Η γνωστή ασυνεννοησία μεταξύ των promoters έλαβε χώρα άλλη μια φορά. Θα μου πεις τι σχέση έχουν, ως προς το κοινό τους, οι Einsturzende Neubauten με τους Camera Obscura. Μπορεί να έχεις δίκιο, οι μεν πιο σκληροί και σκοτεινοί και οι δε ρομαντικοί και αιθέριοι. Όπως και να ‘χει, νιώθω μία υποχρέωση να πάρω πίσω όλα όσα είχα πει για την συναυλία των The Radio Dept. ή αλλιώς Jumping Fish Live. Αυτό γιατί πολύ απλά, προχθές στο Gagarin αποδείχθηκε ακριβώς το αντίθετο... Οι Le Page εμφανίστηκαν στις 21:30, μπροστά σε ελάχιστο κόσμο, στρατιά βέβαια αν σκεφτεί κανείς τις συνθήκες υπό τις οποίες έπαιζαν. Ένα ντέρμπυ αιωνίων, παράλληλα και οι Γερμανοί στο  Fuzz, ενώ κατά την διάρκεια της μισάωρης εμφάνισης τους το κοινό είχε αρχίσει να πληθαίνει...

Πάντα ήθελα να τους δω επί σκηνής, αλλά ποτέ δεν είχε τύχει, αυτό το ευδιάθετο pop-folk, με καθαρά ξένες ρίζες και τους ωραίους συνδυασμούς αντρικών και γυναικείων φωνητικών μου είχε κινήσει το ενδιαφέρον. Τελικά οι Le Page δεν απέδωσαν ακριβώς όσο κάνουν στο studio. Παρουσίασαν κάποια καινούρια τραγούδια που θα υπάρχουν στο ντεμπούτο τους (Νοέμβριο), μας κράτησαν ωραία συντροφιά και αποχώρησαν.

Στις 22:00 τα εννιά παρακαλώ μέλη των Ελλήνων επίσης Leon γέμισαν την σκηνή του Gagarin205. Ακορντεόν, τρομπέτα, πλήκτρα, βιολί, κιθάρα, μπάσο κλπ. σε ανεβαστικούς ρυθμούς, με γεμάτο τον χώρο από διάφορες ηλικίες ανθρώπων, ως επί το πλείστον γυναίκες (μάλλον λόγω των Camera Obscura) οι Leon παρ' όλο που αυτοχαρακτηρίζονται indie, πιο πολύ προς βαλκανικών επιρροών σε συνδυασμό με την ισπανική κουλτούρα μουσική παίζουν, δεν είναι τυχαία άλλωστε η παραγωγή του ντεμπούτου τους "Future" από τον Josh Clark (Beirut) . Κάποια μπαλαντοειδή, κάποια δυναμικά τραγούδια αλλά ότι και να ήταν τα ερμήνευαν εξαιρετικά. Και τα δύο support σχήματα άξιζαν, χωρίς να κουράσουν.

23:20 ήταν η σειρά των Σκοτσέζων Camera Obscura. Συγκρότημα της 4AD, βασικά παίζουν κάτι σε folk και twee pop, με τέσσερις δισκογραφικές δουλειές, εκ των οποίων οι τρεις έχουν ακουστεί αρκετά. Ορόσημο της μπάντας αποτελεί το πιο πρόσφατο του 2009 "My Maudlin Career" το οποίο και περιέχει κάποια από το ομορφότερα τραγούδια που έχει γράψει το γκρουπ, αλλά και το "Let's Go out of this Country" του 2006. Ρομαντικοί, ατμοσφαιρικοί, " γυναικείοι", αναχρονιστικοί -το αποκαλύπτει άλλωστε και έμμεσα το όνομα τους- οι Camera Obscura αποτελούν ίσως μία από τις λίγες πλέον διεξόδους χαλαρότητας, για όσους την επιδιώκουν. Η Tracyanne Campbell είναι η ψυχή του γκρουπ, αλλά η Carey Lander με τα κόκκινα μαλλιά και τις φακίδες, η μασκότ πίσω από τα πλήκτρα. Βέβαια, κιθαρίστας και μπάσο πήγαν να κλέψουν την παράσταση μιας και το παρουσιαστικό τους με τις σκοτσέζικες φούστες και τον τεράστιο όγκο παραπέμπει σε πορτιέρηδες της πιο σκληρής "πορτας" club.

Κρίνοντας την εμφάνιση τους, οι Camera Obscura ήταν εκπληκτικοί. Εξαιρετικός ήχος, σωστά φωνητικά, ατμόσφαιρα και γλυκύτητα, με λίγα λόγια ώριμοι και ολοκληρωμένοι. Το setlist, μάλλον όπως συνηθίζουν, επικεντρώνεται στο "My Maudlin Career" με το ομώνυμο τραγούδι, "The sweetest thing", "Honey in the Sun", "James ", "French Navy", "Forests and Sand" και άλλα, όπου ουσιαστικά αυτά ανέβασαν και τις διαθέσεις του κόσμου. Το θερμό χειροκρότημα από το κοινό αποτελούσε de facto κατάσταση μετά από κάθε τους τραγούδι. To "Lloyd, I'm ready to be heartbroken" και το ""Razzle Dazzle Rose" από το "Let's Go out of this Country" άλμπουμ τους, αλλά και το "Teenager" από τον δίσκο του 2004 ήταν κάποιες μόνο από τις ωραίες στιγμές του προχθεσινού live. Δεν ξέρω ακριβώς πόσο διήρκησε μιας και επειδή ήταν περασμένες 00:00 φοβάμαι μήπως το κινητό μου έκανε κάποια μαγκιά και άλλαξε αυτόματα την ώρα. Επομένως είτε έπαιξαν μία ωρίτσα είτε δύο-πράγμα απίθανο- γιατί όλοι έμειναν με μία πικρή γεύση ικανοποίησης στο στόμα. Δεν μπορεί να μην σημειωθεί το αστείο γεγονός ότι το γκρουπ έκανε encore μετά από 40 λεπτά εμφάνισης...

Άγγελος Κουκλάκης