It’s about time…ήταν τα πρώτα στιχάκια του Starsign που ακούστηκαν και έδωσαν τέλος στο μαρτύριο της εμφάνισης των Maika (που έκαψαν τζάμπα το ρεύμα του Fuzz…) και της αναμονής που ακολούθησε! Τι ευτυχία κι αυτή, να έχεις τον Groth μπροστά σου κάθε χρόνο, να παραμένει σε φόρμα και να είναι απλά εκεί πάνω για να σε διασκεδάσει. Πέρασε από δίπλα μου κατεβαίνοντας από το λεωφορείο που μετέφερε τους Apoptygma Berzerk στο Fuzz κι ενώ εξακολουθούσε να είναι τόσο κοντός όσο και πέρσυ, ήταν εμφανώς αδυνατισμένος και πασιφανέστατα κεφάτος και χαμογελαστός. Σαν να ήθελε να πει…ήρθα…για να ζήσουμε άλλη μία φορά αυτό που πιστεύω για τη μουσική μου: να διασκεδάσουμε και να χορέψουμε...

Το setlist και η συνολική εμφάνιση των Apoptygma ήταν παρόμοια με την περσινή τους επίσκεψη στο Gagarin, αν και αναμενόταν να δώσουν βάρος στο cover album που πρόσφατα κυκλοφόρησαν, το Sonic Diary. Πάντως, από το δώσουν ένα live με το μισό setlist να συμπεριλαμβάνει διασκευές, ήταν πιο τίμια κίνηση, ακόμα κι αν κινδυνεύουν να κατηγορηθούν περί αρπαχτής. Ξεκίνημα λοιπόν με την εισαγωγή του Kathy’s Song όπως αυτή ακούγεται στη Victoria Mix by VNV Nation* έκδοσή της. Η ίδια τετράδα επί σκηνής σχετικά με πέρσι, με τον ίδιο κιθαρίστα εξ αριστερών, με την ίδια εμφάνιση μόλις βγήκα απ’ το φέρετρο και κρατάω μια κιθάρα στο χέρι! Αυτό που είχε αλλάξει όμως ήταν η πιο ευρεία αποδοχή του νέου προφίλ των Apoptygma και των tracks του You And Me Against The World. Αυτό που έπαιξε μεγάλο ρόλο βέβαια ήταν το γεγονός ότι εκεί βασίστηκε και το promotion του live φέρνοντας στο Fuzz μουσικόφιλους πέραν της ebm και darkwave σκηνής.

Ας μην παραξενευόμαστε και τόσο με τη σύγχρονη εκδοχή του Eclipse: ακόμα και στο live του 2002 στο Ρόδον κάποια tracks είχαν αποδοθεί με κιθάρα και drums στη σκηνή. Έπαιξαν τις περισσότερες επιτυχίες τους που θα περίμενε κάποιος να ακούσει: μαγική στιγμή το Kathy’s Song στην λιγότερο dance εκδοχή του, το Eclipse με δυνατές κιθάρες και με την κλασσική πλέον ατάκα..you know this one…, το Burnin’ Heretic εξίσου δυνατό (οι κιθάρες του πάνε γάντι btw), το Shine on με σταθερή συναυλιακή αξία, τα Unicorn και Love Never Dies να συμπληρώνουν το βασικό setlist και να τραγουδιούνται απ’ όλους. Μέχρι να επιστρέψουν για να αποτελειώσουν αυτό που ξεκίνησαν με Non Stop Violence, το αντίστοιχο επικοινωνιακό παιχνίδι με το κοινό και με τη μελωδία & τους στίχους του Until The End of The World να μένουν στον αέρα του Fuzz.

Και εκεί που η έννοια του encore έχει γίνει πλέον μια τυπική διαδικασία, μισό λεπτάκι να βγούμε κι όπου να’ ναι εδώ θα είμαστε πάλι, ο Groth κατάφερε να του δώσει τον πραγματικό του ορισμό: να θες να ξαναβγεί το γκρουπ στη σκηνή, να το απαιτείς, να το φωνάζεις και στο τέλος να ανταμείευσε. Γιατί ο Stephan Groth έχει τη διασκέδαση ως επάγγελμά του και το κάνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Au revoir λοιπόν, καθότι μετά τα δύο live και το δυναμικό promotion που έγινε (events, ραδιοφωνικά σποτάκια παντού, αφισοκόλληση της μισής πρωτεύουσας…) η δημοτικότητα των Apoptygma Berzerk έχει εκτοξευθεί κι έχουμε δώσει από τώρα ραντεβού και του χρόνου…

*In the beginning god created the heaven and the earth
And the earth was with out form and void
And darkness was upon the face of the dead
And god sad: let there be light
And there was light and
And god saw the light that it was good
And god divided the light from the darkness
And god called the light day and the darkness he called night
And god saw everything he has made and behold it was good
And god created man
And man created machine
And machine created music
And machine saw everything it had created and it sad: behold

Παπαδογεωργόπουλος Βασίλης

Φωτογραφίες: Nassos C. & Olga K.