Οι ζωντανές εμφανίσεις των 2L8, πάντα μας δίνουν διαφορετικές έντονες συγκινήσεις. Η περίοδος του "He & She" μας έφερε μια καινούρια μεγάλη και υποσχόμενη μπάντα. Η εμπειρία του να βλέπεις ζωντανά μια ροκ μπάντα που αποτελείται από μουσικούς εκπαιδευμένους και μοναδικούς σε μουσική συναίσθηση να τσιτώνουν τα συναισθήματα στο μέγιστο σε κάθε συναυλία τους μένει αξέχαστη. Η επόμενη φάση του ''Νew Battles'' μας έδειξε μια μπάντα που παίζει ροκ με τα δικά της μέτρα και σταθμά γιατί έχει ανάγκη να εκφράσει δυνατά και εκρηκτικά μπροστά σε κοινό  και όχι να παπαγαλίσει τα τετριμμένα..  
Η αλλαγή στην εμφάνιση αλλά και στη γλώσσα του στίχου της ''Κλωστής'', έγινε μια μαγιάτικη νύχτα του 2013 και μας έπιασε να έχουμε αυτό το άβολο αλλά προνομιούχο συναίσθημα του ασυνήθιστου και πρωτόγνωρου, να ακούμε την καθομιλουμένη μας σε ροκ περιβάλλον τελείως διαφορετικό από τις ΤΡΥΠΕΣ και τα υπόλοιπα τοτεμικά Ελληνικά σχήματα. Αποκαλύφθηκε μια μπάντα που χωρίς την αγγλική γλώσσα η συναισθηματική μπάρα φτάνει στο κόκκινο, μετέχουν πια σαν κοινοί θνητοί, γίνονται ένα με το κοινό. Οι λέξεις καίγονταν μέσα στο στόμα τους και έβγαιναν με τέτοια ψυχική ένταση που στο τέλος θυμάμαι μέλη της μπάντας, φίλους και άλλους οπαδούς να λάμπουν από την εμπειρία και μια διάχυτη ευφορία να έχει απλωθεί. Ήταν μια άλλη αξέχαστη στιγμή στην εποχή του μνημονίου, στην εποχή του τίποτα. Οι 2L8, έγιναν η Ελληνική μπάντα που έπαιζε Ελληνικό Ροκ στα '10'ς όπως ακριβώς το θέλω και ίσως όπως πρέπει να είναι.

Οι επόμενες εμφανίσεις τους που είχα τη χαρά να παρακολουθήσω ήταν η τρανή απόδειξη εκείνης της μαγικής βραδιάς.
Και φτάνουμε στη «μετα-πυρη-μνημονια-κή εποχή» του ''The Answer''. Επιστροφή στον Αγγλικό στίχο, περισσότερο ροκ στοιχείο, φολκ αλλά και πανκ στοιχεία συνθέτουν ένα ακόμα σπουδαίο άλμπουμ στην ιστορία του σχήματος. Και συναυλιακά πως μπορεί να αποδοθεί ένα τέτοιο άλμπουμ; Τι κόνσεπτ θα υπήρχε; Πόση ένταση έπρεπε να χρειαστεί για να αποδόσει τη δύναμη του άλμπουμ; Τί αποδοχή θα υπήρχε;
Μαζευτήκαμε από νωρίς στο sixdogs, αλλά ήμασταν λιγότεροι. Ακόμα και από αυτούς που έπρεπε να είναι εκεί. Θα υποθέσω ότι το κοινό είναι τσακισμένο πια. Δεν αντέχει άλλο τσίτωμα. Δεν αντέχει εντάσεις αν δεν παίζουν σε ευφορικές κλίμακες. Δεν αντέχει να πηγαίνει σε συναυλίες. Μεγάλωσε.
Για εμάς τους υπόλοιπους όμως, το να ξαναβλέπουμε τους 2L8 και πάλι δίπλα μας, να μιλάμε μαζί τους, να ακούμε τη φωνή τους, έχει ακόμα αξία. Έτσι κι αλλιώς είναι από τα σχήματα που μπορούμε να εμπιστευτούμε. Είναι τίμιοι και ειλικρινείς, νοιώθουν τις ψυχές μας, είναι απλοί και με απόλυτο έλεγχο της μουσικής τους ακόμα και γνωρίζουν ακόμα και τις αδυναμίες της.
Έτσι στη μικρή σκηνή του κλαμπ χώρεσαν έξι μουσικοί με τα μηχανήματα και τα όργανα τους, για να αποδώσουν ζωντανά το καινούριο τους άλμπουμ και παλιότερες «επιτυχίες».

Η θρησκευτική ησυχία του ακροατηρίου ήταν και πάλι ένα θαύμα που άφηνε χώρο για μικρούς χιουμοριστικούς διαλόγους του Κ. Βοζίκη με μερικούς ένθερμους οπαδούς.
Η μπάντα δεμένη και ισχυρή όπως και στις προηγούμενες μετενσαρκώσεις της όμως δεν μπορούσα να μην παρατηρήσω μια ενοχλητικά χαμηλή ένταση για τη μουσική τους. Δεν ξέρω αν ήταν προσωπική ανάγκη να ακούσω σε εκκωφαντική ένταση ειδικά τα καινούρια τους τραγούδια (ίσως να καλόμαθα με το παλιό P.A. του bios).  
Αντικειμενικά όλα τα τραγούδια τους παίχτηκαν άψογα, με δύναμη και διάθεση να παρασύρουν. Τραγουδούσαμε τους στίχους, μπορούσαμε να χορέψουμε αν θέλαμε, αλλά υπήρχε μια αόρατη υποτονικότητα που πιθανόν να έχει να κάνει με το γενικό μούδιασμα της πόλης μας που δεν ξέρω αν το νοιώθω μόνο εγώ, αλλά μας εμποδίζει ακόμα και να χαμογελάμε. Ακόμα και έτσι όμως οι 2L8 μας έκαναν να σκάσουμε χαμόγελα, ξεχνώντας όσο το δυνατόν περισσότερο τη σκοτεινή αύρα της εποχής.
Θαυμάζω τις μεταλλικές εξάρσεις του ''Veil'', το αξιοθαύμαστο γύρισμα στα τέλη του ''Decay Of'', την α λα sisters Of Mercy καταιγίδα του ''Underwater'' (θα ήθελαν βέβαια οι S.O.M. να είχαν τέτοια τραγούδια). Ειδικά τη δεύτερη φορά που το έπαιξαν σαν αποχαιρετιστήριο, η ένταση φάνηκε να μπαίνει στη σωστή στάθμη, εκεί που θα έπρεπε ίσως να είναι καθ' όλη τη διάρκεια του σετ.

Ακόμα περισσότερο βυθίστηκα στην ''Κλωστή'' και στο ''The Answer'' που φάνηκαν να είναι τα απόλυτα highlight της συναυλίας και που έπιασαν το αναθεματισμένο  υποτονικό παλμό της εποχής με επιτυχία. Ακούσαμε και τα κλασικά πλέον, από το ''He & She'' , ''Excuse me, But I Just Have To Explode'' που πάντα θα ηχεί όσο δεν ''Join The Resistance and Fall In Love'' και το '' You Walk On Empty Streets II''  αλλά δεν ξέρω κατά πόσο πρέπει να παίζεται πια καθώς είναι αλληλένδετο με το υπόλοιπο άλμπουμ και χάνει μέρος της έντασης του.
Οι επιλογές από την ''Κλωστή'' ήταν απόλυτα πετυχημένες, είναι το άλμπουμ που μπορούμε να τραγουδήσουμε όλοι μαζί όπως φάνηκε και στο ''Διάστημα'', αλλά από το ''New Battles...'' υπάρχουν και άλλα τραγούδια που θα ήθελα να ακούσω δυνατά εκτός από αυτά που παίχτηκαν και σίγουρα το ''The Balkan'' δεν ήταν όσο σεισμογενές όσο ακουγόταν σε προηγούμενες εμφανίσεις τους.

Όλα τα υπόλοιπα ήταν φυσικά από το ''The Answer'' (με έντονη απουσία του ''Learning To Breath'') αλλά πιστεύω ότι το ιδανικό θα ήταν να ξεκινήσουν περιοδεία και να «ψήσουν» ζωντανά τα τραγούδια τους περισσότερο. Είμαι σίγουρος ότι θα εκπλαγούμε μετά από λίγο καιρό με το αποτέλεσμα... Ακόμα οι δυναμικές του άλμπουμ δεν έχουν βγει στο έπακρο και είναι άλμπουμ ιδανικό για να ακούγεται και να παίζεται σε συναυλίες.
Η προσθήκη δεύτερης φωνής όπως είχαμε εντοπίσει και στο άλμπουμ, προσθέτει πολλούς πόντους στον ήχο του σχήματος και έδωσαν περισσότερη δύναμη και στην ζωντανή τους απόδοση.
Ήταν από τις συναυλίες που δεν κλείνουν κύκλους αλλά ανοίγουν μια προοπτική ακόμα στο σχήμα. Όπως προείπα έχουν τραγούδια για εκρηκτικές συναυλίες και σε μια ψόφια εποχή του δικό τους ροκ έχει τις δυνατότητες να χτυπήσει κόκκινο και να μας βγάλει από το βούρκο.
Μας χρωστάνε μια τέτοια συναυλία λοιπόν.....

Set list:
Oh Hell, They's Landing Again!
Post-Human
Veil
Underwater
Alternative Lifestyle Unit
Innocent Smile
Πιό Κοντά
Άπειρο
The Pattern
The String
You Walk On Empty Streets II
Decay Of
Desire! Desire! Desire!
Διάστημα
Η Κλωστή
Don't Follow Me
Excuse Me, But I Just Have To Explode
Pro War Funeral Hymn
The Balkan Nigger
The Answer
Underwater (..louder version)

Χρήστος Μίχος

Photos: Μαρίλια Φωτοπούλου