior εστάλη να συγκρατήσει το τείχος απαγγέλλοντας Αλεξάντρ Πούσκιν. ‘Αν δεν βρούμε τη σωστή λέξη δύσκολα θα μπορέσουμε να μείνουμε στη συγκεκριμένη ιστορία και να μην ξεβραστούμε ποιος ξέρει σε ποιες καινούριες γραπτές ζώνες διηγήσεων’, είπε ο Χείρων.
Τότε είδαν να φυτρώνουν από το έδαφος η αρμαθιά των παικτών της Εθνικής Αγγλίας. Θύμιζαν στίχους που είχε στο μυαλό του μόλις πριν και τώρα αντηχούσαν ως ηχώ στο κενό από λέξεις foreign office ζητώντας ν’ αποκτήσουν τη δική τους υπηκοότητα. Όλοι είχαν να σεντράρουν την ικανότητα, αλλά όχι και να περνούν κάθετες μπαλιές στην πλάτη της άμυνας. Και έτσι ο Ιάσων βρέθηκε αντιμέτωπος με τους δέκα άγγλους διεθνείς, ο Μελένιος με τη φιλαυτία του, ο Χείρων με τη ρήξη μηνίσκου, η Elizabeth με τα tattoo, η Daisy με την πατρίδα της. Με γρήγορες κινήσεις και όμορφο σουτ νίκησε την αγγλική άμυνα που καθοδηγείτο από τον Ebony Μελάγχθωνα, αγγλικανό επίσκοπο και αμφορέα pick up των Δαναίδων για μελίρρυτη μουσική.
Αλλά τότε εμφανίστηκε μπροστά του ο Double Dragon φτύνοντας bubble φωτιές που έπρεπε να προσαρμόζει στην ασπίδα του σαν ορθογώνια κομμάτια tetris ώστε να σβήνουν ή χρησιμοποιώντας την αφαιρετική του ικανότητα να πατά επάνω τους για να σχηματίσει την απαιτούμενη λέξη. Αλλά ποια ήταν η απαιτούμενη λέξη? Όλοι κοίταζαν αμήχανοι, όταν ακούστηκε μια φωνή : ‘η λέξη που ψάχνεις είναι μετά-μοντέρνος!’. Ο Ιάσονας Donald δεν πίστευε στα μάτια του. Ο Κύρος Rotwang Γρανάζης είχε εμφανιστεί από μια γωνία, μετανιωμένος που είχε δημιουργήσει την ιντάστριαλ Τσικόνε. Στα χέρια του κρατούσε το Μεγάλο Επίτομο Λεξικό του Όουεν Χάαργκριβς. ‘Ορίστε : Μετά-μοντέρνος : αυτός που βραχυκυκλώνει τους δράκους. Παράδειγμα : μετά-μοντέρνος είναι ο τύπος που ρίχνει τη σανίδα που κρατά το στρώμα στο κρεβάτι του όχι κάνοντας sex αλλά πανηγυρίζοντας goal της αγαπημένης του ομάδας. Συν.: Αντί-αφροδισιακός, ζαρωμένος.’. ‘Κάντε γρήγορα!’, φώναξε ο τσίφτης Ultimate Warrior, ‘δεν μπορώ να κρατήσω τα ορμητικά κύματα λέξεων!’. Ο Ιάσονας κούνησε την ουρά του και μετακινήθηκε επάνω στα σύννεφα φωτιάς. Χορεύοντας έσπασε κατά σειρά τα σύννεφα με τα γράμματα Μ-Ε-Τ-Α-Μ-Ο-Ν-Τ-Ε-Ρ-Ν-Ο-Σ. Αμέσως οι παριστάμενοι είδαν το πράσινο τέρας να χάνει την πανοπλία του και να μένει η skinιάρα Τσικόνε να τους κοιτάζει μοχθηρά.
‘Εσύ? Έπρεπε να το καταλάβω’, είπε ο Μελένιος ξεσπώντας σε δάκρυα.
‘Φυσικά εγώ! Τι περιμένατε άθλιοι? Η δουλειά μου στον πλανήτη σας ήταν να εξολοθρεύσω την Elizabeth Frazer και να προωθήσω τη μικρή Britney Spears! Να καταστρέψω το ethereal και να πουλήσω έρωτα σε ηλίθιους σαν τον Μελένιο.’
‘Χάσου από μπροστά μας!’, πρόσταξε ο Χείρωνας.
΄Καιρός να επιστρέψω στον πλανήτη μου, τον Παρθένο Υμένα. Αλλά πριν φύγω, σας αφήνω κληρονομιά τα τραγούδια μου και τον Γκάϊ Ρίτσι’.

Το δέρας έπεσε μπροστά στα πόδια του Τσαουσόπουλου, ο οποίος κοίταξε με έκπληξη και απορία τον Πηλέα Mac Duck. ‘Πάμε’, είπε εκείνος, ‘μου πήρε άξια τον θρόνο! Τώρα Τσαουσόπουλε πρέπει να περιοριστείς στη θέση του Γενικού Διευθυντή της Οινοποιίας που σκοπεύω να ιδρύσω στα αμπελοχώραφά μου’. ‘Τουλάχιστον’ έκανε ο Τσαουσόπουλος ‘μπορώ να καταχωρίσω το μαλλί μου ως ευρεσιτεχνία?’. ‘Σε τι εξυπηρετεί?’, ρώτησε ο Ιάσονας. ‘Σαν απολυμαντικό νυχιών κατά το πεντικιούρ’. ‘Ας έχει! Να καταχωρηθεί στου Όουεν Χάαργκριβς το Επίτομο Λεξικό της Ελληνικής Γλώσσης.’

Έτσι ο έκπτωτος industrial πολιτισμός βρήκε ταβάνι στην προσπάθεια του να φτάσει στον ουρανό του μουσικού στερεώματος και η ethereal έγινε η φασολιά την οποία αναρριχήθηκε ο Ιάσονας για να συναντήσει την πριγκίπισσα των ονείρων του, Daisy.