Το Death Disco είναι ένας χώρος που για δύο χρόνια τώρα, λειτουργεί όπως πρέπει να λειτουργεί ένα μικρό κλαμπ. Έχει πάντα θερμή και όμορφη υποδοχή, καθαρά και φτηνά ποτά και πολύ καλά ηχητικά συστήματα. Η ζεστασιά του περιβάλλοντος χώρου, η αίσθηση ότι μπαίνεις κάπου και νιώθεις οικειότητα, σαν να ήταν φτιαγμένος για σένα, είναι από τα στοιχεία που προσωπικά κάνουν το κλαμπ να ξεχωρίζει. Όπως φυσικά και τα δύο δυνατότερα χαρτιά του· η μουσική που ακούγεται αλλά και τα σχήματα που παίζουν στην χαμηλή αλλά ορατή σκηνή. Σχήματα που δεν θα βλέπαμε πουθενά αλλού και μας έχουν προσφέρει σπουδαίες εμφανίσεις και συγκινήσεις σε πολλές περιπτώσεις. Τα δεύτερα γενέθλια του λοιπόν ήταν ένα γεγονός που έπρεπε να γιορταστεί με κάθε τιμή. Και οι MARSHEAUX ήταν ένας λόγος για να αποκτήσει αυτό το πάρτι παραπάνω αίγλη.

Σε μία εποχή χωρίς electroclash (έπαθε ασφυξία από την ίδια του την ασημόσκονη και στέρεψε από κάθε ίχνος ερωτισμού πολύ νωρίς), χωρίς Ladytron (έσβησαν με το πέρας της προηγούμενης δεκαετίας) να ισχυροποιούν την ανάμνηση της, και όταν η τωρινή κατάσταση της ηλεκτρονικής ποπ περνά από την Laroux και τους CHVRCHES ή σε μικρά μοντέρνα σχήματα που ονειρεύονται μια εποχή που δεν έζησαν, οι Marsheaux είναι από τους λίγους επιζώντες και ικανές να διατηρήσουν την συνθετική ποπ αύρα στο επίπεδο νοσταλγίας που την αγαπήσαμε. Σίγουρα της δίνουν αίγλη, μια καλόγουστη τάξη του σχολείου των KRAFTWERK, με επίτιμους καθηγητές τους DEPECHE MODE, τους THE HUMAN LEAGUE και τους OMD. Κατέβηκαν στο Death Disco με ένα βαρύ πυροβολικό από απαστράπτοντα ηλεκτρονικά pop τραγούδια που για 12 χρόνια τώρα έχουν καταφέρει το αδιανόητο επίτευγμα, για κάτι τόσο παλιάς κοπής όσο η synth pop αισθητική τους, να παραμένουν ακμαία και ονειροτροφοδότες και έναν, ομολογουμένως πετυχημένο, νέο δίσκο που είναι η δικιά τους εκδοχή σε ένα από τα πρώτα χλιαρά άλμπουμ των Depeche Mode.

Όπως και στις προηγούμενες ηχογραφήσεις τους, το αίσθημα της αγάπης και της αφοσίωσης με αυτά που καταπιάνονται, κάνουν τη διαφορά. Το δικό τους ''A Broken Frame'' έχει τη σφραγίδα του ήχου τους και τις ώρες ακρόασης του πρωτότυπου αλλά και την προσωπικότητα ενός δίσκου φτιαγμένου από πραγματικούς φαν του είδους και του «μητρικού», ας πούμε, σχήματος. Φυσικά ο τεχνολογικός εξοπλισμός που έχουν στα χέρια τους οι Marsheaux, τους δίνει ένα μικρό ηχητικό αβαντάζ απέναντι στο πρωτότυπο αλλά το αρχικό συναίσθημα των τραγουδιών δεν αποκλίνει στο μεγαλύτερο μέρος από τις αρχικές εκτελέσεις. Πιστό και καλοφτιαγμένο δεν απαιτεί να γίνει καλύτερο από το πρωτότυπο αλλά καταφέρνει να σταθεί καλύτερα από πολλούς που έχουν επιχειρήσει να διασκευάσουν Depeche Mode. Αυτό το συναίσθημα βγήκε και ζωντανά.

Έπαιξαν ένα σφιχτοδεμένο ηχητικά σετ με τα περισσότερα τραγούδια του ''A Broken Frame'' αλλά και όλα σχεδόν τα καλύτερα δικά τους τραγούδια ( Summer, Inhale, Breakthrough, Dream Of A Disco, Secret Place κλπ.), σε εκτελέσεις που δεν διέφεραν από τις στούντιο αλλά ακουγόντουσαν καλύτερα και καθαρότερα, με ένταση και ποιότητα ήχου που απόδωσε όλη την λάμψη που διαθέτουν δίνοντας ένα δυνατό, φωτεινό ηλεκτρονικό κύμα νοσταλγίας και χαράς στους αρκετούς παρευρισκόμενους που πλήθαιναν λεπτό με λεπτό. Ο Νίκος Μπιτζένης και ο Γιώργος Γερανιός που ήταν πίσω από την Σόφη και την Μαριάνθη, κινούσαν την ηχητική μηχανή και η τεχνογνωσία τους έδωσε τον απαραίτητο όγκο και ποιότητα που χρειάζεται, για να βγει ζωντανά και να υποστηριχτεί όλη αυτή η ποπ ομορφιά του γκρουπ που εκπέμπεται από τις κοπέλες.

Τα μπαλόνια και τα λαμπερά κονφετί που έπεσαν όταν έπαιξαν το “Dream of a Disco” έδωσαν το γιορταστικό τόνο και σίγουρα τα συναισθήματα ήταν κάτι παραπάνω από θετικά. Ήταν η καλύτερη εμφάνισή από αυτές που έχω παρακολουθήσει στο παρελθόν και είμαι σίγουρος ότι μπορούν να ενισχύσουν ακόμα περισσότερο την live εικόνα τους στο μέλλον.

Μετά το πέρας της συναυλίας ακολούθησε πάρτι μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες ολοκληρώνοντας τις εκδηλώσεις. Ήδη το ''The Black Hit Of Space'',  ένα από τα πιο σπουδαία κομμάτια των Human League, που ακούστηκε από τα ηχεία αμέσως μετά το τέλος της συναυλίας, ήταν ο καλύτερος οιωνός για να συνεχίσει αυτό το πάρτι πετυχημένα όπως ξεκίνησε. Ευχόμαστε στο κλαμπ μακροημέρευση και πάντα με καλές συναυλίες και λοιπές εκδηλώσεις.

Setlist

My Secret Garden
Exit Secret
Place
The Sun And The Rainfall
Can You Stop Me
Summer
See You
Alone
To The End
Satellite
Radial Emotion
Come On Now
Monument
Dream Of A Disco
Breakthrough
Leave In Silence
Nothing To Fear
Inhale

Χρήστος Μίχος

Photos: Μιχάλης Λαζαρίδης