Spiritual Front, Rome, Mani Deum, Glimmer Void - live report από το 1ο Absinthe festival στην Αθήνα, φωτογραφίες και συνεντεύξεις με τις μπάντες!

Λίγο το ταξίδι στον πολυαγαπημένο μου Βορρά και το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος, λίγο οι διάφορες αβαρίες που επιμήκυναν την «εκτός των τειχών» παραμονή μου, έφτασα να παραδίδω το κείμενο μου αργοπορημένη... πάμε όμως να εξιστορήσουμε τα γεγονότα της 6ης του Ιούνη! Ήταν μια νύχτα αυτή που την περίμενα με λαχτάρα κι όμως τα κατάφερα να φτάσω στο ΚΥΤΤΑΡΟ αρκετά μετά τις 21:00. Ευτυχώς για μένα, οι Glimmer Void ξεκίνησαν γύρω στις 10 παρά. Αυτό βέβαια ήταν εκτός προγράμματος και κάτι που θα «κόστιζε» όπως θα σας εξηγήσω στη συνέχεια και θα δυσαρεστούσε, δικαιολογημένα, κάποιους από τους παρευρισκομένους...

Τα παιδιά, επτά σε σύνολο με την προσθήκη του Μάνου από τους Defile Des Ames σε μια guest εμφάνιση, ήταν εμφανώς τρακαρισμένα. Τουλάχιστον στα πρώτα κομμάτια. Στη συνέχεια βέβαια «λύθηκαν» και αυτό φάνηκε και βοήθησε πολύ στην απόδοση τους. Την επικοινωνία με το κοινό ανέλαβε η γλυκύτατη Θάλεια η οποία πέρα από την επιμέλεια των στίχων του σχήματος, είναι και στα φωνητικά μαζί με τον Γιώργο Σ. Έμειναν στη σκηνή για 40 περίπου λεπτά και παρουσίασαν ένα γεμάτο σύνολο κομματιών. Αρκετό για να πάρω μια πρώτη, γερή δόση του ήχου τους. Μεγάλη έκπληξη ήταν το κλείσιμο τους με μια εμβατηριακή διασκευή του It's A Sin των Pet Shop Boys!

Setlist:

1.The Rising
2. Diablerie
3. Disillusion
4. Death's Way
5. Goners
6. The Tale Of The Cursed And The Gifted
7. And Still There Is Silence
8. Before The End
9. It's A Sin (Pet Shop Boys cover)

Οι Glimmer Void είναι οι:
Θάλεια - φωνητικά, στίχοι
Στέλιος - κιθάρα, ακορντεόν, πλήκτρα
Δημήτρης - κιθάρες
Ντιάνα - βιολοντσέλο
Γιώργος Κ. - drums, κρουστά
Γιώργος Σ. - φωνητικά
Guest για το Absinthe Festival, Μάνος (defile des ames) - φωνητικά, κιθάρα, κρουστά

Στη συνέχεια και με μια σύντομη αλλαγή, εμφανίστηκαν οι Mani Deum. Πολυπληθές σχήμα και αυτοί (επτά τον αριθμό), αρκετά πιο «δεμένοι», με καλύτερο ήχο και με καλύτερο έλεγχο της εικόνας τους. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στο θέρεμιν που έπαιζε ο  Panos και στεκόταν πίσω αριστερά. Ήταν τόσο εντυπωσιακό να βλέπεις τα δάχτυλα του να κινούνται στο κενό ανάμεσα στις δύο κεραίες, χωρίς να υπάρχει κάποια φυσική επαφή με την επιφάνεια τους και οι δονήσεις που παρήγαγε τόσο χαρακτηριστικές. Αν μου επιτρέπεται μια πρόταση και εφόσον ο χώρος σας διευκολύνει, στο επόμενο στήσιμο επί σκηνής, φέρτε το θέρεμιν μπροστά!

Setlist:

1. Infected Kittens (Intro)

2. Wave Goodbye

3. Unconditional Condition

4. Blasphemy, the word

5. My Past Is Leaking Into My Present

6. Everythings & Nothings

7. The Room Falls Silently

8. What Are You

9. Thy Will Be Done Through Her

10. Velvet Stomach Spasms

11. Roses In An Endless Field

12. Love Like Berlin

13. Nemesis

Οι Mani Deum είναι οι:

P. - Κιθάρα, φωνή, μουσική, στίχοι
Manos.K- Κιθάρα, φωνή, μουσική, στίχοι
Eygenia- Synths, κρουστά, αρμόνικα, ξυλόφωνο
Jason- Μπάσο
Panos- Theremin
Mr XIII- Κρουστά
Nikos- Βιόλα

 

Ακολουθεί μια εκ μακρόθεν συζήτηση που είχα και με τα δύο ελληνικά σχήματα, λίγες μέρες μετά την διεξαγωγή του φεστιβάλ. Θέλω με αυτό τον τρόπο να φέρουμε τα πράγματα τούμπα και να έχουμε την ευκαιρία τόσο να γνωρίσουμε τα παιδιά όσο και να «δούμε» το φεστιβάλ μέσα από μάτια τους. Πάνω από τη σκηνή. Τους ευχαριστώ πολύ για την συνεργασία και τον χρόνο που αφιέρωσαν και τους υπόσχομαι ότι θα επιδιώξω να τους ξαναδώ. Δεν είναι παραχώρηση αυτό. Το κέρδισαν και με κέρδισαν.

«Το Σάββατο πέρασε πια για τα καλά. Τι γεύση σας έχει αφήσει η εμφάνιση σας στο 1ο Absinthe Festival;»

Θάλεια (Glimmer Void): Το Absinthe Festival υπήρξε μοναδική εμπειρία για εμάς. Το όλο εγχείρημα από την Dead Scarlet Records υπήρξε λίγο τολμηρό για την ελληνική σκηνή και πραγματικά χαιρόμαστε που πήγαν όλα καλά. Και βέβαια ελπίζουμε να επαναληφθεί με περισσότερη επιτυχία στο μέλλον και περισσότερη ανταπόκριση από τον κόσμο, και γιατί όχι να ξαναδοθεί και σε εμάς, καθώς και σε άλλα ελληνικά group, η δυνατότητα να παίξουν δίπλα σε μεγάλα ονόματα.

P. και Manos.K (Mani Deum): Μπορεί εμείς οι ίδιοι να μην ήπιαμε αρκετό αψέντι αλλά η βραδιά ήταν αρκετή για να μας μεθύσει. Ήταν μεγάλη μας τιμή να μοιραστούμε τη σκηνή με τους Spiritual Front, τους ROME και τους Glimmer Void.

«Τι επιδιώκετε να πετύχετε μέσα από τη μουσική σας; Πως θα χαρακτηρίζατε τον ήχο σας;»

Θάλεια (Glimmer Void): Προτιμάμε να μην βάζουμε τη μουσική μας σε καλούπια, και πραγματικά σημαίνει πολλά για εμάς το ότι δυσκολεύονται να μας παρομοιάσουν με άλλους καλλιτέχνες. Προσπαθούμε να είμαστε όσο πιο πρωτότυποι γίνεται. Έτσι όπως έχουν εξελιχθεί, βέβαια, τα πράγματα, μάλλον κινούμαστε σε ethereal folk ήχους. Η μουσική και οι στίχοι μας είναι γεμάτοι εικόνες, σκέψεις και συναισθήματα και αυτό που επιδιώκουμε είναι να τα μεταφέρουμε όλα αυτά στους ακροατές μας και να μπορέσουν να ταξιδέψουν και εκείνοι, όπως κι εμείς όταν δημιουργούμε ή παίζουμε ένα κομμάτι μας.

P. και Manos.K (Mani Deum): Όπως και στο σύμβολό μας, το οποίο είναι δύο τρίγωνα αντίθετα που ενώνονται σε ένα μικρό σημείο, θα έλεγα ότι προσπαθούμε η μουσική και οι στίχοι μας να είναι η μικρή κοινή περιοχή τους. Η ένωση του θηλυκού με το αρσενικό, του "κακού" με το "καλό", το μικρό και το μεγάλο, το Α και το Ω. Την μουσική μας , λόγω του ότι έχει διάφορα στοιχεία την ονομάζουμε "Infected Folk 'n' Roll".  Ο ήχος μας είναι άλλοτε folk, άλλοτε ρετρό και άλλοτε πειραματικός. Είναι ένας συνδυασμός νομίζω... Μέσα από την μουσική μας επιδιώκουμε να εκφραστούμε και να μοιραστούμε με τον κόσμο την δική μας οπτική γωνία για τον έρωτα, την πραγματικότητα και την καθημερινότητα γενικότερα....

«Spiritual Front ή ROME;»

Θάλεια (Glimmer Void): Ειλικρινά δεν μπορείς να διαλέξεις ούτε να συγκρίνεις. Και τα δυο group είναι εκπληκτικά και έπαιξαν απίστευτα στο festival. Οι ROME μας ταξίδεψαν και μας μάγεψαν με την σεμνή λιτότητα του ήχου τους και με την ομορφιά της φωνής του Jerome. Οι Spiritual Front μας ξεσήκωσαν με την εκρηκτική τους παρουσία και μας άφησαν, πιστεύω, τις καλύτερες εντυπώσεις.

P. και Manos.K (Mani Deum):  Spiritual Front και ROME.-

Τόσο οι Glimmer Void όσο και οι Mani Deum, πρόσφατα κυκλοφόρησαν τις δουλειές τους μέσα από την  ελληνική Dead Scarlet Records. Ζήτησα λοιπόν από τα παιδιά να μας παρουσιάσουν τις δουλειές τους. «Τι πρέπει να περιμένει να ακούσει ο ακροατής;»

Glimmer Void - Souls Parade EP: Το "Souls Parade" είναι ή πρώτη μας δουλειά. Αποτελεί ένα ΕΡ album πέντε κομματιών. Δεν θα βρεις συνοχή μεταξύ τους. Τολμώ να πω πως όλα ήταν πειραματικά και δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό. Το "Souls Parade" συνδυάζει gothic, neo-classical, neo-folk και dark ήχους. Πάντως πιστεύω ότι θα κρατήσει το ενδιαφέρον σου αμείωτο και την φαντασία σου ζωηρή από το πρώτο έως το τελευταίο κομμάτι. Μεγαλύτερη συνοχή και ωριμότητα, καθώς και περισσότερα neofolk στοιχεία, θα βρει κανείς στο νέο full-length album μας, που θα κυκλοφορήσει μέσα στους επόμενους μήνες, πάλι από την Dead Scarlet Records.

Mani Deum - Five Infected Blessings EP: Το "Five Infected Blessings EP" αποτελεί την πρώτη μας studio δουλειά. Η σύνθεση του συγκροτήματος διαφέρει σήμερα από τότε και θα έλεγα ότι είναι κάπως πιο ήρεμο και βαρύ από τον τωρινό μας ήχο. Θα μπορούσα να χαρακτηρίσω το EP αυτό ως την ηρεμία πριν από την καταιγίδα που για μας θα εκδηλωθεί στο επερχόμενο full album ονόματι "Music For Your Local Church."

«Ποια ήταν η καλύτερη και ποια η χειρότερη (αν υπήρξε) στιγμή του φεστιβάλ;»

Θάλεια (Glimmer Void): Σε κάθε live εμφάνιση, υπάρχει αρκετό άγχος και γίνονται λάθη τόσο από εμάς όσο και από την ηχοληψία. Είναι λογικό και επόμενο.  Το χειρότερο πιστεύω ήταν ότι μάθαμε, αφού πλέον είχαμε ολοκληρώσει την εμφάνισή μας, ότι ο ήχος στα πρώτα κομμάτια δεν ήταν πολύ καλός και τα γυναικεία φωνητικά δεν ακούγονταν όσο δυνατά έπρεπε. Το καλύτερο δεν διήρκησε μόνο μία στιγμή. Ήταν από την ώρα που μας ανακοινώθηκε η συμμετοχή μας στο festival μέχρι και τώρα που έχουμε μείνει με τις αναμνήσεις. Πάντως, παρά τις όποιες δυσκολίες, όλοι μας περάσαμε όμορφα πάνω στη σκηνή, προσπαθήσαμε να δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό και ελπίζουμε αυτό να φάνηκε και να μπορέσαμε να το μεταδώσουμε και στο κοινό. Πάντως, δίνουμε υπόσχεση ότι θα ακολουθήσουν και άλλες καλύτερες στιγμές από Glimmer Void.

P. και Manos.K (Mani Deum):  Η καλύτερη στιγμή ήταν όταν καταλάβαμε πως το κοινό απολάμβανε τη μουσική μας. Είναι μια πρόκληση να παίζεις μπροστά σε ελληνικό κοινό όντας Έλληνας γιατί περιμένουν κάτι καλό από εσένα αλλιώς θα τους απογοητεύσεις. Μας βοήθησε πολύ η άψογη διοργάνωση και ο πολύ καλός ήχος που είχαμε επί της σκηνής. Η χειρότερη στιγμή ήταν η στιγμή της συνειδητοποίησης ότι το φεστιβάλ τελείωσε...

Λίγο πριν το τέλος της βραδιάς, ο χαρισματικός Simone Salvatori των Spiritual Front αφιέρωσε πολύ εγκάρδια στους Mani Deum το πρώτο κομμάτι του encore (Love Through Vaseline). «Υπάρχει κάποια ιδιαίτερη συμπάθεια-σχέση ανάμεσα στις δύο μπάντες;»

P. και Manos.K (Mani Deum):  Spiritual Front ακούμε εδώ και αρκετά χρόνια και πριν από την εποχή του Armageddon Gigolo τους είχαμε ξεχωρίσει στα ακούσματά μας. Έχουμε ανταλλάξει στο παρελθόν αρκετά μηνύματα μέσω διαδικτύου αλλά είναι η πρώτη φορά που γνωριζόμαστε από κοντά. Υπάρχει όντως συμπάθεια ανάμεσα στις δύο μπάντες, η αφιέρωση όμως ήταν μία πολύ ευχάριστη έκπληξη που δεν την περιμέναμε.

 

Γύρω στις 12:10 ανέβηκαν στη σκηνή οι ROME. Δηλαδή το κεντρικό πρόσωπό τους, ο Jerome Reuter, ο Patrick Damiani (που ξεκίνησε να βοηθά αρχικά στο στούντιο τον Jerome και στη συνέχεια έγινε μόνιμο μέλος) αλλά και ο Νίκος Μαυρίδης που συνόδευε στο ηλεκτρικό βιολί.  Ο Jerome φυσιογνωμικά, είναι αυτό που λέμε «computer geek». Με παιδικό πρόσωπο και καθαρό βλέμμα, είχε αναλάβει αποκλειστικά τα φωνητικά. Ο Patrick ήταν στην κιθάρα αλλά σε κάποια κομμάτια (A Burden Of Flowers, Hope Dies Painless, Le Voile De L'Oubli, Der Wolfsmantel και στο A La Faveur De La Nuit) μαζί με τον Νίκο έπιαναν τα σκεπασμένα με μαύρα υφάσματα, τύμπανα δίνοντας ένα περισσότερο martial ύφος στη βραδιά.

Οι ROME είχαν από το ξεκίνημα ακόμη, προβλήματα στον ήχο τους. Η φωνή του Jerome ήταν πολύ χαμηλά και υπερκαλυπτόταν από τα όργανα. Αυτό ανάγκασε τον κόσμο να του φωνάζει «Louder! Louder!» και τον ίδιο να μορφάζει κάποιες στιγμές ανήσυχος. Δυστυχώς ο ήχος δεν διορθώθηκε παρά μόνο προς το τέλος της εμφάνισής τους. Ακούσαμε πολλά κομμάτια τους και προσωπικά δεν έμεινα παραπονεμένη στο ελάχιστο. Με γοήτευσε η παρουσία τους. Δεν είχε φανφάρες κι ούτε υπερβολές. Ήταν λιτή κι όμως τόσο γεμάτη. Απέριττη.

Οφείλω να ομολογήσω πάντως ότι σε αρκετούς φάνηκαν αδύναμοι σκηνικά και μπορώ να καταλάβω το γιατί. Ακούγοντας τη μουσική τους και λόγω του κλίματος που αυτή δημιουργεί, περιμένει κάποιος να έχουν προβλέψει και μια αισθητική αντίληψη επί σκηνής. Η έλλειψη όμως οποιουδήποτε στοιχείου που θα μπορούσε να υποβάλλει το κοινό, σε συνδυασμό με τον κακό τους ήχο, τους αποδυνάμωσε. Σε βάρος τους λειτούργησε και το γεγονός ότι το φεστιβάλ όπως ήδη ανέφερα, έτρεχε με μια ώρα καθυστέρηση. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα αφενός κάποιοι περισσότερο κουρασμένοι, να αποχωρήσουν πρόωρα και αφετέρου οδήγησε την διοργάνωση στο να τους ζητήσει  να κατέβουν από την σκηνή δύο κομμάτια πριν το προκαθορισμένο τέλος. Απολογηθήκαν επί σκηνής, μας ευχαρίστησαν για την παρουσία μας, μνημόνευσαν με ευγνωμοσύνη τον Δημήτρη (ιδιοκτήτη της Dead Scarlet) και έφυγαν μέσα σε ένα θυελλώδες χειροκρότημα.

Στην αλλαγή που μεσολάβησε για να ανέβουν οι Spiritual Front, είχα την ευκαιρία να συζητήσω για λίγο με τον Jerome και τον Νίκο.

«Πρώτη φορά στην Ελλάδα. Πως σας φάνηκε το ελληνικό κοινό;»

Jerome: Ναι, αυτή ήταν η πρώτη μας φορά στην Ελλάδα. Αισθανόμαστε πολύ υπερήφανοι για την πρόσκληση που λάβαμε να επισκεφθούμε την υπέροχη πόλη της Αθήνας. Όλοι είναι πολύ φιλικοί και μας δίνουν όλη τους την υποστήριξη. Τα παιδιά του Absinthe κάνανε υπέροχη δουλειά και το κοινό ήταν στ' αλήθεια φοβερό!»

«Τολμώ να πω ότι η συντριπτική πλειοψηφία όσων βρέθηκαν εδώ απόψε, ήρθε για να δει εσάς. Πως σας φαίνεται αυτό;»

Jerome: Κάπως παράξενο. Εδώ σήμερα εμφανίζονται πολύ καλές μπάντες και σημαίνει πολλά για εμάς όλη αυτή η υποστήριξη που δεχόμαστε στην Ελλάδα. Ελπίζω να τα καταφέρουμε και να ξαναέρθουμε σύντομα ώστε να παίξουμε και ολόκληρο το σετ μας μιας και λόγω έλλειψης χρόνου, δεν μπορέσαμε να παρουσιάσουμε όλα τα κομμάτια που είχαμε προετοιμάσει.»

«Πρόσφατα κυκλοφορήσατε μέσω της Trisol το «To Die Among Strangers». Τι μπορείτε να μας πείτε σχετικά;

Όχι πολλά στ' αλήθεια. Πρόκειται απλά για ένα single που κάνει πολύ καλές πωλήσεις και κοντεύει ήδη να εξαντληθεί (σημ. η Trisol το κυκλοφόρησε σε special edition συνοδευόμενο κι από ένα t-shirt). Αυτό που θα πρέπει να περιμένετε είναι το άλμπουμ (Flowers From Exile) που θα κυκλοφορήσει στις 26 Ιουνίου. Έχουμε δουλέψει πάρα πολύ για αυτό. Τόσο εγώ στους στίχους όσο και ο Patrick στην παραγωγή. Εύκολα θα το χαρακτήριζα την καλύτερη, μέχρι σήμερα, δουλειά μας. 

«Νίκο πρώτα απ' όλα καλωσόρισες στην Ελλάδα! Χάρηκα πάρα πολύ όταν έμαθα πως έχεις προστεθεί στη σύνθεση των ROME. Πόσες φορές έχετε παίξει μαζί;»

Σήμερα είναι η τρίτη μου φορά.

«Θα ακολουθήσουν κι άλλες εμφανίσεις σας στο άμεσο μέλλον;»

Ναι, έχουμε την παρουσίαση του νέου άλμπουμ στα τέλη Ιουνίου και από κει και πέρα κάποιες εμφανίσεις το φθινόπωρο.

«Πως νοιώθεις πάνω στη σκηνή; Θα μείνεις μαζί τους; Θα σε ξαναδούμε;»

Είναι υπέροχα! Δεν μπορώ να στο εξηγήσω αλλά είναι κάτι το φοβερό. Ο κόσμος, η υποστήριξη... ελπίζω όλα να πάνε καλά και την επόμενη φορά να σας επισκεφθούμε και πάλι όλοι μαζί.

Κάπου εδώ εμφανίστηκε ο Patrick που κουβαλούσε εξοπλισμό και τους έβαλε τις φωνές στα γερμανικά. Νομίζω πως μάλλον τους ζητούσε βοήθεια. Εγώ έφυγα τρέχοντας για να προλάβω τους headliners!

Η ώρα ήταν 01:45, οι Spiritual Front βρισκόταν επί σκηνής και ο Simone ξεκίνησε ευχαριστώντας μας που μείναμε τόσο αργά για να τους δούμε. Του απαντήσαμε με ένα δυνατό χειροκρότημα, ο προτζέκτορας άρχισε να προβάλει μια ασπρόμαυρη ταινία  (αν δεν σφάλλω ήταν η «Mama Roma» του Pasolini) και το ταξίδι ξεκίνησε.... Song For The Old Man, No Kisses On The Mouth, German Boys που για χάρη μας το έκανε Greek Boys, Bastard Angel, Jesus Died In Las Vegas, I Walk The Deadline και μεις τραγουδούσαμε το ρεφρέν... «I'm walking on the deadline. The one of our sacrifice! The sacrifice of thorns and sperm and vice».

Όλοι κοστουμαρισμένοι, μα ο Simone πληθωρικότερος και γοητευτικότερος όλων. Από κείνους που και σακούλα σκουπιδιών να τους φορέσεις, πάλι καταφέρνουν και ξεχωρίζουν. Από τη φύση δοσμένο πλεονέκτημα. Διαβολεμένα μάτια. Πολύ καλή φωνή. Υπέροχη σκηνική παρουσία.  Πολυλογάς λατίνος, δεν σταμάτησε να μας ευχαριστεί που ήμασταν μαζί τους, που μείναμε και αντέξαμε την κούραση. Προσπάθησε πολλές φορές να πει το ευχαριστώ και στα ελληνικά αλλά πάντα μπερδευόταν. Ποιος νοιάστηκε στ' αλήθεια; Προς το τέλος έχανε λιγάκι τα λόγια του. Ή παρίστανε πως τα έχανε; Μέρος του παιχνιδιού θαρρώ. Μας παρουσίασε τους υπόλοιπους. Χαμογελαστοί και καλοβαλμένοι. Νομίζω μας είπε και το My Kingdom For A Horse και μετά από κάθε κομμάτι που τέλειωνε σκεφτόμουν «Τώρα θα πει το Slave. Τώρα θα πει το Slave!» 

Στις 02:30 κοντά, έφυγαν από τη σκηνή και παρ' όλη την κούρασή μας πιάσαμε ένα δυνατό, παρατεταμένο χειροκρότημα. Επέστρεψαν σύντομα και μας τραγούδησαν το Love Through Vaseline (με εγκάρδια αναφορά στους Mani Deum όπως προείπα). Το Slave τελικά το κράτησαν για το τέλος. Ο Simone έδωσε όλο του τον εαυτό και έκλεισε πεσμένος στα γόνατα με την κιθάρα στα χέρια ενώ τα φώτα έπαιζαν ρυθμικά από πάνω του οδηγώντας τον σε ένα κρεσέντο. 

Έπιασα κουβέντα με φίλο από εκείνους που βρήκαν τους Spiritual Front λίγο περισσότερο Ιταλιάνους απ' όσο θα ήθελαν. «Τι ήταν αυτό τώρα; Neofolk πάντως δεν ήτανε!» Δίκιο είχε και μάλλον φταίει που μας είπαν σχεδόν όλο το Armageddon Gigolo που για να λέμε την μαύρη αλήθεια, neofolk δεν το λες. Πάντως τους προτιμώ έτσι γιατί ξεφεύγουν από τον κλασσικό και αναμενόμενο ήχο. Στις παλιότερες δουλειές τους που τους κατέταξαν στον χώρο, νομίζω πως έβαζε και «ψεύτικη» φωνή. Αυτή την βαθιά που καθόλου δεν μοιάζει με την κανονική χροιά του. Τώρα είναι κάτι διαφορετικό που ναι, ενδεχομένως ξενίζει μα που ξεχωρίζει κι όλας. Θυμάμαι πεντακάθαρα τους διπλανούς και τους μπροστινούς μου που χόρευαν και μένα που πέταγα από χαρά, τον αδελφό μου που σιγοτραγουδούσε  και όλους όσους με πλησίαζαν και μου ‘λεγαν χαμογελώντας... «Αποκάλυψη!»  Λίγο πριν τις 03:00 πρέπει να τελείωσαν όλα.

Φεύγοντας ένοιωσα ένα ελαφρύ αεράκι στο πρόσωπο και ευχαριστήθηκα. Με φιλοξένησε ένας χώρος με καλό εξαερισμό και επαρκή ψύξη.  Με ανθρώπινο, πεντακάθαρο εσωτερικό. Με ευγενικό προσωπικό. Μεγάλη σκηνή και μωβ/μπλε φωτισμό που ζέσταινε την ατμόσφαιρα και με ξεπροβόδιζε με γλύκα. 

Αυτά, τα πολλά για σήμερα. Ελπίζω να μην σας κούρασα και να το διασκεδάσατε. Σας χαιρετώ και δίνω ραντεβού για το φθινόπωρο που το Absinthe Festival θα επιστρέψει. Αν όλα πάνε καλά... θα δούμε ORE !