In the solitude of hearts, in the traces that echo through the ether
Tied to meanings bound to fate, we're assured by sounds that echo across the airwaves
Tuning through the waves faded distant signals, hoping someone's there
Ας το ξεκαθαρίσουμε από την αρχή: δεν διαβάζει κανείς κριτική από μένα για να μάθει τους VNV Nation - σχεδόν όλοι τους ξέρετε ήδη. Δεν διαβάζει ούτε για να μάθει αν είναι καλό: η ιστορία έχει δείξει ότι είμαι ο πιο καμμένος φαν του σε Ελλάδα και Γαλλία. Αν θέλετε να μάθετε τα ισχυρά σημεία του άλμπουμ, πηδήξτε κατευθείαν στον επίλογο. Αν θέλετε πάλι να δείτε μια διαφορετική ματιά σε κάθε κομμάτι, πλευρές που ίσως δεν έχετε προλάβει να ανακαλύψετε, και να κάνουμε μια συζήτηση για την ιδεολογία του Ronan Harris, προχωρήστε άφοβα! Αν δεν απαντήσω εγκαίρως τα σχόλιά σας, θα είναι γιατί η μαμά πατρίδα αποφάσισε να με έχει έγκλειστο κάπου στη Θήβα και το Γουδή.
Είπα όμως κάτι για ιδεολογία; Ναι, θα βρούμε τα γνώριμα στοιχεία των απόψεων του Ronan για τον κόσμο:
...and tracing lines of what connects me and binds me to
images of that remote and never-changing
grand designs, style and grace
and am I
lost in thoughts on open seas, where the currents carry me?
Θα δούμε την έννοια της κυκλικότητας των πραγμάτων και την πεποίθηση ότι υπάρχει κάτι που συνδέει το παρελθόν με το μέλλον, αυτή τη φορά με τη ματιά ενός «ρετρο-φουτουρισμού». Όντας στο 2011, στρέφει το βλέμμα στην αισιοδοξία των κινημάτων του φουτουρισμού που ξεπήδησαν στην Ιταλία στις αρχές του 20ού αιώνα και αντλεί δύναμη από αυτά. The strength of our future lies in our past, όπως έλεγε ο Ronan και στο Advance+Follow v2. Ακριβώς 100 χρόνια μετά, νιώθει μέσα του την ανάγκη για αυτή την επανάληψη και προσπαθεί να δώσει ένα αισιόδοξο μήνυμα για τον 21ο αιώνα:
Aerodynamic dreams, across the stratosphere,
foundation for tomorrows, way of life today
For the new world symphony, for the 20th century,
the dawning of the age to come
Streamlined simplicity, the essence of humanity
Με αυτή την έννοια δεν είναι πολύ διαφορετικό το μήνυμα από το μήνυμα του faith, power and glory, μόνο που εδώ είναι καθαρότερο: όλο το άλμπουμ διαπνέεται από μια αισιοδοξία, μια προσπάθεια για ένα καλύτερο αύριο της ανθρωπότητας, ένα futureperfect. Futureperfect είπα; Μήπως αντί για 100 χρόνια στο παρελθόν, γυρίσαμε 10 χρόνια; Το Futureperfect ήταν το πρώτο τους άλμπουμ που λανσαρίστηκε με τον νέο όρο «future pop», και το Automatic είναι το πρώτο τους άλμπουμ που είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙ αμόλυντη future pop. Όχι με την έννοια που δόθηκε από τους διάφορους κλώνους, αλλά με την έννοια που ήθελαν να δώσουν ο Ronan Harris και ο Stephan Groth όταν έφτιαχναν τον όρο: πρωτότυπη, ενεργητική ποπ, βασισμένη στις φόρμες του EBM. Και όντως το Automatic είναι ακομπλεξάριστα ραδιοφωνικό, μελωδικό, χορευτικό και άμεσο. Στις προσπάθειές τους να γράψουν και ξαναγράψουν τα κομμάτια μετά από διάφορες βλάβες υλικού και λογισμικού τα έφτασαν σε μια αρτιότητα παραγωγής και σύνθεσης χωρίς προηγούμενο στην ιστορία τους. Δεν υπάρχουν αγυάλιστες γωνίες ή σημεία που κουράζουν. Είναι ένα άλμπουμ που αποζητά την τελειότητα, για να δώσει ελπίδα για έναν τέλειο κόσμο:
I don't want 15 minutes, I want a hell lot more/
I don't want to suffer the fools and the spoils of war[...] I want CONTROL
Αυτός ακριβώς ο έλεγχος είναι βασικό χαρακτηριστικό της προσωπικότητας του Ρόναν: ο ίδιος λόγος για τον οποίο δεν χρησιμοποιεί breaks και δεν ακούει jazz, αυτή η μανία του με τη δομή και τον έλεγχο σε κάθε ήχο που χαρακτηρίζει τους VNV Nation. Είναι δύσκολο αυτή τη φορά να μιλήσω για τα κομμάτια ξεχωριστά: από το μαγικό μπάσο του streamline ως το υπέροχο συνθ του radio η ποιότητα του ήχου είναι απλά είναι έτη φωτός μπροστά από την υπόλοιπη σκηνή. Ακόμα και κομμάτια που φαίνονται να ακολουθούν παραδοσιακές συνταγές του παρελθόντος, όπως το space & time είναι τόσο πυκνά σε αλλαγές που θα έμπαιναν δεκάδες φορές στο repeat αν δεν ανυπομονούσα και για το επόμενο κομμάτι! Πιθανότατα εσείς και τα clubs θα έχουν ήδη ξεχωρίσει το control, το πιο EBM κομμάτι του album, σκληρό και μηχανικό με πολύ ωραία σπασίματα. Εγώ όμως ξεχωρίζω και το gratitude:
Thank you for all the doubts, for all the questioning
For all the loneliness, and for all the severing
For all the emptiness, and the scars it left inside
[...]For the strength and courage, that in me I have never known
Σαν φυσική συνέχεια του beloved, ο Ronan, με μια ωριμότητα που δεν συναντάμε συχνά, ευγνωμονεί εκ βάθους καρδιάς το... θεό για το πόσο δυνατότερο τον έκανε με το χωρισμό τους. Όμως, όπως συνηθίζει ο μουσικός, το ειδικό γίνεται σύμβολο του γενικού και το τραγούδι μπορεί να γενικευθεί για όλους τους χωρισμούς. Αντίστοιχα ανατριχιαστικό είναι και το nova, η μπαλάντα του άλμπουμ - η οποία όμως, σε αντίθεση με τις μπαλάντες του παρελθόντος των VNV, έχει πλήρη ενορχήστρωση και ισχυρό ρυθμό που σε ταξιδεύει προς ένα υπνωτικό φως. Οδηγεί με αυτό τον τρόπο φυσικά προς το εμπνευσμένο από την ολλανδική trance photon.
Δεν υπάρχει κομμάτι λοιπόν σε όλο το άλμπουμ που να ήταν εύκολο, ή που να μπορεί να βελτιωθεί με κάποιο ρεμίξ. Δεν υπάρχουν κοιλιές από υπερβολικά αργά ή απλοϊκά κομμάτια. Αν δεν έχετε αλλεργία στις ποπ δομές, ίσως είναι για εσάς το καλύτερο άλμπουμ που έγραψαν ποτέ οι VNV Nation. Αν πάλι είστε σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής σας, μπορεί και να σας δώσει την ελπίδα που χρειάζεστε.
Light the brightest fire, from the highest mountain
So the whole world knows that your spirit can't be broken
Rating: 9,3 / 10
tec-goblin
matter + form = substance = (energy) = force + essence (aka emotion) => (music)
Αυθόρμητες και αυθαίρετες, φιλοσοφικές και (μετα)φυσικές σχέσεις...παρωχημένες και πεπερασμένες ισότητες... Ενώ θα έπρεπε να μιλάω για μουσική φαντάζομαι..
Κατά ενα περίεργο τρόπο όμως αυτές μοιάζουν να περικλείουν τα πάντα, διατηρώντας και την (oh-so-lost) μαγεια ή πνευματικότητα αν θέλετε.
Δεν είναι ακριβώς άσχετα όλα αυτά...λίγο ο τρόπος που επέλεξε ο Ronan να προωθήσει το album
(the concept of putting ones ideas,dreams [matter] into shape [form] ),
λίγο ο αλλαγμένος και κάπως ρετρο ήχος, καθώς και ο γενικότερος προσωπικός σκεπτικισμός...
H futurepop αμφισβητήθηκε ως ύπαρξη, από τη γέννηση της κιόλας, και μάλλον έπαψε..
ΕBM is dead..Long live TBM...
και άλλα τέτοια...
και τι μένει λοιπόν? Τhe essence my friends...on to that then and enough with the word-games and the reading-between-the-lines..till a bit later.
Oι VNV Nation επιστρέφουν μετα από 3+ χρόνια με ένα ακόμα ασημογκρί cover λιτής και απέριττης αισθητικής και ένα tracklist γεμάτο με μονολεκτικούς τίτλους. Kάποια πραγματα δεν αλλάζουν (ποτέ?). Όπως και τα intros (minimal φουτουριστικοβιομηχανικός ήχος with sparse drumming στην προκειμένη...).
Το single "Chrome" ακολουθεί.. Δυνατό μεν, μακριά από αυτό που είχαμε συνηθίσει δε... τα futurepop synth-ια δεν μένουν πια εδώ. Η κακόηχη, πρώτη όμως αίσθηση και το bleeping μπιτάκι grow on you (sic!) σιγά σιγά. Το "Arena" στη συνέχεια έρχεται να σε ισορροπήσει λίγο...Πλησιάζοντας το γλυκόπικρο ύφος του "Ηolding on" (αυτό μάλλον το κάνει καλύτερα το "Endless skies" αργότερα) ίσως και του "Rubicon" ή "Arclight" με πολλή φαντασία, αλλά με ασυνήθιστα ζωντανά drums και διατηρώντας ενα χαρακτήρα VNV ύμνου.
Και μετά ήρθαν τα instrumental... 3 στη σειρά, συν τα "Intro" και "Lightwave" καταλαμβάνουν περί το 50% του δισκου, που σε συνδυασμό με μια αισθηση "λίγα λόγια" κάνει λίγο περίεργο για καποιον που έδινε μία i-won't shut-it-up-εντύπωση! Στο "Colours of Rain" οι ρυθμοί πέφτουν απότομα και η familiar μελαγχολία παίρνει ένα γήινο τόνο από τα πλήκτρα, ενώ strings και percussion συνοδεύουν χωρίς να προσπαθούν να γίνουν επικά και υπερδραματικά. Με το ένα χέρι στη καρδιά λοιπόν και το άλλο υψωμένο ουμανιστικά όπως πάντα, αλλά και με τα αυτιά ανοιχτά στα current underground('n beyond) dancefloor trends. Tα δεμένα "Strata" και "Interceptor", όπως και το πιο ψυχεδελικό "Lightwave" αργότερα, δείχνουν προς techno κατευθύνσεις με καλές παραγωγές, fresh-sounding and body-moving beats. Το επίσης δυνατό "Entropy" (εξαιρετικό ως λέξη και σημασία) έχει καλές προοπτικές clubhit με φορτωμένα φωνητικά και πολύ Juno background σχήμα, όντως! Αυτό όμως, που μου είχε τραβήξει την προσοχή από τα samples, συνειδητοποιώντας και τι μου θύμιζε (εεμ ναι..Placebo..ναι!και συγκεκριμένα το "This picture"), ήταν το "Perpetual". Νupopelectrorockfuturewhatever..Nice uplifting song!
Αλλά παρέα με το "Further" στα personal favorites, θα κάνει το "Homeward". Ευαίσθητο και poppy και totally down to earth..
a nightwalk in the real-time metropolis (not of the future)... so far from shores I've left behind, still far from shores I've yet to reach... with shining eyes like the headlights of the passing-by cars... and a firm grip of something in your pocket...(reveal that in the end 'n I got you your video there!)
But does the nation advance or does it follow with this? Tο "Μatter + Form" ηχεί στα αυτιά μου σαν φυσική συνέχεια του "Futureperfect", όπως και το "Futureperfect" του "Empires" και των προηγούμενων κατα ένα λίγο πιο περίεργο τρόπο, σχηματίζοντας μια ενδιαφέρουσα πορεία. Δεν είναι τυχαίο που οι περισσότερες συγκρίσεις μπορούν να γίνουν κάπως έτσι. Έχουν περάσει αρκετά χρόνια απο τότε που οι VNV Nation εγκωμίαζαν τους έκπτωτους και έψαχναν να βρουν τους εαυτούς τους. Εκεινή η επιθετικότητα έχει υποχωρήσει σημαντικά και στη θέση της υπάρχει μαλλον σκεπτικισμός συνδυασμένος με πεποιθηση ('n vengeance seems such a foolish concept, yet victory is followed by a questiomark).
Ο Ronan το χαρακτηρίζει "most comprehensive release to date" (και best ok..) και η αλήθεια είναι πως είναι αρκετα βατό για τον ακροατή συγκριτικα με παλιότερες κυκλοφορίες... Ευχάριστος. Κάποιοι πιθανότατα θα απογοητευθούν και θα απορρίψουν, άλλοι θα ακούσουν και θα εκτιμήσουν...ίσως και να κερδίσει αυτούς που δεν είχε ποτέ..αν χάσει κάποιους άλλους.
Κάθε δίσκος αποτελεί ένα statement υπαρξης πρώτα απ'όλα και μετά (σε) παίρνει (σ)τα μονοπάτια του..ο συγκεκριμένος με προβλημάτισε και λίγο για τη συνέχεια. ( If this is the grey series and there was some sort of a black one..will there be a white or something?) Στο παρόν όμως. Τώρα, το "Μ + F" μπορεί και αποτελεί άκουσμα, σε αντίθεση με ορισμένα από τα παλιότερα κομμάτια που μου φαίνονται εκτός τόπου και χρόνου, λίγο κουραστικά (πολυπαιγμένα κιόλας) εως και αστεία, αν και πρέπει να ομολογήσω πωs μια τυχαία συνάντηση με το "Darkangel" σε club context πριν καιρό με χαροποίησε ιδιαίτερα. Θα το εκτιμούσα ακόμα περισσότερο αν συνοδευόταν απο λιγότερο βαρύγδουπo promo. Ίσως και να μειώνω την αξία τους, ίσως και απλά να μεγάλωσα...
...maybe not in a mood for total war anymore but still in need for a shake, a push or a sooth every now and then...
with kind regards to the vnv thread and the tec-goblin preview,comments and enthusiasm
Μαρία Καραγκούνη