Ανάμεσα στα ευχάριστα στοιχεία της, γενικά όχι και πολύ ευχάριστης εποχής που ζούμε και που ευτυχώς εξακολουθούν να υπάρχουν, είναι και η άφιξη πολύ σύγχρονων πλέον ονομάτων της εναλλακτικής ροκ που αρχίζουν να ανεβαίνουν στην Αμερική και παγκοσμίως. Η περίπτωση της ANGEL OLSEN είναι μια ευχάριστη συγκυρία ποιότητας και αποδοχής, σε ένα είδος που δεν έχει και τόση πολλή σχέση με τις Ευρωπαϊκές πόλεις αλλά κουβαλά την απλότητα και το βαρύ πολιτιστικό παρελθόν μιας καθαρά Αμερικάνικης μουσικής παράδοσης. Έτσι μετά το εξαιρετικό και απρόσμενα προσφιλές δεύτερο επίσημο άλμπουμ της, με τον σπουδαίο τίτλο ''Burn Your Fire  For No Witness'' η δεσποινίδα Olsen με τη μπάντα της κατέφθασε και στη χώρα μας για να μας μυήσει στην δική της ηλεκτρική country & western.

Τη βραδιά όμως άνοιξαν οι MANI DEUM, μία μπάντα με αστικές και σκοτεινές φολκ μουσικές καταβολές και φαντασιώσεις που χρησιμοποιεί δημιουργικά τον υπαρξισμό σαν εφαλτήριο κάποιας λύτρωσης. Ήταν η πρώτη φορά που τους παρακολούθησα ή τους άκουσα προσεκτικότερα και παραδέχομαι ότι το σετ τους ήταν αρκετά αναμνησιογόνο γεμάτο με έντονα noir '90'ς στοιχεία, στοιχειωμένα surf ακόρντα, θέρεμιν σαν ψυχρές ανάσες φαντασμάτων και υπαρξιακούς στίχους/ιστορίες που άλλοτε αγαπούσαμε να ακούμε από τους AND ALSO THE TREES, TINDERSTICKS, 16 HORSEPOWER κλπ.

Το σχήμα όμως  έχει ενσωματώσει πολύ καλά τις επιρροές του και ο ήχος του είναι μεν συνδεδεμένος με το υπαρξιακό ροκ που αγαπήσαμε παλιά αλλά ακούγεται σαν να πίνεις μια πολύ καλά ζυμωμένη ποικιλία κρασιού που βγήκε τώρα στο κοινό και παρ' όλα ξεχασμένη στο κελάρι πολλά χρόνια μετά τις καλές σοδειές των μέσων των '90'ς, διατηρεί τα αρώματα του παρελθόντος  και  αποκαλύπτει  την απεγνωσμένη για έντονες συγκινήσεις υφή, της παρούσας περιόδου.
Όπως καταλάβατε την επόμενη μέρα ανέτρεξα και στις δύο δισκογραφικές τους καταθέσεις για περαιτέρω και αυτό που κατάλαβα είναι ότι ο ήχος τους παιγμένος ζωντανά έχει περισσότερη αίσθηση της συναισθηματικής ταραχής που βγάζουν στους δίσκους. Μάλλον θα με βλέπουν συχνότερα στις επόμενες εμφανίσεις τους.
Μετά τη γκριζάδα και ποιητικότητα των MANI DEUM, το χωροχρονικό πλαίσιο αλλάζει με την είσοδο των απλών ενδυματολογικά μελών της μπάντας της Angel Olsen και της ίδιας.

Η μικροσκοπική τραγουδοποιός δεν κουβαλά καμιά απολύτως ξεχωριστή ροκ αύρα επάνω της. Με απλότητα ξεκίνησε το κούρδισμα και με την ήσυχη εισαγωγή του ''Free'' μας έκανε να καταλάβουμε ότι το σετ που θα ακολουθούσε θα ήταν λιγότερο ηλεκτρικό από το δεύτερο άλμπουμ της.  Με σύμμαχο ένα όχι απλά καλό αλλά σχεδόν κρυστάλλινο, για αΝ, ήχο που αναδείκνυε τη φωνή της σε όλο το εύρος και με μια εξαιρετική μπάντα να τη συνοδεύει, η Angel Olsen τραγούδησε τραγούδια για έρωτα κυρίως από το πνευματικό επίπεδο μέχρι το σαρκικό. Η ερμηνεία της ήταν θέμα δευτερολέπτων να αγκαλιάσει και να γοητεύσει ένα κοινό που πιθανόν να κατάλαβε πιθανό και όχι ότι η τραγουδοποιός που έβλεπε μπροστά του θα μπορούσε να χαρακτηριστεί με πολύ μεγάλη ευκολία σαν το μεγαλύτερο νέο ταλέντο της c & w μουσικής πρωτίστως αν φυσικά το είδος αποδεχτεί κάποιες indie αιρέσεις.

Η φωνή της ενσωματώνει την Patsy Cline, την Paula Fraser, την Margo Timmins, την Josephine Foster και ίσως λίγο την Hope Sandoval αλλά στέκει και μόνη της σαν μια πανέμορφη αρμονική εικονογραφία της ψυχής που ζωντανά δεν χρειάζεται μικρόφωνο για να ακουστεί, ούτε και ακουστικούς πόρους για να εισχωρήσει στα ενδότερα και να συγκινήσει.
Τα δεκαπέντε τραγούδια που παρουσίασε ήταν από όλη τη δισκογραφική της πορεία με οκτώ από το ''Burn Your Fire For No Witness''. Με αυτή την πανέμορφη φωνή και το γεγονός ότι τα τραγούδια της είναι από καλό υλικό φτιαγμένα, δεν είχε σημασία αν ηχητικά, οι ζωντανές τους εκτελέσεις συγγενεύουν με τα ακουστικά πρώτα της και όχι με την '90's εξηλεκτρισμένη εκδοχή της μουσικής της όπως ακούγεται στο περσινό της άλμπουμ. Αν και φαν του μπορώ να σας πω ότι εκτίμησα πολύ τα πρώτα της βήματα με αποτέλεσμα να κάνω επανάληψη και του ''Strange Cacti'' αλλά και του ''Half Way Home'' και να ανακαλύψω περισσότερες ομορφιές από πριν.
Η ίδια η Angel Olsen είναι και πολύ επικοινωνιακή, μιλά όσο χρειάζεται και έχει αίσθηση του χιούμορ. Αν και θα μπορούσε εύκολα να παίξει το χαρτί της μελαγχολικής καουμπόυσσας μας  έδειξε ότι είναι πλασμένη από αίμα και σάρκα και τα τραγούδια της είναι βιωματικά, τα τραγουδάει με αβίαστη απλότητα και βγάζει πραγματικό συναίσθημα και αμεσότητα.

Όταν έφτασε η στιγμή το υπόλοιπο σχήμα να αποχωρήσει και να μείνει μόνη της, κάπου προς το τέλος, εκεί βγήκε μια συναισθηματική φόρτιση δυνατότερη από πριν.
Τρία τραγούδια μόνο με συνοδεία κιθάρας (Iota, Unfucktheworld, White Fire) και τα τρία συγκίνησαν όσο δεν γινόταν. Απόλυτη κυρίαρχος του χώρου και του χρόνου έλιωσε τους πάντες και η ησυχία, η αποδοχή αλλά και η προσήλωση του κοινού ήταν περισσότερο ορατή από πριν. Μας κατέκτησε όλους λοιπόν και σίγουρα θα την ξαναδούμε και πάλι την επόμενη φορά, ελπίζοντας σύντομα.
Η νεαρή καλλιτέχνης, 28 χρονών μόνο, είναι από τις Αμερικανίδες τραγουδοποιούς που έχουν τεράστια άνοδο και δυνατότητες και της αξίζει μια καλή θέση ανάμεσα στους μεγάλους της Αμερικάνικης παράδοσης, στο άμεσο μέλλον.

MANI DEUM setlist :
Summer Ocean Death
Bloodbath In E Minor
Love Like Berlin
Wolves In My Backyard
Walk In The City
Bourbon Bedtime Story
Every Kiss Is A Carcrash
My Fears Are Birds
They Murdered Your Youth

ANGEL OLSEN setlist:
Free
Drunk And With Dreams
Hi-Five
Lights Out
Stars
Acrobat
High&Wild
Miranda
Str Fqr (new song)
 Forgiven/Forgotten
 Sweet Dreams
 Tougher Than The Rest (Bruce Springsteen cover)
 Iota
 Unfucktheworld
 White Fire

Χρήστος Μίχος

Photos: Μιχάλης Λαζαρίδης