Πως θα μπορούσε ο Billy Corgan, o David Tibet (Current 93), o Mickey Rourke, o Robert De Niro και ο Γιάγια Τουρέ (!) να πρωταγωνιστούν στο ίδιο θρίλερ? Ο συντάκτης μας Kino Runner διασκευάζει το σενάριο της κλασσικής ταινίας του Alan Parker και οι συνέπειες είναι τουλάχιστον απρόβλεπτες :

Ο Billy Corgan γεννιέται μια κρύα μέρα στο Μπρούκλιν. Γεννιέται μόνος, κρυώνει και δεν έχει τρίχα στο κεφάλι, αντί να κλάψει φωνάζει ‘D arcy’ και θέλει να γνωρίσει το σιαμαίο του όνειρο. Σε ένα απόμερο σκαλί το μικρό μωρό ζητά τα άνθη του niemandswasser αλλά μαθαίνει ότι κυλούν ερήμην του και ο μόνος που μπορεί να το βρει είναι ο Ηράκλειτος.

Την ίδια κρύα ημέρα ένας ντετέκτιβ ονόματι Harry Angel ή blood Father (Mickey Rourke) ανοίγει την πόρτα του γραφείου του, βρίσκει τα λευκά φτερά που ξεπλένει το Niemandswasser και ανάβει το lucky strike της μοίρας του καθώς αναλαμβάνει μια περίεργη υπόθεση για λογαριασμό ενός μεγιστάνα του πλούτου, του Louis Cyphre (Robert De Niro). Συγκεκριμένα αναλαμβάνει να μάθει τι έγινε κάποιος τύπος που τα ίχνη του χάθηκαν μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο. Το όνομα του Johnny Favourite ή Κόκκινο λουλούδι ή Great Moloch. Ο Harry επιβιβάζεται στο τρένο των εξελίξεων προτιμώντας το βαγόνι των flash backs και μετά από another journey by train αποβιβάζεται σε ερημικό μέρος όπου βρίσκεται το νοσοκομείο που κάποτε νοσηλευόταν ο Favourite - Από τα νοσοκομεία όπου κανείς δεν είναι άρρωστος και κανείς καλά, όπως λέει και οLeonard Cohen - Έπειτα ψάχνει τον γιατρό που είχε αναλάβει τον Johnny, ο οποίος όμως αποδεικνύεται μορφινομανής, φοροφυγάς και κατσικογάμης. Επίσης δίνει δωρεάν συνταγές υπνοστεντόν σε πιτσιρίκες από την επαρχία πρόθυμες να του εκμυστηρευτούν τα μύχια της τσέπης τους. Ο Χάρυ τον κλειδώνει στο δωμάτιο του και βγαίνει να βρει τον Αλογοσκούφη ως ευσυνείδητος πολίτης, Προχωρώντας προς το Σπίτι των Ερπετών βλέπει μια Εκκλησία. Την πλησιάζει περιμένοντας να ακούσει κάτι διαφορετικό από το χότελ Καλιφόρνια το οποίο συνηθίζει να τραγουδά η ένδοξη ομάδα των Lakers όποτε βάζει στο κωλοδάχτυλο το δαχτυλίδι του πρωταθλητή NBA. Από την Εκκλησία ωστόσο ακούγεται κάποιο σφύριγμα, ο Χάρυ ανοίγει την πόρτα, βλέπει δυο αφροαμερικάνες καλόγριες και από το ταβάνι να στάζει αίμα. Είναι μια σκηνή υποβλητικού τρόμου στην οποία καταδεικνύονται τα αρχιτεκτονικά προβλήματα του Μπρούκλιν κατά το 1950. Όταν επιστρέφει ο Χάρυ βρίσκει δολοφονημένο τον γιατρό.

Καθώς ξετυλίγει το κουβάρι της ιστορίας οδηγείται στον αμερικανικό Νότο, στη Νέα Ορλεάνη, όπου επιβιώνει ακόμη το καυτό σορτς της Νταίζη και η ιεροτελεστία του βουντού. Συναντά την Margaret Krusemark (Σαρλότ Ράμπλινγκ, τρομερή γκόμενα των 60s) καθώς επίσης και την Epiphany Proudfoot (Lisa Bone) ή Blood Mother, ιέρεια βουντού της περιοχής και ιερή μαινάδα των κοτόπουλων Βοκτας που λατρεύονται ως θεότητες. Η ντόπια μαφία που απαρτίζεται από τους εμπόρους λευκού κρέατος θα προβάλει εμπόδια στην προσπάθεια του έντιμου ντετέκτιβ να ξεσκεπάσει τα αίτια της νόσου. Όλοι φαίνεται να έχουν συμφέρον να μην γίνει γνωστή η ταυτότητα του Johnny, ο Lestat για να μην τον ξετρυπώσει η Anne Rice, η Anne Rice για να μην την βρουν οι οπαδοί του Laurence Olivier, ο Laurence Olivier για να μην τον συγχέουν με τον Amlet, ο Άμλετ για να πάει για μπίρες και beach volley.

Μια σειρά φόνων θα οδηγήσει τον Χάρυ στην αποκάλυψη της τρομακτικής αλήθειας ( εξίσου υποβλητικής με τη σκηνή στην οποία ο Χάρυ βρίσκει στο δωμάτιο της Margaret το ταριχευμένο χέρι κάποιου Γιάγια Τουρέ, ‘το χέρι που οδηγεί στον άλλο κόσμο’, και το έγγραφο με το δυσανάγνωστο όνομα, το οποίο θα αποπροσανατολίσει προσωρινά τις ερευνές του. Στο χαρτί, που φαίνεται να υποδεικνύει ποιος κρύβεται πίσω απ’ το φόνο του Γιάγια ο Χάρυ διαβάζει την ακόλουθη λέξη, μισοσβημένη : ‘_Α_ΡΟΙ’. Μετά από έρευνες στην Πάπυρος Λαρους θα βγάλει το συμπέρασμα ότι η μισοσβημένη λέξη είναι ‘ΚΑΦΡΟΙ’, φυλή της Νότιας Αφρικής. Από εκεί προέρχεται και ο Γιάγια Τουρέ, αϊβοριανός καθώς είναι και αντίπαλος των κάφρων στις τοπικές διαμάχες. Στην πραγματικότητα, με αναφορές στο φλεγόμενο Καραϊσκάκη ο Alan Parker ανακαλύπτει στον εξοικειωμένο πεφωτισμένο αναγνώστη ότι η λέξη είναι ‘ΓΑΒΡΟΙ’ –ανθρωποφάγοι μάλιστα, και ότι ο μικρός εγγονός Τουρέ αν δεν θέλει να πάθει ό,τι ο παππούς του, πρέπει να προσέχει όταν μιλάει για τον Σωκράτη) και του δίδυμου αδελφού του Μπίλυ Κόργκαν, που όμως είναι έγχρωμος και με απαστράπτοντα μάτια, μικρός δαίμονας εφιάλτης του σιαμαίου του λευκού αγγέλου, όπως αποκαλύπτει η τελευταία σεκάνς.

Σε μια σκηνή ο Χάρυ θα συναντήσει τον Σάηφερ στο παλιό θέατρο της κωμόπολης, όπου δίνουν θεατρική υπόσταση στη σκηνή οι Current 93 δηλ. o David Tibet. Εκεί ο Harry θα διαπιστώσει ότι α) η κακοσμία γύρω του δεν οφείλεται στις πολλές καντίνες αλλά στις μασχάλες του, β) η προσωπική υγιεινή δεν είναι εξίσου μεταφυσική έννοια με άλλες λέξεις που επιδέχονται το ίδιο επίθετο, γ) ο διάβολος δεν αποφεύγει μόνο το λιβάνι αλλά και την κακοσμία των εσώρουχων δ) η Julie Wood έχει καταπληκτικά πόδια. Good morning Great Moloch. ‘Όταν λες καληνύχτα, αλλά δεν θέλεις να πλαγιάσεις γιατί ο θυμός σου είναι σαν τον Όουεν Χάαργκριβς, επιτελικός μέσος και τόσο βαθύς αισθάνεσαι σαν αγγλική σέντρα για το κεφάλι του Πίτερ Κράουτς, ενώ σου υποσχέθηκαν τον Παν, για το καλό σου, προωθήσου για να σκοράρεις, δέσου στην κνήμη του Δία και ευχήσου οι –χαιρόμαστε να τους μισούμε- άγγλοι να προκριθούν στον τελικό του παγκοσμίου, ω εσύ Όοουεν στείλε τους γερμανούς για τσάι’.

Το film στις καλύτερες του στιγμές αναπολεί την εσωτερική περιπλάνηση του ντετέκτιβ προς την αυτογνωσία ενώ γίνεται φανερή η εμμονή του σκηνοθέτη στο παρελθόν ως κομμάτι της εξέλιξης της ιστορίας και συνεπώς της ίδιας της ζωής του Harry. Το έντονο υπαρξιακό υπόβαθρο χρωματίζεται σκοτεινά μέσα από τον Ιανό Harry και τα σιαμαία του όνειρα, αποτείνοντας φόρο τιμής στο φελινικό alter ego που υποδύεται χαρισματικά ο Mickey Rourke. Οι μετα φροϋδικές αναφορές στον Λακάν και στο ρόλο του Άλλου στην ανακάλυψη του Εγώ εθίζουν τον θεατή – ‘αναγνώστη’ σε μια αφηρημένη έννοια ανάγνωσης όπου ο μεταφυσικός τρόμος γίνεται το αλφάβητο. Ισορροπώντας με συνέπεια ανάμεσα στον καθετήρα του αμερικάνικου νότου και στον κατακλυσμιαίο με ούρα βόρειο αμερικάνο πολιτιστικό τύπο ανθρώπου ο σκηνοθέτης ψαύει με ένταση το μόριο του (του πολιτιστικού τέτοιου, του βόρειου αμερικάνου) και πραγματοποιεί μια τομή στο σύγχρονο κινηματογράφο του παραλόγου με την σκιαγράφηση –φυσικά- του γυναικείου χαρακτήρα του κεντρικού ήρωα. Άλλωστε όλοι έχουμε έναν μέσα μας (καθετήρα). Η μπομπίνα του φιλμ, ταμπόν λεπτομέρειας, βουτηγμένο στο προγονικό αίμα στη σκηνή ανθολογίας όπου διαχέεται το μητρικό φίλτρο της Proudfoot , δίνει διαστάσεις ντοκιμαντέρ στην ταινία, ως προς τον τρόπο υπεξαγωγής παράνομων εγγράφων στη μεταπολεμική Νέα Ορλεάνη. Το αιμομικτικό στοιχείο μεταξύ Blood father, Blood mother, Great Moloch είναι τόσο έντονο που εξασφαλίζει μέχρι και άδεια πρακτορείου προπό στον εναπομείναντα από τους τρεις, αλλά εξίσου αποκαλυπτικό για την ομοιότητα της όλης ιστορίας με τον τραγικό σφαγιασμό της Sharon Tate που βάζει σε υποψίες για τον αναγραμματισμό του 1969.