This is the warning, enemies are watching
THIS IS AN EMERGENCY!
Ο συναγερμός είχε ξεκινήσει από πολύ πριν, και όταν οι Βέλγοι κατέβηκαν από τη σκηνή, αυτός συνέχισε να βουίζει στ'αυτιά όσων πιστών προσήλθαν στο σκληρό κήρυγμά τους. Η πρώτη εμφάνιση του κορυφαίου και πρωτοπόρου electro-ebm συγκροτήματος εξελίχθηκε σε μια ανελέητη underground μυσταγωγία που ήρθε να επιβεβαιώσει κάθε στοιχείο που ανέκαθεν είχα στο μυαλό μου γι'αυτούς. Ομολογώ ότι μου έρχονται ένας σωρός από εικόνες και πράγματα να γράψω, που η προσωπική αδυναμία μου στη μουσική των Front 242 και η χθεσινή ηλεκτρονική επίθεση σε όλα τα μέτωπα που δεχτήκαμε, δε μ'αφήνουν να τα βάλω σε μια σειρά. Η χρονολογική σειρά δείχνει άχρηστη μιας και πηγαινοερχόμασταν διαρκώς σε δύο δεκαετίες  και σε δίσκους και τραγούδια που αποτελούν ορόσημα για την κάθε εποχή. Το να ξεχωρίσω επίσης τους μουσικούς, τον κόσμο, τον ήχο και όλα τα διακριτά μέρη, επίσης δε λειτουργεί, αφού όλα σκεπάστηκαν από την 05:22:09:12 ατμόσφαιρα που κυριολεκτικά σάρωνε κάθε στιγμή.

Ξεκινάω από τα σίγουρα, όπως μας τα έχωσαν κατευθείαν στο μυαλό και στην καρδιά το συγκρότημα των Front 242. Ο κόσμος μας είναι ανασφαλής, οι άνθρωποι ζουν απομονωμένοι, αφοσιωμένοι σε ασχολίες μακριά από συναισθήματα και τα μοναδικά πράγματα που πηγάζουν απ’αυτά.But “We believe in the human race”. Απειλή, φόβος, εχθρικότητα, μοναξιά. Όρεξη για ζωή,ρομαντισμός, αυτοεκτίμηση. Η αλληλεπίδραση των δύο άκρων έγινε μουσική και εικόνα, με τρόπο μοναδικό, ίσως το μοναδικό που θα μπορούσε να εκφράσει όλα τα παραπάνω.Οι Daniel Bressanutti (Daniel B), Patrick Codenys, Jean-Luc DeMeyer, Richard 23 και ο Tim Kroker “blending their strengths”, είχαν υπεραρκετή θέληση και ικανότητα να εξερευνήσουν κάθε γωνιά της ποιητικής αυτής αντίθεσης. Όπως κάνουν με στίχους και ήχους όλα αυτά τα χρόνια.

Ήταν εντυπωσιακό να βλέπεις τον κόσμο σε μια οριακά συγκρατημένη αναμονή απ’τη στιγμή που έσβησαν τα φώτα, σχεδόν έτοιμος να ξεσπάσει σε χορό. Οι Front 242 βγήκαν στη σκηνή με τα μαύρα δερμάτινα jacket - γιλέκα, ανάλογο παντελόνι και φυσικά γυαλιά. Από κει και πέρα κάθε κομμάτι ήταν από μόνο του ένας χαμός. Τα bass line σε ταρακουνούσαν για τα καλά, οι industrial παρεμβολές - που ξέρουν τόσο άψογα να τις πετάνε μέσα στον καταιγισμό των beat - σφράγιζαν την ιδιαιτερότητα του ήχου, τα δυνατά drums ήταν το βαρύ πυροβολικό στο όλο σκηνικό του electro war. Οι φωνές εναλλάσσονταν μεταξύ Jean Luc και Richard 23, οι οποίοι δε σταμάτησαν να χορεύουν και να δίνουν ένα απλό, αυστηρό και πολύ δυναμικό on stage show. Ο πρώτος πιο χαρισματικός στα φωνητικά και στην απόδοσή τους, ο δεύτερος πιο εντυπωσιακός στην κίνηση κατά τη γνώμη μου. Από πίσω τους και στο πλάι σε τρεις συνολικά οθόνες προβάλλονταν εικόνες Front 242 αισθητικής και όλα συνοδεύονταν από …τρελαμένους προβολείς που αγωνίζονταν να ακολουθήσουν. Η μαγεία ήταν φυσικά το σύνολο όλων αυτών, που αποτελεί ένα σπάνια δεμένο μείγμα. Τα πάντα υποστήριζαν τα πάντα, οι φωνές, η μουσική, η παρουσία, τα εφέ. Και φυσικά ο κόσμος, ανήμπορος να αντιδράσει - ιδιαίτερα - στα σαρωτικά hit, προσπαθούσε να εκφράσει χορεύοντας αυτή την ξέφρενη πορεία. Και για όσους κάτι ακόμα τους κράταγε σκεπτικότερους και πιο κοντά στη γη απ’ ότι έπρεπε, ήρθε (μου έρχεται να πω κάτι «εξαπολύθηκε», «εκτοξεύθηκε») το Headhunter. Αναλόγως ακούραστοι όλοι βέβαια και στα υπόλοιπα, κυρίως στα Welcome to Paradise, In Rhythmus Bleiben, Until Death Do Us Apart, Commando Mix, Punish your Machine, με το τελευταίο να κλείνει και το μοναδικό encore που έγινε.

Well, "It ain't just body music".
Καλά αυτό το ξέραμε αλλά η αίσθηση που αποκόμιζε κανείς είναι ότι πρόκειται για μουσική που απευθύνεται σε πολύ βαθειά πράγματα μέσα μας. Ξεκινούσε από τα ηχεία, ακολουθούσε μια μυστική υπόγεια διαδρομή και σου τραντάζει όλο το σώμα για να δεχτεί κάθε νόημα που ο καθένας μπορεί να βγάλει απ'τους στίχους και όλη την ποιητική - καλλιτεχνική πλευρά των Front 242. Το χθεσινό Live σε τραβάει απ'τα μαλλιά και σε βάζει να νοιώσεις γιατί αποτελούν ένα απ'τα σπουδαιότερα συγκροτήματα στη μουσική, γιατί είναι τόσο επιδραστικοί και γιατί πολλοί άλλοι σύγχρονοι το έχασαν στην πορεία. Οι πιστοί επιβεβαιώθηκαν, πολλοί νέοι προστέθηκαν. Οι αντιρρησίες τιμωρήθηκαν.

Βαγγέλης Γιαννακόπουλος 

Φωτογραφίες: Alexx Decode