Φέτος είχα φαει κόλλημα με το νέο δίσκο των Ordo Rosarius Equilibrio "Songs 4 Hate And Devotion" και όταν έμαθα ότι θα έρθουν είχα μεγάλη επιθυμία να τους δω. Ευκαιρία ήταν να δω επιτέλους και τους δικούς μας Mani Deum, Glimmer Void που είναι αρκετά δραστήριοι το τελευταίο καιρό, καθώς και τον κύριο Simone Salvatori, με τον οποίο δεν είχα ασχοληθεί ιδιαίτερα ως τώρα, πέρα από μερικά τραγούδια των Spiritual Front στα πεταχτά... Τέσσερα σχήματα σε ένα live λοιπόν, που παίρνει την μορφή ενός μίνι-neofolk φεστιβάλ.

Οι Mani Deum έκαναν την αρχή, ανεβαίνοντας στην σκηνή ακριβώς στις 8:30 όπως ήταν προγραμματισμένοι. Ο κόσμος είχε ήδη συγκεντρωθεί στο χώρο του συμπαθητικού τελικά όπως αποδεικνύεται χώρου για live Second Skin. Έπαιξαν όμορφα, με καλό και δεμένο ήχο, αλλά δυστυχώς χωρίς κάποιες ιδιαίτερες εξάρσεις...

Όλο τους το σετ ήταν στο γνώριμο τους folk noir ύφος, ή όπως οι ίδιοι αποκαλούν "infected folk 'n' roll", αλλά προσωπικά εμένα δεν κατάφεραν να με συνεπάρουν... Κάτι που νομίζω ότι γίνεται λίγο κουραστικό στις καλές συνθέσεις τους είναι η συνεχόμενη χρήση του theremin, που όσο ωραίο ήχο κι αν έχει θέλει κάποιο μέτρο, κι αν γενικά κάνουν λίγο πιο minimal τις ενορχηστρώσεις τους θα έχουν πιο ενδιαφέρον αποτέλεσμα.  Το τελευταίο κομμάτι που έπαιξαν ήταν καινούργιο, το έπαιζαν πρώτη φορά ζωντανά, δίνοντας μας μια γεύση από το νέο τους υλικό.

Αμέσως μετά ήταν η σειρά των Glimmer Void. Και εδώ το γνώριμο neo-folk ύφος, αρκετά μελωδικοί με την φωνή της Θάλειας Μακρή να κάνει την διαφορά. Ακούστηκαν, το όμορφο "Oblivion", αλλά και τα "Before The End" και "The Witch" μεταξύ άλλων. Έπαιξαν δύο διασκευές που πρόσθεσαν κατά την γνώμη στην εμφάνιση τους, τα "It's A Sin" των Pet Shop Boys σε martial ύφος και το κομμάτι "Der Graue Konig" των Forseti.

Με συνοπτικές διαδικασίες έγιναν οι απαραίτητες αλλαγές στην σκηνή και έτσι ήρθε η ώρα του ιταλού Simone "Hellvis" Salvatori, γνωστός και ως frontman των Spiritual Front. Μόνος πάνω στην σκηνή, κατάφερε με την προσωπικότητα του να κρατήσει το ενδιαφέρον του κοινού. Φάνηκε αρκετά συμπαθητικός, ομιλητικός και χρησιμοποιώντας μερικές ελληνικές λέξεις, έσπασε με ευκολία τον πάγο δημιουργώντας μια πιο φιλική και θερμή ατμόσφαιρα. Ξεκίνησε να τραγουδάει παίζοντας μόνο κιθάρα ένα είδος folk noir blues.

Την ίδια ώρα στο backdrop προβαλλόταν μια ασπρόμαυρη ταινία ιταλικής παραγωγής. Οι ρυθμοί ανέβηκαν στο δεύτερο μέρος της εμφάνισης του, όπου τραγουδούσε πάνω σε προηχογραφημένη μουσική, ερμηνεύοντας κομμάτια από Spiritual Front όπως τα "Darkroom Friendship" (προκαλώντας το κοινό να ομολογήσει τις κρυφές του σεξουαλικές προτιμήσεις και πειρασμούς) και "Jesus Died In Las Vegas". Έκλεισε με μια κοινή εμφάνιση με τα μέλη των Mani Deum, που ανταποκριθηκαν πλήρως σε μια εξαιρετική εκτέλεση του "Slave".

Οι Σουηδοί Ordo Rosarius Equilibrio, headliners της βραδιάς, επέστρεψαν στην χώρα μας μετά από 12 χρόνια! Τότε είχαν ακόμα το όνομα Ordo Equilibrio συμμετέχοντας στο φεστιβάλ της εταιρείας Cold Meat Industry που πραγματοποιήθηκε στο κλαμπ Bug. Από τα συμφραζόμενα του frontman τους, Tomas Pettersson, μας έδωσε να καταλάβουμε ότι η πρώτη τους εμφάνιση εδώ τότε το 1999 ήταν μια κακή εμπειρία και επέστρεψαν ελπίζοντας να το διασκεδάσουν περισσότερο αυτή την φορά. Πιστοί λοιπόν στο martial industrial neo-folk και με το νέο πολύ καλό περσινό τους άλμπουμ "Songs 4 Hate And Devotion" νομίζω ότι κατάφεραν και ικανοποίησαν για μια ακόμη φορά το κοινό τους.

Με την έναρξη της εμφάνισης τους άρχισε να προβάλλεται η ταινία "Sacred Flesh" του Nigel Wingrove όπου οι εικόνες από μοναστήρια, δαίμονες, όργια με καλόγριες και γενικότερα η γκόθικ ατμόσφαιρα πρόσθεσαν στην οπτική πλευρά του show τους. Τον Tomas Pettersson πλαισίωναν ακόμα οι Ronnie Back στην κιθάρα, Rose-Marie Larsen στα δεύτερα φωνητικά και Fredrik Leijstrom στο μπάσο. Τα υπόλοιπα ήταν προηχογραφημένα. Αρχή έκαναν με το νέο "Do Angels Never Cry, and Heaven Never Fall?" και ακολούθησαν μερικά ακόμα κομμάτια από το τελευταίο τους δίσκο, τα "A World Not So Beautiful", "I M B E C I L E, My Idiot Lover" και "A Song 4 Hate & Devotion" με το οποίο έκλεισαν το κανονικό τους σετ.

Από παλιότερα ικανοποίησαν πιστεύω τους οπαδούς τους παίζοντας τα "Three Is An Orgy, Four Is Forever" στο οποίο συμμετείχε στα φωνητικά και ο Simone Salvatori (τον όποιο αποκαλούσε ο Pettersson "Italian stallion"), "Mary Dances In The Shadow", "(Mercury Rising) Seduced By The Kisses Of Cinnabar Sweet" και "Hell Is Where The Heart Is". Σκηνικά το συγκρότημα είχε σαν κεντρική φιγούρα τον Tomas Pettersson με την δυναμική όλο πειθώ ερμηνεία του. Πολύ καλός σκηνικά και εκτελεστικά ήταν ο Ronnie Back που προσέλκυε τα βλέμματα, ενώ η παρουσία των άλλων 2 ήταν μάλλον διακριτική. Μετά από ένα μικρό ενκόρ και με την ώρα να έχει πάει 1:00, ο Tomas Pettersson μας καληνύχτισε ελπίζοντας να μην χρειαστούν να περάσουν άλλα 12 χρόνια για να μας επισκεφτεί πάλι.

Στα θετικά της Κυριακάτικης συναυλίας ότι τηρήθηκε το πρόγραμμα εμφάνισης των σχημάτων με μικρές αποκλείσεις και η ικανοποιητική προσέλευση του κόσμου που μάλιστα μαζεύτηκε από νωρίς.