Το Bios ήταν αποκρουστικά άδειο το βράδυ της τετάρτης, τουλάχιστον κατά το set του Βoy και Felizol, ενώ όταν ήρθε η σειρά του Deacon ήταν πλέον ιδανικά μισογεμάτο. Ο τελευταίος απέδειξε  ότι υπάρχουν άλλοι τρόποι, πιο ουσιώδεις να ‘'γεμίσει'' ένα μαγαζί, και για την ακρίβεια μέχρι να υπερχειλίσει και να ξεράσει ένα τούνελ από χαρούμενα πειθήνιους ανθρώπους(βλ. εξήγηση παρακάτω). Ο Boy και Felizol έπαιξαν με απόλυτη αξιοπρέπεια για ένα κοινό που κοιτούσε μουδιασμένο το τεράστιο χάσμα του χώρου που καλυπτόταν με αξιοσημείωτη βραδύτητα. Η βαρύγδουπη electro που ακουγόταν λοιπόν, είχε μια μετριοπαθή και αναιμική αντιμετώπιση από τον κόσμο, που κυρίως έδειχνε να αναμένει τον Deacon καταναλώνοντας με συνέπεια τα αλκοολούχα του...

Μια αισθητά καλή στιγμή αποτέλεσε το ‘'Are You Still Dancing Can Can'', κομμάτι καλής ανάμνησης από τους Μary And The Boy. Κατά τα άλλα, το σχέδιο που τηρήθηκε  περιελάμβανε το φωνητικό αυτοσχεδιασμό από μεριάς του Boy πάνω στα έξυπνα και εν-techna tracks του Felizol.

Ο Dan Deacon εμφανίστηκε κατά τις 23.30 σέρνοντας το επιπλάκι με τις λάμπες του και το χαρακτηριστικό αναβοσβήνον πράσινο κρανίο, καθώς και έναν μικρό κυκεώνα  από καλώδια, samplers , keyboard κ.λ.π, και αφήνοντας το δίπλα ακριβώς στον κόσμο μπορούσαν όλοι να περιεργαστούν όλα αυτά τα μπλιμπλίκια. Εμφανισιακά, θυμίζει τον ευτραφή σπασίκλα από τους Simpsons που δούλευε στο comics store, και δεδομένου ότι η συνολική αισθητική του διαπνέεται από τη λατρεία της καρτουνίστικης διάστασης (Spiderman Of The Rings), των κλασικών video-games και γενικά της playful κουλτουρας, η παραπάνω παρομοίωση έρχεται αβίαστα. Τα live του είναι δημοφιλή λόγω της διαδραστικότητας ανάμεσα στον ίδιο και στο κοινό, και κυρίως γιατί μοιάζουν με προσομοίωση παιδότοπου για ενήλικες, οι οποίοι γουστάρουν να παλινδρομήσουν και να μοιραστούν το ανέμελο παραλήρημα του εφήμερου πνευματικού οδηγού τους, Dan Deacon.

Το πηγαίο ανάλαφρο και αυτοσαρκαστικό χιούμορ του διακρίνεται από την αρχή, όταν δηλαδή γνωρίζεται με το κοινό πριν ακόμα ανάψει τις trippy λάμπες του, που επισήμως σημαίνει ότι ξεκινάει το set. Τα ευφορικά synths και beats που κατακλύζουν  το τελευταίο του album ‘'Bromst'', ακούστηκαν πιο ευχάριστα από ποτέ και ο κόσμος άρχισε να χορεύει με τον abstract και επιτηδευμένα ανώριμο τρόπο, κατά τον οποίο είθισται να χορεύεται η ιδιάζουσα electro του Deacon. Από τα πιο στοιχειώδη μέρη του live αποτέλεσαν οι δοκιμασίες στις οποίες υπέβαλε το κοινό, με στόχο να το κάνει να συμπεριφερθεί σαν κοινό, να αναδευτεί ώστε να αγγίξει την ομοιομορφία και να παραμείνει αδιάσπαστο για το υπόλοιπο της βραδιάς. Βασική χημεία δηλαδή, και γι αυτό το λόγο άλλωστε το σχέδιο λειτούργησε στον απόλυτο βαθμό. Highlights αυτού του δοκιμασμένου πειράματος, ήταν ο κύκλος που σχηματίστηκε για dancing contest όπως ορμήνευσε τον κόσμο ο Dan, και αναμφίβολα η δημιουργία ενός τούνελ από τα χέρια όλων ανεξαιρέτως, που θα έβγαινε έξω στο δρόμο και θα κατέληγε πάλι μέσα στο μαγαζί από την άλλη είσοδο. Το όλο εγχείρημα πραγματοποιήθηκε με επιτυχία και με τους ανυπολόγιστα uplifting ρυθμούς του Deacon για υπόκρουση, ανασυντάχθηκαν όλοι για να συνεχίσουν τον άτσαλο πανευτυχή χορό τους.

Εξίσου καλές στιγμές ήταν το πασίγνωστο μανιώδες κομμάτι του ‘'Crystal Cat'', που περιέγραφε απόλυτα τη μοναδική στο είδος της ατμόσφαιρα που πετυχαίνουν τα live του Dan, καθώς και η προσπάθεια προσδιορισμού του όρου ‘'sassy'' ως εισαγωγή φυσικά στο υπέροχο ‘'it's sassy''. Λίγο πριν τελειώσει το set όπως συνηθίζει έπαιξε το απίστευτο ‘'Silence Like The Wind Overtakes Me'', που παραδόξως είναι ακυκλοφόρητο. Η δομή του προβλέπει αυστηρά τη συνδρομή του κόσμου από τον οποίο εκπορεύεται η κατακλυσμική ενέργεια του κομματιού, καθώς ξεκινάει με το κοινό να τραγουδάει σε επανάληψη αυτό το στίχο, και συνεχίζει με τον Deacon να διανθίζει ανελέητα, προσθέτοντας ένα-ένα τα διεγερτικά στρώματα ήχου που το τελειοποιούν με απόλυτη συνέπεια και το κάνουν όσο sassy μπορεί να γίνει.

Όταν το live έφτασε στο τέλος του ο Dan Deacon δεν βρισκόταν πάνω στη σκηνή αλλά δίπλα στον κόσμο. Συνεπώς δεν μπορούσε να φύγει έτσι απλά και όταν άρχισαν εθιμοτυπικά να  του ζητάνε να συνεχίσει, είπε με το άοκνο πνεύμα του, ‘'Can you turn on the lights  and put some music on, so I can leave?''

Γιώργος Λεονταρίτης

Photos: Μιχάλης Λαζαρίδης