Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, όλο και κάτι βρίσκει αυτός ο άνθρωπος για να με αναστατώσει. "Το δώρο σου" μου είπε και άφησε πάνω στο τραπέζι κάτι που έμοιαζε με βιβλίο. Ξύνισα τα μούτρα μου, ωχ αμάν ρε αδερφέ σκέφτηκα, αφού ξέρεις οτι με τα έντυπα πλέον δεν τα πάω καλά, προτιμώ την ηλεκτρονική τους μορφή.
Τραβάω την κορδέλα, σκίζω τη συσκευασία, και...
Και?
Δεν θυμάμαι, έχασα το χρόνο και τον τόπο για λίγο, δεν θυμάμαι την αντίδρασή μου.
Μόνο οτι τον φίλησα σταυρωτά.

Σε μαύρο φόντο πρόλαβα να διακρίνω στα κόκκινα το σήμα του Ρόδον και με λευκά γράμματα τον τίτλο του βιβλίου-λευκώματος:
 

  

Απομονωμένος και έχοντας φύγει στιγμιαία από τον τόπο που βρισκόμουνα διαβάζω τον πρόλογο:
To Ρόδον κλαμπ λειτούργησε για 18 ολόκληρες σεζόν. Αν σε κάθε σεζόν προσμετρήσουμε 8 μήνες (αφαιρόντας δηλαδή Ιούνιο, Ιούλιο, Αύγουστο και Σεπτέμβριο) έχουμε συνολικά 144 μήνες ζωντανών εμφανίσεων και άλλων βεβαίως γεγονότων.
Αυτοί οι μήνες αντιστοιχούν σε 576 εβδομάδες. Αν υπολογίσουμε κατά μέσο όρο 3 "λάιβ" την εβδομάδα (τα παλαιότερα χρόνια γίνονταν έως και έξι, τα τελευταία έως και κανένα) τότε αγγίζουμε τον αριθμό των 1728 συναυλιών.
Μιά ιδέα για το τι ακριβώς διαδραματίστηκε σε τούτες τις 2000 σχεδόν νύχτες μπορείτε να πάρετε ξεφυλλίζοντας τις σελίδες αυτού του βιβλίου-λευκώματος ή λευκώματος-βιβλίου.

Το έκλεισα, δεν μπόρεσα να συνεχίζω στην επόμενη σελίδα. Δεν ήθελα μάλλον. Ενστικτωδώς το φύλαξα για μιά πιό προσωπική στιγμή. Την επόμενη μέρα πλέον, με καθαρότερο μυαλό, το ξανάπιασα στα χέρια μου και το πρώτο πράγμα που φρόντισα να δω ήταν ποιός είχε επιμεληθεί την έκδοση: με ευχαρίστηση βλέπω λοιπόν οτι η έκδοση ήταν της Άνωση ΑΕ, της εταιρείας δηλαδή που ήταν υπεύθυνη τόσα χρόνια για τα events του Ρόδον.

Η ιδέα

Στην πρώτη ενότητα περιγράφεται το συναυλιακό κλίμα της τότε εποχής, τότε που είχαμε ξεπαρθενιαστεί στο Σπόρτινγκ ή στην καλύτερη στο Club22. Στην οδό Μάρνης 24 στεγαζόταν παλαιότερα ένας κινηματογράφος, το Σινεμά Ρόδον. Ο χώρος εκτιμήθηκε ως κατάλληλος, μετασκευάστηκε σε ροκ κλαμπ χωρητικότητας 1500 ατόμων με υποδομή να αντέξει σκληρό αλλά καλό ήχο.
Δανειζόμενοι το προηγούμενο όνομα του χώρου, το βαφτίσανε Ρόδον:Live! Τίποτα δεν θα είναι το ίδιο με πριν...

Τα πρώτα χρόνια
5 Νοεμβρίου 1987 η πρόβα τζενεράλε με τους Yeah! και Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 1987 η επίσημη πρώτη φιλοξενώντας τους Αυστραλούς Triffids σ' έναν κατάμεστο χώρο.
Γυρνάω τις σελίδες αργά και χάνομαι μέσα στις φωτογραφίες από στιγμές που δεν μπορώ να ξεχάσω:
Πανοραμικές φωτό από τον εξώστη από τα live των Ramones που άφησαν εποχή, κοντινές φωτό του Lemmy και του Αγγελάκα που για χάρη τους γινόμασταν παστές σαρδέλες εκεί μέσα, των Wayne Hussey (Mission), του Dave Vanian (Damned) και του Pierce (Gun Club) στο ημίφως με τα χέρια ψηλά και Θεέ και Κύριε: φωτογραφίες από μία εκ των συγκλονιστικότερων εμφανίσεων ever: των Residents. Καρφώθηκα εκεί για κάμποση ώρα, δεν πίστευα οτι θα τα ξαναέβλεπα μπροστά μου, είχα ήδη ψάξει αρκετά στο παρελθόν,

Η ωρίμανση
Συνεχίζω να ξεφυλλίζω, Iggy Pop, Ian McCulloch και κρίση πανικού όταν γυρίζω σελίδα και βρίσκομαι αντιμέτωπος με τους Cramps. Την είχα ξεχάσει αυτή τη συναυλία, είχα ξεχάσει οτι κοιταζόμασταν με τους κολλητούς και χαζεύαμε ο ένας τον άλλον μην πιστεύοντας αυτά που βλέπαμε.
Τελευταίο "κάρφωμα" στους Stereo Nova: δεν το είχα συνειδητοποιήσει τότε, αλλά η σκηνική τους παρουσία ήταν μπροστά από την εποχή τους.

Η καθιέρωση
Το Ρόδον πλέον είναι σε θέση να φιλοξενήσει ζεστά ονόματα του μουσικού jet set: PJ Harvey, Porcupine Tree, Siouxsie...

Τα τελευταία χρόνια
Moby στο απόγειό του, Διάφανα Κρίνα, η Debbie Harry που μπορεί να είναι σιτεμένη λιγουλάκι, αλλά η μίνι φούστα της προκάλεσε το θαυμασμό του ανδρικού ακροατηρίου, Soft Cell για πρώτη φορά αν θυμάμαι καλά, Franz Ferdinand, φωτό από ένα ακόμα live που άφησε εποχή: το live των Faithless. Ακόμα και φωτό από τους Monster Magnet, η βραδιά τότε δεν μου άρεσε, αλλά τουλάχιστον βλέποντας τα ενσταντανέ τώρα με πιάνουν τα γέλια, να 'ναι καλά τα παιδιά!
Γυρνάω πάλι σελίδα και ...οοοουυυπς, νάτα τα παιδιά, κατά σειρά: Wolfsheim, Covenant και Apoptygma Berzerk!

Νομίζετε οτι τελείωσε?
Όχι, ξανά απ' την αρχή, κι άλλες φωτό, από live, από αφίσες, από εισιτήρια, η σύντομη ζωή του Ρόδον FM, απόψεις και σχόλια από ανθρώπους του χώρου, αλλά έως εδώ. Τα υπόλοιπα ας τα ανακαλύψετε ξεφυλλίζοντας αυτό το βιβλίο-λεύκωμα έως το τέλος ικανοποιώντας όλες τις αισθήσεις σας, γιατί...

Ρόδον είναι και μυρίζει.
Ακόμα.