Αυτή η "cult" λεξούλα που τη πετάμε εδώ και εκεί ως επιθετικό προσδιορισμό όποτε νιώθουμε την ανάγκη απενοχοποίησης πολύ με εκνευρίζει. Το περασμένο Σαββατόβραδο όμως, δεν ξέρω πως αλλιώς να το χαρακτηρίσω... Φανταστείτε το: χιονοθύελλα στην Αθήνα, επικίνδυνα κοντά στο μηδέν, και ενώ στο δρόμο για το Gagarin άρχισε να με πιάνει μια απογοήτευση για τη νοημοσύνη τη δική μου και των φίλων μου, στο τέλος όλα ανατράπηκαν: Μια ολόκληρη ουρά ομοιοπαθών περίμεναν σε κατάσταση ενθουσιασμού και υποθερμίας! Είναι πολύ ανακουφιστικό να βλέπεις πόσοι τρελοί υπάρχουν σε αυτή την πόλη!

Στο δια ταύτα τώρα: Σχεδόν κατάμεστο από κόσμο το Gagarin, όλοι με τα μάτια στην άδεια σκηνή, την οποία κατέλαβαν ξαφνικά δύο χορεύτριες και ακολούθως η εν λόγω... Ταπεινή είσοδος on stage αλλά με τους πρώτους ήχους του I Surrender To The Spirit Of The Night ξεχάστηκαν τα πάντα! Η Samantha Fox φιλικότατη, χαμογελαστή, παιχνιδιάρα σε σημείο κατάθλιψης μερικές φορές προσπαθούσε να τραγουδήσει και να σηκώσει το πόδι πιο ψηλά από τη χορεύτρια την επαγγελματία! Και από κάτω να μην πηγαίνει χαμένος ούτε στίχος! Μόνο στα ενσταντανέ με τα καινούργια τραγούδια της (δεν το βάζει κάτω όμως) πήραμε κάποιες ανάσες, ανταλλάξαμε κάποιες πρώτες εντυπώσεις που δε ήθελα να δημοσιοποιήσω αυτή τη στιγμή και ρίξαμε και μια ματιά στον κόσμο που είχε μαζευτεί να θαυμάσει...

Από τις πρώτες επισημάνσεις μας ήταν ότι απουσίαζαν σχεδόν παντελώς τα καλώδια από τη σκηνή! Και γιατί να υπάρχουν άλλωστε; Το μόνο καλώδιο που βρισκόταν επί σκηνής (του μικροφώνου) μόνο προβλήματα δημιουργούσε (όχι, όχι, δεν τα χώνω για τη φωνή της Samantha. Έτσι κι αλλιώς τα μισά από τα τραγούδια ήταν συσκευασία, φτηνιάρικο karaoke με κακό editing, αλλά δε φαινόταν να ενοχλείται κανείς). Σε ανύποπτη στιγμή και εν μέσω πραγματικά ζωντανής ερμηνείας το μικρόφωνο άρχισε να κάνει παιχνίδια, να ανοιγοκλείνει και στο τέλος να κλείνει οριστικά! Δώρο θεού για τη Samantha Fox αφού κάπως έτσι η συναυλία απέκτησε το στοιχείο του αναπάντεχου, του λάθους, του αυθόρμητου. Ειδικά στο φινάλε με το Touch Me όταν, μετά από ένα βουβό πρώτο κουπλέ, ο ήχος του μικροφώνου επανήλθε ξαφνικά στο ρεφραίν το κέφι ανέβηκε εκεί που δεν ήταν σε όλη τη διάρκεια του live! Κάπως έτσι τελείωσε και η εμφάνιση της Samantha Fox… Σύντομη, ευχάριστη και περιεκτική όπως και η καριέρα της, τουλάχιστον αυτή που ξέρει ο περισσότερος κόσμος.

Πού να ‘ξερε η Samantha Fox πριν από κάτι δεκαετίες – όταν φόραγε το δερμάτινο με το καρφί και το γυαλί το μαύρο, το κοκάλινο και έμπαινε στο studio για να ερμηνεύσει απλοϊκά αλλά ρητά “this is the night” – ότι όχι απλώς θα έκανε το απόλυτο κομμάτι-slogan αλλά θα άφηνε πίσω της μια παρακαταθήκη. Ένα σήμα κατατεθέν μιας ολόκληρης γενιάς που μεγάλωσε κάτω από τη σκιά της μεγάλης καλλιτεχνικής δημιουργίας και μέσα στο άγχος για το μεγαλο-πιάσιμο. Της γενιάς που βρήκε το αντίδοτο σε ένα μπουκαλάκι με υπογλώσσια και με την ετικέτα να γράφει: «cult»... Της γενιάς που μετά από πολλά χρόνια έκανε ένα δυναμικό reunion στο φεστιβάλ cult ελληνικού κινηματογράφου του Gagarin, στο πλαίσιο του οποίου και η live εμφάνιση της Samantha Fox. Σκέφτεστε κανένα πιο επιτυχημένο συνδυασμό;

Y.Γ. : Περισσότερες και μεγαλύτερες φωτογραφίες της Sammy, που είναι άλλωστε και το ζητούμενο, στο photo gallery του forum.

Kείμενο: Blueworks

Φωτογραφίες: Alexx Decode