Όλοι ήταν μαζεμένοι, δεν έλειπε κανείς. Άλλοι γνωστοί μεταξύ αγνώστων και άλλοι για πρώτη φορά, αλλα τίποτα δεν πείραζε γιατί ο σκοπός ήταν ένας. Στην πλατεία του μικρού χωριού υπήρχε χαρά, ανυπομονησία, χαμόγελα και όλοι αδημονούσαν για τον ετήσιο χορό στην κεντρική πλατεία μέχρι που τους περίμενε μια έκπληξη. Ένα παιδάκι φάνηκε από την κορυφή φωνάζοντας το όνομα της μητέρας του. Έντρομο, κατηφορίζοντας την πλαγιά έφτασε κοντά στην πλατεία, έπεσε στην αγκαλιά της μητέρας του και άρχισε να λέει κάτι που είδε να πλησιάζει στο χωριό.«Είναι τεράαααστιος με μεγάλα μάτια. Ένα γίγαντας που σε κάθε του βήμα ακούγονται τρομακτικοί ήχοι και πετάει φωτιές απο τα μάτια και το στόμα του. Καθώς περπατούσε φώναζε συνέχεια το όνομά του...» δήλωσε τρομαγμένος ο πιτσιρικάς. «Και πως τον λένε τον γίγαντα αυτόν;» ρώτησε ένα κάτοικος ακριβώς δίπλα του. «Rammsteeeeeein», απάντησε ο πιτσιρικάς και όλοι οι κάτοικοι άρχισαν να ψιθυρίζουν έντρομοι για το επερχόμενο κακό...

Κάπως έτσι ήταν η είσοδος των Rammstein στο μικρό χωριό της Ελλάδας και πιο συγκεκριμένα στη Μαλακάσα. Μια νευρικότητα πλανιόταν στον αέρα καθώς ένα μαύρο πανί κάλυπτε την σκηνή και προμήνυε μία (τουλάχιστον) εντυπωσιακή έναρξη. Έτσι κι έγινε, (γιατί αν εξαιρέσουμε  τις «πολιτικές» διαφωνίες μας με την Γερμανία)  αρκετές χιλιάδες κόσμος χειροκρότησε και χαμογέλασε μόλις είδε την γερμανική σημαία να ξεπροβάλει ξαφνικά και με τους ήχους του "Rammlied" να ξεκινά η βραδιά. Συνεχίσαμε (αρκετά αναμενόμενα) με το "B*******" και στο "Waidmanns Heil" είδαμε τα πρώτα εντυπωσιακά πύρινα εφέ. Αυτό που περιμέναμε δηλαδή όλοι μας.

Τα βήματα του γίγαντα προς το χωριό συνεχίστηκαν και άρχισε να πατά τα πρώτα σπίτια.  Και αυτά ήταν τα πολυ γνωστά μας "Keine Lust" και συνεχίστηκε η «καυτή» ατμόσφαιρά με το " Feuer Frei" όπου ο γίγαντας έφτυνε φωτιά από το στόμα του ώς ψηλά στον ουρανό, τραγουδώντας παράλληλα. Στα επόμενα βήματα του, όπου ακούστηκε το "Wiener Blut" είχαμε πάρα πολλές εκρήξεις οι οποίες προέρχονταν από σκηνικά και διάφορες πλατφόρμες που ανεβοκατέβαιναν και σχημάτιζαν διαφορετικούς συνδυασμούς με φώτα και εκρήξεις κατά την διάρκεια ολόκληρης της επίθεσής του. Βέβαια κάποια στιγμή (όπως ήταν αναμενόμενο) κουράστηκε και είπε να ξαπoστάσει για λίγο. Εκεί συναντήσαμε το φρέσκο "Frühling In Paris". Ξεκινώντας απλά με μια ακουστική κιθάρα ήταν το μοναδικό ταξίδι διότι δεν περάσαμε ούτε από «Μόσχα» ούτε από «Αμερική» που πολλοί θα θέλαμε.Το κοινό είχε κυριολεκτικά «ζεσταθεί» και χάρισε πάρα πολλά ρυθμικά χειροκροτήματα ώσπου κάπου στην μέση σχεδόν ολόκληρος ο χώρος του Terra Vibe γέμισε με «ομίχλη» δημιουργώντας μια περίεργη αίσθηση μυστηρίου.

Το "Ich Tu Dir Weh " πραγματικά έκανε το κοινό να ξεσαλώσει όπου είδαμε και μια καταπληκτική εμφάνιση και παιχνίδισμα μετα ξύ των Till και Flake. Μετά απο μια «δια-μάχη τους» ο Flake καταλήγει ξαπλωμένος μέσα σε ένα βαγόνι (σαν αυτά των ανθρακωρύχων) και ο Till ανυψώνεται με μια εξέδρα ψηλά στον ουρανό κρατώντας στα χέρια μια μεγάλη μάνικα. Κάπου στην κορύφωση του κομματιού άρχισε να πετά λάβα μεσα στο βαγόνι και να «καίει» τον Flake ο οποίος βγήκε ύστερα ντυμένος με ένα κοστούμι-ντισκομπάλα και συνέχισε με τον πολύ γνωστό σε όλους μας ιδιαίτερο χορό του.  Η μοναδική έκπληξη της βραδιάς ήταν όταν ο γίγαντας μας εμφάνισε το μυστικό του όπλο... το μοναδικό: "Du Riechst So Gut" όπου σηκώθηκε πραγματικά, σε όλους, η τρίχα κάγκελο.

Μετα την λήξη του "Du Riechst So Gut" είδαμε πάνω στην σκηνή μια αντλία πετρελαίου όπου ο Till (γι ακόμη μια φορά) «έκαψε» τον ουρανό της Αττικής και όταν εμφανίσθηκε ένας «οπαδός» επί σκηνής δεν δίστασε να τον σημαδέψει, να του πετάξει φωτιά και να τον κάνει ένα φλεγόμενο κινούμενο στόχο.  Ω,ναι, αυτό ήταν το "Benzin", ενω λίγα σπίτια είχαν μείνει ακόμα όρθια στο χωριό. Ο επόμενος στόχος του ήταν το "Links 2,3,4" όπου με μιλιταριζέ ρυθμό σείστηκε το έδαφος κάτω απο τα πόδια μας. Η φωνή μας όμως δεν είχε κλείσει μέχρι ο γίγαντας να κάνει ένα τεράστιο άλμα και κατά την σύγκρουσή του με το χώμα να ακούστεί ένας πολύ γνώριμος σκοπός... "Du Hast".  Φωνάξαμε, ουρλιάξαμε, πυροτεχνήματα περάσανε πάνω απο το κεφάλι μας, φλόγες έκαψαν το πρόσωπο μας και ήταν αυτό που πραγματικά περιμέναμε να δούμε όλοι μας μία ολόκληρη ζωή, τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο απο αυτό που απολαύσαμε.

Στο "Pussy" τα βλέματα όλων μας συναντήθηκαν με ένα ενοχικό χαμόγελο το οποίο μετατράπηκε σε σατυρικό γέλιο καθως στην μέση του τραγουδιού ο Till φόρεσε ένα τεράστιο «πέος» και αιωρούμενος κατα μήκος του stage, έχυσε στο κοινό  άφθονη άσπρη χαρά υπό μορφή... αφρού.

"Υou have a m**ni i have a po**so
so what's the problem, let's do it quick"

Με ένα efkaristoumepoli τα φώτα χαμήλωσαν, το συγκρότημα υποκλίθηκε και συνεχίσαμε με το "Sonne" στη αρχή του πρώτου encore της βραδιάς με αρκετές φλόγες επι σκηνής. Αυτό που παρατηρήσαμε είναι ότι ο γίγαντας που ενώ κατά την διάρκεια της επιδρομής ήταν καταιγιστικός και αμείληκτος,  στο "Heifisch" που ακολούθησε φαινόταν κουρασμένος, η απόσταση του μικροφώνου από το στόμα ήταν αρκετά μεγάλη έτσι ώστε να μην ακούγονται καθαρά τα lyrics και η αναπνοή του ήταν κοφτή και σαφώς κουρασμένη. Ευτυχώς που ο Flake ήρθε να σώσει την κατάσταση, άρπαξε μια βάρκα και άρχισε να κάνει κουπί πάνω σε ανθρώπινα κύμματα με την ελληνική σημαία στην πλάτη του. Όχι, δεν ακούστηκε το Seemann αν αυτό νομίζετε. Αυτό που ακούστηκε ήταν το "Ich Will" όπου αλλάζοντας γι' ακόμη μια φορά ολόκληρο το σκηνικό έκανε το μικρό χωριό της Μαλακάσας  να μοιάζει με ένα postapocalyptic ημιεγκαταλελειμένο  εργοστάσιο παραγωγής πυρηνικής ενέργειας το οποίο και έκαιγε τα τελευταία σπίτια που είχαν μείνει με φλόγες που πετάγονταν δεξιά και αριστερά. Έτσι ο γίγαντας συνέχισε να περπατά ώσπου ξαφνικά γλίστρησε η μπότα του μπροστά σε ένα γκρεμό. Δεν πρόλαβε να κρατηθεί κι έπεσε στο κενό. Σκοτώθηκε.... και αυτό ήταν. Τέρμα.

Έτσι ξαφνικά με ένα ακόμα efkaristoumepoli, το συγκρότημα χάθηκε, τα φώτα άναψαν και όλοι μείναμε με την απορία... «τελείωσε;» Με μονάχα 16 κομμάτια, ένα μοχάχα encore  και συνολική διάρκεια κάτι περισσότερο απο μία ώρα έκανε την συναυλία των Rammstein στην Αθήνα μια από τις μικρότερες αλλά ίσως η πιο εντυπωσιακή συναυλία που έχουμε δει στο Ελλαντάκι μας.

Το Setlist:

Rammlied
Buckstabu
Waidmanns Heil
Keine Lust
Feuer Frei
Wiener Blut
Frühling In Paris
Ich Tu Dir Weh
Du Riechst So Gut
Benzin
Links 2 3 4
Du Hast
Pussy
*encore*
Sonne
Heifisch
Ich Will

Δεν μπορεί κάποιος να πει οτι μείναμε ευχαριστημένοι 100% καθώς με το τελείωμα αισθανθήκαμε κάπως σαν... ξεπέτα (ίσως έτσι να ήταν και η συμφωνία). Δεν ακούσαμε Seemann, Engel και Rosernot τα οποία υπήρχαν σε setlist προηγούμενων συναυλιών αλλά είπαμε, είχαμε κι εμείς την εκπληξούλα μας.  O ήχος εκείνη την βραδυά ήταν απλά καλός με τις πολύ χαμηλές συχνότητες να είναι στα όρια να μπουκώσουν τα ηχεία. Αλλά τέλος καλό όλα καλά.

Ένα πράγμα, λοιπόν, θα χαρακτήριζε αυτή τη βραδιά. Την πραγματικά μαεστρική παραγωγή τους. Μηχανισμοί που ανεβοκατέβαιναν συνέχεια. Κανένα κομμάτι δεν είχε τον ίδιο φωτισμό, κρότοι εκκωφαντικά δυνατοί και φυσικά η πύρινη πινελιά που είναι πλέον Ραμστεϊνικό κατατεθέν. Πλέον ξεπέρασαν το στάνταρ των AC/DC στην συναυλία στο ΟΑΚΑ, την διασκέδαση που προσέφεραν οι Muse (επίσης στο TerraVibe) αλλά και πολλών άλλων συναυλιών που έχουμε δει εντός συνόρων. Ελπίζουμε την επόμενη (αν υπάρξει)  φορά σε ένα μεγαλύτερο (σε διάρκεια) show και ένα κοινό το οποίο το έχουμε συνηθίσει πολύ πιο θερμό και φωνακλάδικο.

(Υ.γ.: Τους Combichrist δεν πρόλαβα να τους παρακολουθήσω διότι έπρεπε εκτάκτως να μεταφέρω μια φίλη στο νοσοκομείο όπου της αφιερώνεται και το αρθράκι αυτό διότι έχασε δυστυχώς την συναυλία.)

Δημήτρης Balidor Κουτσομιχάλης